Welke keuze zou jij maken?

TGR schreef:

Fauve schreef:Ik zou wachten.

Ik ook. Dit zijn "slechts" je hormonen die aan het woord zijn.

Ik ook. Het is vervelend om nog twee jaar te moeten wachten, maar dat kan je echt wel. Die kinderwens loopt niet weg.
Ik zou op z'n minst zorgen dat je je studie af hebt. Er worden hier wel goede ervaringen geschetst, maar het kan natuurlijk ook echt heel erg zwaar vallen, en dat zou zonde zijn van jou, je kind en je studie.

Marin schreef:

TGR schreef:

Fauve schreef:Ik zou wachten.

Ik ook. Dit zijn "slechts" je hormonen die aan het woord zijn.

Ik ook. Het is vervelend om nog twee jaar te moeten wachten, maar dat kan je echt wel. Die kinderwens loopt niet weg.
Ik zou op z'n minst zorgen dat je je studie af hebt. Er worden hier wel goede ervaringen geschetst, maar het kan natuurlijk ook echt heel erg zwaar vallen, en dat zou zonde zijn van jou, je kind en je studie.

Nou ja, het hele leven draait om '' slechts'' je hormomen. Maar inderdaad is dat het slimst om te doen. Helaas gaat het helaas niet om '' even die 2 jaar afmaken''. Ik moet dan nog werk vinden, en er dan ook nog zo'n lange tijd werken dat ik het me kan permiteren om zwangerschapsverlof op te nemen. Maar goed, als ik zou denken wat het allerslimst zou zijn, kom ik ook uit op gewoon wachten. Toch heb ik raar genoeg het idee gewoon niet meer te kunnen wachten.

Waarom vraag je dan raad? Dan kan je misschien beter een topic openen "ik wil zwanger worden tijdens mijn studie, zijn er ervaringen?"

Zenna schreef: Toch heb ik raar genoeg het idee gewoon niet meer te kunnen wachten.

nou ja dat zijn gewoon je hormonen en je gevoel. Als het echt moet, kan je echt nog wel even wachten. Leuk is het niet, maar het kan wel. Ik heb zelf ook enorme kinderwens, maar ik heb nog niet eens een relatie dus weet ook dat ik nog minstens een aantal jaar moet wachten. Helaas.

Uiteindelijk moet je doen wat je gevoel je in geeft, als je maar realiseert dat aan welke keuze dan ook nadelen zitten.

Zenna schreef:

Marin schreef:

TGR schreef:

Fauve schreef:Ik zou wachten.

Ik ook. Dit zijn "slechts" je hormonen die aan het woord zijn.

Ik ook. Het is vervelend om nog twee jaar te moeten wachten, maar dat kan je echt wel. Die kinderwens loopt niet weg.
Ik zou op z'n minst zorgen dat je je studie af hebt. Er worden hier wel goede ervaringen geschetst, maar het kan natuurlijk ook echt heel erg zwaar vallen, en dat zou zonde zijn van jou, je kind en je studie.

Nou ja, het hele leven draait om '' slechts'' je hormomen. Maar inderdaad is dat het slimst om te doen. Helaas gaat het helaas niet om '' even die 2 jaar afmaken''. Ik moet dan nog werk vinden, en er dan ook nog zo'n lange tijd werken dat ik het me kan permiteren om zwangerschapsverlof op te nemen. Maar goed, als ik zou denken wat het allerslimst zou zijn, kom ik ook uit op gewoon wachten. Toch heb ik raar genoeg het idee gewoon niet meer te kunnen wachten.

Dat laatste valt best mee hoor. Collega van mij is tegelijk met mij aangenomen (in november) en is over 4 weken uitgerekend. Toen ze werd aangenomen was ze volgens mij een week of 10 zwanger en dat was absoluut geen reden om haar niet aan te nemen. Daarnaast mag een bedrijf jou doodgewoon niet ontslaan omdat je zwanger bent.

