De culturele fixatie op (over)gewicht/eten/diëten/afvallen

Hoe komt dat toch die ongezonde fixatie gericht op (over)gewicht/eten/diëten/afvallen? Ik heb echt het gevoel ermee te worden omringd. Ik hoef maar een tijdschrift open te slaan (iets wat ik eigenlijk doe voor mijn rust), of op internet even het nieuws te lezen en ik word bekogeld met artikelen, maar ook advertenties, die mij willen vertellen hoe ik moet eten, hoe ik moet leven, hoe je kunt afvallen, etc. Waarom is die fixatie toch zo toegenomen de afgelopen 20 jaar?

Om een concreet voorbeeld te geven: het topic over rotopmerkingen, ongeveer de helft van alle opmerkingen heeft betrekking op het gewicht van de gedupeerde. En nog een voorbeeld: tijdens de lunch op mijn werk worden er áltijd (niet overdreven) opmerkingen gemaakt over lijnen, gezond eten, wat wel en juist niet eten, of naar mensen die slank zijn (zoals ik), dat wij geluk hebben, of toch alles kunnen eten.

Ik verbaas me er echt elke dag over, vanwaar toch die fixatie?

Haha typisch! Maar goed ik heb geen idee. Ik stoor mij er ook niet zo aan eigenlijk..

Jij bént de fixatie. In levende lijve.

Volgens mij is er niets veranderd ten opzichte van 20 jaar geleden hoor. Alleen worden we er door de opkomst van de verschillende social media nu meer mee geconfronteerd, denk ik.

Haha, ik ben eerder de fixatie óp de fixatie...

Ik vind het ook echt te bepalend worden in het dagelijks leven.  Natuurlijk is gezond eten goed,  maar ik word er ook een beetje onzeker door.. Ik vind de iedereen zelf mag weten wat hij tot zich neemt,  maar vraag me af of we niet te ver doorslaan met z'n allen.

Iets met sauna en ongezouten commentaar van jou, Kim??? Ik weet niet hoor, maar open jij nou serieus dit topic en doe je nu alsof je verbaasd bent? Je staat nota bene zelf vooraan in de rij. Hilarisch ben je af en toe.

Lees de Donald Duck, meld je aan bij een forum over een specifiek topic (electronica, fotografie, weet ik veel), kijk alleen nog maar programma's van de EO en dan denk ik dat je veel minder gefrustreerd zal zijn.

Je leest zelf de Viva, een tijdschrift voor vrouwen, die schrijven over wat de gemiddelde vrouw interesseert. Blijkbaar is dat afvallen. En als jij je dus blijkbaar geen gemiddelde vrouw voelt, lees dan iets wat je meer interesseert, dat zal je je verbazing elke keer besparen.

En je voorbeeld over het topic van rotopmerkingen vind ik stom. 99% van de rotopmerkingen gaan over personen en dan zijn er 2 opties; het uiterlijk of het innerlijk. Niet raar dus dat er veel voorbeelden over het uiterlijk gegeven werden. En natuurlijk vinden de meesten hier het niet leuk als iemand zegt dat ze dik zijn, dat is toch ook niet leuk? Of zou jij het helemaal niet erg vinden als iemand aan je vraagt of je zwanger bent of zegt dat je dik bent geworden? Vast niet, de perfecte Kim kan dat hebben, maar de meeste meiden hier hebben hun onzekerheden en dan is het niet leuk om zo'n opmerking te krijgen.

Kim, dit is op zijn minst een afstudeeronderzoek waard en geen vraag die je hier 1-2-3 beantwoord gaat zien, maar misschien is dat je doel ook niet. Ik kan verschillende factoren opnoemen hier, maar daar zit geen gedegen onderzoek / analyse achter, dus het zal geen alomvattend antwoord zijn. Naar mijn idee heeft het te maken met:

• De explosie van de hoeveelheid voedsel die nu ook nog eens goedkoper geproduceerd wordt, vergeleken met 100 jaar geleden
  
• De relatie die de mens heeft met voedsel (van noodzaak naar noodzaak & genot)
  
• De kennis omtrent gezondheid en gezond eten (ook vrij recent, ik denk dat in de jaren 50 en 60 mensen niet echt nadachten over "vitamines en mineralen")
  
• Het modebeeld wat betreft schoonheid en het bijbehorende lichaam
  
• Het maatschappelijk beeld van de moderne, succesvolle vrouw. Die heeft alles "onder controle", zo ook haar gezondheid en haar eetpatroon. Als je daar eens bij stil staat, staan wij vrouwen best wel onder druk, vind ik. "Gecontroleerd" eten wordt geassocieerd met discipline hebben.
  
• De populariteit van het idee dat alles "maakbaar" is (nauw verbonden met bovenstaand punt), inclusief je eigen lichaam, zolang je er maar hard voor werkt.
  

