wat heeft jullie kindje al vernield binnenshuis?

Inderdaad, thuis zijn ze sowieso veel vrijer, bij een ander thuis zit ik er veel meer bovenop.

Tja, als ik hier een boterham smeer gaat H. in de kinderstoel....
En vertel me niet hoe snel ze kunnen zijn want ik heb hier echt een hele snelle dame in huis

Maar ze weet heel erg goed dat ze niet aan dingen als een Playstation mag komen, of tussen de banken mag komen (draden, vaste telefoon etc), ze mag niet op de tv slaan en ze maag ook niet aan de laptop komen.
Dat zijn hier hele duidelijke dingen. Zij heeft haar speelgoed en de andere spulletjes zijn van papa en mama.

Als ik naar boven moet, gaat ze mee.
Zo ook als ik naar het toilet moet. Ze kan nu net zelf de bank op en af en behalve dat ze misschien toch eens iets stouts doet, moet ik er niet aan denken dat ze er vanaf dondert.
Dus ze gaat mee de gang op en zit netjes op de onderste tree op mij te wachten.

Maar als jullie er geen problemen mee hebben dat er dingen stuk gaan, is dat aan jullie uiteraard.
Hier gebeurd het gewoon niet. Daar krijgt ze de kans niet voor.

Minneke schreef:Het spijt me, maar ik ben het echt niet met jullie eens. Zo werkt het nu eenmaal niet altijd. Zeker niet met meerdere kinderen. Als de een iets doet waarbij jouw aandacht gevraagd wordt, dan is er nog een ander die er tussendoor kan glippen. Dat gebeurt nu eenmaal.

Een ongeluk zit in een klein hoekje, zeker met kinderen die nog niet begrijpen dat dingen kapot kunnen. Het gaat er bij mij echt niet in dat een kind van 1 zich dat kan bedenken.

Helemaal mee eens. Zulke dingen gebeuren nu eenmaal. En ik zit er niet continue bovenop en ik wil er ook niet continue bovenop zitten.

Hazeltje, helemaal niet om vervelend te doen, maar ik ben wel benieuwd hoe het gaat als én H. iets groter is én je een tweede erbij hebt. En tis niet dat ik niet oplet op dingen die kapot gaan (en dat gebeurt hier ook niet zo vaak) maar ik vind niet dat het altijd te voorkomen is.

Minneke schreef:Het spijt me, maar ik ben het echt niet met jullie eens. Zo werkt het nu eenmaal niet altijd. Zeker niet met meerdere kinderen. Als de een iets doet waarbij jouw aandacht gevraagd wordt, dan is er nog een ander die er tussendoor kan glippen. Dat gebeurt nu eenmaal.

Een ongeluk zit in een klein hoekje, zeker met kinderen die nog niet begrijpen dat dingen kapot kunnen. Het gaat er bij mij echt niet in dat een kind van 1 zich dat kan bedenken.

Ik zeg niet dat ze begrijpt dat iets stuk kan, maar ze weet wel waar ze wel en niet aan mag komen.
En als je een kind dat leert vanaf het begin dat ze "los" mogen dan scheelt dat al een heel eind.

H. weet dat ze hier niet met de onderzetters mag spelen maar dat ze dat wel bij opa en oma mag.

Dromertje schreef:en ik vind het ook een kul argument dat kinderen anders niet doorhebben dat ze bij andere mensen dan ook overal aan mogen zitten. Je kinderen mogen bij jullie toch ook gewoon naar boven, doen ze dat bij vreemden ook zomaar? Als een kind op de leeftijd komt dat ze dat beseffen, dan beseffen ze ook wel dat ze bij vreemden niet overal waar ze thuis wel aan mogen zitten, daar ook aan mogen zitten.

Tsja daar ben ik het dan dus weer niet mee eens hahahaha ik vind door hem thuis te leren dat hij van spullen af moet blijven die niet van hem zijn dat dat zich doorzet naar zijn gedrag bij anderen thuis. Ik leer mijn kinderen op school ook altijd van andermans spullen blijf je af en vind het aan de ene kant 'raar; dat kinderen dat niet van thuis mee krijgen. Of hij het nu wel/niet nu al begrijpt de basis is wel gelegd vind ik..

Mijn neefje is inmiddels 17maanden maar hij weet al een hele tijd dondersgoed waar hij wel en niet aan mag zitten. Dat geld voor hem zowel thuis, als bij ons, als bij andere familie. Natuurlijk gaat er weleens iets kapot, maar spullen zoals een laptop ofzo staan ook niet in zijn bereik.

Overigens zit ik totaal niet bovenop mijn kind, maar meneer verraadt zichzelf al door heel hard nee nee nee te zeggen voordat hij iets van plan is.

Annie24 schreef:

Twellie schreef:
Maar ja, we halen het geld wel van de spaarrekening voor haar studie af, dan moet ze na de middelbare school maar in de snackbar gaan werken .

haha, wij zeggen altijd wel voor de grap, wanneer X. iets kapot lijkt te maken "daar gaat je regenboogrekening"

Arden schreef:Hazeltje, helemaal niet om vervelend te doen, maar ik ben wel benieuwd hoe het gaat als én H. iets groter is én je een tweede erbij hebt. En tis niet dat ik niet oplet op dingen die kapot gaan (en dat gebeurt hier ook niet zo vaak) maar ik vind niet dat het altijd te voorkomen is.