Persoonlijk zou ik toch echt wachten. Die opleiding afmaken is op het moment belangrijker lijkt mij. Kun je niet proberen die op de een of andere manier te versnellen? Als je vriend dan werk heeft, kunnen jullie het daarna gaan proberen.
Ik zou toch echt meer naar de lange termijn kijken dan naar wat je op korte termijn wil. Dat papiertje in de pocket is toch ook wel erg fijn!

Arwyn schreef:

Zenna schreef:

Marin schreef:

TGR schreef:

Fauve schreef:Ik zou wachten.

Ik ook. Dit zijn "slechts" je hormonen die aan het woord zijn.

Ik ook. Het is vervelend om nog twee jaar te moeten wachten, maar dat kan je echt wel. Die kinderwens loopt niet weg.
Ik zou op z'n minst zorgen dat je je studie af hebt. Er worden hier wel goede ervaringen geschetst, maar het kan natuurlijk ook echt heel erg zwaar vallen, en dat zou zonde zijn van jou, je kind en je studie.

Nou ja, het hele leven draait om '' slechts'' je hormomen. Maar inderdaad is dat het slimst om te doen. Helaas gaat het helaas niet om '' even die 2 jaar afmaken''. Ik moet dan nog werk vinden, en er dan ook nog zo'n lange tijd werken dat ik het me kan permiteren om zwangerschapsverlof op te nemen. Maar goed, als ik zou denken wat het allerslimst zou zijn, kom ik ook uit op gewoon wachten. Toch heb ik raar genoeg het idee gewoon niet meer te kunnen wachten.

Dat laatste valt best mee hoor. Collega van mij is tegelijk met mij aangenomen (in november) en is over 4 weken uitgerekend. Toen ze werd aangenomen was ze volgens mij een week of 10 zwanger en dat was absoluut geen reden om haar niet aan te nemen. Daarnaast mag een bedrijf jou doodgewoon niet ontslaan omdat je zwanger bent.

Persoonlijk zou ik toch echt wachten. Die opleiding afmaken is op het moment belangrijker lijkt mij. Kun je niet proberen die op de een of andere manier te versnellen? Als je vriend dan werk heeft, kunnen jullie het daarna gaan proberen.
Ik zou toch echt meer naar de lange termijn kijken dan naar wat je op korte termijn wil. Dat papiertje in de pocket is toch ook wel erg fijn!

Dat doen ze wel hoor, maar dan geven ze een andere reden op of geen reden.

Eerst je eigen leven enigszins op orde hebben lijkt me altijd verstandig. Ons hele leven bestaat heus niet alleen maar uit onze hormonen, anders zouden we wellicht leven als bonobo's.

*

Ik studeer ook en mijn man werkt full-time. Het is soms erg pittig maar dat ligt ook wel aan de studie die je volgt en hoe flexibel ze daar zijn. Ik volg een studie waarbij ik momenteel 5 dagen per week stage loop en daarnaast 24/7 oproepbaar ben. Dat vraagt creativiteit en een goed geregelde oppas. Wij hebben dit vooraf met mijn ouders en schoonouders besproken (oppas) en als zij hadden gezegt dat ze niet zouden willen/kunnen oppassen dan hadden we moeten wachten.
Bij ons was de situatie ook wel iets anders, manlief is ondertussen al 35 dus als we eerst nog moesten wachten tot mijn studie klaar was en ik een baan gevonden had dan was hij richting de 40 gegaan en dat vonden we beiden te oud voor een eerste kind.

Het kan dus wel, maar als mijn man ongeveer dezelfde leeftijd had gehad als ik dan hadden we waarschijnlijk gewacht tot ik afgestudeerd was want het is wel pittig.

