Zet ik mijn man hiermee voor schut?

Mijn man gaat bijna nooit mee naar de familiedag van mijn familie. Iedereen vindt dat doodnormaal eigenlijk. Ivm werk kan hij bijna nooit omdat het in het weekend valt en hij altijd dan werkt. Ik vind het zelf wel eens jammer maar dan ook omdat ik de zorg voor 4 kinderen van 's ochtends tot 's avonds volledig heb en op zo'n dag komt er weinig van rust en slaapjes. We hebben nu 2 weken geleden weer familiedag gehad en hij ging ook niet mee. Ik heb me gered met de kindjes en we hebben het superleuk gehad!

Ik ga trouwens zelf niet altijd mee naar zijn familie. Meestal omdat zij dat altijd op zondag doen en dan werk ik. Ook heb ik gewoon niet zoveel met ze. Ze hebben geen familiedagen gelukkig dat scheelt. Maar qua feestjes of verjaardagen kijk ik eerst even van wie het is voor ik beslis of ik mee ga / er vrij voor ga vragen.

Onze beide families doen niet aan familiedagen en mijn schoonmoeder viert amper haar verjaardag, dus ik heb echt heel makkelijk praten hoor. Maar als ik het omdraai en hem mee vraag om iets te doen (maakt niet uit wat) wat belangrijk is voor mij, zou ik het fijn vinden als hij mee gaat ook al weet ik dat het niet zijn 'ding' is. En niet boos, maar het wel jammer vinden als hij écht niet mee wilt. Ik zou er alleen geen enorm drama van maken.

@Caro, bij mijn familie zijn geen verplichtingen maar alleen maar leuke bezoekjes. Als er eens iets te doen is komen de mensen die willen komen omdat ze dat leuk vinden, en er word echt niet moeilijk gedaan/ het niet raar gevonden als mensen een keer niet komen of vaker niet komen. (Dat vind ik waardevol.) Ik herken het woord familieverplichting dus (gelukkig) niet want mijn familie heeft geen plichten. Daarin is ook geen onderscheid tussen een kopje thee met een paar mensen of een groter feest of een bepaalde feestdag.
Ik vind het dus ook heel raar dat mensen met tegenzin bij familie gaan zitten. Zoiets hoort toch juist te zijn omdat iedereen dat leuk vind en daar zin in heeft.

Ik snap echt niet dat sommigen zo 'egoïstisch' kunnen zijn en gewoon zeggen; ik ben volwassen en als ik iets niet wil doe ik het lekker niet.... ik snap dat echt niet. Ik doe zoiets dan voor een ander, maar daar ligt mijn valkuil misschien weer en misschien ishet een klein beetje jaloezie op jullie die wel 'egoïstisch' kunnen zijn en nee zeggen. Ik zeg eigenlijk altijd ja op alles, al is het maar voor de ander.

Bij mijn familie werkt dat precies hetzelfde. We hebben een leuk gezin en iets samen ondernemen is altijd leuk en gezellig, tuurlijk hebben wij als gezin ook weer dingen die misschien anderen raar vinden maar goed. Dat is in ieder gezin zo!

Alleen, ik blijf erbij, je kan het toch proberen leuk te maken die 3x per jaar? Iedere maand zou ik een ander verhaal vinden, maar die paar keer paar jaar.. ach, ik zou me aanpassen en zolang er geen rare scheldpartijen, ruzies of dergelijke voorkomen vind ik wel dat je het kan proberen. Als je ieder jaar meegaat, en je vindt het echt verschrikkelijk dan kan je best een jaartje overslaan. Maar is het nu zó erg om jezelf een paar keer per jaar aan de kant te zetten?

Zou je normaal gesproken als vrouw zijnde vaker meegaan met zo iets omdat je vind dat je dat voor je partner maar een paar keer per jaar over moet hebben dan omgekeerd? Soort sociale verplichting waar je toch aan wilt voldoen?

Ik heb zelf geen partner dus heb er geen ervaring mee maar ik hoor in mijn omgeving wel regelmatig dat vaak de mannen niet mee willen naar zo iets terwijl de vrouw eigenlijk wel wil. En die gaat dan of alleen of ze besluiten maar om helemaal niet te gaan omdat de vrouw niet alleen wil en ze geen ruzie hierover wil .

Ik zit me dit nu even af te vragen omdat veel mensen/vrouwen hier zeggen dat ze wel mee zouden gaan in die gevallen.

Ik denk idd wel dat over het algemeen vrouwen sneller inschikken en zich inleven in de ander dan mannen. Mannen denken denk ik sneller; ik ga niet mee klaar terwijl vrouwen vaak meer nadenken over de gevoelens van de ander daarbij.

