Jijzelf: 5 jaar geleden - nu

Wat fijn om te lezen dat bijna iedereen zegt zich veel beter te voelen.

Sanne en Lennox, ik vind het jammer om te lezen dat jullie niet of nauwelijks vriendinnen hebben. Jullie komen zo leuk over op het forum! Ik zou jullie allebei wel graag ontmoeten

Susan, je mag zeker trots zijn op jezelf!

Ik was 5 jaar geleden 22 en zwanger van mijn oudste. Woonde samen met mijn vriend in een huurhuis en was pabostudent. En vooral heel onzeker en een enorme pleaser.

Nu weer zwanger, alleen dan van de 3e, getrouwd, koophuis en ook weer student (volgens mij is dat een eeuwig issue bij mij . Maar vooral een stuk zekerder en meer waarde hechten aan de belangrijke dingen in het leven. Niet zo'n pleaser meer.

Ik durf nu veel meer en dat is zo lekker

Fortissimo schreef:

June schreef:

Fortissimo schreef:

Poubelle schreef:Jij, en nog een stuk of 2 forummers, reageren op alles wat Kim post op deze manier.
En dat vind ik schijtirritant. Je kunt Kim nog zo irritant vinden maar je hoeft niet op elke slak zout te leggen.

Dat is knap! Ben nauwelijks op het forum te vinden!

Caro, bedankt!

Bizar dan dat je alsnog zo vaak commentaar weet te leveren op Kim. Bravo.

Wil je eens gaan turven? Volgens mij valt het namelijk best wel mee, maar letten jullie er juist enorm op. Tja, jullie zitten hier natuurlijk ook wat meer dan mij ik, dus dan valt zoiets wel op.

Wij zitten hier idd hele dagen. Niks anders te doen. Dat scheelt gelukkig alweer.

Ja Caro, met 10 katten thuis achter de pc toch?

Harrison schreef:Ja Caro, met 10 katten thuis achter de pc toch?

En een geranium in de vensterbank

Harrison schreef:Ja Caro, met 10 katten thuis achter de pc toch?

Ja precies. Heel de dag. Ik vind je niet dusdanig interessant dat ik op ga letten wat je schrijft, maar het valt ontzettend op, Fotrissimo. Ik vind het een nare toon ook.

Ik ben niet zoveel veranderd t.o.v. 5 jaar geleden. Ik ben wel wat zelfverzekerder geworden en assertiever, voornamelijk op werkgebied. Ik ben van een starter echt doorgegroeid in een wat meer ervaren werknemer. Dit merk ik ook goed aan de manier waarop collega's me behandelen t.o.v. een paar jaar geleden.

Qua situatie is er wel het een en ander veranderd. 5 jaar geleden zat ik in de pre-master van mijn opleiding, ging ik net samenwonen met mijn vriend in de flat waar hij al woonde, had ik een paar andere vriendinnen dan nu, maar ook al veel dezelfde waar ik nu nog steeds bevriend mee ben. Nu heb ik alweer 3,5 jaar een vaste baan, woon ik 1,5 jaar samen met mijn vriend in ons koophuis en gaan we trouwen over een paar weken.

Sanne schreef:

Harrison schreef:Ja Caro, met 10 katten thuis achter de pc toch?

En een geranium in de vensterbank

Minstens. Maar ik ben ook al 30+, dan krijg je dat vanzelf!

Luce, ik wil jou ook ontmoeten! Was er niet iets met een meeting in Emmen?

Caro schreef:

Sanne schreef:

Harrison schreef:Ja Caro, met 10 katten thuis achter de pc toch?

En een geranium in de vensterbank

Minstens. Maar ik ben ook al 30+, dan krijg je dat vanzelf!

Ik ben over een uur 24, dus ik ken het gevoel. Gelukkig ben je nog steeds hilarisch!

Ik ben veel gelukkiger en heel erg veranderd. O, uitleg ben ik te moe voor. Maar ik ben heel blij dat ik nu gelukkiger ben .

Vijf jaar geleden was ik 21. Woonde nog bij mn ouders en was mentaal een beetje aan het opknappen omdat ik toen net een flinke klap had gehad doordat mn moeder borstkanker had gehad. Verder was ik volop aan het studeren, ging ik vooral veel op stap met vriendinnen en was ik veel aan het daten/scharrelen.
Inmiddels ben ik afgestudeerd en al drie jaar full time aan het werk, weliswaar met de nodige ups en downs. Ik heb een lieve vriend waar ik heerlijk mee samenwoon.

