N.a.v. ervaring met wiegje: hoe had jij dit...?

SparklingEyes schreef:

Dromertje schreef:

xxjojootjexx schreef:Ik ben er compleet op tegen om een baby meteen op zijn eigen kamertje te leggen. Dus ik zal weer weggaan uit dit topic.

+ 1.

Ik vind het belangrijk dat een baby lekker dicht bij zijn ouders kan zijn, dat de ouders direct in kunnen springen op de behoefte van de baby. Een baby geeft zelf wel aan wanneer hij het prettig vindt om alleen te gaan slapen. Tot die tijd vind ik dat een baby bij de ouders hoort te zijn.

Hoe merk je dat een kind het prettig vindt om alleen te slapen..?

Onze dochter kon bijvoorbeeld op een gegeven moment heel meer moeilijk slapen bij ons op de kamer. Ze werd overal wakker van, als wij naar bed gingen, als één van ons zich omdraaide, als één van ons naar het toilet moest, als de wekker van mijn man ging etc etc. Wij hebben toen geprobeerd om haar in haar kamertje te leggen en prompt sliep ze de nachten door. Vanaf dat moment slaapt ze meestal in haar kamertje en mocht ze 's nachts toch eens niet kunnen slapen, komt ze lekker bij ons in bed. 9 v/d 10 keer valt ze dan direct in slaap, m.i. heeft ze dan behoefte aan contact, behoefte aan bij je te zijn en wij geven daar dus aan toe. Onze dochter wordt daar een veel leuker en gemakkelijker kind van en wij als ouders worden dáár dan weer gelukkig van.

Maple schreef:Je baby heb je negen maanden bij je gedragen, maar zo gauw het geboren is moet het meteen 's nachts op de eigen kamer? Ik vind dat een beetje raar, net of je blij bent dat je er 's nachts eindleijk eens afstand van kunt doen. Of althans, zo komt het wel op mij over, door te zeggen dat je erop tegen bent.

't Is een pasgeboren baby, geen kleuter of puber.. Zelfstandigheid komt later wel, hoor.

Sja, zo zie ik het niet en ik vind het jammer dat jij het zo ziet.
Dat ik mijn kind bewust in zijn eigen kamer laat slapen wil niet zeggen dat ik hem gelijk zelfstandig wil laten zijn of dat ik 's nachts van hem af wil.. Even vanuit mijzelf sprekend: je kent me niet en kunt dit ook niet van me zeggen.

Ik zeg ook niet dat mensen die hun kind bij zich laten slapen 's nachts last hebben van verlatingsangst... toch? (WAT IK OOK ECHT NIET DENK)

Ik wil het zelf niet, maar dat doet niks af aan de mensen die het wél doen. Ik vind het juist wel mooi als er een bepaalde gedachte achter zit (zoals bij Dromertje).

Dromertje schreef:

SparklingEyes schreef:

Dromertje schreef:

xxjojootjexx schreef:Ik ben er compleet op tegen om een baby meteen op zijn eigen kamertje te leggen. Dus ik zal weer weggaan uit dit topic.

+ 1.

Ik vind het belangrijk dat een baby lekker dicht bij zijn ouders kan zijn, dat de ouders direct in kunnen springen op de behoefte van de baby. Een baby geeft zelf wel aan wanneer hij het prettig vindt om alleen te gaan slapen. Tot die tijd vind ik dat een baby bij de ouders hoort te zijn.

Hoe merk je dat een kind het prettig vindt om alleen te slapen..?

Onze dochter kon bijvoorbeeld op een gegeven moment heel meer moeilijk slapen bij ons op de kamer. Ze werd overal wakker van, als wij naar bed gingen, als één van ons zich omdraaide, als één van ons naar het toilet moest, als de wekker van mijn man ging etc etc. Wij hebben toen geprobeerd om haar in haar kamertje te leggen en prompt sliep ze de nachten door. Vanaf dat moment slaapt ze meestal in haar kamertje en mocht ze 's nachts toch eens niet kunnen slapen, komt ze lekker bij ons in bed. 9 v/d 10 keer valt ze dan direct in slaap, m.i. heeft ze dan behoefte aan contact, behoefte aan bij je te zijn en wij geven daar dus aan toe. Onze dochter wordt daar een veel leuker en gemakkelijker kind van en wij als ouders worden dáár dan weer gelukkig van.

Als dat voor jullie zo goed werkt : top!

