Verliefd op een ander (en mezelf voor schut gezet)

Pff, ik weet niet eens waar ik moet beginnen.

Sinds 7 jaar heb ik een onwijs lieve vriend. Nooit iets aan de hand geweest. Nu ben ik dus verliefd geworden op een ander. Een hele goede collega weliswaar, die ik inmiddels ook als goede vriend kan beschouwen. Er hing iets in de lucht. Niet aan toe gegeven, en het was onschuldig flirten. Nadat hij mijn hoofd helemaal op hol heeft gebracht, heb ik hem gisteren een brief geschreven hoe ik me voelde. Niet zijn naam in gezet, maar het was duidelijk genoeg dat het over hem ging. Niets over gehoord, de hele nacht niet kunnen slapen. Nu kreeg ik vanochtend een smsje dat hij niets voor me kan doen, en dat hij me niet meer kan zien blabla. Jezus, ik heb niet alleen mijn relatie op het spel gezet, ik kan me nu ook niet eens meer normaal vertonen op mijn werk. Hij zal ook wel denken, wat een puber. Dus ik ben nu ook eens een hele leuke collega 'kwijt' en ik zit hier met een gevoel alsof er twee handen mijn keel dicht knijpen.

Komt ook nog eens bij dat ik denk dat mijn relatie niet goed meer is, want waarom word ik dan verliefd op een ander.

Sorry voor het lange verhaal, ik moest het even kwijt.

Bubbelicious schreef:Pff, ik weet niet eens waar ik moet beginnen.

Sinds 7 jaar heb ik een onwijs lieve vriend. Nooit iets aan de hand geweest. Nu ben ik dus verliefd geworden op een ander. Een hele goede collega weliswaar, die ik inmiddels ook als goede vriend kan beschouwen. Er hing iets in de lucht. Niet aan toe gegeven, en het was onschuldig flirten. Nadat hij mijn hoofd helemaal op hol heeft gebracht, heb ik hem gisteren een brief geschreven hoe ik me voelde. Niet zijn naam in gezet, maar het was duidelijk genoeg dat het over hem ging. Niets over gehoord, de hele nacht niet kunnen slapen. Nu kreeg ik vanochtend een smsje dat hij niets voor me kan doen, en dat hij me niet meer kan zien blabla. Jezus, ik heb niet alleen mijn relatie op het spel gezet, ik kan me nu ook niet eens meer normaal vertonen op mijn werk. Hij zal ook wel denken, wat een puber. Dus ik ben nu ook eens een hele leuke collega 'kwijt' en ik zit hier met een gevoel alsof er twee handen mijn keel dicht knijpen.

Komt ook nog eens bij dat ik denk dat mijn relatie niet goed meer is, want waarom word ik dan verliefd op een ander.

Sorry voor het lange verhaal, ik moest het even kwijt.

Lang verhaal valt wel mee. Je hebt al 7 jaar een relatie waarin nooit iets is gebeurd, misschien moest er eens iets gebeuren. Je hebt duidelijk ook niet echt een goed beeld van je eigen relatie aangezien je niet met zekerheid kan zeggen dat je relatie goed of slecht is. Ik lees heel veel twijfels en onzekerheden in je verhaal waardoor je dit risico nam en het waard vond.

Je collega wil jou nu niet meer zien? Wat wil jij en wat weet je vriend hiervan en wat wil je met hem en jullie relatie?

Wat wil je zelf, zo kan ik het kort samenvatten voor je. Wat wil JIJ.

Ik heb echt geen idee wat ik wil. Ik kan nu nog alleen aan die ander denken. Mijn vriend weet van niks, alleen dat ik niet zo lekker in mn vel zit. Ik wil hem ook niet kwijt, hij verdiend dat ook echt niet. Omdat ik verliefd ben op een ander, hoeft hij zich niet rot te voelen.
Het ergste vind ik op het moment dat ik me zo kwetsbaar hebt opgesteld naar die collega. En ik schaam me er ook echt voor. Ik heb het idee dat het nooit meer goed gaat komen. Kon ik de dag maar overdoen

Wat had je gedaan als het wederzijds was geweest?

Oeh nu moet ik echt nadenken. En ook vooral eerlijk zijn.
Ik moet daar even over nadenken....