Vijf jaar geleden had ik heel veel verdriet en zorgen om mn moeder, maar verder was mn leven lang leve de lol en was ik altijd heel positief. Ik sta nu wel wat serieuzer in het leven en ben ook meer bezig na te denken over de toekomst. Toen deed ik dat totaal niet. Qua karakter ben ik niet eens heel veel veranderd denk ik.

5 jaar geleden was het net uit met mijn ex. En zat ik nog in opleiding. Ik heb een goede vriendin aan die opleiding overgehouden, zij zit ook op dit forum. Ik deed waar ik zin in had en woonde nog thuis. Had bijna altijd woorden met mijn vader.
Ik heb tijdens mijn vriend toen weinig meer aan vakanties gedaan wat ik jammer vond, hij wilde niet verder dan nederland.

Nu woon ik dit jaar alweer 4 jaar samen en ga 4 jaar met mijn vriend. Woorden met mijn vader heb ik niet meer en heb er leuke vrienden bij gekregen. Gelukkig kom ik nu weer verder dan nederland qua vakanties, het liefst blijven we niet in nederland.
Qua gedrag ben ik niet veranderd, qua uiterlijk wel. Van een mollig iemand naar een slank iemand van lang haar naar kort haar. Ik ben gelukkig met mijzelf en met mijn leven en de mensen van wie ik houdt.

5 jaar geleden zat ik in het eerste jaar van m'n MBO opleiding en had ik nog een relatie met mijn ex. Volgens mij ging het toen nog best oké met me. Daarna heb ik wel een klote periode gehad, het ging thuis niet goed, ik liep op school vast en vooral door mijn relatie heb ik veel verdriet gehad. Het ging al heel lang niet goed tussen ons maar ik ben er veel te lang in blijven hangen, totdat het me totaal had gesloopt. Uiteindelijk kwam ik er achter dat mijn beste vriendin het met m'n ex deed en dat was echt de druppel, daarna ben ik helemaal omgeslagen. Ik heb toen alles aangepakt en echt voor mezelf gekozen.

Ik heb een manier gevonden om met mijn thuis/gezinssituatie om te gaan, ik heb aan mezelf gewerkt, hulp gehad voor mijn problemen, ik heb mensen die niet te moeite waard zijn laten vallen uit m'n leven, ik ben gaan studeren, uit huis gegaan en ben nu echt mega gelukkig. Ik geloof niet dat ik eerder zo gelukkig ben geweest als dat ik nu ben. Ik heb de liefste vrienden ooit, doe leuke dingen, heb fijne mensen om me heen en ben eigenlijk altijd heel positief ingesteld.

Fortissimo, of je Kim al dan niet gelooft is irrelevant. Het is bijzonder achterlijk om zo op een ander te reageren als diegene vertelt over het verwerken van een trauma. Wie ben jij om dat met een iq-loze opmerking zo af te doen? Je zegt klaarblijkelijk genoeg nare en domme dingen tegen Kim om het andere forummers op te laten vallen en je verweer slaat ook echt nergens op. Vind je opmerking laag en kan niet bevatten dat je dit nodig hebt om te zeggen.

5 jaar geleden was mijn leven anders dan nu.
Ik zat ik het laatste jaar van mijn studie, werkte daarnaast bij een leuk bedrijf en ik ging veel opstap en heb aardig mijn grenzen leren kennen. Ook wilde ik graag een relatie en was aardig aan het daten. Ook ging ik 5 jaar geleden voor het eerst helemaal alleen wonen. Woonde al wel op mijzelf maar in een studentenhuis.

Inmiddels heb ik een stabiel leven, woon ik samen en heb ik een vaste baan. Op stap ga ik zelden meer. Qua vrienden zijn er mensen gekomen en gegaan. Wat prima is.
Ik ben gelukkig zo al zou ik af en toe nog wel eens 5 jaar terug in de tijd willen en weten wat ik nu weet. Ik denk dat ik dan veel gelukkiger had kunnen zijn.