Dat weet ik nog niet, want de tweede is er nog niet.
En nogmaals, ik zal niet zeggen dat hier nooit iets gebeurd/zal gebeuren.

Maar die grote dingen... Nee, dat denk ik niet.
Mijn moeder is veel met 3 kinderen thuis geweest en wij hebben ook nooit dat soort dingen gedaan.
Als mijn jongste zusje verschoond moest worden, ging ik mee en op haar kamertje spelen.
Eten werd met zijn alle aan tafel gedaan, als ik of mijn hjongste zusje eten kreeg kregen de andere ook wat, al was het maar een stukje fruit o.i.d.

En zo wil ik het ook gaan doen.

Printje schreef:

Dromertje schreef:en ik vind het ook een kul argument dat kinderen anders niet doorhebben dat ze bij andere mensen dan ook overal aan mogen zitten. Je kinderen mogen bij jullie toch ook gewoon naar boven, doen ze dat bij vreemden ook zomaar? Als een kind op de leeftijd komt dat ze dat beseffen, dan beseffen ze ook wel dat ze bij vreemden niet overal waar ze thuis wel aan mogen zitten, daar ook aan mogen zitten.

Tsja daar ben ik het dan dus weer niet mee eens hahahaha ik vind door hem thuis te leren dat hij van spullen af moet blijven die niet van hem zijn dat dat zich doorzet naar zijn gedrag bij anderen thuis. Ik leer mijn kinderen op school ook altijd van andermans spullen blijf je af en vind het aan de ene kant 'raar; dat kinderen dat niet van thuis mee krijgen. Of hij het nu wel/niet nu al begrijpt de basis is wel gelegd vind ik..

Mijn dochter krijgt dat zeker wel mee. Ze heeft nu al door dat ze bij andere mensen niet overal (aan) mag komen. Ik hoef het haar maar één keer te zeggen en ze weet het ontzettend goed, dat merk ik aan haar hele reactie als ze het vervolgens nog een keer probeert. Die basis wordt dus echt wel gelegd.

Ik heb thuis alleen geen zin om constant te lopen nee-en en constant te moeten opletten waar ze zit en wat ze aan het uitvreten is. Voor haar lijkt me het veel prettiger als ze helemaal op kan gaan in haar spel en ontdekkingstocht zonder constant gecorrigeerd te moeten worden, omdat er tig dingen staan waar ze niet aan mag komen.

Maar dingen gaan toch niet alleen kapot omdat ze ergens aankomen wat niet mag? Onze telefoon is stuk omdat J. altijd met oma 'belt' en dan is hij zo enthousiast dat dat ding wel is valt. Ja, kan gebeuren doet hij toch niet expres. En deukjes in vloer door speelgoed, tja hij heeft een speelgoedkist en soms wil hij het onderste hebben. Misschien is mijn kind heel dom hoor, maar hij snapt echt nog niet dat hij het dan voorzichtig neer moet zetten. Hij gooit gewoon alles eruit totdat hij het goede heeft gevonden.

Nee, maar hier mogen ze ook niet overal aanzitten, het overgrote deel van de tijd spelen ze ook gewoon met hun eigen spullen, maar ze zijn nou eenmaal ook wel eens ondeugend en dan gaat er ook wel eens iets stuk.

Hier in het vakantiehuisje staan zelfs vrij veel dingen waar ze niet mee mogen spelen en dat gaat meestal gewoon goed, soms niet en dan moeten we even ingrijpen en heel soms sneuvelt er wel eens iets. Mijn moeder heeft hier bijvoorbeeld een stenen beeldje van een teckel staan dat ze in Polen heeft gekocht en een tijd geleden liep Ezra daar steeds mee, dus toen hebben we het even weggehaald. Nu staat het er weer en zit hij er eigenlijk nooit meer aan.

Ik wil best steeds blijven uitleggen waarom dingen hier niet gebeuren...

H. belt ook met oma.
Maar ik houd de telefoon vast.

Met speelgoed mag niet gegooid worden (op ballen en zachte dingen na).

En je kindje zal vast nietr dom zijn Tania.
Ik denk dat er gewoon verschil in zit in dingen accepteren en dingen die bij de één wel en bij de ander niet mogen.

Overigens ben ik van mening dat kinderen ook in hun spel op kunnen gaan zonder aan dingen te komen waar ze eigenlijk niet aan mogen komen.

Maar daar komt ook weer deels de manier van opvoeden bij kijken.
Sommige staan hier lijnrecht tegen over elkaar daarin. Dat geft niet, ieder zijn ding.
Maar niet ons ding.

Hazeltje schreef:

Maar daar komt ook weer deels de manier van opvoeden bij kijken.
Sommige staan hier lijnrecht tegen over elkaar daarin. Dat geft niet, ieder zijn ding.
Maar niet ons ding.

