Hoe reageert het eerste kind op het tweede kind?

Ja, ik weet niet goed hoe het te omschrijven.

Louise zal ongeveer anderhalf jaar oud zijn als kleine zus geboren wordt. Natuurlijk zal er veel tijd en aandacht gaan naar kleine zus, zeker die eerste weken. Louise is exclusieve aandacht gewoon. Ook in de creche eist ze soms alle aandacht op. Wij verwachten dus heel wat traantjes en woede aanvallen als kleine zus er is.

Kan ik Louise op de komst voorbereiden? En hoe doe ik dat dan? Hoe moet ik omgaan met jaloers gedrag tegen dan? Ik vertel vaak tegen Louise dat ze een zusje krijgt en ze streelt mijn buik wel. Ze is ook al meegeweest naar de gyn en ze heeft een pakje mogen uitkiezen voor kleine zus (shoppen kan ze wél goed). Maar ik denk niet dat ze echt beseft dat er een zusje komt, lijkt me ook best vroeg om dat te kunnen beseffen.

EDIT: En vanaf wanneer kan vingerverf? Louise steekt nog altijd graag dingen in haar mond...

Ik denk dat ze nog te klein is om écht te begrijpen dat ze een zusje krijgt.

Misschien is het leuk om haar voor te lezen?

http://www.bol.com/nl/p/saar-wordt-grote-zus/9200000000033056/

Onze dochter was dan wel een half jaar ouder, maar hier is er nooit een probleem geweest. Ze heeft nooit jaloers gereageerd, is gek op haar zusje en is heel begripvol als ze even moet wachten. Ik heb wel veel over baby's gepraat en we hebben filmpjes van bv gekeken, maar echt begrijpen deed ze niet. Ze accepteerde de situatie direct, al was ze wel héééél hyper in de kraamweek.

Die van ons was ook anderhalf en geen problemen mee gehad.
Ik denk ook dat je het niet zo moet bekijken van die exclusieve aandacht.
Ik vond het namelijk juist wel mee vallen, veel kraamvisite die ook wat voor haar mee namen, en aandacht gaven. En hier was het zo dat een tweede vrij makkelijk in het ritme mee ging, en dat ik op de flessen na, best veel tijd voor haar had.

Rejoy. schreef:Onze dochter was dan wel een half jaar ouder, maar hier is er nooit een probleem geweest. Ze heeft nooit jaloers gereageerd, is gek op haar zusje en is heel begripvol als ze even moet wachten. Ik heb wel veel over baby's gepraat en we hebben filmpjes van bv gekeken, maar echt begrijpen deed ze niet. Ze accepteerde de situatie direct, al was ze wel héééél hyper in de kraamweek.

Hier eigenlijk net zo.
Ze heeft meegeholpen met de babykamer en kwam regelmatig `s avonds op mijn buik liggen om naar de baby te "luisteren" en er voor te zingen. Ook vond ze het bar interessans als de baby aan het schoppen was. A. heeft weleens per ongeluk een trommelstokje of een pollepel naar zijn hoofd gekregen maar dat was echt niet met opzet. Hij mocht alles hebben wat van haar was.... Er is nooit jaloezie geweest.

Nu hebben we wel een fase dat ze snel boos kan worden omdat A. iets pakt en inmiddels overal bij kan. Ze kan dat niet helemaal goed handelen en begrijpt niet dat A. nog niet snapt dat hij niks mag afpakken. Maar goed, dat is weer zo;n welbekende fase en is wellicht met een paar dagen weer voorbij.

Ik heb eens gelezen dat een moeder vanaf de start van haar verlof constant met een pop op de arm rondliep, alsof t een baby was.

Ik wil binnenkort een pop kopen zodat we die al voor de komst van de baby samen in bad kunnen doen, luiers verschonen, dat ik 'bv' geef aan de pop en dus even niet direct bij T. kan komen enz. Denk dat t zo wat tastbaarder wordt voor hem.

Mocht hij jaloers of boos worden zal ik (proberen) daar begrip voor te hebben. Het is gewoon een grote verandering en hij hoeft het niet leuk te vinden. Ik wil hem wel zoveel mogelijk bij alles betrekken en hem laten helpen met wat hij kan (en wil).

