De pijn van de bevalling is te vergelijken met...

Mirror schreef:Het ligt er natuurlijk ook aan waar je de pijn voelt, maar ik had rugweeën en ik vond dat aanvoelen alsof je zenuwen worden fijngeknepen, langzaam in de wee werd dat erger alsof er steeds harder op die zenuw werd gedrukt en dat zwakte weer af tot de volgende wee. De persdrang vond ik vooral erg heftig door de kracht en druk die je door je lichaam voelt. Ik heb wel 'auw auw auw' geroepen maar of het nu echt zoveel zeer deed? Dat weet ik niet meer. Ik had volgens mij echt pijn, maar toen A. was geboren zei ik nog geen minuut erna dat ik het wel vond meevallen.. De spuit die ik in m'n been kreeg tegen het bloeden, het hechten en de naweeën waren vervelender voor m'n idee, alsof je er dan meer 'bij' bent en de pijn bewuster ervaart.

Grappig is dat eigenlijk dat iedereen het anders 'voelt '. Ik had liever rugweeen dan buikweeen haha.

Arden schreef:

Sjonno schreef:

Arden schreef:Mijn tweede bevalling duurde een uur waarvan 25 minuten weeen en geloof me, ik zou ook liever mijn eerste bevalling overdoen met 7 uur weeen en daarna nog lang persen. Ik vind het een nare opmerking moet ik zeggen, alsof een korte bevalling niet net zo heftig zo niet heftiger kan zijn dan een langere bevalling en dus "wel meevalt".

Juist! Ik heb regelmatig te horen gekregen, ow das lekker! Maar 1,5 uur! Nou ik vond het dus helemaal niet lekker, en wat dacht je van de naweeen?

Ik vond het ook echt niet lekker... maar vooral emotioneel. Maar die naweeen idd vreselijk.

helemaal mee eens dames!!! emotioneel vond ik een korte bevalling echt super zwaar... en de naweeen zijn nog erger als normale weeen, je krijgt er nl ook helemaal niets mee voor terug en je wilt genieten van je baby! niet al die pijn!

Arden schreef:Mijn tweede bevalling duurde een uur waarvan 25 minuten weeen en geloof me, ik zou ook liever mijn eerste bevalling overdoen met 7 uur weeen en daarna nog lang persen. Ik vind het een nare opmerking moet ik zeggen, alsof een korte bevalling niet net zo heftig zo niet heftiger kan zijn dan een langere bevalling en dus "wel meevalt".

Ik denk dat het gewoon heftig is als het anders gaat dan gemiddeld, of dat nou heel lang is of heel kort.

Klopt suzan, J was er in 2,5 uur en ik kon wel tegen de muur opvliegen en had bijna geen adempauze tussen de weeen door. N was er in 5 uurtjes, maar deze bevalling vond ik weer totaal anders omdat het mijn eerste bevalling was en ik er meer blanco inging zegmaar...
tsja bevallen... over 1 ding zijn we het allemaal eens, het doet pijn.

Ik vnd mijn bevalling ook echt reuze meevallen, dat was een van de eerste dingen die ik zei hahahha. OW dat viel me echt 200% mee...
Wat ik me ook nog goed herinner is dat de verloskundige niet kon begrijpen dat ik persweeen 'gewoon' aan het wegpuffen was. Ze zei dat zie je niet vaak dat mensen dat zo doen ahahhaha. Ik heb gewoon echt een enorme pijngrens denk ik.
Ik ben in een kleine 10 uur bevallen waarin mijn zoon na 5 min persen is geboren.

Ik weet niet of het nou per se aan je pijngrens ligt, ik denk dat de ene bevalling ook gewoon heftiger en pijnlijker is dan de andere.

Susan schreef:Ik weet niet of het nou per se aan je pijngrens ligt, ik denk dat de ene bevalling ook gewoon heftiger en pijnlijker is dan de andere.

Klopt ook maar de ene kan natuurlijk ook meer hebben dan een ander. Wil niet zeggen dat ik dus heel veel kan hebben ofzo maar ik ben niet flauw als het om pijn gaat, ik kan veel hebben.

Printje schreef:
Klopt ook maar de ene kan natuurlijk ook meer hebben dan een ander. Wil niet zeggen dat ik dus heel veel kan hebben ofzo maar ik ben niet flauw als het om pijn gaat, ik kan veel hebben.

Nee hoor, ik wil prima geloven dat je een hoge pijngrens hebt. Het heeft waarschijnlijk gewoon met meerdere factoren te maken, zowel met je eigen beleving als met wat er in je lichaam gebeurt.

hahhhhaha tsja een lange dag gehad

Ik heb dus echt liever een bevalling dan een flinke migraine-aanval . Maar ik ben me wel bewust van het feit dat ik twee 'makkelijke' bevallingen heb gehad (de eerste duurde vier uur, de tweede anderhalf uur).

