Je 'rechten' als zwangere...

Pffff ik zit even in een achtbaan met mijn emoties en gevoelens voor wat betreft mijn zwangerschap...

De vorige zwangerschap eindigde na 30 uur (inclusief een uur persen) in een keizersnede omdat ons zoontje niet paste. Hij lag in aangezichtsligging en was best groot.

De angst voor de bevalling van deze zwangerschap zit al maanden in mijn achterhoofd, maar nu het dichterbij komt word ik alleen maar banger. Ik heb zwangerschapsdiabetes dus dat deze baby groot is, is bekend. Ze willen me met 40 weken inleiden. Dit is oudjaarsdag dus ze hadden het zelfs over 40+ van de week.

Alleen aan inleiding na een keizersnede hangen best wat risico's. Alles bij elkaar: de risico's van de diabetes, de risico's van inleiding na een keizersnede maken dat ik niet natuurlijk meer durf te bevallen. Ik heb dit meerdere keren aangegeven tijdens de controle bij de gynaecoloog, maar elke keer krijg ik te horen dat ze het wel aandurven en dat ze me niet weer 30 uur laten aanmodderen. Maar dat kunnen ze aan de andere kant ook weer niet garanderen, want inleiden dmv een ballonnetje kan zomaar een aanloop van 1 a 2 dagen hebben.

Lang verhaal kort: ik wil eigenlijk gewoon een geplande keizersnede (ik weet heel goed wat de consequenties zijn qua herstelperiode en hoe zwaar het is), maar vraag me af of ik dat heel hard kan eisen. Mijn huisarts zegt van wel, maar tegenover een gyn ben ik dan weer niet bijdehand genoeg lijkt wel, want zij blijven het maar over natuurlijk bevallen hebben. Alleen ik sta er zelf niet achter. En als ik er al met dat gevoel in ga, ben ik er bijna zeker van dat dat de bevalling ook niet echt ten goede komt...

Een vriendin van mij kreeg 'zelfs' al een keizersnee omdat ze zo bang was voor een gewone bevalling.

Ik zou idd toch proberen om te blijven aangeven dat je zo'n rotgevoel hebt overgehouden aan de vorige bevalling en de risico's nog eens noemen.

he meid,
wat vervelend dat je zo heen en weer geslingerd wordt tussen je emoties!
ik kan je heel goed begrijpen hoor! ik ben ook behoorlijk angstig voor de bevalling, maar ik heb geen heftige bevalling achter de rug, alleen de verhalen van anderen zeg maar. mijn gynaecoloog praat ook niet eens over een keuze, maar de assistente van de verloskundige zegt dat je na een ks altijd een keuze hebt. toch zou ik het wel willen proberen, hoe angstig ik ook ben. ik kreeg dan ook te horen vanmorgen dat dit ws een heel klein kindje is.

eigenlijk weet ik dus niet zo goed wat ik nou wil zeggen, behalve dat ik je heel goed begrijp
ik wilde mijn vorige bevalling echt niet natuurlijk proberen, omdat zoon in stuit lag, gynaecoloog vond toen ook dat ik het best kon proberen. uiteindelijk heb ik mijn argumenten, angsten etc op papier gezet en mijn man is mee gegaan, toen ik zei ik wil eigenlijk een keizersnede was hij ook wel meteen van: ok, dan gaan we dat inplannen.
heb je al eens uitgesproken dat je graag een ks wilt? en misschien kan je man mee volgende keer?

Ik snap je al te goed. Ik kom binnenkort waarschijnlijk voor dezelfde situatie te staan en ben nu al bang voor een normale bevalling helaas.

Ik zou het echt aankaarten bij de gyn. Want dit is ook geen doen natuurlijk!

Pff wat zul je je rot voelen zeg!

Ik herken jou angst heel erg goed, ik heb hetzelfde gehad bij mijn laatste bevalling.
De hele zwangerschap ben ik angstig geweest omdat ik bang was dat het kindje niet goed paste.
Bij de eerste zwangerschap was dit dus zo, maar wel natuurlijk bevallen met heel veel gevolgen nadien.
Bij de tweede wilde ze me dus gaan inleiden rond 38 wk want dan moest het kindje zeker passen.

Nou niet dus! Mijn angst was dus al die maanden terrecht, als ik jou verhaal zo lees vind ik dat je alle reden hebt om een keizersnede te krijgen al is het al om je angst.

Misschien een idee om samen met je man te gaan volgende week zodat hij je daarin kan steunen en evt aanvullen in gesprek?

Wist je dat je beter niet ingeleid kan worden en dat je dat in jou situatie mag weigeren! De kans is groter dat je litteken scheurt met een ingeleide bevalling.
Ik weet dat een collega van me het ook weigerde en dat ze toen een ks gedaan hebben.

Verder een dikke , ik snap helemaal hoe je je voelt. Ik durf na mijn bevalling van 29 uur en een keizersnee echt geen tweede bevalling meer aan.

Happydobby schreef:Wist je dat je beter niet ingeleid kan worden en dat je dat in jou situatie mag weigeren! De kans is groter dat je litteken scheurt met een ingeleide bevalling.
Ik weet dat een collega van me het ook weigerde en dat ze toen een ks gedaan hebben.

Verder een dikke , ik snap helemaal hoe je je voelt. Ik durf na mijn bevalling van 29 uur en een keizersnee echt geen tweede bevalling meer aan.