Vast nog wel meer, als ik meer tijd had om erover na te denken. Ik vind overigens niks mis met de focus op gezond eten en gezond leven. Dat is voldoende en voedzaam eten en voldoende bewegen. Ik vind het heel positief dat de trend van dieten langzaam aan het verschuiven is naar gezond leven.

Sayuri, ik wil me al op voorhand excuseren omdat ik na jouw inhoudelijk sterke reactie graag eens een vraag wil stellen aan Kim die toch al een tijd bij mij leeft.

Kim, heb jij door dat jij schijnbaar een preoccupatie hebt met bepaalde onderwerpen? Waarom is het onderwerp 'kinderen' zo beladen? Of nu, 'gewicht'? Wat zit daar achter? Je projecteert je onzekerheden hier op het forum en volgens mij ben je je daar niet van bewust. Je kan sterke meningen hebben, prima, maar dit lijkt toch meer op een structureel probleem. Sorry voor de directheid maar het valt me nu al een tijd op. Plus, ga eens na of dit een patroon is dat je herkent in andere contexten? De uitkomst is alvast hier op het forum dat je niet serieus genomen wordt. Dat kan je toch niet leuk vinden?

Het is ook maar net hoe zwaar je het zelf maakt. Ik blijf het typisch vinden dat sommige mensen zoveel 'last' hebben van dit soort dingen. Dat geldt dus voor veel meer wat ik op het forum lees. Ik merk dit helemaal niet zo in m'n omgeving, ik krijg zelden commentaar of (vervelende) opmerkingen.

Eens met toet. Misschien ken ik gewoon weinig brutale mensen die zich bemoeien met mijn leven/uiterlijk en dergelijke.

Nou, ik meld me als dikkerd even!

Ik kan me echt niet herinneren wanneer ik een sneer of een nare of rare opmerking gehad heb over m'n uiterlijk. En ik ben echt wel te dik  En groot en zo, maar ik hoor er niks over. Tuurlijk lees ik wel 's artikelen over diëten, maar is de maatschappij van tegenwoordig niet gewoon meer met 't uiterlijk bezig en daardoor met 't gewicht e.d.?

Hm.  Misschien ben ik trouwens ook wel gewoon oblivious voor zulke opmerkingen, hoor. 't Kan echt heel goed zijn dat ze achter m'n rug om wel gemaakt worden, maar ik heb er maling aan. Ik weet 100% zeker dat mijn vrienden en familie er niet zwaar (HAHA) aan tillen wanneer iemand te dik of te dun is. Mochten ze dat wel een issue vinden, dan zou ik ernstig overwegen of ik wel zulke vrienden wíl hebben, want oppervlakkige mensen die niet verder kunnen kijken dan 't uiterlijk of vormen en maten, hoef ik niet in mijn leven.

Kim, ik geloof ook dat jij iets moet doen aan je fixatie op dit onderwerp...

Wat ik opvallend vind is de 'hip'heid van gezond eten, van biologisch eten met name. Ja, er is tegenwoordig veel meer bekend over gezond voedsel, maar ineens hoor ik iedereen over zuurdesem, speltbrood, goji berries, kikkererwten, al dat soort dingen die van de bio-winkel komen. Ik vraag me echt af hoe dat ineens ontstaan is. Paar jaar geleden was dat echt nog iets voor geitenwollensokken types. Dan lees ik (ja sorry hier op het forum ook, maar ook in alle tijdschriften) van ik heb als lunch een zuurdesembroodje met houmous en dat is zó gezond. Waarom!? Waarom is zuurdesem gezond? En sterker nog: Waarom is het ineens hip? Echt, vroeger in 1800 werd er veel zuurdesem gegeten omdat het goedkoop was omdat je het makkelijk zelf kon maken van bloem en water zonder gist, maar ik heb tot op heden nog geen gegronde reden gevonden waarom het gezond is en ineens zo populair. Die hele hipheid heb ik een fascinatie voor.

Maar het is toch waar wat Kim zegt, ongeacht of het voorbeeld van "opmerkingen over gewicht" van toepassing is in jouw omgeving? Het is toch waar dat onze maatschappij veel meer gefixeerd is geraakt op het voldoen aan het schoonheidsideaal, sinds, laten we zeggen, mid jaren 80, met de stijging van de welvaart?

En dus kregen meer en meer mensen de middelen om zich ueberhaupt bezig te houden met zaken als "mode", "celebrities", etc, waar het voorheen veel meer een kwestie van overleven was in de zin van werken, eten, slapen, opstaan. Plus daarbij was er eerst enkel radio, geen kleurenprints, weinig foto's etc, waardoor er ook veel minder sprake was van een opgelegd schoonheidsideaal.

Weet je wat ik gewoon bizár vind? Dat gezonde voer is zó reteduur! Wat is er gebeurd met de crisis?

En verder:

Ja, dat is wel een goede vraag.

Wat betreft de fixatie op gewicht, voor mijn gevoel ligt dat vooral bij je eigen kwetsbaarheid op dat gebied. Toen ik tiener was, was ik er ontzettend mee bezig, ik vond het verschrikkelijk als ik kleding ging kopen en ik paste niet in het kleinste maatje. Ik voelde me ook heel onzeker door alle modellen in tijdschriften.

