Moeder meer rechten?

Lieke, op zich mooi dat zij het zo geregeld hebben!Maar het lijkt me voor de kinderen toch wel belastend om meerdere keren per week drie uren reistijd per dag te hebben. Hebben ze daar geen last van? En hebben ze bij hun vader ook vriendjes en vriendinnetjes, aangezien ze daar niet op school zitten?

Maar hij zit nu toch nog niet op school, dus dan had hij toch ook in haar nieuwe woonomgeving naar school kunnen gaan?

Stuiterbal schreef:Ik pleitte ook voor 50/50 omdat IK vond dat mijn kind even vaak recht had op papa als op mama.
Maar ik vraag me daadwerkelijk af of het kind daar ook zo gelukkiger van wordt. 

Ik ben wel van mening dat moeders hoger staan qua rechten. En ik vind het wat tegenstrijdig. Vaders doen ook hun best en een kind behoort ook een vader te hebben. Maar toch denk ik ook dat de moederrol belangrijker is. Ik weet zeker dat ik een vele hechtere band met mijn zoon heb dan zijn papa en dat komt denk ik o.a. door dat ik hem gedragen heb 9 maanden. 

Lastige situaties zijn het.

Uit onderzoek is gebleken dat moeder niet perse een hechtere band hebben met hun kind, doordat ze het bij zich gedragen hebben of borstvoeding hebben gegeven. Het kind hecht zich, logischerwijs, het meest aan de ouder die het vaakst bij het kind is.

Een leuk programma om eens terug te kijken is 'De kunst van het opvoeden'. Hierin worden de vader -en moederrol ook geanalyseerd.

Susan schreef:Maar hij zit nu toch nog niet op school, dus dan had hij toch ook in haar nieuwe woonomgeving naar school kunnen gaan?

Nogmaals, het is met name besloten op het feit dat mijn vriend het meeste thuis is en zo meer stabiliteit kan bieden. Er spelen nog veel meer dingen mee, maar die wil ik hier niet plaatsen.

*Lieke* schreef:En toch: de ex van mijn zus is op anderhalf uur rijden gaan wonen, na de scheiding. Hij maakt de kilometers zelf om toch co ouderschap te kunnen behouden. Dus ook daar zit wel een kleine nuancering. De kinderen zitten bij mijn zus in het dorp op school en hij haalt en brengt ze ook. Nou heeft hij een eigen bedrijf en is daardoor misschien wel iets flexibeler dan de meeste mannen...

Wbt het verhuizen met co ouderschap mag wel maar beide partijen moeten wel in stemmen.
Als ik nu zou gaan verhuizen zou ik het met mijn ex moeten overleggen (stel het is een stuk verderop) Voor hem geld dat ook.
Is 1 van de personen het er niet mee eens ivm de km. dan heb je toch een probleem.

Met jou voorbeeld Lieke zijn jullie er samen over uit gekomen toch ?

Dan zou ik er persoonlijk gewoon niks over vertellen. Ik snap best dat je hier niet allerlei privé-informatie over je vriend en zijn ex gaat neerzetten, dat zou ik ook niet doen, maar als je dan wel, zeg maar, 10% van de reden gaat vertellen terwijl er veel meer dingen spelen die misschien wel veel zwaarder wegen (want ze zijn niet voor niks meer privacygevoelig) dan gaan mensen je toch dingen vragen over die 10% die je wel vertelt en ik heb het idee dat jou dat dan weer irriteert omdat ze het hele verhaal niet kennen.

Susan, het irriteert mij niet hoor, maar ik krijg hier bij sommige mensen wel regelmatig het gevoel dat ik moet verantwoorden dat mijn stiefkind hier zal opgroeien. Dat voelt vervelend. Laatste wat ik er over zeg is dat het feit dat mijn vriend meer thuis is niet 10 procent van de reden is maar zo'n 80 procent.

Misschien moet ik hier inderdaad niet meer reageren op zulke onderwerpen. Dat vind ik moeilijk, want het irriteert me wel dat sommige moeders hier vinden dat zij mee rechten hebben dan vaders. Dat komt natuurlijk ook door onze situatie, maar toch.