Dat is dus ook een van mijn grootste angsten. Daarom ook dat ze alleen inleiden met die ballon en niet met de gel. Maar ze geven me niet het gevoel dat ik een keuze heb. Ik laat me dan zo makkelijk overrompelen, want dan denk ik weer 'zij zullen het wel weten'.

Aan de ene kant belachelijk toch, het is jouw lichaam. Desnoods zou ik het nog veel meer aandikken, dat je niet meer slaapt snachts door angsten, alleen maar huilt etc etc.

En jouw man? Is die beter in op zijn strepen staan, ik kan het namelijk zelf ook zeer slecht en schakel mijn wederhelft in voor dat soort dingen hahaha/

Maar weeënopwekkers via het infuus word ook afgeraden, dit mag je gewoon weigeren.

Lieve schat, ik heb in dezelfde situatie gezeten, dat weet je.
Mij wilde ze ook laten lopen enz. Toen ben ik na het gesprek compleet ingestort en Pat heeft toen heel kwaad het ziekenhuis gebeld dat ze dit toch niet konden maken en een gesprek geeist met een andere gyn. Dir gesprek heeft toen 2 dagen later plaatsgevonden. Tijdens dit gesprek heb ik mijn angsten en gevoelens op tafel gegooid en deze gyn had er begrip voor. Zei ook heel duidelijk: het is jouw lichaam, jouw keuze.
Hij zei dat het evt een optie zou zijn om in te leiden, maar dat hij dit absoluut niet zou aanraden.
Kort samengevat: probeer een afspraak in te plannen bij een andere gyn, neem A. Mee en spreek met hem af dat hij het gesprek overneemt als de gyn je toch overrompeld.

Thanks voor jullie reacties. Petteflet ik moet ook echt zo vaak aan jou denken. Aan hoe jij in dezelfde situatie zat. Alex denkt zelf dat als er risico's zijn dat de gyn niet zou inleiden, maar dat neemt nog steeds mijn angst niet weg. Ik ga morgen denk ik bellen voor een gesprek met de gyn. Dan probeer ik mijn verhaal op papier te zetten en hopelijk wordt er dan wel geluisterd...

Wij hadden toen met 39,3 een afspraak voos ks staan, maar wel afgesproken dat als het voor die tijd natuurlijk zou aandienen ik die bevalling wel aan zou gaan. Wellicht dat je zoiets ook kan afspreken?
En er kleven ook aan ks risico's net als aan inleiden en natuurlijk bevallen. Alles brengt diverse risico's met zich mee. En helaas staat er nergens omschreven hoe je moet handelen in welke situatie. En de ene gyn is de andere niet. Daar zit ook een heel verschil tussen. Waar ze hier liever niet wilden inleiden, willen ze bij jou wel inleiden. Maar hier legden ze wel de verantwoordelijkheid bij mij neer.
kan evt je huisarts hier ook niet wat in betekenen?

ik wilde ook zelf een ks de 2e keer. Ik heb dit bij het eerste gesprek bij de vk al aangegeven en verwijsbrief naar gyn gevraagd. Met 14 weken zat ik daar al voor de eerste keer. Heel duidelijk aangegeven waarom ik dat zo wilde. En de gyn heeft mij toen ook gezegd, jouw lichaam jouw keuze. Heeft me goede informatie meegegeven om voors en tegens goed af te kunnen wegen en afgesproken dat als ik met 36 weken terug kwam bij hem we dan zouden beslissen. Dat gaf zo'n rust, en het is hier dus geplande ks geworden inderdaad. ben blij dat ik het toen zo gedaan heb.

En of je angsten nu reeel zijn of niet, als jij het zo ervaart moet je dat zo aangeven. En vind ik inderdaad dat je rechten hebt als zwangere! Succes!

Jetje schreef:

Happydobby schreef:Wist je dat je beter niet ingeleid kan worden en dat je dat in jou situatie mag weigeren! De kans is groter dat je litteken scheurt met een ingeleide bevalling.
Ik weet dat een collega van me het ook weigerde en dat ze toen een ks gedaan hebben.

Verder een dikke , ik snap helemaal hoe je je voelt. Ik durf na mijn bevalling van 29 uur en een keizersnee echt geen tweede bevalling meer aan.

Dat is dus ook een van mijn grootste angsten. Daarom ook dat ze alleen inleiden met die ballon en niet met de gel. Maar ze geven me niet het gevoel dat ik een keuze heb. Ik laat me dan zo makkelijk overrompelen, want dan denk ik weer 'zij zullen het wel weten'.

Bij mij raden ze inleiden ook echt af toen, hier was het alleen niet nodig, dus ik zat niet voor dat dilemma. Ik zou er ook zeker met hun over gaan praten, want het is wel jou lichaam!

Ik weet niet of je het echt kunt eisen, maar ik denk wel dat je het zeer dringend kunt verzoeken. Ik heb ook twee ellenlange zware bevallingen achter de rug omdat ik een nauw bekken heb en grote kinderen gekregen heb. Als ik hopelijk een derde kindje zou krijgen, wil ik sowieso extra groeiecho's. Als ik het niet aandurf omdat het weer een groot kind zou worden, ga ik het echt niet op de natuurlijke manier proberen. Mijn ervaring is dat er toch niet wordt ingegrepen al wordt het wel beloofd van tevoren. Ik wil dan gewoon een keizersnee.