Ik ben wel een beetje klaar met het single zijn

Zoals de titel al zegt, ik heb nu echt zo'n periode dat ik wel even klaar ben met het single zijn. Ik vind het ook fijn als er eens iemand naast mij op de bank zit, waar ik lief tegen kan, maar ook tegen aan kan zeuren.

Ik ben ondertussen 8 jaar vrijgezel en vriendinnen wonen allemaal samen, krijgen kinderen enz. Ik merk dat ik het steeds moeilijker krijg met het alleen zijn. Als ik het er dan met vriendinnen over heb, lijkt het wel of ze het niet begrijpen. Ze zeggen wel dat ik zo'n leuke meid ben en ik vast wel iemand vindt, maar zo voelt het niet. En de meeste hebben al jaren een relatie en zijn steeds van de ene naar de andere relatie gegaan.
Ik heb ook echt wel momenten dat ik het heerlijk vind! Maar op dit moment ben ik er helemaal klaar mee.

Nog meer singles die het soms ook lastig vinden om alleen te zijn?

Fijn om te weten dat ik niet de enige ben. Lady4 wat jij zegt, dat heb ik ook. Ik ben soms ook bang om alleen over te blijven. En wat zou ik ook graag in de toekomst willen kijken.
Maura, hopelijk veranderd dat idd binnenkort, want het gevoel hebben om er nog niet klaar voor te zijn, lijkt me ook niet fijn. Ik ben er nu wel klaar voor, al vind ik dat zelf. Nu nog een leuke kerel vinden.......

Oh dat is helemaal lastig zeg. Maar ja, moet je hem aan het lijntje houden of gewoon eerlijk tegen hem zijn? Hoe moeilijk dat dat ook is. Misschien vindt hij het ook wel prima, als alles rustig aan gaat en niet gelijk elkaar elke dag zien ofzo. Het zijn maar opties he, ik heb er ook weer te weinig ervaring mee.

Ik herken je gevoel wel, heb nog nooit een echte relatie gehad, dus weet niet eens wat ik precies mis. Maar ik ben ook wel eens bang om over te blijven. Ik ben ook wel benieuwd hoe het over bijv. vijf jaar zou zijn, maar ik zou niet in de toekomst willen kijken: veel te bang dat ik dan nog steeds alleen ben en van dat idee zou ik niet echt vrolijk worden
Gelukkig heb ik wel aardig wat vrijgezelle vriendinnen, dus dat verzacht de pijn een beetje

Ben al bijna 10 jaar vrijgezel en die ene relatie van 2 weken met een klojo die drie vriendinnetjes tegelijk had, tjah, die tel ik eigenlijk liever niet..

Ik denk ook niet dat er snel verandering in gaat komen. Ik weet niet, volgens mij "kan" ik het niet ofzo..

Mss mag ik hier niet meepraten, ik ben nog niet zo lang single . En ondanks dat ik me niet verveel qua mannen lijkt het me ook heus wel heerlijk om een nieuwe echte liefde te vinden. Zeker gezien het feit ik zo veel heb gemist in mijn laatste relatie en dan een weekje bij mijn ex in het buitenland zo veel liefde heb gevoeld, smaakte dat behoorlijk naar meer... Maar echt heel erg vind ik het gelukkig ook niet om single te zijn. En tja, je kunt het ook niet forceren dus ik leg me er maar bij neer...

Ik leg me er ook bij neer, je hebt ook weinig keus. Ik ben ook niet actief op zoek ofzo. Internetdating heb ik wel eens geprobeerd, aantal leuke dates. Maar werd hem ook nooit. Je kunt het inderdaad niet forceren.

Maar desondanks, vraag ik me af en toe tóch serieus af wat ik fout doe.

Waarom zou je iets fout doen? Het kan toch gewoon zo zijn dat je over een tijd pas een ware liefde vindt? Het gewoon nu niet de tijd is? Moet er perse een reden te vinden zijn? Moet er perse iets mis zijn met iemand als hij vrijgezel is? Nee toch .