Nee, je zet hem niet voor schut als het eenmalig is.
Als hij vanaf nu steeds uit moet gaan leggen waarom je er niet bent wordt het voor hem natuurlijk wel moeilijk.

Wel fijn dat mijn familie het gewoon ok vindt als je niet komt, daar zal niemand moeilijk over doen. Normaal gesproken ging ik ook altijd naar feestjes/bijeenkomsten enzo omdat je toch een beetje contact met elkaar wilt houden maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er na onze bruiloft een beetje klaar mee ben aangezien er toen bijna niemand van mijn familie op kwam dagen. Afzeggen was ook nog teveel gevraagd dus sindsdien ga ik ook niet overal meer naar toe.

Als er iets in mijn mans familie georganiseerd zou worden zou ik wel met hem meegaan als hij dat wil. We hebben wel de afspraak dat we met z'n 2-en gaan of anders niet.

Wat lullig zeg en ook nog eens van je eigen familie!
Iedereen heeft zijn mening op mijn topic en dat mag natuurlijk. Omdat ik het er wel vaker over gehad heb om niet mee te gaan werdt er gezegd ''dan ga je toch niet, probleem opgelost en gaat je man maar alleen''.
Nu wil ik dat dus en krijg ik dingen te horen als ''die ene dag maakt toch niet uit?''. Vraag me af waarom eerder het tegenovergestelde werdt gezegd?!

Ik hou zelf niet van hele massale familie feestjes, waar de oudtante van de moeder van de neef er ook is, dat weet mijn man ook. 9 van de 10 keer ga ik dus niet mee naar dit soort gelegenheden, want ik ga me echt niet mijn hele leven aanpassen, omdat dat nu eenmaal zo hoort, of gewenst is.

Sowieso barst mijn leven al van de verjaardagen, bruiloften en babyshowers op het moment en ik vind het belangrijker om bij mijn allerbeste vrienden te zijn en mijn naaste familie, dan om de tante van de oudoom van de dochter van de schoonzus van mijn schoonmoeder beter te leren kennen. Na mijn topic over 'sociale verplichtingen' ben ik überhaupt veel feestjes gaan afzeggen. Ik heb er ook over gepraat met mijn moeder en die zei bijvoorbeeld: 'wij kwamen helemaal niet bij elkaar tante's en ooms op de verjaardag', hmmm, ok!

Op dit moment maak ik dus een stevig onderscheid: opa's/oma's/vaders/moeders/zussen/broers + vrienden en daar heb ik wel even zát aan. Massale familiefeesten (die hier ook ieder jaar zijn aan beiden kanten): NEE! Ik ga de laatste tijd ook vaker bijvoorbeeld 's middags even bij iemand langs, als de vaders van mijn man jarig is, ofzo. Dan eet ik even gezellig een taartje, kunnen we écht even bijpraten en na een anderhalf uur ben ik weer weg!

Oja: ik vind zéker niet dat je je man voor schut zet! Probeer je goede wil t.o.v. de familie op andere momenten wel even te tonen (weet niet of je dit ziet zitten, ken jullie relatie niet), maar je hoeft écht niet mee te gaan naar zoiets wanneer je het niet ziet zitten.

Ik had voor mezelf al besloten dat dit het jaar van ''nee'' zou zijn, dus niet naar de moeders, vaders gaan voor moeder - en vaderdag. Bijna elk jaar zijn wij tijdens mijn schoonmoeders verjaardag op vakantie, we gaan dan van te voren altijd even langs met een cadeautje. Omdat ik het al een paar jaar niet meer zelf vier vinden zij het blijkbaar normaal dat je dan geen eens een kaartje stuurt. Oke zulke mensen zijn er ook helaas!
Heb al meerdere keren tegen mijn man gezegd dat ik dan ook niet naar haar wil omdat wij weg zijn. Ik heb zoiets van ''ben ik er niet, dan ga ik ook niet speciaal langs waarom zou ik moeite doen als zij dat ook niet voor mij doen''.
Weg is weg vind ik.
Heb mijn man een tijd geleden verteld dat ik niet mee ga naar die familiedag en hij reageerde amper. Dus vorige week nog maar eens gezegd om te laten weten dat ik het ook meen!
Om geen gezeik te krijgen ga ik wel mee mochten we op zijn moeders verjaardag op vakantie zijn en als we thuis zijn op de dag dat zij het viert ga ik mee.
Overigens zijn we wel bij beide moeders langs geweest voor Moederdag waarvan ik van te voren ook van had gezegd tegen hem niet te willen gaan.

En dan niet meer zeuren als je man niet mee wil naar jouw familie.

Je viert je verjaardag niet, maar je 'eist' wel een kaartje? Huh?!
Naja, je moet het lekker zelf weten. Ik vind persoonlijk dat jij het je man heel moeilijk maakt. Jouw schoonmoeder is misschien niet altijd de leukste, maar het is en blijft de moeder van jouw man. Zet je er eens overheen. Wat je nu aan het doen bent, is gewoon niet leuk voor jouw man. Daar gaat het om lijkt me..