Fiwen schreef:Ik studeer ook en mijn man werkt full-time. Het is soms erg pittig maar dat ligt ook wel aan de studie die je volgt en hoe flexibel ze daar zijn. Ik volg een studie waarbij ik momenteel 5 dagen per week stage loop en daarnaast 24/7 oproepbaar ben. Dat vraagt creativiteit en een goed geregelde oppas. Wij hebben dit vooraf met mijn ouders en schoonouders besproken (oppas) en als zij hadden gezegt dat ze niet zouden willen/kunnen oppassen dan hadden we moeten wachten.
Bij ons was de situatie ook wel iets anders, manlief is ondertussen al 35 dus als we eerst nog moesten wachten tot mijn studie klaar was en ik een baan gevonden had dan was hij richting de 40 gegaan en dat vonden we beiden te oud voor een eerste kind.

Het kan dus wel, maar als mijn man ongeveer dezelfde leeftijd had gehad als ik dan hadden we waarschijnlijk gewacht tot ik afgestudeerd was want het is wel pittig.

Ja ik kan me voorstellen dat dat echt een heel moeilijke situatie is!

Zoals anderen zeggen dat ze tijdens hun studie een kindje hebben gekregen. Zijn jullie dan allemaal in heel grote mate afhankelijk van oppas en kdv, of is huiswerk en een kindje gewoon wel te combineren?

Zenna schreef:

Fiwen schreef:Ik studeer ook en mijn man werkt full-time. Het is soms erg pittig maar dat ligt ook wel aan de studie die je volgt en hoe flexibel ze daar zijn. Ik volg een studie waarbij ik momenteel 5 dagen per week stage loop en daarnaast 24/7 oproepbaar ben. Dat vraagt creativiteit en een goed geregelde oppas. Wij hebben dit vooraf met mijn ouders en schoonouders besproken (oppas) en als zij hadden gezegt dat ze niet zouden willen/kunnen oppassen dan hadden we moeten wachten.
Bij ons was de situatie ook wel iets anders, manlief is ondertussen al 35 dus als we eerst nog moesten wachten tot mijn studie klaar was en ik een baan gevonden had dan was hij richting de 40 gegaan en dat vonden we beiden te oud voor een eerste kind.

Het kan dus wel, maar als mijn man ongeveer dezelfde leeftijd had gehad als ik dan hadden we waarschijnlijk gewacht tot ik afgestudeerd was want het is wel pittig.

Ja ik kan me voorstellen dat dat echt een heel moeilijke situatie is!

Zoals anderen zeggen dat ze tijdens hun studie een kindje hebben gekregen. Zijn jullie dan allemaal in heel grote mate afhankelijk van oppas en kdv, of is huiswerk en een kindje gewoon wel te combineren?

De momenten dat ik naar school moet gaat ze naar de gastouder. Verder studeer ik veel 's avonds en in het weekend. Nu ik vlak voor een tentamenweek zit ga ik af en toe naar mijn ouders, dan hebben zij een middag om met mijn dochter te knuffelen en kan ik even een paar uurtje ongestoord aan de slag.

TGR schreef:

Arwyn schreef:
Dat laatste valt best mee hoor. Collega van mij is tegelijk met mij aangenomen (in november) en is over 4 weken uitgerekend. Toen ze werd aangenomen was ze volgens mij een week of 10 zwanger en dat was absoluut geen reden om haar niet aan te nemen. Daarnaast mag een bedrijf jou doodgewoon niet ontslaan omdat je zwanger bent.

Dat doen ze wel hoor, maar dan geven ze een andere reden op of geen reden.

eens. een contract niet verlengen is geen ontslag geven, stel dat jou collega een half jaars contract heeft of een jaar contract, dan is de kans groot dat ze een volgende niet krijgt.

Zenna schreef:Zoals anderen zeggen dat ze tijdens hun studie een kindje hebben gekregen. Zijn jullie dan allemaal in heel grote mate afhankelijk van oppas en kdv, of is huiswerk en een kindje gewoon wel te combineren?

