Biechttopic 3

Ik biecht op dat ik echt iets gedaan heb wat ik nooit van mezelf had verwacht. Gisteren avond en gisteren nacht ben ik naar mijn ex gegaan. We hebben 8 jaar geleden, 3 jaar lang een relatie gehad, deze is stukgelopen omdat hij depressief was en zelfs een zelfmoord poging heeft gedaan. We waren te jong, ik kon dit niet aan. Sinds een tijdje hebben we weer contact via de telefoon en ik had mezelf voorgenomen om niet met hem af te spreken, maar ik heb het toch gedaan. We hebben zoveel gepraat, alles besproken wat we toen niet konden bespreken, etc. ik ben van 22.00 tot 06.00 in de nacht bij hem geweest. Het voelde zo goed, zo vertrouwd, en zo bijzonder, dit gevoel heb ik echt lang niet meer gehad, ik voelde mijn liefde voor hem weer net zo diep als tijdens onze relatie. Ik heb hem altijd ver 'weggestopt' maar ik kon er gisteren niet meer omheen. Nu komt mijn biecht, en jullie zullen hem vast al aankomen, maar ik heb meerdere keren met hem gezoend. Zelf heb ik een relatie,koophuis, een kindje etc. Ik kan niet geloven dat ik dit heb gedaan, om eerlijk te zijn heb ik er gewoon geen spijt van, en dat is misschien nog wel het ergste van alles.

Biechtje01 schreef:Ik biecht op dat ik echt iets gedaan heb wat ik nooit van mezelf had verwacht. Gisteren avond en gisteren nacht ben ik naar mijn ex gegaan. We hebben 8 jaar geleden, 3 jaar lang een relatie gehad, deze is stukgelopen omdat hij depressief was en zelfs een zelfmoord poging heeft gedaan. We waren te jong, ik kon dit niet aan. Sinds een tijdje hebben we weer contact via de telefoon en ik had mezelf voorgenomen om niet met hem af te spreken, maar ik heb het toch gedaan. We hebben zoveel gepraat, alles besproken wat we toen niet konden bespreken, etc. ik ben van 22.00 tot 06.00 in de nacht bij hem geweest. Het voelde zo goed, zo vertrouwd, en zo bijzonder, dit gevoel heb ik echt lang niet meer gehad, ik voelde mijn liefde voor hem weer net zo diep als tijdens onze relatie. Ik heb hem altijd ver 'weggestopt' maar ik kon er gisteren niet meer omheen. Nu komt mijn biecht, en jullie zullen hem vast al aankomen, maar ik heb meerdere keren met hem gezoend. Zelf heb ik een relatie,koophuis, een kindje etc. Ik kan niet geloven dat ik dit heb gedaan, om eerlijk te zijn heb ik er gewoon geen spijt van, en dat is misschien nog wel het ergste van alles.

Tja sorry maar ik vind het echt heel dom. Je bent er naar toe gegaan en je "wist" dat er wat zou gebeuren. Je bent niet omgekeerd en naar huis gegaan. Je hebt geen spijt. Ik denk dat het tijd wordt om een keuze te maken en het dan op te biechten tegen je man.
Vroeg hij zich trouwens niet af waar je heel de nacht was?

.

En wie was het

Biechtje01 schreef:Ik biecht op dat ik echt iets gedaan heb wat ik nooit van mezelf had verwacht. Gisteren avond en gisteren nacht ben ik naar mijn ex gegaan. We hebben 8 jaar geleden, 3 jaar lang een relatie gehad, deze is stukgelopen omdat hij depressief was en zelfs een zelfmoord poging heeft gedaan. We waren te jong, ik kon dit niet aan. Sinds een tijdje hebben we weer contact via de telefoon en ik had mezelf voorgenomen om niet met hem af te spreken, maar ik heb het toch gedaan. We hebben zoveel gepraat, alles besproken wat we toen niet konden bespreken, etc. ik ben van 22.00 tot 06.00 in de nacht bij hem geweest. Het voelde zo goed, zo vertrouwd, en zo bijzonder, dit gevoel heb ik echt lang niet meer gehad, ik voelde mijn liefde voor hem weer net zo diep als tijdens onze relatie. Ik heb hem altijd ver 'weggestopt' maar ik kon er gisteren niet meer omheen. Nu komt mijn biecht, en jullie zullen hem vast al aankomen, maar ik heb meerdere keren met hem gezoend. Zelf heb ik een relatie,koophuis, een kindje etc. Ik kan niet geloven dat ik dit heb gedaan, om eerlijk te zijn heb ik er gewoon geen spijt van, en dat is misschien nog wel het ergste van alles.

