Kinderwens...

Ik ben zelf werkzoekende (aanstaande woensdag mag ik bij een winkel een paar uurtjes mee draaien en als het goed gaat word ik aangenomen!!!). Mijn vriend werkt al 10 jaar bij dezelfde werkgever.

Mijn kinderwens is er al heel lang. Toen ik nog op de bassischool zat en iemand vroeg me wat ik wilde worden zei ik altijd: 'juf en moeder'. Op mijn 22e leerde ik mijn huidige man kennen en ook hij had al van jongs af aan een kinderwens. Toen we nog geen jaar bij elkaar waren stopte ik met de pil, was toen 23. Ik heb altijd gezegd moeder te willen worden voor mijn 25e verjaardag. Nou.. dat is niet helemaal gelukt haha. 3,5 jaar later raakte ik dmv ICSI zwanger, ben op mijn 26e zwanger geraakt en op mijn 27e bevallen. Ik bedacht me laatst.. als het meteen was gelukt, dan had ik nu een kindje gehad van 4,5 jaar!

Ik wilde altijd al graag kinderen, toen ik een jaar of 23, 24 was, was ik er ook echt klaar voor maar mijn vriend nog niet. We zijn begonnen met proberen toen ik 26 was en nu ben ik 28 en zwanger van ons eerste kindje.

Tea-Leaf schreef:Ah Nucia, lief van je. Maar op een gegeven moment raak je er 'aan gewend' dat het zo is, hoe stom het ook klinkt.
Ik heb best wel eens een dikke jankbui, maar helemaal wegkwijnen en je alleen op die wens focussen, daar wordt je leven ook niet leuker van

Leuk dat je een zoontje hebt!
We zijn bijna even oud, ik word donderdag 30

Ja het lijkt mij gewoon heel moeilijk om in die situatie te zitten waar jij in zit, ik lees vaak hoe moeilijk je het ermee hebt en dan heb ik echt zoveel respect voor je hoe realistisch en goed je het oppakt. Ik hoop iig dat je ooit ook een kleintje in je armen mag houden. En die jankbui dat mag hoor, dat is ook meer dan logisch natuurlijk, jullie zijn er al zolang mee bezig, dat gaat je niet in de koude kleren zitten.

Haha, ja 30 it is! Ik vind het aan de ene kant wel leuk om 30 te worden maar aan de andere kant denk ik dan weer: poeh, ik ga richting de 40...dat klinkt gelijk zo oud

Bijna gefeliciteerd alvast

Ik wil ook graag kinderen. Wil het al een paar jaar, maar toen ging het uit met mijn ex. Nu met mijn huidige vriend willen we eind van dit jaar de pil de deur uitdoen en er voor gaan. Maar alleen als ons werk het toelaat. Ik zit een beetje in onzekerheid met mijn werk. Ze gaan erg bezuinigen bij ons op het werk en mijn vriend heeft nog een contract tot december, die als het goed is wordt omgezet voor een contract voor onbepaalde tijd.

Ik was eigelijk nooit zo van de kinderen. Sinds 1,5 jaar is het helemaal omgeslagen en heb ik echt last van de babykriebels, toch af en toe nog wel onzekerheden maar dat hoort er denk wek bij.
Mijn vriend is precies hetzelfde, die heeft er sinds een jaar ook helemaal zin in om papa te worden. Nu nog wachten wanneer het voor ons zo mag zijn

In het begin van onze relatie weleens over gehad maar eerst trouwen en een eigen huis. half jaar na trouwen zijn we er voor gegaan. Ik was toen net 26 jaar
was gelijk zwanger helaas na 15 weken miskraam. Nu bijna na 3 jaar en nog een miskraam er tusrsendoor zijn wij gezegend met 2 kinderen.

Ik heb momenteel hele erge babykriebels. Eigenlijk sinds ik weet dat mijn tweelingzus zwanger is. Toen is het bij mij op de een of andere manier ineens aangewakkerd. En ineens allemaal bekenden die ook zwanger zijn.
Ik heb het er met mijn vriend wel eens over en hij wil het nog niet. Oké, daar leg ik me dan bij neer.
Ik hoop wel dat hij binnenkort van gedachten veranderd want ik wil echt heel graag.
Zowiezo stop ik na de zomer met mijn pil. Aangezien mijn moeder en zus niet uit zichzelf ongesteld werden en daardoor dus ook niet zwanger werde en ze er 5 (ma) en 3 jaar (zus) over gedaan hebben wil ik dus gaan kijken of ik uit me zelf ongesteld wordt. Dat heb ik samen met mijn vriend besloten hoor. Ik ga niks tegen zijn zin doen,

Soms is het zo erg dat ik huilend op bed lig omdat ik zo graag een kindje wil. ...

Zolang ik me kan herinneren heb ik een kinderwens. Gelukkig was ik verstandig genoeg om te wachten tot ik een een aantal zaken goed voor elkaar had hihi. Maar fantaseerde er vaak over en bedacht alvast namen enzo. Ook ik heb wel met kussens onder kleding voor de spiegel gestaan. Wilde altijd voor mijn 30ste klaar zijn. Liefst 3 kids ofzo :-). Toen ik mijn man leerde kennen op mijn 23ste wist ik al snel dat ik graag kinderen met en van hem wilde. Wat mij betreft waren we er gelijk voor gegaan maarja hij was er nog niet klaar voor en we wilden toch ook liever eerst trouwen en eigen huis. Tegen die tijd was hij er ook pas echt klaar voor hoor. Toen ik net 26 was en hij net 29 gingen we er voor. Helaas na een jaar nog niet zwanger en in de MM. Dat is best moeilijk...als je maar zeker wist dat het wel een keer gaat lukken, dat zou het al gemakkelijker maken.