Zusje, daar heb je zeker een punt, maar na 8 jaar vrijgezel zijn en een aantal dates en soms serieuzer en dat het dan toch niks wordt. Heb ik ook wel eens het gevoel dat ik wat fout doe of alleen maar op de verkeerde mannen val. Dus dat gevoel van Antibes kan ik me heel goed voorstellen.

Maar waarom zou het aan jou liggen? Gedraag je je zo vreemd? Het kan ook gewoon zijn dat het de juiste mannen niet voor jou waren. Als het zou stikken van de ware liefdes zou het toch ook een probleem worden .

Zusje schreef:Waarom zou je iets fout doen? Het kan toch gewoon zo zijn dat je over een tijd pas een ware liefde vindt? Het gewoon nu niet de tijd is? Moet er perse een reden te vinden zijn? Moet er perse iets mis zijn met iemand als hij vrijgezel is? Nee toch .

Tjah, weet ik niet. Enerzijds niet, maar ik vind het toch wel raar als je ruim in de twintig bent en dan nog nooit een relatie gehad hebt.

Ik vind het wel raar dat er nog NOOIT een jongen verliefd is geweest op mij. Ik bedoel, als je nou zelf ook behoorlijk kieskeurig bent en ze bij bosjes afwijst ok, dan is het ook te begrijpen. Ik ken genoeg mensen die gewoon niet de juiste tegenkomen. Maar ik vind het wel serieus raar als NOOIT iemand je leuk vindt, ik heb een leuk hoofd, ben intelligent, niet verlegen. En toch heeft er nog nooit een jongen "moeite" voor mij gedaan. Gevoelsmatig klopt er ergens iets niet.

Zusje schreef:Maar waarom zou het aan jou liggen? Gedraag je je zo vreemd? Het kan ook gewoon zijn dat het de juiste mannen niet voor jou waren. Als het zou stikken van de ware liefdes zou het toch ook een probleem worden .

Nee, maar als je al bijna nooit dates hebt (ik nog niet eens jaarlijks), omdat er bijna nooit mannen geinteresseerd zijn en diegene DIE dan geintereseerd zijn het na één date voor gezien houden, terwijl de dates wel gewoon gezellig zijn en je niet "raar" doet. Tjah, dan weet ik niet wat er aan de hand is en dan begin ik wel aan mijn eigen oordeel te twijfelen qua mijn vaardigheden op dategebied.

Hmmm ja op zich snap ik wel dat het je onzeker maakt maar wat je zegt; hoe weet je dat nog nooit iemand jou leuk gevonden heeft? Wellicht heeft hij er nooit iets mee durven doen. Je zegt dat je bijna nooit dates hebt. Leer je vaak nieuwe mensen kennen? Ik ben vaak wel overal en nergens te vinden en ontmoet op die manier vele mensen. Klets tegen iedereen aan. En dan niet met het doel een man te vinden maar gewoon omdat ik het gezellig vind. Zo kom ik ook wel vaak aan dates eigenlijk die ook dan weer 9 van de 10 keer op niets uitlopen. Maar die gok neem ik dan maar gewoon. Ik kan me voorstellen als je steeds in eenzelfde kringetje blijft rondgaan aan mensen/ vrienden er veel minder gebeurd. Dat betekend dan dus niet dat jij niet leuk bentj naar mijn idee... Maar goed, ik weet ook niet of dit op jou van toepassing is natuurlijk.

Op zich wel.. Maar ik ga wel om met mensen uit mijn jaar qua studie (en hun vrienden en hun vrienden).. En dat zijn vooral véél meiden en niet zoveel jongens en die die er zijn allemaal al vaak een paar jaar jonger.

Ik leer sowieso al niet veel jongens kennen en die die ik leer kennen zijn meestal niet meer dan vriendschappelijk geinteresseerd. Een leuk gesprek en een gezellig feestje, that's it. Sporadisch een flirt, nog minder vaak een telefoonnummer (hooguit jaarlijks dus) en nog nooit een date #2.