En nu??

Mama_van2 schreef:En wie was het

Grapjas, ik schaam me

Elodie schreef:

Mama_van2 schreef:En wie was het

Grapjas, ik schaam me

Ik biecht op dat ik verliefd ben op een jongen. Echt hopeloos verliefd, ik wil bij hem zijn, ik kan alleen maar aan hem denken, ik ben zo mezelf bij hem. Eigenlijk wil ik hem niet meer kwijt. Het voelt zo goed allemaal. Alleen hij heeft al een relatie. Al een aantal jaar en hij is er niet gelukkig in. Hij geeft veel om me maar weet niet wat hij moet doen. Hij is nu aan het denken wat hij wil, haar of mij. Maar ik hoor nu niet zoveel van hem en daar baal ik zo van. Ik moet geduld hebben en wachten tot ik van hem hoor of hem weer zie. Maar elke dag is weer een dag dat te lang duurt. Ik wil hem zo graag bij me.

Stuiterbal schreef:

Elodie schreef:

Mama_van2 schreef:En wie was het

Grapjas, ik schaam me

Ik ben nieuwsgierig!

Elodie schreef:

Mama_van2 schreef:En wie was het

Grapjas, ik schaam me

Als het een grapjas was, dan is het vast André van Duin!

Mamsie schreef:Tja sorry maar ik vind het echt heel dom. Je bent er naar toe gegaan en je "wist" dat er wat zou gebeuren. Je bent niet omgekeerd en naar huis gegaan. Je hebt geen spijt. Ik denk dat het tijd wordt om een keuze te maken en het dan op te biechten tegen je man.
Vroeg hij zich trouwens niet af waar je heel de nacht was?

+1
Ik vind het ook echt ontzettend dom dat je zoiets op zoekt. Dat vraagt om moeilijkheden en dat blijkt ook wel.

Biechtje01 schreef:Ik biecht op dat ik echt iets gedaan heb wat ik nooit van mezelf had verwacht. Gisteren avond en gisteren nacht ben ik naar mijn ex gegaan. We hebben 8 jaar geleden, 3 jaar lang een relatie gehad, deze is stukgelopen omdat hij depressief was en zelfs een zelfmoord poging heeft gedaan. We waren te jong, ik kon dit niet aan. Sinds een tijdje hebben we weer contact via de telefoon en ik had mezelf voorgenomen om niet met hem af te spreken, maar ik heb het toch gedaan. We hebben zoveel gepraat, alles besproken wat we toen niet konden bespreken, etc. ik ben van 22.00 tot 06.00 in de nacht bij hem geweest. Het voelde zo goed, zo vertrouwd, en zo bijzonder, dit gevoel heb ik echt lang niet meer gehad, ik voelde mijn liefde voor hem weer net zo diep als tijdens onze relatie. Ik heb hem altijd ver 'weggestopt' maar ik kon er gisteren niet meer omheen. Nu komt mijn biecht, en jullie zullen hem vast al aankomen, maar ik heb meerdere keren met hem gezoend. Zelf heb ik een relatie,koophuis, een kindje etc. Ik kan niet geloven dat ik dit heb gedaan, om eerlijk te zijn heb ik er gewoon geen spijt van, en dat is misschien nog wel het ergste van alles.

Wat wil je nu gaan doen? Wil je je ex vaker zien of laat je het hierbij? En als je je ex weer wilt zien hoe dan verder met je vriend/man?

Nucia schreef:

Elodie schreef:

Mama_van2 schreef:En wie was het

Grapjas, ik schaam me

Als het een grapjas was, dan is het vast André van Duin!

die doet 't toch niet met vrouwen?

Op welk tijdstip heeft ze 't gepost en welke programma's waren er daarvoor op tv?

