Arm kind

Ik vind eigenlijk een hap in de mond van het kind proppen zoals de moeder uit het filmpje doet ook al flink je zelfbeheersing verliezen. Dat je uit frustratie iets harder schreeuwt dan de bedoeling was, of net iets te hard van je af snauwt kan ik inkomen, maar zodra je een hap eten bij je kind naar binnen gaat proppen, je kind van de stoel af gaat sleuren (en gaat lachen als je kind valt) vind ik écht te ver gaan. Als je dat als ouder regelmatig overkomt vind ik echt dat je wat aan je zelfbeheersing moet doen.

Bah, hier heb ik echt geen woorden voor  Als ik dit zie, word ik kwaad, verdrietig en weet ik veel wat nog meer. Omstandigheden die er misschien zijn of niet, ik zou deze vrouw echt niet tegen moeten komen op straat. 

En het is niet dat ik geen begrip heb voor eventuele frustratie rond slecht/niet eten, want dat gebeurt hier ook maar al te vaak. Soms kan je er ook echt moedeloos van worden. Maar als ik dit filmpje kijk, breekt mij hart, dat arme meisje.. Moet er niet aan denken dat het mijn meisje zou zijn, brrrr. Dit gaat echt véél te ver.

Heel erg triest dit. Dat je zo ver kan gaan als je onmacht ervaart, er zijn zo veel anderen manieren om hiermee om te gaan.

Helemaal eens met Vixen. Voor mij is een hap eten in de mond van je kind proppen al een stap te ver. Je geduld en zelfbeheersing verliezen en dit vervolgens uiten in iets harder schreeuwen of even vloeken, daar kan ik begrip voor opbrengen. Voor dit niet. Vervolgens na het kokhalzen en uitspugen alles bij elkaar schrapen en het haar nóg eens laten opeten vind ik al richting mishandeling gaan. 

Bijna elk kind haalt weleens het bloed onder je nagels vandaan. Er zijn genoeg momenten waarop ik machteloos en jankend bij N.'s bedje heb gestaan omdat ze maar niet kon slapen. Het zou toch wat zijn als ik haar letterlijk de mond snoer met tape en haar ogen dicht plak om het stoppen met huilen en slapen gaan te forceren?!