Ik wil de baby ook bij ons op de kamer, nu hebben we op dit moment ook niet nog een kamer over, maar als we die wel hadden zou ik het ook zo willen. Ik wil hem ook graag in de draagdoek hebben, lijkt me heel mooi en veilig gevoel voor de baby ook.
Eigenlijk ben ik het helemaal eens met Dromertje zo zou ik het ook willen doen.

Ieder zijn ding. En dat is ook prima.

Mijn dochter heeft er niks van over gehouden dat ze niet bij ons op de kamer geslapen heeft. Ik denk dat dit ons geen van drieeën goed gedaan zou hebben.

Wij hebben een enorm leuk en sociaal kind en als ze wil knuffelen komt ze naar ons toe.
Als baby zijnde heeft ze overdag veel bij ons gelegen/gezeten en geslapen en `s nachts was het geen enkel probleem met slapen. Nog steeds niet trouwens.


Maar zoals ik al eerder zei denk ik dat het erg veel van het kind afhangt en ook van de ouders.

Ik denk er hetzelfde over als dromertje.

Mijn dochter heeft 8 maanden bij ons op de kamer geslapen en daarna bij ons in bed als zij daar behoefte aan heeft of als ze ziek is.

SE, ik ben wel benieuwd waarom jij vindt dat je kindje meteen op het eigen kamertje hoort te slapen?

Hazeltje schreef:Ieder zijn ding. En dat is ook prima.

Mijn dochter heeft er niks van over gehouden dat ze niet bij ons op de kamer geslapen heeft. Ik denk dat dit ons geen van drieeën goed gedaan zou hebben.

Wij hebben een enorm leuk en sociaal kind en als ze wil knuffelen komt ze naar ons toe.
Als baby zijnde heeft ze overdag veel bij ons gelegen/gezeten en geslapen en `s nachts was het geen enkel probleem met slapen. Nog steeds niet trouwens.


Maar zoals ik al eerder zei denk ik dat het erg veel van het kind afhangt en ook van de ouders.

N is ook heel lief, sociaal en knuffelig. In mijn ogen is hij er ook geen steek slechter van geworden. Maar ik blijf het jammer vinden dat ik dus gelijk als 'een koele moeder' word bestempeld omdat ik dit gedaan heb. Ik krijg dus gelijk het verwijt naar mijn hoofd dat ik van mijn kind af wil 's nachts. Erg jammer.

Fijn dus om te lezen dat er ook moeders zijn die net als ik hun kindje gelijk op hun eigen kamer hebben laten slapen..

Liadan schreef:SE, ik ben wel benieuwd waarom jij vindt dat je kindje meteen op het eigen kamertje hoort te slapen?

Naast dat het 'een gevoel' is, denk ik ook dat het belangrijk is dat een kindje soms even alleen is, dat het even geen prikkels heeft en rustig kan slapen. Ik heb ook heel bewust heel lang een hemeltje boven het bedje gehad zodat er weinig prikkels waren als N wakker werd.

Daarbij heb ik zelf in het verleden bij meerdere kinderen in mijn omgeving gezien dat ze moeite hadden met het in het eigen bedje slapen. N. zal ook nooit 's nachst bij ons in bed slapen, als hij 's morgens wakker is, mag 'ie best even bij ons in bed.

Slapen doe je in je eigen bed, op je eigen kamer.

*edit* Ik heb hem in het begin heus wel eens beneden laten slapen, maar de nacht sliep hij altijd in zijn eigen bedje. Sinds hij langer op is, ligt hij bij alle slaapjes in zijn eigen bed.

En voor N werkt dit goed...

SparklingEyes schreef:

Maple schreef:Je baby heb je negen maanden bij je gedragen, maar zo gauw het geboren is moet het meteen 's nachts op de eigen kamer? Ik vind dat een beetje raar, net of je blij bent dat je er 's nachts eindleijk eens afstand van kunt doen. Of althans, zo komt het wel op mij over, door te zeggen dat je erop tegen bent.

't Is een pasgeboren baby, geen kleuter of puber.. Zelfstandigheid komt later wel, hoor.

Sja, zo zie ik het niet en ik vind het jammer dat jij het zo ziet.
Dat ik mijn kind bewust in zijn eigen kamer laat slapen wil niet zeggen dat ik hem gelijk zelfstandig wil laten zijn of dat ik 's nachts van hem af wil.. Even vanuit mijzelf sprekend: je kent me niet en kunt dit ook niet van me zeggen.