Even anoniem vandaar de naam Biechtje

De laatste 3 weken heb ik echt een kort lontje. M'n kind slaapt al slecht maar nu is er echt een periode aangebroken dat hij/zij mij aan het uittesten is en de kleine is continue aan het zeuren. Laten we houden dan mijn kind ongeveer 1/1,5 jaar is. Ik kan hier de eerste 2 uur van de dag wel tegen maar na die 2 uur raak ik gepikeerd. Vooral al het bedtijd is de kleine mij dus aan het uittesten. Ik raak hier van binnen zo erg opgefokt van dan ik hem/haar het liefst wil knijpen, slaan en ik begin dan ook te schreeuwen. Ik heb gelukkig nog niks gedaan en ik wil dat ook absoluut niet !! Maar ik heb het idee dat het op een keer zwart voor m'n ogen begint te worden en hem/haar misschien wel een keer knijp of wat dan ook. Maar ik wil dit niet !!! De laatste tijd heb ik ook weinig tot geen momenten dat ik echt geniet met de kleine en ik vind dit echt zo erg. Ik heb niet alleen een kort lontje tegen mijn kind maar ook tegen mijn man en tegen ons huisdier. Ik loop de hele dag met een chagerijnig gezicht rond, ik ben uitgeput en ik heb het vooral druk met andere dingen zodat ik vergeet te genieten. Ik ben vooral dus bang dat ik zo'n schreeuw moeder ga worden die haar handen niet thuis kan houden maar nogmaals dit wil ik absoluut niet help !! Ik denk dat dit maar een periode is want vooheen had ik dit helemaal niet. Alles is gewoon even te veel. Wat moet ik doen meiden??

Wordt ajb niet kwaad op me of zeg dat ik een slechte moeder ben of wat dan ook. Ik wil dit namelijk niet maar ik kan niks aan het gevoel doen. Ik heb veel voor mijn kind over en ik wil hem/haar echt een mooie jeugd en een goede opvoeding geven.

Ik denk dat je een goede moeder bent, puur omdat je eerlijk durft toe te geven hoe je je voelt... en welke gevoelens het allemaal bij jou oproept.
Jij wil veranderen omdat je weet dat het gevoel wat je hebt niet goed is.

Ik herken je gevoel, in zoverre dat het bij ons op dit moment erg vaak een catfight is.. 2 dames die constant gillen/krijsen en elkaar slaan.. verder de kleinste die snachts regelmatig denkt dat ik een butler ben.. en ja ook schiet dan uit mijn slof, en ja ook zou ze het liefste achter het behang plakken.....
wat mij erg goed helpt is afstand nemen, even de kids uit besteden of 1 van beide... of als mijn vriend thuis is even de deur achter mijn kont dicht doen en voor mezelf wat doen.....
Ik heb op zo'n moment even tijd voor mezelf nodig om er weer helemaal tegen aan te kunnen.

verder zal het gedrag van je kleine inderdaad een fase zijn, die soms erg lang en vermoeiend zijn. ben daarom ook zuinig op jezelf.

Heel veel succes in ieder geval!!

Wat vervelend dat je jezelf zo voelt, het lijkt me erg lastig om dit te moeten ervaren. Zelf herken ik een sommige dingen een klein beetje. Ik het weleens als de jongste dagen blijft huilen, wegrakingen krijgt, geen contact meer mogelijk is. Dan wordt ik soms van binnen ook zoooo boos, niet op haar maar op de situatie en angst/spanningen die ze met zichzelf meebrengt. Geheel onterrecht, dat weet ik maar die gedachten heb ik weleens. Ben je vaak alleen thuis met je kindje ? Werk je misschien zodat je er even tussenuit kan ? Is het misschien mogelijk om in de avond dingen voor jezelf te doen, buiten je huis ? 'Breek' je de dag genoeg voor je kindje, dan bedoel ik bijvoorbeeld in de ochtend of in de middag wat wandelen, even naar buiten, even naar de winkel, bij iemand wat drinken etc. ? Lastig hoor, ik probeer nog even verder met je mee te denken.

Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase - Het is een fase -

*mantra*

Ik ben bijna altijd alleen thuis met mijn kind en ik probeer hem/haar zoveel mogelijk te vermaken door met mijn kind te spelen, te wandelen etc. Mijn man ik vaak van huis door zijn werk dus hij kan me niet echt helpen. En verder hem ik niet veel mensen die op mijn kindje kunnen passen. Vaak word ik ook zo kwaad omdat ik al heel de dag bezig ben om het hem/haar naar de zin te maken en dan heb ik eindelijk tijd voor mezelf al het bedtijd is maar dan wil mijn kind niet slapen of dan is er weer iets anders wat eerst moet worden gedaan zodat ik me nauwlijks kan ontspannen. Ik voel me dan echt zo wanhopig. Net of ik niks goed kan doen bij mijn kind.

En het is misschien wel een fase die mijn kind doormaakt maar is het ook een fase dat ik me zo voel?