Bij de eerste vond ik het hechten na de bevalling het vervelendste qua pijn. O ja, en het wegzuchten van de persweeen, daar was ik niet zo goed in. Maar dat kwam niet zozeer door de pijn als wel door de oerkrachten die je bijna niet kunt tegenhouden in je lijf.

Bij de tweede waren de weeen wel heftig, maar ik ging ervan uit dat de bevalling snel zou gaan. Klinkt heel stom, maar ik ging er van te voren al van uit dat het niet meer dan een uur of twee zou duren. Tussen de weeen door keek ik daarom vaak op de klok om een inschatting te maken van hoe lang de pijn nog zou duren . Gelukkig voor mij zat ik er niet ver naast met dat gevoel haha.

Ik kijk er heel positief op terug en vind het jammer dat ik waarschijnlijk nooit meer een bevalling mee ge maken. Maar of het pijn deed? Ja, absoluut!

Hahahha Minneke ik sluit me helemaal bij je aan. Ik heb twee weken terug een bijholte ontsteking gehad, dat deed echt zo'n zeer. MIjn man zei het moet wel pijn doen want zo erg heb ik je tijdens de bevalling niet eens horen mopperen. Dus geef mij idd maar een bevalling zoals bij mijn ventje wel te verstaan boven een bijholte ontsteking hoor.

Als een hel. Ik heb het als traumatisch ervaren. Ik wil nooit meer bevallen.

Minneke schreef:Ik heb dus echt liever een bevalling dan een flinke migraine-aanval . Maar ik ben me wel bewust van het feit dat ik twee 'makkelijke' bevallingen heb gehad (de eerste duurde vier uur, de tweede anderhalf uur).

Bij de eerste vond ik het hechten na de bevalling het vervelendste qua pijn. O ja, en het wegzuchten van de persweeen, daar was ik niet zo goed in. Maar dat kwam niet zozeer door de pijn als wel door de oerkrachten die je bijna niet kunt tegenhouden in je lijf.

Bij de tweede waren de weeen wel heftig, maar ik ging ervan uit dat de bevalling snel zou gaan. Klinkt heel stom, maar ik ging er van te voren al van uit dat het niet meer dan een uur of twee zou duren. Tussen de weeen door keek ik daarom vaak op de klok om een inschatting te maken van hoe lang de pijn nog zou duren . Gelukkig voor mij zat ik er niet ver naast met dat gevoel haha.

Ik kijk er heel positief op terug en vind het jammer dat ik waarschijnlijk nooit meer een bevalling mee ge maken. Maar of het pijn deed? Ja, absoluut!

heb ik ook veel gedaan, goddank zat ik er ook niet veel naast Toen de VK zei dat ik wel een uurtje zou persen had ik echt zoiets van: 'já, dáhag, echt niet', maar dat was dus wel het geval, heb 70 minuten geperst. Dat vond ik het vervelendst van de hele bevalling, dat persen, ik kon mijn benen niet meer naar beneden krijgen door de pijn in mijn liezen. Ervaarde het ook echt niet als opluchting, had liever nog een uur ontsluitingsweëen weg gezucht.

Storm schreef:Als een hel. Ik heb het als traumatisch ervaren. Ik wil nooit meer bevallen.

Hier zit ik ook heel dichtbij......

Ik kan me weinig herinneren van de pijn. Ik weet dat het ontzettend veel pijn deed, maar ook ik kan (zoals de meesten hier) me de pijn echt niet meer voor de geest halen. Zo apart.. dit is echt een trucje van moeder natuur!

Ik gok dat als ik zou gaan bevallen van een eventueel tweede kindje ik bij de eerste wee gelijk denk: Oja.. dit was het! Waarom wilde ik ook alweer een tweede kindje?!" Hahah!

Ik zou zeggen: laat het over je heen komen! De uiteindelijke erge pijn (tijdens de ontsluitingsfase) is eigenlijk met niets te vergelijken. En zoals je uit dit topic eigenlijk wel kan opmaken.. je bent het waarschijnlijk ook zo weer vergeten!

En ik denk dat het voordeel van bevallen is dat je hormonen aanmaakt waardoor de bevalling dragelijk is. Als je dezelfde pijn had, maar dan zonder hormoon, dan was het niet te doen. Ik denk dus dat de werkelijke pijn van een bevalling véél erger is dan een bijholteontsteking (migraine weet ik niet, nooit gehad) of de pijn van je teen stoten, maar dat ervaar je anders, omdat je bij die laatste volledig bij bent en tijdens je bevalling verkeer je toch in een soort van roes.

Mirjam4you schreef:

Storm schreef:Als een hel. Ik heb het als traumatisch ervaren. Ik wil nooit meer bevallen.

Hier zit ik ook heel dichtbij......

Ja ik snap het ook echt niet als vrouwen zeggen dat een bevalling best te doen is en dat ze het nu zo over willen doen...ik ben nu ruim anderhalf jaar verder en ik weet me elke dag nog de pijn en het leed te herinneren. Maar helaas word ik er ook regelmatig aan herinnert door mijn totaal ruptuur. Nee, voor mij nooit meer.