Nou ja, je schrijft die brief niet voor niks. Dat kan zijn om te vertellend at jullie afstand moeten nemen of dat kan zijn omdat je hoopt dat het wederzijds is en jullie samen verder kunnen.

Het is echt heel rot zo allemaal voor je. Maar je moet idd besluten wat JIJ wilt en erover praten met je vriend (eerlijk!)
Het is altijd fijn als iemand je aandacht geeft en als je dan met je partner in een sleur(tje) zit heb je al snel de poppen aan het dansen.

Wat erg, ik dacht al die tijd dat die verliefdheid zo diep zat. Maar ik kan niet eens met heel mijn hart zeggen dat ik ook echt iets met hem zou willen beginnen. Hij is ook normaal gesproken mijn type niet. Hij was er gewoon toen ik aandacht nodig had. Misschien heb ik dat verward met liefde?

ILD schreef:Nou ja, je schrijft die brief niet voor niks. Dat kan zijn om te vertellend at jullie afstand moeten nemen of dat kan zijn omdat je hoopt dat het wederzijds is en jullie samen verder kunnen.

Het is echt heel rot zo allemaal voor je. Maar je moet idd besluten wat JIJ wilt en erover praten met je vriend (eerlijk!)
Het is altijd fijn als iemand je aandacht geeft en als je dan met je partner in een sleur(tje) zit heb je al snel de poppen aan het dansen.

Precies wat ik zojuist ook schrijf. Wauw, verhelderend opeen zeg!

Wat je ook wil, als ik jou was zou ik eerst kijken wat je met je vriend wil. Hij heeft ook wel recht op wat informatie en wat aandacht Je kan niet negeren dat hij je vriend is tenslotte.

TGR schreef:Wat je ook wil, als ik jou was zou ik eerst kijken wat je met je vriend wil. Hij heeft ook wel recht op wat informatie en wat aandacht Je kan niet negeren dat hij je vriend is tenslotte.

Daar heb je helemaal gelijk in! Maar vinden jullie dat ik het moet vertellen dat deze gevoelens spelen? Of hebben gespeeld? Want ik voel me nu opeens stukken helderder. Lijkt wel of ik in een roes heb geleefd de laatste tijd, en ik het nu opeens helder heb ofzo Niets dat ik nu al mn gevoel opzij kan zetten, dat is een beetje snel.

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat je er meer van baalt dat het niet wederzijds is, dan dat de relatie met je vriend op de klippen dreigt te lopen!

Bubbelicious schreef:

TGR schreef:Wat je ook wil, als ik jou was zou ik eerst kijken wat je met je vriend wil. Hij heeft ook wel recht op wat informatie en wat aandacht Je kan niet negeren dat hij je vriend is tenslotte.

Daar heb je helemaal gelijk in! Maar vinden jullie dat ik het moet vertellen dat deze gevoelens spelen? Of hebben gespeeld? Want ik voel me nu opeens stukken helderder. Lijkt wel of ik in een roes heb geleefd de laatste tijd, en ik het nu opeens helder heb ofzo Niets dat ik nu al mn gevoel opzij kan zetten, dat is een beetje snel.

Verliefdheid overkomt je gewoon, ik weet niet hoe "delerig" jullie in de relatie zijn. Of je gemakkelijk kan praten hierover. Maar ik zou er over willen praten. Verliefdheid is een chemische reactie. Of je er iets mee doet is dan een tweede. Wil je nog met je vriend verder, maw ben je nog bereid er moeite en energie in te stoppen en hoe ziet hij jullie relatie en is hij ook nog bereid te investeren?

Wat mis je het meest op het moment en kan je vriend je dat geven?

mozzarella schreef:Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat je er meer van baalt dat het niet wederzijds is, dan dat de relatie met je vriend op de klippen dreigt te lopen!

Kan me die teleurstelling best voorstellen na 7 jaar van hetzelfde bordje eten.

TGR schreef:

Bubbelicious schreef:

TGR schreef:Wat je ook wil, als ik jou was zou ik eerst kijken wat je met je vriend wil. Hij heeft ook wel recht op wat informatie en wat aandacht Je kan niet negeren dat hij je vriend is tenslotte.

Daar heb je helemaal gelijk in! Maar vinden jullie dat ik het moet vertellen dat deze gevoelens spelen? Of hebben gespeeld? Want ik voel me nu opeens stukken helderder. Lijkt wel of ik in een roes heb geleefd de laatste tijd, en ik het nu opeens helder heb ofzo Niets dat ik nu al mn gevoel opzij kan zetten, dat is een beetje snel.

