Moeder meer rechten?

Ik weet niet zo goed vanaf welke leeftijd, Manderijn. Drie jaar is wel erg jong natuurlijk. Het kind moet volgens mij wel begrijpen wat er aan de hand is en wat de gevolgen van zijn keuze zijn. Het ene kind is 8, het ander 13 als het dat kan. 

50/50 zou mijn voorkeur niet hebben, omdat het me voor de kinderen niet fijn lijkt om steeds om de paar dagen te moeten verkassen. Maar als mijn kinderen dat zouden willen, dan ging ik daar wel in mee.

Ik haal het zo weer weg, ik denk dat hij ze daarvoor ook nog te klein vindt, hij zegt ook weleens dat hij niet goed weet wat hij met ze moet. Inmiddels met R al minder natuurlijk maar hij zegt ook dat hij het ook veel gezelliger vindt om met zijn allen te gaan. ( heb het ff gecheckt)

Wij splitten juist heel vaak op. Zoals vandaag ook. Ik ben met de jongste en mijn schoonmoeder wat boodschappen gaan doen, zijn een halve middag onderweg geweest. De oudste is met mijn vriend mee geweest, klinkers van a naar b brengen. Samen in de auto, lekker kletsen, even de aandacht alleen. En een andere keer gaat het andersom. Ben laatst met de oudste een dagje in de trein weg geweest, en dan is de jongste samen met vriend. Zijn ze motors wezen kijken die terug kwamen van de TT. Genieten ze echt van!

Sanne schreef:Ik weet niet zo goed vanaf welke leeftijd, Manderijn. Drie jaar is wel erg jong natuurlijk. Het kind moet volgens mij wel begrijpen wat er aan de hand is en wat de gevolgen van zijn keuze zijn. Het ene kind is 8, het ander 13 als het dat kan. 

50/50 zou mijn voorkeur niet hebben, omdat het me voor de kinderen niet fijn lijkt om steeds om de paar dagen te moeten verkassen. Maar als mijn kinderen dat zouden willen, dan ging ik daar wel in mee.

 Maar als 50/50 je voorkeur niet is, dan is er altijd iemand die gekort word in de belangrijke tijd met zijn kind samen. Vind ik ook niet geheel terecht.
Maar goed, ik zit niet in de situatie, dus ik kan er ook lastig over oordelen.

Ik pleitte ook voor 50/50 omdat IK vond dat mijn kind even vaak recht had op papa als op mama.
Maar ik vraag me daadwerkelijk af of het kind daar ook zo gelukkiger van wordt. 

Ik ben wel van mening dat moeders hoger staan qua rechten. En ik vind het wat tegenstrijdig. Vaders doen ook hun best en een kind behoort ook een vader te hebben. Maar toch denk ik ook dat de moederrol belangrijker is. Ik weet zeker dat ik een vele hechtere band met mijn zoon heb dan zijn papa en dat komt denk ik o.a. door dat ik hem gedragen heb 9 maanden. 

Lastige situaties zijn het.

Anno 2013 hebben vaders en moeders in principe evenveel rechten en wordt gekeken naar welke ouder de meeste stabiliteit kan geven.

Begrijpelijk lady4.

Maar ik denk wel in jullie geval dat de moeder dan waarschijnlijk minder stabiliteit kon bieden dan je vriend.
Want wat als beide ouders even stabiel zijn ? Het kind heeft het bij beide even goed maar co- ouderschap is niet mogelijk.
Ik heb zelf het idee dat dan toch de moeder voor gaat op de vader ????

Ik geloof dat mijn vriend onze dochter momenteel een meer stabiele situatie zou kunnen bieden. Mocht het misgaan tussen ons, dan wordt het 50/50. Hebben we allemaal besproken en vastgelegd in een ouderplan. Ik vind het een fijn gevoel dat wij ook over dit soort mogelijkheden kunnen praten samen, al is het niet zo leuk natuurlijk. Gelukkig zijn we gelukkig samen en dat zie ik niet makkelijk veranderen.

Best heftig wat ik hier allemaal lees trouwens. Een vader die nooit iets alleen doet met zijn kind en dit ook niet wil/durft. Ik begrijp best dat wanneer je het niet gewend bent, de drempel hoog kan zijn, maar de enige manier om eraan te wennen is het gewoon eens doen. In mijn relatie zou het niet voor te stellen zijn, wij hebben echt samen de zorgtaken opgenomen. De ene keer hij wat meer, en de dag erna ontlast ik hem weer wat meer, bij drukte op het werk, etc.

Ik vind dat vaders tegenwoordig net zoveel rechten hebben en soms zelfs meer als de moeder niet stabiel is. Er moet gekeken worden naar het kind, waar groeit deze het beste/fijnste/veiligste op? Is dat bij de papa? Dan naar de papa toe.