In 5 jaar is er veel veranderd. Ik ben van Oostenrijk terug naar Nederland naar Australie verhuisd, naar Oostenrijk voor een gozer en naar Australie voor een gozer (vooral ook omdat ik kind van de wereld ben en me overal thuis voel). Met mijn ex heb ik echt alles ontdekt, eerste keer samenwonen, alles zelf leren over verzekeringen en eigen geld verdienen en hiermee omgaan. Hierdoor sta ik anders in deze relatie. Ik merk ook dat ik minder onbezorgd ben, ik kan me nu echt druk maken over geldzaken, terwijl ik dat 5 jaar geleden nog niet zo had. Maar ik ben wel dubbeld gelukkig nu. 5 jaar geleden kon ik me niet echt druk maken over ouder worden, dat heb ik nu wel. Ik zou best 5 jaar terug willen gaan, maar dan met deze vent.

Edit: Fortissimo, ik val ook onder die mensen die Poubelle benoemd, maar ik vind dit nu ook weer niet nodig. Je hoeft niet met gelijke munt te betalen. Je kunt Kim fake vinden o,f zoals ik, schijtirritant maar het hoeft inderdaad niet in élke post. Je bent leuk genoeg om je zo te verlagen, is niet nodig.

Pippa schreef:Sanne, wat jammer om te lezen. Heb je helemaal geen vriendinnen? En hoe komt dat dan? Want je komt over als een hele lieve, spontane meid eigenlijk

Heel erg mee eens! Wat jammer Sanne. Naar welke meeting ga je?

Filoria schreef:

Pippa schreef:Sanne, wat jammer om te lezen. Heb je helemaal geen vriendinnen? En hoe komt dat dan? Want je komt over als een hele lieve, spontane meid eigenlijk

Heel erg mee eens! Wat jammer Sanne. Naar welke meeting ga je?

Naar de meeting in Zwolle op 7 juli.
Te ver weg voor jou? Lijkt me ook wel eens leuk jou te ontmoeten.

Vijf jaar geleden woonde ik nog thuis en stond ik op erg slechte voet met schoonmoeder. Daardoor besloten samen te gaan wonen, zodat we niet meer constant rekening hoefden te houden met onze ouders. Ik had een enorm grote kinderwens, maar dat kon in mijn ogen niet doordat we nog studeerden. Nu vijf jaar later ben ik een zachter persoon geworden, vooral naar anderen toe. Dat komt vooral doordat ik door mijn ziek zijn geleerd heb dat het heel fijn is als anderen lief en positief naar je zijn. Ik was heel erg van het sarcasme, nu ben ik alleen nog sarcastisch over mezelf. Anderen ervaren dat ook als positief. Verder lijkt mijn leven nu in de verste verte niet op wat ik vijf jaar geleden voor ogen had voor de toekomst. Daar is helaas niets meer van over en probeer nu met man en macht mijn toekomstbeeld bij te stellen, wat totaal nog niet wil lukken. En neem ik het mezelf kwalijk dat ik toen niet naar mijn gevoel geluisterd heb en tegen beter weten in toch mijn kinderwens in vervulling heb laten gaan. Ik ben benieuwd hoe ik er over vijf jaar bij zit. Ik hoop met heel m'n hart dat ik dan kan zeggen dat ik me nu onnodig druk gemaakt heb en dat ik heel gelukkig ben met het onmogelijke, kinderen.

Ja ik ben heel erg veranderd. Ik was een stuk onzekerder dan nu. Werkte nog bij Defensie maar had toen al twijfels om de stap studeren te maken, niet gedaan maar een leidinggevende functie gaan doen. Deze functie heeft gezorgd dat ik meer kon dan dat ik altijd dacht. Het klinkt voor anderen misschien niet zo bijzonder maar ik was soms zo onzeker, dat er mensen waren die mij een dom meisje vonden die nooit hogerop kon komen in een harde mannenwereld. Maar toch op een positieve manier gevonden het waar te maken. Mede ook door mijn vriend, hij was en is nog steeds mijn stabiele factor. Bovendien heb ik ook hulp gezocht om de trauma's en het verdriet van mijn vader te verwerken waardoor ik ook meer zelfvertrouwen heb gekregen en anders naar mijn vader ben gaan kijken.