Ik zeg ook dat ik liever een bevalling heb dan een of andere nare kwaal, maar dat komt ook omdat ik daar heel dierbare herinneringen aan heb, voor een bevalling krijg je iets moois terug. Niet omdat de pijn niet hevig was.

Dromertje schreef:

heb ik ook veel gedaan, goddank zat ik er ook niet veel naast Toen de VK zei dat ik wel een uurtje zou persen had ik echt zoiets van: 'já, dáhag, echt niet', maar dat was dus wel het geval, heb 70 minuten geperst. Dat vond ik het vervelendst van de hele bevalling, dat persen, ik kon mijn benen niet meer naar beneden krijgen door de pijn in mijn liezen. Ervaarde het ook echt niet als opluchting, had liever nog een uur ontsluitingsweëen weg gezucht.

Ja, dat lijkt me echt heel zwaar! Ik kan me daar dus eigenlijk niks bij voorstellen, dat je zó lang moet persen, lijkt me een hel. Bij de eerste heb ik 7 minuten moeten persen, bij de tweede 5 minuten...

Mijn lichaam functioneert sowieso beter als ik zwanger ben. Ik ben er gewoonweg voor gemaakt om te werpen geloof ik. Eigenlijk reden genoeg om er nog een te willen

Susan schreef:Ik zeg ook dat ik liever een bevalling heb dan een of andere nare kwaal, maar dat komt ook omdat ik daar heel dierbare herinneringen aan heb. Niet omdat de pijn niet hevig was.

Misschien is het omdat iedereen het zich anders herinnert. Als ik terugdenk aan mijn bevalling denk ik vooral aan de ondraaglijke pijn en kan ik die soms nog letterlijk voelen. Natuurlijk was er vreugde en geluk toen het kleine mannetje op mijn buik gelegd werd, maar voor mij weegt dat niet op tegen de pijn die ik nog maanden gehad heb.

Minneke schreef:

Mijn lichaam functioneert sowieso beter als ik zwanger ben. Ik ben er gewoonweg voor gemaakt om te werpen geloof ik. Eigenlijk reden genoeg om er nog een te willen

Hou er wel rekening mee dat je bij de derde echt tussen neus en lippen door bevalt, voor je het woord 'wee' kunt uitspreken is de baby er al.

Storm schreef:

Mirjam4you schreef:

Storm schreef:Als een hel. Ik heb het als traumatisch ervaren. Ik wil nooit meer bevallen.

Hier zit ik ook heel dichtbij......

Ja ik snap het ook echt niet als vrouwen zeggen dat een bevalling best te doen is en dat ze het nu zo over willen doen...ik ben nu ruim anderhalf jaar verder en ik weet me elke dag nog de pijn en het leed te herinneren. Maar helaas word ik er ook regelmatig aan herinnert door mijn totaal ruptuur. Nee, voor mij nooit meer.

Wat vervelend dat jullie zo'n zware en zelfs traumatische bevalling hebben gehad zeg! Een totaal ruptuur lijkt me ook vreselijk.. snap dan heel goed dat je dit echt nooit meer wil!

Op het moment van bevallen vond ik dat ik de meest erge pijn had die iemand ooit zou kunnen hebben. Vlak na mijn bevalling vond ik dat ik de meest vreselijke bevalling heb gehad die ooit voorgekomen is. Maar nu ik erop terugkijk zou ik tekenen voor nog zo'n bevalling. Ik weet dat bevallen geen pretje is en weet ook dat het veel erger kan. Het enige wat volgende keer weg mag blijven is de weeenstorm die ik heb gehad. Vanaf het begin tot eind heb ik om de minuut weeën gehad.. dat was erg vermoeiend. Volgende keer hoop ik het wat meer opbouwend te hebben! Maargoed.. you never know!

volgens mij was het persen-gedeelte ook het meest traumatisch voor Y. Volgens mijn man was mijn buik toen behoorlijk aan het bewegen en ik voelde haar ook bewegen, dat deed echt verrot veel pijn. Achteraf denk ik dat ik beter mee had kunnen 'duwen' en zuchten, ipv vol kracht te gaan persen, had ook helemaal geen krachtige persweëen.

Susan schreef:Ik zeg ook dat ik liever een bevalling heb dan een of andere nare kwaal, maar dat komt ook omdat ik daar heel dierbare herinneringen aan heb, voor een bevalling krijg je iets moois terug. Niet omdat de pijn niet hevig was.

De migraine-aanvallen die ik vroeger had (sinds de tweede bevalling niet meer gehad, afkloppen!), zijn qua pijn voor mij echt heftiger geweest dan bevallen. Dan lag ik serieus huilend om mijn moeder te roepen (terwijl ik toch echt al met mijn man samenwoonde ). Ik denk dat puur de pijn van de bevalling op de tweede plek staat bij mij.