Ik ben afhankelijk van oppas als ik naar school ga. Gelukkig kan ze dan naar mijn moeder. Na de zomervakantie wordt het misschien ook nog KDV erbij omdat ik het dan heel druk krijg (afstudeerjaar) en mijn moeder ook niet fulltime kan oppassen ivm werk. Maar als dat niet nodig blijkt doe ik dat ook niet. Verder vind ik huiswerk en een kindje wel te combineren. Overdag als ze slaapt doe ik meestal het huishouden, en 's avonds heb ik dan tijd voor huiswerk. Plus dat het qua hoeveelheid huiswerk en leren erg meevalt op mijn opleiding, tenminste ik ben iemand die de mazzel heeft er met weinig werk goede resultaten uit te kunnen halen..

Als het financieel niet haalbaar is zou ik er gewoon even mee wachten hoe moeilijk het ook is. Je moet je kindje wel een stabiele basis kunnen geven en daar hoort geld nu ook eenmaal bij. Een kindje kost veel geld iedere maand ben je toch best veel geld kwijt aan luiers, voeding etc. Je kan het wel willen maar als je iedere maand op een houtje moet bijten omdat het financieel niet goed gaat dat kost ook veel stress en is niet goed voor jezelf, je relatie en je kind

Razz_ schreef:Als het financieel niet haalbaar is zou ik er gewoon even mee wachten hoe moeilijk het ook is. Je moet je kindje wel een stabiele basis kunnen geven en daar hoort geld nu ook eenmaal bij. Een kindje kost veel geld iedere maand ben je toch best veel geld kwijt aan luiers, voeding etc. Je kan het wel willen maar als je iedere maand op een houtje moet bijten omdat het financieel niet goed gaat dat kost ook veel stress en is niet goed voor jezelf, je relatie en je kind

Ja, daar heb je helemaal gelijk in. Daarom gaat mijn dilemma ook over de keuze of even stoppen met studeren, vanaf sept. fulltime werken en dus geld hebben zodra mijn vriend en ik voor een kindje willen gaan. Of mijn studie afmaken en nog zo'n 5 jaar moeten wachten met het proberen een kindje te krijgen. Optie 1 zou ik het liefst doen, maar ik kan het me ook niet permitteren om heel veel geld terug te moeten betalen. Kortom... Moeilijk!!

Eens met razz je bent meer kwijt dan je in eerste instantie misschien zou denken.
Ook zou ik wachten tot je vriend/man een vast contract heeft. Want stel je voor dat zijn contract niet verlengd zou worden o.i.d. dan zit je wel gelijk heel erg krap.

Hier hebben wij ook gewacht tot in ieder geval mijn vriend een vast contract had. Ik had nog geen vast contract, maar dat zou ook nog minstens 3 jaar duren, dus zijn we er gewoon voor gegaan.
En inderdaad mijn contract werd niet verlengd. Nu is dat helemaal goed gekomen door de zwangerschapsuitkering en ik heb gelijk weer werk gevonden na mijn zwangerschapsverlof. Maar het kan ook minder goed uitpakken.

Wel lastig hoor. Want wat mensen ook zeggen het gevoel een kindje te willen kan gewoon zó enorm sterk zijn pfff.
Tja.. je zou voor jezelf moeten bepalen wat je belangrijk vind in het leven...
Ik heb ook nog geen diploma en daar wil ik ook nog niet aan beginnen door omstandigheden. Maar ik ben blij met mijn manier van leven nu. Mijn man heeft een vaste baan en ik werk 3 dagen in de week en daar redden wij het gelukkig prima mee.
Dus gewoon even de voors en tegens tegen elkaar afwegen inderdaad en berekenen wat jullie inkomsten zouden zijn.

Pussycat schreef:Eens met razz je bent meer kwijt dan je in eerste instantie misschien zou denken.
Ook zou ik wachten tot je vriend/man een vast contract heeft. Want stel je voor dat zijn contract niet verlengd zou worden o.i.d. dan zit je wel gelijk heel erg krap.

Hier hebben wij ook gewacht tot in ieder geval mijn vriend een vast contract had. Ik had nog geen vast contract, maar dat zou ook nog minstens 3 jaar duren, dus zijn we er gewoon voor gegaan.
En inderdaad mijn contract werd niet verlengd. Nu is dat helemaal goed gekomen door de zwangerschapsuitkering en ik heb gelijk weer werk gevonden na mijn zwangerschapsverlof. Maar het kan ook minder goed uitpakken.