Lady4 ik snap je irritatie wel hoor. Ik denk dat vooral moeders roepen dat ze meer rechten hebben die niet eens gescheiden zijn en het hele proces niet door hoeven maken en dus ook niet weten hoe het voelt. (denk ik he)

Ja er zijn zeker ook vaders die net zo goed zijn voor hun kind als moeders dat zijn en andersom ook. Moeders zijn niet altijd per definitie beter.
Wbt de hechtere band heb ik beschreven echt puur vanuit mijn eigen situatie hoe het bij ons gaat. Ik ga daar niet over uit weiden want dat hoort niet thuis op het internet. 

Ik kan alleen zeggen dat het een verdomd moeilijke situatie is en het niet 1,2,3 makkelijk is om het belang van je kind voorop te zetten.

Stuiterbal, jij ziet het logischerwijs ook weer vanuit een ander perspectief. En zo zal iedereen zo'n situatie vanuit een ander oogpunt bekijken. Dat geeft ook niks. Onze situatie is nog vrij uniek en dat maakt dat ik vaak het gevoel hebt het te moeten verdedigen. Volgens mij is jouw zoon heel gelukkig en mijn stiefkind is dat ook, dat is waar het om gaat.

Ik denk dat we het er over eens zijn dan je vooral heel gelukkig moet zijn wanneer je en je kinderen nooit in zo'n situatie terecht komen.

Absoluut !! En ik vind niet dat jij je moet verdedigen. Jij weet samen met je vriend als enige hoe jullie situatie is en daar heeft een ander niks mee van doen natuurlijk. 

En idd tegenwoordig is het vrij uniek als papa en mama met kind nog gelukkig bij elkaar zijn.

Die laatste opmerking van jou: Ik kwam gister ineens tot de conclusie dat van de acht naaste buren (inclusief onszelf) er vijf een gebroken of samengesteld gezin zijn.  

Ja erg he. Tegenwoordig gaan echt veel gezinnen uit elkaar. Geen idee hoe en waarom.
Ik ben er zelf ook 1 van alhoewel ik moet zeggen dat als ik dat allemaal van te voren had geweten, ik never nooit voor een kind samen had gekozen.
Maar goed dat weet je niet van te voren.

Ik hoor in mijn omgeving ook steeds meer koppels die uit elkaar gaan en een kindje samen hebben.

Mijn schoonouders hebben 3 kinderen, 2 daarvan hebben hun relatie verbroken (beide hebben kindjes). Het maakt me wel eens bang voor wat de toekomst gaat brengen...

De ouders van mijn man zijn ook gescheiden, zijn vader zelfs twee keer, maar ik probeer daar niet teveel naar te kijken. Natuurlijk is het niet zo dat ik denk dat het ons niet kan overkomen, maar we zijn er wel zelf bij wat er met ons gebeurt, ons leven wordt niet bepaald door statistische voorspellingen.

1 op de 3 stellen gaat tegenwoordig scheiden...

Lady4 schreef:Lieke, op zich mooi dat zij het zo geregeld hebben!Maar het lijkt me voor de kinderen toch wel belastend om meerdere keren per week drie uren reistijd per dag te hebben. Hebben ze daar geen last van? En hebben ze bij hun vader ook vriendjes en vriendinnetjes, aangezien ze daar niet op school zitten?

Het is zeker een belasting, maar de kinderen vinden het geweldig om naar hun vader te gaan en hebben die rit er wel voor over.

Geen idee of ze daar vriendjes hebben (ik heb helemaal geen contact met met hem en heb het haar nooit gevraagd eigenlijk).

Stuiterbal schreef:

*Lieke* schreef:En toch: de ex van mijn zus is op anderhalf uur rijden gaan wonen, na de scheiding. Hij maakt de kilometers zelf om toch co ouderschap te kunnen behouden. Dus ook daar zit wel een kleine nuancering. De kinderen zitten bij mijn zus in het dorp op school en hij haalt en brengt ze ook. Nou heeft hij een eigen bedrijf en is daardoor misschien wel iets flexibeler dan de meeste mannen...

Wbt het verhuizen met co ouderschap mag wel maar beide partijen moeten wel in stemmen.
Als ik nu zou gaan verhuizen zou ik het met mijn ex moeten overleggen (stel het is een stuk verderop) Voor hem geld dat ook.
Is 1 van de personen het er niet mee eens ivm de km. dan heb je toch een probleem.