Heb internetdating gebruikt omdat ik te weinig mannen ontmoette en ik daar puur mannen kon leren kennen. En daar ben ik reuze populair, ik kan ze bij bosjes uitkiezen om mee te daten...? En ik heb er ook best een paar gedate, maar ondanks dat de dates dan meestal wel gezellig waren. Was er niet meer interesse van hun kant (van mijn kant ook wel eens niet, maar ook wel eens wel). Volgens mij val ik bij internetdating ontiegelijk tegen na een ideaalbeeld dat ze vormen ofzo, dus dat wordt ook niet mijn manier om mannen te leren kennen.

Haha ja dat zou ook zo kunnen zijn. Ik heb weleens vrouwen gehoord die de lelijkste foto van hunzelf op zo'n profiel zetten .

Tjah, mijn mooiste foto's al bewust niet. Bewust foto's met mijn hele lichaam omdat ik nu eenmaal stevig ben. Maja, natuurlijk ook weer niet de foto's waar ik moddervet lijk. Misschien moet ik die proberen...

Tis een idee . Maar zoals je zelf al zegt; je komt niet veel in aanraking met nieuw mannenspul. Ik zou dus niet al te onzeker over jezelf zijn.

Zusje schreef:Maar waarom zou het aan jou liggen? Gedraag je je zo vreemd? Het kan ook gewoon zijn dat het de juiste mannen niet voor jou waren. Als het zou stikken van de ware liefdes zou het toch ook een probleem worden .

Ja, haha, dat zou ook niets zijn, al die ware liefdes.
Maar ik denk dat het vooral het gevoel is dat je niet goed genoeg bent. Ook wat Antibes zegt, nooit het gevoel hebben dat iemand jou ook leuk vindt. Of dat iemand het na een paar date(s) voor gezien houdt met de mededeling: "Je bent een leuke meid, maar niet de juiste voor mij" of "Je bent erg spontaan, maar er is geen klik" terwijl je die klik zelf wel voelt. Dat is niet zo goed voor je zelfvertrouwen.

Ik probeer me er gewoon niet door te laten kisten. Ik heb heel wat flaters geslagen, blauwtjes gelopen en mannen gehad die me duidelijk na 1 date al niet meer zagen zitten. En wie weet ben ik ook wel gewoon een raar monster . Maar neuh, dat het niet klikt tussen twee mensen maakt de personen niet minder leuk. Er is gewoon geen klik tussen die twee... Ik snap heus echt wel hoor, dat je het soms zat bent, dat heb ik ook weleens. Maar ik probeer me wel zo snel mogelijk uit die modus te schoppen want in die modus kom ik helemaal nergens meer.

Daar heb je ook gelijk in, maar op dit moment heb dat gevoel gewoon niet. Dat heb ik wel vaker, van die periodes en ik heb ook periodes dat ik me helemaal gelukkig voel met wie ik ben en hoe ik leef.

Ik herken jullie gevoel precies hoor, Antibes en Fayebella. Het zou af en toe wel verdomd fijn zijn om eens wat meer bevestiging te krijgen, dat je wél leuk of de moeite waard bent bijvoorbeeld. Ik ontmoet ook niet veel nieuwe mannen, in de kroeg raak ik niet zomaar met ze in gesprek. Ik ben op zich niet verlegen en als iemand op mij afstapt kan ik daar ook leuk mee praten, maar zelf stap ik gewoon niet makkelijk op iemand af. Ik denk bij voorbaat al dat ze me toch niet leuk/interessant vinden, dus bespaar mezelf dan maar een blauwtje.
Ik heb ook wel via internet gedatet en dat was op zich wel ok, de meesten wilden nog wel een keer afspreken. Maar juist die mannen vond ik zelf dan weer niet leuk genoeg en zo gaat het nou altijd! Ik vind ook absoluut niet snel iemand leuk en word maar zelden verliefd.