Wel lastig hoor. Want wat mensen ook zeggen het gevoel een kindje te willen kan gewoon zó enorm sterk zijn pfff.
Tja.. je zou voor jezelf moeten bepalen wat je belangrijk vind in het leven...
Ik heb ook nog geen diploma en daar wil ik ook nog niet aan beginnen door omstandigheden. Maar ik ben blij met mijn manier van leven nu. Mijn man heeft een vaste baan en ik werk 3 dagen in de week en daar redden wij het gelukkig prima mee.
Dus gewoon even de voors en tegens tegen elkaar afwegen inderdaad en berekenen wat jullie inkomsten zouden zijn.

Nou, ik heb al wel een diploma. Ik heb hiervoor spw-4 gedaan. Dus ik zou eventueel gewoon kunnen werken. Ik zit alleen met de boete voor langstudeerders. Ik kan niet 3.000 euro per jaar terug betalen natuurlijk!

Hoezo een bepaalde periode werken voordat je het kan maken om zwangerschapsverlof te nemen? Ik was zwanger van de tweede toen ik aan het solliciteren was. Ik ben toen gewoon aangenomen terwijl ze wisten dat ik na 3 maanden werken met zwangerschapsverlof zou gaan. Ze hadden daar absoluut geen problemen mee!

Ook heb ik nog een 1 jarige studie inclusief stage gevolgd toen de eerste er al was, aan het einde van die opleiding was ik dus ook zwanger van de tweede. Het was soms wel pittig, want ik deed mijn huiswerk als de oudste overdag sliep of 's avonds.

Maar goed, als je gevoel zo sterk is om mama te worden, zou ik er voor kiezen om inderdaad te kijken hoe snel je zwanger bent en dan even je studie stop te zetten om het na je verlof weer op te pakken (als het financieel haalbaar is tenminste). Wie weet duurt het wel even voor je zwanger bent en tot 34 weken zwangerschap kan je in principe ook nog naar school gaan, dus misschien heb je dan je studie wel al bijna afgerond. En anders gewoon even je studie op pauze zetten.

Even stoppen met je studie om voor een kindje te gaan vind ik wel een risico. Want wat als het 2-3 jaar duurt voordat je zwanger wordt? Dan ben je nog 9 maanden zwanger, kraamtijd. Voordat je dan weer gaat studeren ben je misschien ook wel 4 jaar verder en dan is het nog maar de vraag of je weer wil gaan studeren.
Verder kan een kindje tijdens je studie misschien best goed gaan. Maar als ik naar mijn zoontje kijk, dan had ik hem wel heel veel naar de oppas/kdv moeten brengen. Ik had de eerste 8/9 maanden echt geen huiswerk kunnen maken terwijl hij thuis was. En hem zoveel weg moeten brengen had ik denk ik heel moeilijk gevonden.

Tania schreef:Even stoppen met je studie om voor een kindje te gaan vind ik wel een risico.

+1

Ik denk dat de kans dat je je studie nooit af zal maken veel te groot is. En dat is gewoon zonde. Dan kan je minder betaalde banen krijgen, en heb je wel een driepersoonsgezin en dus meer kosten. Ik zou zeggen: Eerst het ene afmaken, alvorens je aan het ander begint.

Zenna schreef:

Razz_ schreef:Als het financieel niet haalbaar is zou ik er gewoon even mee wachten hoe moeilijk het ook is. Je moet je kindje wel een stabiele basis kunnen geven en daar hoort geld nu ook eenmaal bij. Een kindje kost veel geld iedere maand ben je toch best veel geld kwijt aan luiers, voeding etc. Je kan het wel willen maar als je iedere maand op een houtje moet bijten omdat het financieel niet goed gaat dat kost ook veel stress en is niet goed voor jezelf, je relatie en je kind

Ja, daar heb je helemaal gelijk in. Daarom gaat mijn dilemma ook over de keuze of even stoppen met studeren, vanaf sept. fulltime werken en dus geld hebben zodra mijn vriend en ik voor een kindje willen gaan. Of mijn studie afmaken en nog zo'n 5 jaar moeten wachten met het proberen een kindje te krijgen. Optie 1 zou ik het liefst doen, maar ik kan het me ook niet permitteren om heel veel geld terug te moeten betalen. Kortom... Moeilijk!!