Tegenwoordig ben ik daar veel minder mee bezig en al die artikelen die erover gaan lees ik niet eens. Twee jaar geleden was ik wel teveel aangekomen voor mijn gevoel, dus toen heb ik ervoor gezorgd dat ik wat kilo's afviel door mijn eetpatroon aan te passen, nu laat ik de teugels weer iets los omdat ik tevreden ben met mijn figuur nu. Wel let ik op dat ik niet weer die kilo's aankom. Maar het is voor mij echt geen kopzorg, niet te vergelijken met toen ik 17 was.

@ Marin: heeft dat niet gewoon met kennis te maken? Sowieso lag de prioriteit een tijdlang bij het verhogen van de efficientie en capaciteit van voedselproductie en het verlengen van de houdbaarheid (al die chemische stofjes zijn het gevolg van onderzoek) in plaats van naar de voedzaamheid. Dat is nu aan het veranderen. Een beweging begint toch altijd bij een kleine groep (wat jij noemt geitenwollensokken) en breidt zich dan uit naar de massa, indien succesvol.

Bazinga schreef:Weet je wat ik gewoon bizár vind? Dat gezonde voer is zó reteduur! Wat is er gebeurd met de crisis?

En verder:

Eigenlijk zijn deze foto's niet helemaal eerlijk De linker van Gillian McKeith is duidelijk op een onflatteus moment genomen, zonder make-up op en zo te zien in een expeditie Robinson achtig programma en Nigella staat waarschijnlijk ergens op een rode loper en ziet er daar piekfijn uit. (Overigens vind ik Nigella ook veel mooier dan Gillian hoor).

@ Marin, ik vraag me ook af waar die opkomst van speltbrood, hummus en lijnzaad ineens vandaan komt. Ik lees altijd de Grazia en daarin houdt iedere week een andere BN'er een eetdagboek bij. Alles inclusief de gojibessen en het glutenvrije brood komt daar voorbij en het is allemaal supergezond. Wat is er mis met de oeroude boterham met kaas, denk ik dan.

Sissi schreef: het glutenvrije brood

Ja dat vind ik ook zo fascinerend, dat ineens dingen glutenvrij 'moeten' zijn want dat is gezond. Echt tenenkrommend haast voor de mensen die écht coeliakie hebben, want je hoort het mensen zeggen 'Jaaa ik MOET glutenvrij eten'. Nee, dat moet niet. Mensen met coeliakie moeten glutenvrij eten. Anderzijds is er daardoor wel meer beschikbaar, ook in restaurantjes en cafeetjes en dat is wel fijn! Een vriendin van mij heeft coeliake en dat was als kind echt onmogelijk, om maar iets glutenvrij's te vinden, dus in dat opzicht is het voor haar wel fijner dat ze tegenwoordig meer keuze heeft. Maar het klinkt zo alsof je dan hip bent als je dat zegt. Eh, nee, ze heeft een ziekte..

De vergelijking tussen de 2 foto's vind ik flauw. Hoe iemand ouder wordt heeft uiteraard ook te maken met genen, blootstelling aan zon, kwaliteit van de lucht, etc. En dat over de gehele periode van iemand's leven, dus ja...

Ik denk dat die opkomst er mee te maken heeft dat er steeds meer bekend is en we ook steeds meer voedingsgerelateerde klachten hebben. Zelf merk ik het ook sinds ik de geraffineerde suikers zo veel mogelijk laat staan speltbrood eet en veel minder zuivel en vlees gebruik zit ik zo veel beter in mijn vel. En mensen horen dat en proberen het ook komen tot dezelfde conclusie en vertellen het ook weer door.

Sayuri schreef:@ Marin: heeft dat niet gewoon met kennis te maken? Sowieso lag de prioriteit een tijdlang bij het verhogen van de efficientie en capaciteit van voedselproductie en het verlengen van de houdbaarheid (al die chemische stofjes zijn het gevolg van onderzoek) in plaats van naar de voedzaamheid. Dat is nu aan het veranderen. Een beweging begint toch altijd bij een kleine groep (wat jij noemt geitenwollensokken) en breidt zich dan uit naar de massa, indien succesvol.

Misschien is het inderdaad een soort tegenbeweging op de jaren 50 tot en met 90 waarin alles alleen maar chemischer werd door de houdbaarheid te verlengen/zo veel mogelijk producten op de markt te brengen in verschillende soorten. Ik vind al dat pure heel erg goed hoor, die hele beweging, maar van sommige dingen snap ik echt niet dat het ineens zo gehyped kan zijn.

Quoten durf ik niet meer, haha, maar Sissi en Sayuri: is deze vergelijking beter? Nu beide op de rode loper.


Zoals gezegd, het zit ook in de genen natuurlijk. Ik was vooral even benieuwd hoe Gillian er op de rode loper uitziet en kwam toen toevallig deze tegen.