Verliefdheid overkomt je gewoon, ik weet niet hoe "delerig" jullie in de relatie zijn. Of je gemakkelijk kan praten hierover. Maar ik zou er over willen praten. Verliefdheid is een chemische reactie. Of je er iets mee doet is dan een tweede. Wil je nog met je vriend verder, maw ben je nog bereid er moeite en energie in te stoppen en hoe ziet hij jullie relatie en is hij ook nog bereid te investeren?

Wat mis je het meest op het moment en kan je vriend je dat geven?

Nee hij is juist heel erg gesloten. Ik moet altijd alles uit hem trekken. En bij mijn collega kon ik juist lekker kletsen over van alles en nog wat. Ik wil absoluut met mijn vriend verder. Dat weet ik zeker, ik weet nu ook echt dat ik totaal verkeerd bezig was. What was I thinking!!!???

mozzarella schreef:Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat je er meer van baalt dat het niet wederzijds is, dan dat de relatie met je vriend op de klippen dreigt te lopen!

Nee dat niet, ik baal ervan dat ik me heb laten kennen. Ik had me er ook over heen kunnen zetten, in plaats van zo kinderachtig en puberaal te gaan doen. Die leeftijd heb ik niet meer.

Bubbelicious schreef:

mozzarella schreef:Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat je er meer van baalt dat het niet wederzijds is, dan dat de relatie met je vriend op de klippen dreigt te lopen!

Nee dat niet, ik baal ervan dat ik me heb laten kennen. Ik had me er ook over heen kunnen zetten, in plaats van zo kinderachtig en puberaal te gaan doen. Die leeftijd heb ik niet meer.

Ja, maar dat is nou eenmaal gebeurd. Je kan dit niet meer terugdraaien.
Ga gewoon naar je collega/crush toe en vertel gewoon waarom je die brief hebt geschreven en dat je het oke vindt dat het wederzijds is.

Praat met je vriend.. je bent erg oneerlijk.

Bubbelicious schreef:Wat erg, ik dacht al die tijd dat die verliefdheid zo diep zat. Maar ik kan niet eens met heel mijn hart zeggen dat ik ook echt iets met hem zou willen beginnen. Hij is ook normaal gesproken mijn type niet. Hij was er gewoon toen ik aandacht nodig had. Misschien heb ik dat verward met liefde?

Fijn dat die vraag je tot nadenken heeft gebracht en dat je daardoor tot wat inzichten bent gekomen. Nu is het denk ik tijd om de schade te beperken. Dan denk ik dat je dat eerst bij je vriend moet doen, eerlijk zijn dus. Daarna bij je collega: aangeven dat je er achter bent dat het een soort van bevlieging was en dat je nog steeds professioneel normaal met elkaar kan (of moet kunnen) werken.

Gevoelens krijgen, daar kan je niks aan doen. Maar dat je een actie hebt ondernomen wel. Voorbeeld: de huisgenoot van mijn vriend blijkt gevoelens voor mij te hebben. Mijn vriend merkte aan hem dat er wat was, dat hij anders deed of keek als ik belde of langskwam, en vroeg hem ernaar. Zijn huisgenoot heeft het hem eerlijk verteld en heeft nooit een poging richting mij gedaan. Sterker nog: hij weet niet eens dat ik het weet. Mijn vriend vond het wel vervelend ('al die vrouwen, waarom nou met mijn vriendin?') maar hij weet ook dat hij er niks mee doet (zou ook niet lukken maar dat terzijde) en dat hij er niks aan kan doen, en hij weet als geen ander hoe leuk ik ben natuurlijk en kan het hem ook niet kwalijk nemen

Dat vind ik dus een nette manier van met zoiets omgaan. Als ik jouw vriend was en dit alles hoorde, zou ik vooral denken dat je een blauwtje hebt gelopen bij die ander en dat je nu met hangende pootjes terugkomt, blij dat je je ouwe schoenen nog niet had weggegooid. Ik zou me tweede keus voelen. Maar je zal wel eerlijk moeten zijn tegen hem, dan kan hij er zelf wat van vinden.

CKC schreef:

Bubbelicious schreef:

mozzarella schreef:Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat je er meer van baalt dat het niet wederzijds is, dan dat de relatie met je vriend op de klippen dreigt te lopen!

