Kinderwens bespreken met leidinggevende

Door het topic 'maak jij je zorgen?' over de bezuinigingen in de zorg begin ik zo aan mezelf te twijfelen...

Ik heb vanaf 1 december een nieuwe baan. De helft van het team is 'oud' en de andere helft van het team is ongeveer tegelijk met mij begonnen. Het was er echt een puinzooi, en we zijn nu net een beetje begonnen met weer opbouwen. Nou zou ik heel graag na de zomer voor een tweede kindje gaan, maar omdat we zo in de opbouwfase zijn en er zoveel wordt bezuinigd ben ik bang dat mijn leidinggevende mij liever niet voor zo'n lange periode kwijt wil zijn en ik daardoor misschien mijn baan zal verliezen. Het liefst zou ik dit met haar bespreken; als zij mij zou zeggen dat ik er dan van uit kan gaan dat ik mijn baan kwijt zal zijn, zou dat voor mij toch wel reden zijn om mijn kinderwens uit te stellen (denk ik... het liefst wil ik NU NU NU). Maarja, ik vind het ook weer gek op dit met haar te bespreken, vind ik het gewoon privé...
Hoe denken jullie hierover?

Ik vind in principe dat een kinderwens de werkgever inderdaad niets aan gaat. Maar in de praktijk zal het regelmatig een reden zijn om een contract niet verder te verlengen. Dus uit praktisch oogpunt zou ik het denk ik toch bespreken op mijn werk.

Ik zou het niet bespreken, ik weet niet welke functie je hebt maar bij ons is er werk zat.

Ik zou het ook niet bespreken. Ze kunnen zelf wel bedenken dat een jonge meid misschien nog wel kinderen wil.

Daarbij is mijn contract in mijn verlof niet verlengd ivm bezuinigingen. Dit had niks met mijn zwangerschap te maken. Het is natuurlijk balen, maar werk is een onderdeel van je leven, je kinderen ZIJN je leven. Ik had D nooit willen missen in mijn leven.

Het ligt er denk ik ook aan welke band je hebt met je leidinggevende. Ik heb echt een hele vertrouwelijke band met mijn leidinggevende en we praten altijd veel over dingen we in het werk nog zouden willen. Ik wilde vorig jaar graag trainer worden, maar ook een tweede kindje. Ik heb toen met haar uitgesproken of dat allebei zou kunnen of dat ik dan teveel hooi op mijn vork zou nemen. Zij was heel nuchter en zij je moet er gewoon voor gaan, want je weet niet hoe lang het duurt voor je zwanger bent en dan heb je veel kansen laten schieten, dus ik ben voor een baan als trainer gegaan en inderdaad een zwangerschap duurde anderhalf jaar en ik ben dus nu alweer 1 jaar trainer en kan het nu prima combineren.
Je moet doen waar jij je goed bij voelt. Ik ben dus heel open naar mijn leidinggevende en zij respecteert dat ook, maar als je die band niet hebt zou ik het zelf denk ik niet bespreken, maar misschien terloops een keer benoemen dat jullie ooit wel een tweede zouden willen.

Ik zou het ook niet bespreken. Wel zou het voor mij een punt zijn om toch nog even te wachten met zwanger worden.
zodat ik meer tijd zou hebben om mijzelf te kunnen bewijzen en wachten tot contractverlenging.

SarahKey schreef:Ik zou het ook niet bespreken. Wel zou het voor mij een punt zijn om toch nog even te wachten met zwanger worden.
zodat ik meer tijd zou hebben om mijzelf te kunnen bewijzen en wachten tot contractverlenging.

Dit vind ik ook, vooral in deze.tijd waarin maar weinig werk is.

Printje schreef:

SarahKey schreef:Ik zou het ook niet bespreken. Wel zou het voor mij een punt zijn om toch nog even te wachten met zwanger worden.
zodat ik meer tijd zou hebben om mijzelf te kunnen bewijzen en wachten tot contractverlenging.

Dit vind ik ook, vooral in deze.tijd waarin maar weinig werk is.

Idd. Het hoeft niet eens een vast contract te zijn, want een vast contract stelt ook weinig meer voor tegenwoordig. Zou mij meer om de tijd gaan. Die paar maanden kun je jezelf nog niet echt bewijzen. Ben je een jaar verder dan wel.

Ik zou het wel doen omdat ik met giftige stoffen werk maar ik heb ook een vast contract. In jouw geval zou ik wellicht iets langer wachten tot ik wat meer zekerheid heb qua contract als dat er überhaupt in zit...

Werkgevers zien zwangerschappen niet altijd maar negatief hoor.

Als je gewoon goed bent in je werk en je hebt nog de mogelijkheden voor een paar bepaalde tijd contracten dan zullen ze echt niet zomaar geen verlenging geven. Ben je toe aan een contract voor onbepaalde tijd dan kan ik er nog iets bij voorstellen aangezien er bij veel bedrijven geen vaste contracten meer gegeven worden.

Ik zelf "moet" het wel bespreken of nee ik moet het aangeven omdat ik regelmatig naar het ziekenhuis moet mbt zwanger worden en ik moet daar natuurlijk wel een verklaring voor hebben. Ik ben gelukkig wel gezegend met een werkgever die vindt dat een gezin en gezin starten/uitbreiden op de eerste plek komt.

