Moeder meer rechten?

Ik ken via via een gezin waarbij de moeder zware psychische problemen en een verslaving heeft, en de vader juist heel stabiel en zorgzaam is. Hij heeft er jaren over gedaan om ervoor te zorgen dat de kinderen bij hem mogen wonen. Klopt mijn beeld dat moeders vaak 'voorgetrokken' worden en wat vinden jullie daarvan?

Ik zie idd om me heen dat moeders vaak voorgetrokken worden in situaties met scheidingen oid. Aan de ene kant vind ik dat 'goed' omdat het vaak de moeders zijn die alles voor hun kinderen doen qua verzorging maar aan de andere kant is er natuurlijk geen verschil tussen vader/moeder.

En heel eerlijk, en ik weet dat ik nu weet ik wie over me heen zal krijgen, wanneer het hier ooit tot een scheiding komt zou ik niet akkoord gaan met 50-50 maar ik zou de kinderen gewoon bij mezelf willen hebben.

Dat beeld klopt m.i. wel, en ik vind het de grootste onzin.

En toch aan de ene kant vind ik, als ik kijk op school en in de omgeving bijv. dat kinderen vaak het toch fijner vinden bij moeder. Dat is in alle gevallen die ik ken zo, waarom precies weet ik niet maar als er echt iets is bijv willen ze altijd mama ook al zijn ze bijv die week bij papa.

Daar ben ik het ook mee eens. Ik zie het in elk geval in mijn directe omgeving.
Een moeder besloot 150 km verderop te gaan wonen en zoon mee te nemen. Daardoor ziet hij zijn vader in plaats van 2 tot 4 dagen in de week nog maar om het weekend en in vakanties.
Dit is tot een rechtzaak gekomen en helaas mocht zoontje meeverhuizen van de rechter. Al zijn vriendjes van school zijn nu in zijn oude woonplaats achtergebleven.
Hij wil aan het einde van een weekend ook niet mee terug naar zijn moeder....

Toen mijn ouders uit elkaar gingen was het ook eerst 50-50. Maar bij ons kwam het erop neer dat ik de rol van moeder over mijn broertje en zusje overnam toen we bij mijn vader zaten. Dat hoort dus niet. Na een half jaar gingen we nog maar om de 14 dagen een weekend naar mijn vader, dat was beter.

Printje, is dat bij jou dan omdat het je zelf fijn lijkt of omdat de kindjes beter af zijn bij jou? Wat je zegt over dat kinderen meestal liever bij hun moeder zijn: dat zou kunnen, maar is de moeder ook echt altijd de meest zorgzame en betrouwbare ouder? Hoeft niet toch? Heel eerlijk gezegd denk ik dat mijn man het beter zou doen als alleenstaande vader dan ik als alleenstaande moeder.

Printje schreef:En toch aan de ene kant vind ik, als ik kijk op school en in de omgeving bijv.  dat kinderen vaak het toch fijner vinden bij moeder. Dat is in alle gevallen die ik ken zo, waarom precies weet ik niet maar als er echt iets is bijv willen ze altijd mama ook al zijn ze bijv die week bij papa.

 Misschien omdat de vader de kans niet krijgt om dat gevoel met de kinderen te krijgen?

Ik zou echt pleiten voor 50-50 in het geval dat de beide ouders wel labiel zijn zeg maar. Mocht een moeder zoals beschreven niet in staat zijn, dan moet er makkelijker een aanpassing komen.
Kijk, er zijn vaders die er geen moeite voor doen, ik ken ze ook. Maar ik ken ook moeders die er beslist geen moeite voor doen.

Filoria schreef:Printje, is dat bij jou dan omdat het je zelf fijn lijkt of omdat de kindjes beter af zijn bij jou? Wat je zegt over dat kinderen meestal liever bij hun moeder zijn: dat zou kunnen, maar is de moeder ook echt altijd de meest zorgzame en betrouwbare ouder? Hoeft niet toch? Heel eerlijk gezegd denk ik dat mijn man het beter zou doen als alleenstaande vader dan ik als alleenstaande moeder.

Ik denk dat ik dat baseer op wat ik zie bij gezinnen van school maar ook omdat ik denk dat, en dan R al helemaal, zich beter voelen bij mij. Mijn man is een goede papa hoor maar ik denk dat als het er echt op aankomt ze beter bij mij kunnen zijn. ( lekker egoistisch)

Dat mag hoor, maar het kan toch nog steeds per gezin verschillen?

Filoria schreef:Dat mag hoor, maar het kan toch nog steeds per gezin verschillen?

Ja dat is ook zo maar alle gezinnen die ik zie, en dat is toch wel gevarieerd in afkomst etc, zijn de kinderen liever bij moeder/ beter af bij moeder dus vandaar mijn 'gekleurde' mening.

Hmm. ik snap het niet helemaal geloof ik. Je vind dus in een goed huwelijk, nu al dat je kinderen zich prettiger, of veiliger zouden voelen bij jou? Ik vind dat oprecht wel wat gek.
Ik denk wel dat ik het sneller op de rit zou hebben, omdat ik het dagelijkse reilen en zeilen al ruim 4 jaar op me neem. Mocht mijn vriend dat dan over nemen dan zal het even een kwestie van tijd zijn voordat hij dat zo ver heeft, maar ik denk niet dat mijn kinderen zich beter bij mij zouden voelen nee.