Ik zeg ook niet dat mensen die hun kind bij zich laten slapen 's nachts last hebben van verlatingsangst... toch? (WAT IK OOK ECHT NIET DENK)

Ik wil het zelf niet, maar dat doet niks af aan de mensen die het wél doen. Ik vind het juist wel mooi als er een bepaalde gedachte achter zit (zoals bij Dromertje).

Sja, dit is wel hoe het op mij overkomt door te zeggen dat je er op tegen bent, zonder onderbouwing of wat dan ook. Als er nu was gezegd 'Ik vind het niet prettig, omdat...', dan had ik er waarschijnlijk ook heel anders tegenaan gekeken. Maar door te zeggen dat je erop tegen bent, zoals je in je openingspost deed, wordt er bij mij wel een dusdanig beeld gevormd als wat ik in de post hierboven schets. Ik vind het ook jammer dat je je hierdoor anagevallen lijkt te voelen, want in feite zeg ik hetzelfde als wat jij in je openingspost zei, maar dan de andere kant op.

Maple schreef:

SparklingEyes schreef:

Maple schreef:Je baby heb je negen maanden bij je gedragen, maar zo gauw het geboren is moet het meteen 's nachts op de eigen kamer? Ik vind dat een beetje raar, net of je blij bent dat je er 's nachts eindleijk eens afstand van kunt doen. Of althans, zo komt het wel op mij over, door te zeggen dat je erop tegen bent.

't Is een pasgeboren baby, geen kleuter of puber.. Zelfstandigheid komt later wel, hoor.

Sja, zo zie ik het niet en ik vind het jammer dat jij het zo ziet.
Dat ik mijn kind bewust in zijn eigen kamer laat slapen wil niet zeggen dat ik hem gelijk zelfstandig wil laten zijn of dat ik 's nachts van hem af wil.. Even vanuit mijzelf sprekend: je kent me niet en kunt dit ook niet van me zeggen.

Ik zeg ook niet dat mensen die hun kind bij zich laten slapen 's nachts last hebben van verlatingsangst... toch? (WAT IK OOK ECHT NIET DENK)

Ik wil het zelf niet, maar dat doet niks af aan de mensen die het wél doen. Ik vind het juist wel mooi als er een bepaalde gedachte achter zit (zoals bij Dromertje).

Sja, dit is wel hoe het op mij overkomt door te zeggen dat je er op tegen bent, zonder onderbouwing of wat dan ook. Als er nu was gezegd 'Ik vind het niet prettig, omdat...', dan had ik er waarschijnlijk ook heel anders tegenaan gekeken. Maar door te zeggen dat je erop tegen bent, zoals je in je openingspost deed, wordt er bij mij wel een dusdanig beeld gevormd als wat ik in de post hierboven schets. Ik vind het ook jammer dat je je hierdoor anagevallen lijkt te voelen, want in feite zeg ik hetzelfde als wat jij in je openingspost zei, maar dan de andere kant op.

Dus door één zin vind jij mij gelijk een koele moeder die haar kind 's nachts maar in het eigen bed dumpt, voor mijn eigen rust...?

Erg jammer.

Laat ik het nogmaals anders verwoorden:

PERSOONLIJK ben ik er compleet op tegen om MIJN BABY bij mij op de kamer te laten slapen.

Zo beter..?

Jammer dat je het meteen op jezelf betrekt, want dát heb ik nergens gezegd. Ik heb het sowieso nergens over jou als persoon, als moeder gehad, ik geef alleen aan watvoor beeld het in z'n algemeen bij mij oproept, als ouders hun kindje niet bij hun op de kamer willen hebben.

Maar, waarom ben je erop tegen dan?

Ik denk dat je mij nu ontzettend verkeerd begrijpt en dat je het onnodig op jezelf aan het betrekken bent, SE. Lees mijn posts nog even na, ik spreek jou nergens persoonlijk aan op jouw moederrol. Ik spreek niemand persoonlijk erop aan.

Dat heb ik hierboven al uitgelegd...

Maar ok, het was dus niet persoonlijk bedoeld. Mijn excuus dan voor mijn felle reactie, want zo kwam het wel over.

Het raakte me persoonlijk wat je had geschreven.