Echt niet doen. Het maakt namelijk niets uit. Ik ben ooit zwanger geworden vlak voordat ik een vast contract kreeg. Omdat ik eerlijk wilde zijn heb ik dat met 6 weken zwangerschap met mijn leidinggevende besproken, geen probleem zei ze, ik zou een vastcontract krijgen. Ik opgelucht natuurlijk.

Tijdens mijn zwangerschapsverlof mocht ik op kantoor komen, ik kreeg geen contract meer en ik kon thuisblijven. Nooit meer aan het werk geweest daar, en ook nooit meer iets van baas of collega's gehoord. Terwijl het daarvoor allemaal koek en ei was.

Wennes schreef:Ik zou het ook niet bespreken. Ze kunnen zelf wel bedenken dat een jonge meid misschien nog wel kinderen wil.

Daarbij is mijn contract in mijn verlof niet verlengd ivm bezuinigingen. Dit had niks met mijn zwangerschap te maken. Het is natuurlijk balen, maar werk is een onderdeel van je leven, je kinderen ZIJN je leven. Ik had D nooit willen missen in mijn leven.

Mee eens, ik vind een kind wel wat belangerijker, ik ben sinds mei werkloos, ik werk nu een aantal uur in de week en mijn vriend zit sinds november thuis, maar het heeft ons niet tegen gehouden zoals je kunt zien.

Tja, sat kun je toch niet iedereen aanraden? Ik bedoel, kinderen zijn belangrijker dan werk, maar mensen met de instelling ' dus ik laat me niet tegenhouden door het ontbreken van een baan' kunnen ook enorm in de problemen komen. De meeste huishoudens hebben meer dan 1 inkomen nodig om rond te komen, en anders bouwen ze schulden op. Dus dat zou ik niet als advies geven, zeker niet nu het ontzettend lastig is om aan werk te komen.

Ja, maar wat nou als je toch wacht tot je een vast contract krijgt en je krijgt het tzt toch niet, dan begin je dus weer van voor af aan en kun je dus nooit aan kinderen beginnen ald je wilt wachten tot je vastigheid hebt. Bij de eerste was ik net zwanger en had ik een vast contract en het bedrijf waar ik werkte ging failliet, toen had ik ook geen zekerheid meer, maar het is toen ook goed gekomen.

Artemis schreef:Tja, sat kun je toch niet iedereen aanraden? Ik bedoel, kinderen zijn belangrijker dan werk, maar mensen met de instelling ' dus ik laat me niet tegenhouden door het ontbreken van een baan' kunnen ook enorm in de problemen komen. De meeste huishoudens hebben meer dan 1 inkomen nodig om rond te komen, en anders bouwen ze schulden op. Dus dat zou ik niet als advies geven, zeker niet nu het ontzettend lastig is om aan werk te komen.

Helemaal mee eens. Mijn vriend verloor zijn vaste baan, na 6 jaar, toen ik 7 maanden zwanger was. Wij hadden dit echt niet zien aankomen, maar het bedrijf was failliet. Het was onmacht, maar alles behalve prettig. Ik zou dit echt nooit iemand adviseren. Ik vind het zelfs een beetje gek als je aan een kind begint op het moment dat je werkeloos bent (en je wel werk nodig hebt om rond te komen).

In het geval van Aimee zou ik mijn contractverlenging afwachten. In die zin kom je er in ieder geval achter of ze je als persoon waarderen.

Annemie schreef:Ja, maar wat nou als je toch wacht tot je een vast contract krijgt en je krijgt het tzt toch niet, dan begin je dus weer van voor af aan en kun je dus nooit aan kinderen beginnen ald je wilt wachten tot je vastigheid hebt. Bij de eerste was ik net zwanger en had ik een vast contract en het bedrijf waar ik werkte ging failliet, toen had ik ook geen zekerheid meer, maar het is toen ook goed gekomen.

Dat is zeker wel zo, maar ik zou wel eerst uitzoeken of je het ook gaat redden als één van de twee werkloos is, in het geval van Aimee. Bespreken met mn leidinggevende zou ik het niet doen, veel te bang dat dat gesprek hun beslissing gaat beïnvloeden.

SarahKey schreef:

Printje schreef:

SarahKey schreef:Ik zou het ook niet bespreken. Wel zou het voor mij een punt zijn om toch nog even te wachten met zwanger worden.
zodat ik meer tijd zou hebben om mijzelf te kunnen bewijzen en wachten tot contractverlenging.

Dit vind ik ook, vooral in deze.tijd waarin maar weinig werk is.

Idd. Het hoeft niet eens een vast contract te zijn, want een vast contract stelt ook weinig meer voor tegenwoordig. Zou mij meer om de tijd gaan. Die paar maanden kun je jezelf nog niet echt bewijzen. Ben je een jaar verder dan wel.

Zo zou ik het ook doen.