Met jou voorbeeld Lieke zijn jullie er samen over uit gekomen toch ?

Jij kent het verhaal wel Stuiterbal (jij kent mij haha), het ging niet van harte, maar ze zijn er wel uitgekomen.

Aimee schreef:Mijn schoonouders hebben 3 kinderen, 2 daarvan hebben hun relatie verbroken (beide hebben kindjes). Het maakt me wel eens bang voor wat de toekomst gaat brengen...

Mijn ouders zijn gescheiden, mijn vader hertrouwde en scheidde weer. Mijn moeder hertrouwde ook en scheidde weer. De ouders van mijn vriend zijn ook gescheiden. En toch gaan we er vanuit dat wij gelukkig samen oud worden. We weten in ieder geval hoe het niet moet.

*Lieke* schreef:

Stuiterbal schreef:

*Lieke* schreef:En toch: de ex van mijn zus is op anderhalf uur rijden gaan wonen, na de scheiding. Hij maakt de kilometers zelf om toch co ouderschap te kunnen behouden. Dus ook daar zit wel een kleine nuancering. De kinderen zitten bij mijn zus in het dorp op school en hij haalt en brengt ze ook. Nou heeft hij een eigen bedrijf en is daardoor misschien wel iets flexibeler dan de meeste mannen...

Wbt het verhuizen met co ouderschap mag wel maar beide partijen moeten wel in stemmen.
Als ik nu zou gaan verhuizen zou ik het met mijn ex moeten overleggen (stel het is een stuk verderop) Voor hem geld dat ook.
Is 1 van de personen het er niet mee eens ivm de km. dan heb je toch een probleem.

Met jou voorbeeld Lieke zijn jullie er samen over uit gekomen toch ?

Jij kent het verhaal wel Stuiterbal (jij kent mij haha), het ging niet van harte, maar ze zijn er wel uitgekomen.

  kwartje valt niet vandaag....

Mijn oudste zoon heeft altijd meer voorkeur gehad voor zijn vader, terwijl ik de eerste jaren veel meer bij hem was. Mijn jongste zoon heeft weer overduidelijk een voorkeur voor mij. Ik vraag me dus af of het perse te maken heeft met meer tijd samen hebben met je kinderen. Het ligt ook aan karakters denk ik en de juiste klik. Mijn oudste zoon en ik klikken minder dan hij met zijn vader. Als baby kon je dat al merken, was altijd meteen rustig bij zijn vader en bij mij niet. Bij de jongste kan je dat ook goed merken.

De leeftijd verlagen naar 8/9 jaar zou ik dus niet verstandig vinden. Kinderen worden gewoon in een spagaat geplaatst, een spagaat van loyaliteit. Op je 12e is dat al moeilijk genoeg, ik vind het onverantwoord om een kind al zo jong een keuze te moeten laten maken.

Ik was 12 toen ik moest kiezen en heb van die keuze echt nog jaren last gehad.

Sanne schreef:

Aimee schreef:Mijn schoonouders hebben 3 kinderen, 2 daarvan hebben hun relatie verbroken (beide hebben kindjes). Het maakt me wel eens bang voor wat de toekomst gaat brengen...

Mijn ouders zijn gescheiden, mijn vader hertrouwde en scheidde weer. Mijn moeder hertrouwde ook en scheidde weer. De ouders van mijn vriend zijn ook gescheiden. En toch gaan we er vanuit dat wij gelukkig samen oud worden. We weten in ieder geval hoe het niet moet.

Jee wat een verhaal Sanne!!

Ik ken het hele scheiden verhaal niet.. Ouders zijn nog bij elkaar, schoonouders ook, broer en zus van man zijn kant ook beide nog gelukkig getrouwd (en kinderen) mijn broer ook nog samen en een kindje.

Luce, karakter zal ook zeker meespelen ja. Verder deel ik je mening dat ik 12 jaar ook erg jong vind om een keuze te moeten maken tussen vader of moeder. Het kan voor een kind niet anders voelen dan dat je een ouder gigantisch in de steek laat en pijn doet. Ik hoop dat wij hem later kunnen steunen in de keuze die hij eventueel gaat maken, ongeacht welke keuze dat zal zijn.