Nou, het is nogal logisch dat je je zo voelt. Je slaapt weinig, dat is al vrij essentieel om te ontspannen. En dan zit je kind ook nog in een fase dat je hem het liefst de hele dag achter het behang wil plakken. Dus nee, ik vind het niet zo gek. Ik denk dat de beste moeder dat wel heeft. Misschien dat je met je man kan afspreken dat jullie om en om de hele nacht mogen doorslapen? Dus dat de ander die nacht voor je kind zorgt als hij niet wil slapen? Of misschien dat hij een nachtje uit logeren kan zodat jullie beiden een goede nacht maken? Ik denk dat het heel veel scheelt als je weer wat energie krijgt door te slapen. Door weinig slaap word ik ook agressief.

Heb je ook geen baan? Is het misschien een optie om te gaan werken?

Ik werk gemiddeld 20 uur per week. Maar mijn baan vergt ook veel stress en energie.

Dit account is niet voor losse topics. Ik heb het daarom toegevoegd aan het onderwerp waar het bij hoort.

Biechtje01 schreef:Ik werk gemiddeld 20 uur per week. Maar mijn baan vergt ook veel stress en energie.

Kan je dat niet een doorslaapregeling treffen met je partner?

Biechtje01 schreef:Even anoniem vandaar de naam Biechtje

De laatste 3 weken heb ik echt een kort lontje. M'n kind slaapt al slecht maar nu is er echt een periode aangebroken dat hij/zij mij aan het uittesten is en de kleine is continue aan het zeuren. Laten we houden dan mijn kind ongeveer 1/1,5 jaar is. Ik kan hier de eerste 2 uur van de dag wel tegen maar na die 2 uur raak ik gepikeerd. Vooral al het bedtijd is de kleine mij dus aan het uittesten. Ik raak hier van binnen zo erg opgefokt van dan ik hem/haar het liefst wil knijpen, slaan en ik begin dan ook te schreeuwen. Ik heb gelukkig nog niks gedaan en ik wil dat ook absoluut niet !! Maar ik heb het idee dat het op een keer zwart voor m'n ogen begint te worden en hem/haar misschien wel een keer knijp of wat dan ook. Maar ik wil dit niet !!! De laatste tijd heb ik ook weinig tot geen momenten dat ik echt geniet met de kleine en ik vind dit echt zo erg. Ik heb niet alleen een kort lontje tegen mijn kind maar ook tegen mijn man en tegen ons huisdier. Ik loop de hele dag met een chagerijnig gezicht rond, ik ben uitgeput en ik heb het vooral druk met andere dingen zodat ik vergeet te genieten. Ik ben vooral dus bang dat ik zo'n schreeuw moeder ga worden die haar handen niet thuis kan houden maar nogmaals dit wil ik absoluut niet help !! Ik denk dat dit maar een periode is want vooheen had ik dit helemaal niet. Alles is gewoon even te veel. Wat moet ik doen meiden??

Wordt ajb niet kwaad op me of zeg dat ik een slechte moeder ben of wat dan ook. Ik wil dit namelijk niet maar ik kan niks aan het gevoel doen. Ik heb veel voor mijn kind over en ik wil hem/haar echt een mooie jeugd en een goede opvoeding geven.

Ik denk dat ik wel weet wie je bent....

Maar ik herken dit ook ik voel me vaak geirriteerd en boos tegenover mijn kleine man. Ook ik heb de neiging om mijn stem te verheffen, vooral als ik moe ben. Wanneer mijn zoontje niet wil slapen is het helemaal erg, s' avonds ben ik zo vermoeid dat ik er niks meer bij kan hebben en als hij dan niet wil slapen, is mijn begrip op en word ik van binnen laaiend..een heel naar gevoel is dat, omdat je het zelf absoluut niet wil.

Ik lees vooral dat je oververmoeid bent en daarom niks meer kan hebben...kan je man niet af en toe bijspringen dat je toch wat tijd voor jezelf hebt? Want zo te lezen heb jij dit heel hard nodig, tijd voor jezelf!!

Dikke knuffel en je bent echt niet de enige met deze gevoelens. Je bent ook echt geen slechte moeder! Mijn tip is zoek hulp voor het te laat is. Ga naar de huisarts en leg daar in het kort je probleem voor.
Succes, je kan het meis

Ik biecht op sinds de aanslag in Noorwegen om de haverklap nachtmerries te hebben over beschoten worden..