Ypie schreef:

Artemis schreef:Tja, sat kun je toch niet iedereen aanraden? Ik bedoel, kinderen zijn belangrijker dan werk, maar mensen met de instelling ' dus ik laat me niet tegenhouden door het ontbreken van een baan' kunnen ook enorm in de problemen komen. De meeste huishoudens hebben meer dan 1 inkomen nodig om rond te komen, en anders bouwen ze schulden op. Dus dat zou ik niet als advies geven, zeker niet nu het ontzettend lastig is om aan werk te komen.

Helemaal mee eens. Mijn vriend verloor zijn vaste baan, na 6 jaar, toen ik 7 maanden zwanger was. Wij hadden dit echt niet zien aankomen, maar het bedrijf was failliet. Het was onmacht, maar alles behalve prettig. Ik zou dit echt nooit iemand adviseren. Ik vind het zelfs een beetje gek als je aan een kind begint op het moment dat je werkeloos bent (en je wel werk nodig hebt om rond te komen).

In het geval van Aimee zou ik mijn contractverlenging afwachten. In die zin kom je er in ieder geval achter of ze je als persoon waarderen.

Dat dus. We hebben het zelf gehad, raakten alletwee onze baan kwijt tijdens het verlof van de jongste, en dan kan een kind nog zo goed 'je leven' zijn en je werk maar een invulling, maar we hebben toen mazzel gehad, want voor hetzelfde geld waren we met kinderen en al ons huis uit gezet als we niet hele fijne ouders hadden gehad en snel weer een baan hadden gevonden. En dat is echt niet ondenkbaar. Kind lag ook nog eens in het ziekenhuis, dus veel extra kosten, en dat kun je vooraf ook niet voorzien. En dat is niet altijd te voorkomen, maar een kind nemen in een situatie waarin dat risico best groot is zou ik nooit doen. Want genieten van je kind is best lastig als je niet weet hoe je je boodschappen moet doen. Is helemaal goedgekomen hoor, maar toen zaten we nog in een tijd dat je desnoods maar een fabrieksbaantje nam ofzo, maar dat kan tegenwoordig niet meer, want de banen zijn er gewoon niet.
En ik zeg niet dat je moet wachten tot een vast contract, dan had ik nu nog geen kinderen gehad, en ik heb nu ook een huis gekocht met een tijdelijk contract, maar je kunt de risico's ook een beetje beperken.

Op zich wel begrijpelijk dat je het wilt bespreken, maar het brengt je nergens. Officieel mag zwangerschap geen reden zijn je contract niet te verlengen, dus het lijkt me niet slim als ze dat nu aangeeft. Aan de andere kant, je hebt dan toch nog geen zekerheid? Ze kan het helemaal leuk voor je vinden en je gouden bergen beloven, maar als ze over een paar maanden niet verlengen, tja, dan verlengen ze niet.

Mijn vriend is net na de geboorte van Luuk zijn baan kwijt geraakt. Was niet leuk, maar we hebben het wel gered... Ik zou het alleen niet een tweede keer willen.

We willen in september ongeveer beginnen. Stel dat ik meteen zwanger zou zijn, en ik zou het tot 12 weken geheim kunnen houden, dan ben ik die 1 december al voorbij. Maar als ik weer heel ziek wordt, juist die eerste paar weken, is dat natuurlijk ook niet echt bevoordelijk voor het krijgen van een nieuw contract.

Aan de andere kant stel nou dat we het uitstellen, en pas na december beginnen, dan zit mijn volgende contractverlenging(dit keer gaat het sowieso nog niet vast worden, ze geven niet zo makkelijk meer vaste contracten) er misschien ook niet in.

Ik zie niet de meerwaarde in van het bespreken met je leidinggevende. Ik verwacht dat een leidinggevende op dit moment geen uitspraak zal doen over het wel of niet behouden van jou en je contract. Als je er meer over zou willen weten zou ik het algemener houden, bijvoorbeeld eens polsen of zij al zicht heeft op wat de bezuinigingen gaan betekenen voor jullie organisatie/team. Misschien kun je dan beter een inschatting maken. Een bezuiniging betekent ook niet altijd gelijk dat je je baan verliest, minder uren krijgen zou ook nog kunnen.

Ik zou het niet bespreken met je leidinggevende en wel een paar maanden extra wachten. Dat geeft je iets meer zekerheid, ook al kun je geen absolute zekerheid krijgen. Als je wel een contractverlenging krijgt per 1 december, dan weet je dat misschien al in oktober, dus echt veel langer wachten is niet nodig.

Ik ben het wel eens met de meiden die zeggen dat een kind belangrijker is dan je baan, maar ik vind het wel wat naïef om dan maar gewoon lukraak aan kinderen te beginnen zonder na te denken ove het behoud van je baan. Dat kun je alleen maar denken omdat we in Nederland toevallig een sociaal vangnet hebben, maar als basisgedachte vind ik dat wat onverantwoordelijk eigenlijk. Als je de verantwoordelijkheid voor kinderen wil nemen, zou ik toch ook mijn best ervoor willen doen om die verantwoordelijk te kunnen nemen, zonder hulp van buitenaf. En soms moet je daarvoor een paar maandjes langer wachten, niet leuk, maar geen ramp lijkt me.