Vrij makkelijk toch? Je kan het je niet permitteren dus niet doen.

Marin schreef:

Tania schreef:Even stoppen met je studie om voor een kindje te gaan vind ik wel een risico.

+1

Ik denk dat de kans dat je je studie nooit af zal maken veel te groot is. En dat is gewoon zonde. Dan kan je minder betaalde banen krijgen, en heb je wel een driepersoonsgezin en dus meer kosten. Ik zou zeggen: Eerst het ene afmaken, alvorens je aan het ander begint.

Ja, daar ben ik normaal gesproken ook wel voor. Je weet inderdaad maar nooit hoelang het duurt om in verwachting te raken, en wat voor kind je krijgt. Ondanks dat, ga ik toch zometeen even naar mijn oude werk om te vragen of ze vanaf spetember een fulltimer nodig hebben. En morgen heb ik een gesprek op school. Vanuit daar kan ik misschien beter nadenken. Ik weet niet zo goed waarom ik alle bezwaren gewoon niet zo serieus wil nemen, en niet goed nadenk. Nou ja, ik weet het natuurlijk heel goed. Maar als ik naar alle situaties hier kijk, lijkt alles zo goed te komen!! Of bagetariseer ik nou gewoon heel erg?

Dat je bagetariseert lijkt me sterk

Nicci schreef:

Zenna schreef:

Razz_ schreef:Als het financieel niet haalbaar is zou ik er gewoon even mee wachten hoe moeilijk het ook is. Je moet je kindje wel een stabiele basis kunnen geven en daar hoort geld nu ook eenmaal bij. Een kindje kost veel geld iedere maand ben je toch best veel geld kwijt aan luiers, voeding etc. Je kan het wel willen maar als je iedere maand op een houtje moet bijten omdat het financieel niet goed gaat dat kost ook veel stress en is niet goed voor jezelf, je relatie en je kind

Ja, daar heb je helemaal gelijk in. Daarom gaat mijn dilemma ook over de keuze of even stoppen met studeren, vanaf sept. fulltime werken en dus geld hebben zodra mijn vriend en ik voor een kindje willen gaan. Of mijn studie afmaken en nog zo'n 5 jaar moeten wachten met het proberen een kindje te krijgen. Optie 1 zou ik het liefst doen, maar ik kan het me ook niet permitteren om heel veel geld terug te moeten betalen. Kortom... Moeilijk!!

Vrij makkelijk toch? Je kan het je niet permitteren dus niet doen.

Daar gaat het nou toch juist om? Als dat het geval is (geld terug moeten betalen) dan is stoppen geen optie. Wanneer dit niet het geval is, dan telt het dilemma.

Fauve schreef:Dat je bagetariseert lijkt me sterk

Ik wist niet meer hoe je dat ook alweer schreef

Ik snap best dat het heel moeilijk is om nog zo lang te moeten wachten als je nu graag een kindje wil. Toen bij mij de Echte kriebels kwamen had ik ook echt geen 5 jaar meer kunnen wachten. Daar was ik dan gewoon ongelukkig van geworden. Maar als je echt graag deze studie wil afmaken zou je misschien kunnen kijken of je in ieder geval nu je studie af kunt maken, dat is nog wel te overzien toch? Daarna kun je dan misschien gewoon gaan werken en zwanger worden en dan zie je dan wel wat er gebeurd. Want als je nu fulltime aan het werk gaat en je wordt zwanger weet je ook niet of je contract verlengd wordt en zit je na een half jaar misschien wel zwanger en werkeloos thuis.