Was niet mijn bedoeling, sorry als het wel zo over kwam

Hier hebben ze allebei meer dan een jaar bij ons op de kamer gelegen, Yrsa deelt nog steeds een kamer met ons. Dat had deels ook praktische redenen waardoor het langer heeft geduurd dan we hadden voorzien. Toen Ezra baby was waren we op zoek naar een ander huis en we wilden hem niet twee keer kort achter elkaar aan een nieuwe kamer laten wennen, dus we hadden het zo gepland dat hij naar zijn eigen kamertje zou gaan zodra we in een nieuw huis woonden. Helaas gebeurde het een paar keer achter elkaar dat een huis op het laatste nippertje niet doorging, dus duurde het wat langer. Toen hij eenmaal zijn eigen kamertje had ging het wel gelijk goed, hij sliep er nog niet de hele nacht achter elkaar, maar dat deed hij sowieso niet, ook niet bij ons. Binnen een paar maanden sliep hij toen wel door.

De kamer waar wij nu met Yrsa liggen zal uiteindelijk van Yrsa alleen worden, wij gaan op het zoldertje slapen dat nog opgeknapt moet worden. Dat hadden we allang willen doen, maar door omstandigheden zijn we daar nog niet aan toe gekomen, dat zal dus in het voorjaar gebeuren. Klussen in de winter vind ik tien keer niks omdat je dan zo weinig uitwijkmogelijkheden hebt met de kinderen, vandaar dat we het nog heel even voor ons uitschuiven (en daarbij zitten we nog steeds in een drukke tijd). Die paar weekjes extra maken dan ook niet meer uit.

Dat was dus mijn opmerking in een vorig topic....

En eerlijk gezegd voelde ik me er ook weer aangevallen door,
helemaal toen alleen de eerste reacties erna het ermee eens waren.

Ik wou graag mijn dochter welke in zolang bij gedragen had dicht bij mij in de buurt houden.
Ik vond het ook wat eng om haar alleen op een kamer te laten liggen.
Op gegeven moment was ze `s nachts ook meerdere keren wakker en gaf ik haar mijn pink of speen.
Voor ons zelf was het ook fijner, nu konden we gewoon in ons eigen bed blijven liggen.
Gevoel en praktisch dus en ik had gelezen dat Rooming-in ook goed was voor het kindje.

Na 8 weken begon ze in haar slaap heel erg geluid te maken(soort van knorren/snurken) en toen hebben we haar wel in haar eigen bed gelegd. Later als ze ziek was kwam ze wel weer bij ons in de wieg.

Overdag lag ze overigens wel altijd in haar ledikant, dit omdat we haar wel wouden laten wennen aan het slapen op haar eigen slaapkamer.

Mijn bedoeling met dit topic was echt niet om het welles - nietes spelletje te krijgen of om mensen aan te vallen op hun keueze. Ik was serieus benieuwd waarom mensen het wel of niet gedaan hebben / doen... Bedankt voor jullie reacties!

Ik wilde na de bevalling het liefst weer van mijn kind af, dus die sliep vanaf dag 1 in zijn eigen bed. Lekker rustig.

Wilde een normale reactie geven, maar aangezien het toch zo geinterpreteerd word hoef ik ook geen heel bericht te typen.

kruimelje schreef:Ik wilde na de bevalling het liefst weer van mijn kind af, dus die sliep vanaf dag 1 in zijn eigen bed. Lekker rustig.

Wilde een normale reactie geven, maar aangezien het toch zo geinterpreteerd word hoef ik ook geen heel bericht te typen.

Wat een flauwe reactie. Maple heeft al uitgelegd dat haar opmerking niet zo was bedoeld en verder heeft niemand zo'n soort reactie gegeven volgens mij.

S heeft 2 maanden bij ons op de kamer geslapen vooral s'nachts. Ze heeft toch 9 maanden in mijn buik veikig gezeten en dan ineens zo'n klein meisje alleen in een groot ledikant te laten slapen. Nee dat zag ik niet zitten. Vanaf de 1e maand heeft ze overdag op haar eigen kamertje geslapen om te wennen. En s'nacht sliep ze dan bij ons. Na 2 maanden ging ze s'nachts ook in haar eigen ledikant slapen zonder problemen want ze sliep gelijk door.

En ik vond het trouwens super handig met de borstvoeding dat ze bij mij op de kamer lag.
Ps volgens mij adviseerd de kraamzorg ook om je kind de 1e maanden je kind op je slaapkamer te laten slapen