Moet het alleen leuk zijn voor haar man dan? Voor CBL zijn dingen tegen haar zin doen toch ook niet leuk? Zeker niet als je elkaar niet zo ligt. Als hij haar reactue/gedrag niet leuk vind moet hij niet eisen dat ze er met alles wat zijn familie betreft bij is.Ze is met hem getrouwd, niet met zijn familie.

Orchidee, Dat heb ik al meerdere keren gezeg hier en ook tegen hem dat ik hem niks verplicht. Wil hij niet, jammer dan!

Coco, Precies jij snapt het. Heb ik wel eens gezegd tegen hem dat ik met hem getrouwd ben, niet met hun alleen krijg je die familie er helaas gratis bij.

Ik zou ook niet mee gaan. Ik ga ook wel eens niet mee met naar mijn schoonouders.

Ik zou het persoonlijk echt niet leuk vinden, maar bij ons komt dan ook altijd iedereen mee, tenzij ze inderdaad moeten werken of op vakantie zijn bijvoorbeeld. Ik zou het echt vervelend vinden als mijn man niet mee gaat en ik dan tegen mijn hele familie moet gaan uitleggen dat hij geen zin had. Wat dat betreft vind ik dat hij dat dan maar voor mij over moet hebben die ene dag in het jaar, zo doe ik ook weleens iets voor hem. Dat is dan ook de enige dag in het jaar dat we echt de hele familie inclusief achterneefjes en nichtjes zien, dus veel specialer dan een gewone verjaardag.

Ik weet natuurlijk niet hoe bijzonder de dag is voor jouw man CBL. Daar zou ik het een beetje vanaf laten hangen. Sommige mensen hechten nou eenmaal meer waarde aan zoiets als andere. Als het voor hem belangrijk is zou ik mee gaan, gewoon om mijn man blij te maken.

Printje schreef:Ik snap echt niet dat sommigen zo 'egoïstisch' kunnen zijn en gewoon zeggen; ik ben volwassen en als ik iets niet wil doe ik het lekker niet.... ik snap dat echt niet. Ik doe zoiets dan voor een ander, maar daar ligt mijn valkuil misschien weer en misschien ishet een klein beetje jaloezie op jullie die wel 'egoïstisch' kunnen zijn en nee zeggen. Ik zeg eigenlijk altijd ja op alles, al is het maar voor de ander.

Ik snap je post niet. Je noemt het egoïstisch van mensen die wel hun grens durven aan te geven en niet zich laten lenen voor sociaal wenselijk gedrag, maar tegelijkertijd is het iets wat je zelf liever ook zou kunnen (nee zeggen), omdat je nu regelmatig iets doet waar jij je niet prettig bij voelt. Ik heb wel geleerd, door de jaren heen, dat anderen daarvan profiteren - het is een verwachtingspatroon geworden. Dan liever meer op mezelf gericht zijn en me wel fijn voelen, dan als een ja-knikker dingen tegen mijn zin in doen om de lieve vrede te bewaren.

Guattari schreef:

Printje schreef:Ik snap echt niet dat sommigen zo 'egoïstisch' kunnen zijn en gewoon zeggen; ik ben volwassen en als ik iets niet wil doe ik het lekker niet.... ik snap dat echt niet. Ik doe zoiets dan voor een ander, maar daar ligt mijn valkuil misschien weer en misschien ishet een klein beetje jaloezie op jullie die wel 'egoïstisch' kunnen zijn en nee zeggen. Ik zeg eigenlijk altijd ja op alles, al is het maar voor de ander.

Ik snap je post niet. Je noemt het egoïstisch van mensen die wel hun grens durven aan te geven en niet zich laten lenen voor sociaal wenselijk gedrag, maar tegelijkertijd is het iets wat je zelf liever ook zou kunnen (nee zeggen), omdat je nu regelmatig iets doet waar jij je niet prettig bij voelt. Ik heb wel geleerd, door de jaren heen, dat anderen daarvan profiteren - het is een verwachtingspatroon geworden. Dan liever meer op mezelf gericht zijn en me wel fijn voelen, dan als een ja-knikker dingen tegen mijn zin in doen om de lieve vrede te bewaren.

Ik bedoel dat ik het dus egoïstisch vind om te zeggen; ik wil het niet dus doe het niet, terwijl een ander het dus fijn vindt. Ik ben dan dus geneigd om het dus gewoon voor de ander te doen maar daardoor zeg ik dus op veel ja omdat ik het fijn vind voor de ander zeg maar.

Ik snap niet goed dat sommigen zo;n dagje met familie het niet eens kunnen opbrengen al is het dus maar voor je man.