Of ze een goed huwelijk hebben heeft er toch niks mee te maken of hij ook de perfecte vader voor de kinderen is? Het is ook heel anders of je het samen doet of dat hij het alleen zou doen (de opvoeding bedoel ik). Zo vind ik het moederschap goed te doen zolang ik mijn partner als steun heb, maar in mijn eentje zou ik het psychisch zwaar krijgen denk ik. Onzeker worden, misschien wel paniekaanvallen krijgen... Een klankbord is voor mij heel belangrijk. Mijn man is veel zelfstandiger.

Mijn man werkt 5 dagen in de week en is veel minder bij de zorg vd kinderen betrokken doordat hij dus meer werkt. Dat bedoel ik en daardoor merk ik dat vooral R enorm naar mij toetrekt, dat heeft hij altijd al gedaan. Ik verzorg ze toch het meeste.Dit heeft idd niets te maken met een goed of slecht huwelijk.

Ik begrijp Printje wel. Ik denk dat als je de kinderen zelf zou vragen, dat je dan in de meeste gevallen te horen krijgt dat ze bij hun moeder willen wonen. Op de een of andere manier biedt de moeder soms meer geborgenheid denk ik. Als ik naar mijn dochter kijk, dan heeft ze de grootste lol met haar vader en ze is stapelgek op hem, maar als ze valt of verdrietig is, dan wil ze het liefst bij mij zijn.

En wij nemen beide evenveel zorg op ons, want we werken allebei evenveel en hebben beiden een dag waarop we 'alleen' met onze dochter zijn.

In zo'n geval als Filoria beschrijft, vind ik het wel wat gek dat het zolang heeft geduurd voordat de kinderen bij vader terecht konden. Het belang van het kind moet voorop staan.

Precies idd zoals Sanne zegt. Mijn man is nooit alleen met de kinderen en ze hebben het ook geweldig leuk met hem hoor maar idd als er iets is of ze zijn ziek ofzo dan moeten ze niets van hem hebben maar willen ze alleen maar mama.

Mja, maar àls ze nou alleen hem zouden hebben, zou hij dan slecht voor te zorgen denk je? Mijn zoon huilt ook om mama als hij gevallen is, maar als ik dan even druk ben en mijn man troost hem is het prima.

Ik denk niet dat mijn vriend het leuk zou vinden om te horen dat de kinderen bij mij beter af zouden zijn dan bij hem. Dus ja, ik verbind dat wel ergens aan. Het is toch logisch dat je als moeder zijnde die meer thuis is je beter weet hoe de dingen gaan, maar alles wat je bied kan een vader ook bieden hoor.

Man vindt het zelf ook hoor, hij vindt het natuurlijk wel jammer wanneer ze allebei alleen maar door mij getroost willen worden oid maar hij ziet ze gewoon ook veel minder.

Het is ook niet zo dat een kind dat liever door moeder getroost wordt niet getroost kan worden door vader. Ik denk gewoon dat je kinderen die in staat zijn zelf te beslissen de keuze moet geven en dat er dan vaker voor moeder gekozen wordt dan voor vader. Dat zegt helemaal niets over de kwaliteiten van de vader of de moeder, maar over de wensen van het kind. En als beide ouders even goed zijn in de zorg, dan vind ik het belangrijk om de wens van het kind te volgen (ook als mijn dochter zou zeggen dat ze liever bij haar vader woont).

Maar vanaf welke leeftijd zou je dat dan willen Sanne? Want een kind van 3 of een kind van 8. En ik weet zeker als ik mijn kinderen nu zou laten kiezen, gaat mijn dochter met mijn vriend mee, en blijft de jongste vast bij mij. En dan?
50/50 zou voor mij dan wel echt een streven zijn.

Ik denk dat Y. voor papa zou kiezen en dat dat wbt het dagelijks leven ook beter zou zijn. Door mijn spierziekte heeft hij nu en in de toekomst meer aan papa dan aan mij. Als we ooit uit elkaar zouden gaan en Y. zou bijvoorbeeld van maandag tm vrijdag bij papa zijn en het weekend bij mij zou ik daar best vrede mee kunnen hebben als ik denk aan wat voor Y. het best is in zijn dagelijks leven.

De gehele voogdij naar papa zou ik dan weer geen vrede mee hebben, want hij is immers ook mijn kind.

Printje, denk je niet dat het voor je man eens leuk zou zijn als hij een keertje alleen op stap gaat het je zoontje of dochtertje? Je zegt dat hij nooit alleen is met de kinderen, ik vind dat best bijzonder. Zo krijgt hij toch ook minder kans om een band op te bouwen?

****

Wat jammer dat hij daar niets mee doet! Ik snap wel dat je niet blijft aandringen nee.

Op school heb ik een gezin met vier kinderen en moeder gaat elk jaar tenminste één keer met alle kinderen apart iets leuks doen, zodat ze echt even alle aandacht krijgen zeg maar. Ik vind dat echt een heel leuk idee, had ik vroeger ook wel gewild