Engelse Drop schreef:Best heftig wat ik hier allemaal lees trouwens. Een vader die nooit iets alleen doet met zijn kind en dit ook niet wil/durft. Ik begrijp best dat wanneer je het niet gewend bent, de drempel hoog kan zijn, maar de enige manier om eraan te wennen is het gewoon eens doen. In mijn relatie zou het niet voor te stellen zijn, wij hebben echt samen de zorgtaken opgenomen. De ene keer hij wat meer, en de dag erna ontlast ik hem weer wat meer, bij drukte op het werk, etc.

Nou, dat valt toch wel mee? De man van Printje vindt het vooral gezelliger om met het hele gezin iets te ondernemen en hij vindt het minder gemakkelijk om alleen met de kinderen te ondernemen (hij blijft immers wel gewoon thuis met de kinderen als Printje van huis is). Hij neemt ook gewoon zorgtaken op zich, dus wat is er dan precies heftig?

Co ouderschap is wat aan alle kanten gestimuleerd wordt door rechters, ouders moeten gezamenlijk over een ouderschapsplan nadenken en het is niet meer zo zwart/wit als vroeger dat vrouwen altijd thuis zijn voor de kinderen. Een man heeft wel meer rechten gekregen ten opzichte van 'vroeger'. 

Maar goed dat is het theoretische verhaal. Het gigantisch tegenstrijdige eraan vind ik dat een man nog steeds apart gezag moet aanvragen als hij het vruchtje/kindje erkend heeft. Alleen dit al geeft de scheve verhouding weer vind ik.

Het is natuurlijk ook per situatie verschillend. Maar ik vind dat een man net zoveel recht heeft op zijn kind(eren) als de vrouw. En andersom een kind heeft natuurlijk net zoveel recht op de vader als de moeder.

Hier is het zo dat we al voor de geboorte niet meer samen waren. En gelukkig is het geen 50/50 geworden, al klinkt dit misschien heel egoïstisch. Maar het feit was dat hij amper wist wat hij met een baby aan moest, en ook niet bijster zijn best deed om daar meer aan te doen. Ook nu nog, hij vindt het inmiddels erg leuk met onze dochter, maar heel geïnteresseerd komt hij niet over. Ziet haar 1 dag per week, vindt dat prima, en verder horen we hem niet. Terwijl hij weet dat bellen, appen of langskomen prima is als hij wil. Hij ziet haar dus eens per week, en tussen de afspraken in horen of zien we hem vrijwel nooit. Ook als ze bijvoorbeeld ziek is en hij weet dat, zal hij niet snel een keer extra informeren tussendoor. Dus dan laat ik af en toe maar wat weten als ik het te gek vind worden, want ik vind het gewoon raar dat hij nergens naar vraagt.

Dus nee, hier geen 50/50 en daar ben ik blij om. Zou hij meer betrokken zijn geweest en meer interesse tonen, dan was de verdeling wellicht anders dan nu. Maar hij vindt het wel prima zo, zijn oude leventje behouden en elke week een dagje met dochter...

Wat me inderdaad wel opvalt, van wat ik hoor en lees is dat de moeder vaak toch al snel in het voordeel is. Dat moet niet vanzelfsprekend zijn vind ik, elke situatie moet grondig apart bekeken worden.

Overigens vind ik dat kinderen vanaf een bepaalde leeftijd (jaar of 8?) ook zelf mee zouden moeten beslissen. Toen mijn ouders uit elkaar gingen mochten wij ook aangeven bij wie we wilden wonen enzo. We zijn alledrie met mijn moeder meegegaan. Wel sneu voor mijn pa, maar hij werkte hele dagen en mijn moeder was daarvoor thuisblijfmoeder, dus we hadden een betere band met haar. Gelukkig woonde (en woont) mijn vader gewoon vlakbij, dus we zagen hem alsnog vaak genoeg.

Mijn man heeft nog een zoon van 16 en was zelf ook 16 toen hij zijn zoon kreeg, hij wilde zelf heel graag voor het kindje zorgen maar de rechter wees de moeder eigenlijk alle rechten toen, heel oneerlijk. Zeker als je 16 bent en alle verantwoordelijkheid op je wilt nemen. Uiteindelijk is het wel goed gekomen gelukkig en is zoon bij mijn man en ouders gaan wonen, dus de rechten van een moeder zijn hoog maar ook de vader kan veel voor elkaar krijgen.

V is van zondagavond tot en met zaterdag ochtend bij mij, en gaat zaterdag ochtend naar zijn vader.dit is niet omdat mijn ex niet goed voor v zou kunnen zorgen, maar hij werkt hele dagen en ik ben thuis. Dus praktisch gezien was dit de beste oplossing. Wel hebben we afgesproken dat mijn ex 1 middag in de week ook nog langs komt voor v(alleen laat het werk het niet altijd toe) verder zijn wij er wel flexibel in.wilt hij in de vakantie wat met v doen op een dag dat hij bij mij is dan ga ik niet moeilijk doen. Mijn ex en ik hebben trouwens nog een goed contact dat scheelt ook.