@Printje: Hoe leuk is het als iemand meegaat, alleen maar voor jou, terwijl hij/zij er zelf totaal geen trek in heeft? Mijn man vraagt dat niet eens van me en ik niet van hem. Wij vinden het veel belangrijker dat de ander zélf zin heeft in een sociale gelegenheid, zodat het ook écht gezellig wordt i.p.v. zo'n nare toestand, met een nepglimlach op je kop en in gedachten al bezig met 'hoe kan ik hier z.s.m. weer aftaaien, zonder iemand voor het hoofd te stoten...'

Ik zou het niet leuk vinden als mijn man nooit mee zou gaan of een heel jaar niet naar alle dingen( omdat je het het jaar van de nee noemt)

Maar als ik weet dat hij er een hekel aan heeft vind ik het niet erg als hij een keer overslaat. Zelf ben ik daar makkelijker in, man vindt het leuk, kind vindt het leuk en de familie vindt het leuk als ik kom dus dan zet ik me , erover heen als ik echt geen zin heb.

Ik vind in zekere zin wel dat je zoiets over hebt voor je partner maar af en toe overslaan kan wel.

KimRosenberg85 schreef:@Printje: Hoe leuk is het als iemand meegaat, alleen maar voor jou, terwijl hij/zij er zelf totaal geen trek in heeft? Mijn man vraagt dat niet eens van me en ik niet van hem. Wij vinden het veel belangrijker dat de ander zélf zin heeft in een sociale gelegenheid, zodat het ook écht gezellig wordt i.p.v. zo'n nare toestand, met een nepglimlach op je kop en in gedachten al bezig met 'hoe kan ik hier z.s.m. weer aftaaien, zonder iemand voor het hoofd te stoten...'

Zo erg is het hier nooit, dat het een groot drama en ellende is om naar zoiets te gaan. Ik vind het gewoon egoïstisch als je je niet eens in een ander kan verplaatsen en het dan maar leuk maakt voor een ander. Het leven draait toch niet alleen maar om jezelf ( dit bedoel ik in het algemeen niet tegen jou persoonlijk Kim)

Soms moet je gewoon iets doen terwijl je dat niet graag doet, zo werkt het leven toch

Ik zou wel meegaan ook al heb ik niet echt zin in. Als mijn man dat leuker vindt dan zou ik dat wel voor hem over hebben en dan vermaken we ons vast wel.
Als mijn man nooit op familiebezoek zou gaan als hij geen zin heeft dan zouden mijn ouders waarschijnlijk niet eens weten wie hij was Hij heeft bijna nooit zin om op familiebezoek te gaan, ook niet echt bij zijn eigen familie.

Printje schreef:

Guattari schreef:

Printje schreef:Ik snap echt niet dat sommigen zo 'egoïstisch' kunnen zijn en gewoon zeggen; ik ben volwassen en als ik iets niet wil doe ik het lekker niet.... ik snap dat echt niet. Ik doe zoiets dan voor een ander, maar daar ligt mijn valkuil misschien weer en misschien ishet een klein beetje jaloezie op jullie die wel 'egoïstisch' kunnen zijn en nee zeggen. Ik zeg eigenlijk altijd ja op alles, al is het maar voor de ander.

Ik snap je post niet. Je noemt het egoïstisch van mensen die wel hun grens durven aan te geven en niet zich laten lenen voor sociaal wenselijk gedrag, maar tegelijkertijd is het iets wat je zelf liever ook zou kunnen (nee zeggen), omdat je nu regelmatig iets doet waar jij je niet prettig bij voelt. Ik heb wel geleerd, door de jaren heen, dat anderen daarvan profiteren - het is een verwachtingspatroon geworden. Dan liever meer op mezelf gericht zijn en me wel fijn voelen, dan als een ja-knikker dingen tegen mijn zin in doen om de lieve vrede te bewaren.

Ik bedoel dat ik het dus egoïstisch vind om te zeggen; ik wil het niet dus doe het niet, terwijl een ander het dus fijn vindt. Ik ben dan dus geneigd om het dus gewoon voor de ander te doen maar daardoor zeg ik dus op veel ja omdat ik het fijn vind voor de ander zeg maar.

Ik snap niet goed dat sommigen zo;n dagje met familie het niet eens kunnen opbrengen al is het dus maar voor je man.

Wij kijken altijd naar hoe belangrijk iets is voor de 1 en hoe zeer het de ander tegenstaat. Soms vind je het 'gewoon leuk' en heeft de ander helemaal geen zin, soms is het voor de ander gewoon ontzettend belangrijk en dan vind ik het wél fijn dat de ander zich gewoon schikt.
Een dagje familie sla ik bij schoonfamilie trouwens ook over, maar mijn man zou zelf niet gaan