Dat geeft ook niet Hazeltje, maar ik vond jouw eerste post (geloof ik) wat neerbuigend over komen. Zo van; hoe kunnen jullie zoiets nou laten gebeuren. Dat zou hier nóóit voor kunnen komen. Dat klonk gewoon een beetje arrogant in mijn ogen. Daarom reageerde ik erop.

Tania schreef:Onze telefoon is stuk omdat J. altijd met oma 'belt' en dan is hij zo enthousiast dat dat ding wel is valt.

belt staat tussen aanhalingstekens dus ik ga er vanuit dat het spelenderwijs is en hij dus niet echt belt? dat zou ik zelf dus al nooit goedkeuren... een telefoon is geen speelgoed in mijn ogen.

Pien schreef:

Tania schreef:Onze telefoon is stuk omdat J. altijd met oma 'belt' en dan is hij zo enthousiast dat dat ding wel is valt.

belt staat tussen aanhalingstekens dus ik ga er vanuit dat het spelenderwijs is en hij dus niet echt belt? dat zou ik zelf dus al nooit goedkeuren... een telefoon is geen speelgoed in mijn ogen.

Ja hij belt wel echt, maar hij praat meestal weinig en moet vooral lachen daarom stond het tussen haakjes.

Minneke schreef:

Hazeltje schreef:

Maar daar komt ook weer deels de manier van opvoeden bij kijken.
Sommige staan hier lijnrecht tegen over elkaar daarin. Dat geft niet, ieder zijn ding.
Maar niet ons ding.

Dat geeft ook niet Hazeltje, maar ik vond jouw eerste post (geloof ik) wat neerbuigend over komen. Zo van; hoe kunnen jullie zoiets nou laten gebeuren. Dat zou hier nóóit voor kunnen komen. Dat klonk gewoon een beetje arrogant in mijn ogen. Daarom reageerde ik erop.

Ik reageerde op, volgens mij een post van Dromertje, dat ze zich afvroeg of wij (ik) zulke lieve kindjes hadden of zijn een... Ik weet niet meer hoe ze het noemde.

Daar heb ik gewoon op gereageerd dat dat soort dingen hier inderdaad niet gebeuren.
Dat is niet arrogant maar de waarheid

ow oke... zo dus!! tja, ik zou dat zelf gewoon niet goedkeuren en anders als hij wel echt met iemand "belt" zou ik de telefoon zelf vast houden.

Pien schreef:ow oke... zo dus!! tja, ik zou dat zelf gewoon niet goedkeuren en anders als hij wel echt met iemand "belt" zou ik de telefoon zelf vast houden.

Tja dat kan. Ik vind dat kindjes ook gewoon dingen moeten leren en kunnen ontdekken (buiten speelgoed). Dus van mij mag hij dat ding gewoon zelf vasthouden als hij oma aan de lijn heeft. Dat hij hem dan een keertje laat vallen kan gebeuren. Ik laat ook wel is wat vallen.

Pien schreef:

Tania schreef:Onze telefoon is stuk omdat J. altijd met oma 'belt' en dan is hij zo enthousiast dat dat ding wel is valt.

belt staat tussen aanhalingstekens dus ik ga er vanuit dat het spelenderwijs is en hij dus niet echt belt? dat zou ik zelf dus al nooit goedkeuren... een telefoon is geen speelgoed in mijn ogen.

Ik vind een telefoon een gebruiksvoorwerp. En dat mag gebruikt worden van mij. En dan bedoel ik niet dat ze er mee mogen gooien ofzo, maar als ze het in haar fantasie-spel gebruikt door opa en oma te bellen dan moedig ik het zelfs aan. En als ze hem dan eens per ongeluk laat vallen dan vindt ze dat zelf al vervelend genoeg, dus word ik daar niet boos om.

Ow hier bellen ze ook gewoon met mijn telefoon. Ik draai dan wel het nummer dat kunnen ze nog net niet zelf maar de jongste vind het geweldig om te bellen en voert hele gesprekken met mijn ouders, mijn oma en mijn ex-schoonzusje. Mijn telefoon is 4 jaar oud en tig keer gevallen al, die kan wel tegen een stootje. Als ik een peperdure telefoon zou hebben zou ik er misschien anders over denken.

Ik vind D. altijd zo lief als ze aan het bellen is . Ze vind zichzelf dan ontzettend groot en stoer en dat straalt eraf. Ze roept steeds in de hoorn: "Hallo, hallo, mij is D." en dan werpt ze een heel trotse blik op mij om dat vervolgens nog een keer te roepen.

Yrsa geeft de telefoon vaak een kusje als ze met oma aan het bellen is.

Haha, ja ik vind dat ook zo schattig. Vooral met mijn oma. Die hoort niet zo goed aan de telefoon en dan roept ze mijn dochters naam een aantal keer en dan zegt mijn dochter na een paar keer lichtelijk geirriteerd "Jaaaahááá". De vorige keer begon ze te vertellen over een dolfijn op de televisie en die stond helemaal niet aan. En toen begon mn zoontje te roepen "Ik ben een drolfijn! Ik ben een drolfijn!"