Ik denk dat dat heel belangrijk is, Mauwmauw. Als de ouders op goede voet met elkaar staan, dan is er in overleg heel veel mogelijk en daar zijn de kinderen bij gebaat.

Ik vind niet dat een moeder automatisch meer rechten zou moeten hebben, maar zie het in de praktijk wel vaak gebeuren. Stel dat mijn vriend en ik uit elkaar zouden gaan, zou ik wel instemmen met een 50/50 regeling. Het zou mij onwijs veel pijn doen om mijn kind(jes) zo weinig te zien, maar anders om zal het voor de papa net zo voelen.

-weg-

EngelseDrop, ik vind het echt goed om te lezen dat jullie nu al een ouderschapsplan hebben opgesteld, voor het geval dat. Ik merk hier dat het na de breuk zo lastig wordt o, hier samen uit komen.

Ik zou niet zomaar instemmen met een 50/50 regeling, omdat ik vrij zeker weet dat mijn man dan naar zijn oude woonplaats zou verhuizen en ik me afvraag hoe het dan praktisch geregeld moet worden met school en dergelijke. Waarschijnlijk zullen de kinderen dan het meest bij mij zijn, omdat ik in ons huis zal blijven wonen en de kinderen naar hun eigen school kunnen blijven gaan. Ik denk dat mijn man in de eerste instantie wel een 50/50 regeling zou willen hebben, maar in de praktijk blijkt dat dit niet gaat werken. Mijn man werkt namelijk zo'n 70 uur per week en ik zie 'm zijn werk nog niet zomaar opgeven.

Vixen schreef:Ik zou niet zomaar instemmen met een 50/50 regeling, omdat ik vrij zeker weet dat mijn man dan naar zijn oude woonplaats zou verhuizen en ik me afvraag hoe het dan praktisch geregeld moet worden met school en dergelijke. Waarschijnlijk zullen de kinderen dan het meest bij mij zijn, omdat ik in ons huis zal blijven wonen en de kinderen naar hun eigen school kunnen blijven gaan. Ik denk dat mijn man in de eerste instantie wel een 50/50 regeling zou willen hebben, maar in de praktijk blijkt dat dit niet gaat werken. Mijn man werkt namelijk zo'n 70 uur per week en ik zie 'm zijn werk nog niet zomaar opgeven.

Volgens mij mag je juist niet zomaar verhuizen als je co-ouderschap hebt, dus als hij dat wil zou hij juist in jullie huidige woonplaats moeten blijven.

Dat gaat sowieso niet lukken Susan, hier kan hij sowieso geen huis kopen en (particuliere) huur heb je hier nauwelijks.

Dan weet ik niet hoe dat zou moeten worden opgelost, maar voor co-ouderschap moet je wel bij elkaar in de buurt wonen (denk bijvoorbeeld aan school, kinderdagverblijf, dat soort dingen) en het lijkt mij ook niet dat hij jou dan weer kan verplichten om mee te verhuizen naar zijn woonplaats. Dus als jij daar niet uit jezelf toe bereid bent dan denk ik dat co-ouderschap in zo'n geval gewoon geen optie is.

Lady4, waarom wordt het co ouderschap dan omgezet als je stiefkind naar de basisschool gaat?

Vixen schreef:Ik zou niet zomaar instemmen met een 50/50 regeling, omdat ik vrij zeker weet dat mijn man dan naar zijn oude woonplaats zou verhuizen en ik me afvraag hoe het dan praktisch geregeld moet worden met school en dergelijke. Waarschijnlijk zullen de kinderen dan het meest bij mij zijn, omdat ik in ons huis zal blijven wonen en de kinderen naar hun eigen school kunnen blijven gaan. Ik denk dat mijn man in de eerste instantie wel een 50/50 regeling zou willen hebben, maar in de praktijk blijkt dat dit niet gaat werken. Mijn man werkt namelijk zo'n 70 uur per week en ik zie 'm zijn werk nog niet zomaar opgeven.

Hier zouden we met hetzelfde probleem zitten. Mochten mijn man en ik uit elkaar gaan, zou ik naar mijn oude woonplaats vertrekken en dat is 100 km verderop. Dus 50/50 zou hier ook niet werken. Maar zo lang er nog geen sprake is van een scheiding denk ik er niet teveel bij na  

En toch: de ex van mijn zus is op anderhalf uur rijden gaan wonen, na de scheiding. Hij maakt de kilometers zelf om toch co ouderschap te kunnen behouden. Dus ook daar zit wel een kleine nuancering. De kinderen zitten bij mijn zus in het dorp op school en hij haalt en brengt ze ook. Nou heeft hij een eigen bedrijf en is daardoor misschien wel iets flexibeler dan de meeste mannen...

Tania schreef:Lady4, waarom wordt het co ouderschap dan omgezet als je stiefkind naar de basisschool gaat?

Omdat moeder zo ver weg is gaan wonen dat het niet meer haalbaar is wanneer hij door de week naar school moet.