Hier was onze dochter 20 maanden. In de kraamweek was ze echt helemaal van slag, en de week erna was ze een klein duiveltje....
Nu gaat het prima, het enige waar ik zelf nog tegenaan loop is om de kleine te voeden en dan een dreumes te hebben rondlopen. Voeden en boertje laten en daarna rechtop houden kost toch wel bijna een uur, en dat is gewoon te lang voor een rondrennende dreumes.

mijn zoon heeft momenteel 2 gezichten. hij kan superlief doen naar zijn broertje toe, kusjes geven, speelgoed geven (wat niet altijd handig is haha maar ok, de bedoeling is goed)
maar hij kan ook erg jaloers zijn. op de momenten dat hij de aandacht moet delen (of even zichzelf moet vermaken) kan hij ontzettend gaan draken, zijn plekje opeisen. ligt de jongste bij mij te drinken, wil hij daar ook liggen en kruipt dan op schoot of hij zegt: mama, leg N. maar even weg, dan kunnen wij samen met de trein.
gelukkig begint het al een klein beetje te wennen. wat dat betreft is dit denk niet de ideale leeftijd.

Hier ook geen problemen. We zijn ook veel bezig gegaan met pop om dat als baby te zien en we betrokken haar wel overal bij en legde het uit.
Maar tot op heden eigenlijk geen problemen gehad of aandachts te kort...

Mijn oudste was net twee toen de jongste werd geboren: ze is vanaf het begin echt heel erg gek op haar zusje. Ik had ook heel andere scenario's in gedachten gezien haar nogal pittige karakter. Maar haar zusje is haar alles en ze vindt het ook heel leuk om als een grote zus voor haar te zorgen. Dus eten te geven, helpen met luier verschonen enzovoorts.

Denk dat je dochter zoveel mogelijk bij de nieuwe baby betrekken haar al een gevoel kan geven dat ze er echt bij hoort en niet buitengesloten wordt.

Ik heb helemaal geen nuttige bijdrage, maar dit topic doet me denken aan wat mijn zus tegen mijn ouders zei toen ik 2 weken oud was; 'Zullen we haar in de sloot gooien, dan zijn we er vanaf'. Ze vond 2 weken waarin alle aandacht naar mij ging wel genoeg

Jente schreef:Ik heb helemaal geen nuttige bijdrage, maar dit topic doet me denken aan wat mijn zus tegen mijn ouders zei toen ik 2 weken oud was; 'Zullen we haar in de sloot gooien, dan zijn we er vanaf'. Ze vond 2 weken waarin alle aandacht naar mij ging wel genoeg

Ik zou voor de rest van m'n leven schrik hebben van m'n zus, haha.

Mijn neefje vroeg s avonds ook aan z'n moeder of z'n broertje nu niet weer naar huis ging. En de kraamverzorgster mocht hem ook wel meenemen

Jente schreef:Ik heb helemaal geen nuttige bijdrage, maar dit topic doet me denken aan wat mijn zus tegen mijn ouders zei toen ik 2 weken oud was; 'Zullen we haar in de sloot gooien, dan zijn we er vanaf'. Ze vond 2 weken waarin alle aandacht naar mij ging wel genoeg

Onze dochter is net 2 als haar broertje of zusje geboren wordt. Ik ben ook wel een beetje huiverig voor hoe het dan gaat gezien haar karakter. We willen haar gewoon zoveel mogelijk overal bij betrekken, zodat ze kan helpen. En verder lijkt het me belangrijk om ook dingen alleen met haar te doen, zoals peutergym, zwemmen, zoiets.

Mijn zoontje is vanaf het moment dat hij M. zag helemaal gek op haar. Hij is eigenlijk altijd lief voor haar, geeft kusjes en zegt dat hij van haar houdt. Hij heeft haar een keer "geslagen" een een keer omgeduwd toen ze stond. Dan gaat ze huilen en gaat hij haar meteen knuffelen en sorry zeggen. Hij is ook nooit jaloers, sosm willen ze wel is tegelijk echt aandacht maar dat is altijd wel op te lossen door iets met z'n allen te doen of de een even tv te laten kijken of te puzzelen en dan iets met de andere te doen en daarna andersom.
Mijn man neemt ook regelmatig een van de twee mee in het weekend of 'savonds en dan ga ik met de ander wat doen. Gaat echt prima, veel beter dan ik van tevoren dacht want mijn zoontje kreeg altijd alle aandacht en was een echt mama's kindje.