Ik zal nooit superzelfverzekerd worden maar ik heb de afgelopen jaren mezelf leren waarderen en dat ik qua herseninhoud er best mag wezen. Ik ben blij dat ik in mezelf heb leren geloven, anders had ik nooit een carrièreswitch kunnen maken.

Ik ben van een klein meisje naar een volwassen vrouw gegroeid

Fortissimo schreef:

Sea of Trees schreef:

Poubelle schreef:

Fortissimo schreef:

KimRosenberg85 schreef:Vijf jaar geleden was ik zwaar depressief, verslaafd aan harddrugs en ik was in therapie om alle rotzooi en trauma's uit mijn verleden op te ruimen. Mijn studie stond op een laag pitje en ik was niet in staat veel te werken, dus ik moest rondkomen van weinig geld, mijn leven was eigenlijk één grote chaos. Dus ja, ik ben zeker veranderd.

Goh, wat ben je toch een succesverhaal! Poeh!

Fortissimo doe niet zo triest joh.

Inderdaad, doe even lekker normaal.

Dan maar triest. Ik geloof er namelijk geen hol van. En ja, dat spreek ik gewoon uit

Wat apart dat je het niet gelooft, het is nou niet bepaald iets om trots op te zijn. Ik had liever gezien dat mijn leven anders was gelopen, het zijn geen bewonderenswaardige dingen, maar ik ben wel heel blij dat ik er bovenop ben gekomen en nu weer van het leven kan genieten.

Dat vind ik ook heel knap van je Kim. Je had 2 kanten kunnen opslaan en je hebt de goede kant gekozen, gelukkig!

5 jaar geleden woonde ik met mijn zoon tijdelijk bij mijn ouders (een maand) en was het net over tussen mijn ex en mij. Ik ben compleet veranderd in alle tussen liggende jaren. Ik ben eerst gaan werken, en toen Christian naar school ging ben ik gaan studeren. Heb het huis waar mijn ex en ik woonden helemaal eigen gemaakt, met eigen spullen, veel geklust, nieuwe dingen gekocht die hij allemal overbodig vond, zoals gordijnen en andere dingen om een huis een thuis te maken.
Ik was 5,5 jaar geleden ontzettend onzeker, en huisvrouw en moeder en kreeg altijd te horen dat ik dingen niet goed deed en nu sta ik zelfverzekerd in het leven, ik weet dat ik het goed doe met mijn zoon, hebben het ontzettend fijn samen, mijn studie gaat goed en de scheiding is het beste wat had kunnen gebeuren, alleen 5 jaar geleden omstreeks deze datum voelde ik dat niet zo.

Kim, jammer dat mensen jou per definitie al niet geloven, puur omdat jij het bent en toevallig wat meer heftiger dingen hebt meegemaakt dan anderen. Ook mij valt het op dat er een aantal mensen, waaronder Printje en Fortissimo standaard lullig reageren op jou. Zegt wat mij betreft meer over hen dan over jou.

KimRosenberg85 schreef:

Isis schreef:Nou, die sneer naar Kim hoefde niet echt.

Maar ik vraag me toch af of die ellende iets te maken heeft met je harde houding die je nu inneemt, Kim?

Misschien wel hoor, dat zou goed kunnen. Ik heb natuurlijk wel het één en ander meegemaakt en ben daar sterker uitgekomen.

Dat herken ik ook wel een beetje bij mezelf en ik zie dat soms ook bij vrienden die heel wat hebben meegemaakt. Ik had ook evengoed nu in de goot kunnen liggen, bij wijze van spreken. Door hard werken en niet op te geven, sta ik waar ik nu sta. Toch weet ik dat niet iedereen die kracht heeft. En misschien hebben anderen ook niet het netwerk dat ik heb, dat kan ook veel doen. Door mijn werk als maatschappelijk werker ben ik over het algemeen zeer mild maar toch is er soms een stemmetje in mijn hoofd dat zegt: 'kom op joh, doe niet flauw'. Daartegenover staat wel dat ik steeds in mensen geloof, veel langer dan mijn collega's. Ik geef niet op, ook al lijkt het zo hopeloos. Voor mezelf niet en ook niet voor een ander. Heb jij dat ook?
Trouwens, knap van je dat je dit allemaal overwonnen hebt. Zoals ik al zei, dat kan niet iedereen.