Nee dat niet, ik baal ervan dat ik me heb laten kennen. Ik had me er ook over heen kunnen zetten, in plaats van zo kinderachtig en puberaal te gaan doen. Die leeftijd heb ik niet meer.

Ja, maar dat is nou eenmaal gebeurd. Je kan dit niet meer terugdraaien.
Ga gewoon naar je collega/crush toe en vertel gewoon waarom je die brief hebt geschreven en dat je het oke vindt dat het wederzijds is.

Praat met je vriend.. je bent erg oneerlijk.

Het is niet zo dat ik helemaal niet met mijn vriend heb gepraat. Ik heb het al eerder aangegeven dat ik vond dat onze relatie niet lekker meer ging, en dat we in een sleur zaten. Hij kan totaal niet over gevoelens praten. We waren dus binnen 10 minuten uitgepraat. Hij denkt dat als hij me met rust laat, dat het dan vanzelf over gaat. En nu lijkt het alsof het aan hem ligt, maar dat wil ik dus echt niet zeggen! Ik heb inderdaad niet gezegd dat ik verliefd was op iemand anders, omdat ik hier niet aan toe heb gegeven. Ik was niet van plan om er lekker een scharrel op na te houden, om hem vervolgens aan het lijntje te houden.

Ik heb net tegen mn collega gezegd dat ik inderdaad afstand wil. Ik weet nu ook, door die vraag wat ik nu wilde, dat hij niet de oplossing is. En gelukkig ben ik daar nu achter, voor ik meer leed had veroorzaakt.

Ik kan zaterdag pas weer met mijn vriend praten, want hij werkt onregelmatig, dus ik zie hem heel vaak niet. Maar ik wil het wel uitgepraat hebben!

Bubbelicious schreef:

CKC schreef:

Bubbelicious schreef:

mozzarella schreef:Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat je er meer van baalt dat het niet wederzijds is, dan dat de relatie met je vriend op de klippen dreigt te lopen!

Nee dat niet, ik baal ervan dat ik me heb laten kennen. Ik had me er ook over heen kunnen zetten, in plaats van zo kinderachtig en puberaal te gaan doen. Die leeftijd heb ik niet meer.

Ja, maar dat is nou eenmaal gebeurd. Je kan dit niet meer terugdraaien.
Ga gewoon naar je collega/crush toe en vertel gewoon waarom je die brief hebt geschreven en dat je het oke vindt dat het wederzijds is.

Praat met je vriend.. je bent erg oneerlijk.

Het is niet zo dat ik helemaal niet met mijn vriend heb gepraat. Ik heb het al eerder aangegeven dat ik vond dat onze relatie niet lekker meer ging, en dat we in een sleur zaten. Hij kan totaal niet over gevoelens praten. We waren dus binnen 10 minuten uitgepraat. Hij denkt dat als hij me met rust laat, dat het dan vanzelf over gaat. En nu lijkt het alsof het aan hem ligt, maar dat wil ik dus echt niet zeggen! Ik heb inderdaad niet gezegd dat ik verliefd was op iemand anders, omdat ik hier niet aan toe heb gegeven. Ik was niet van plan om er lekker een scharrel op na te houden, om hem vervolgens aan het lijntje te houden.

Ik heb net tegen mn collega gezegd dat ik inderdaad afstand wil. Ik weet nu ook, door die vraag wat ik nu wilde, dat hij niet de oplossing is. En gelukkig ben ik daar nu achter, voor ik meer leed had veroorzaakt.

Ik kan zaterdag pas weer met mijn vriend praten, want hij werkt onregelmatig, dus ik zie hem heel vaak niet. Maar ik wil het wel uitgepraat hebben!

Waar ga je het dan precies met hem over hebben?

Ik vind dat ik gewoon alles moet zeggen. Wat er heeft gespeeld, noem maar op. Ook al is er dan de kans dat hij zegt, bekijk het maar. Aan de andere kant vind ik het heel erg dat ik hem met dat gevoel opzadel, want ik weet niet wat hij er mee opschiet. Snap je?

Ik zou het allemaal aan je vriend vertellen. Ik heb ook ruim 7 jaar een relatie met mijn vriend en zou me ontzettend schuldig voelen als ik achter zijn rug om mijn gevoelens voor een ander duidelijk zou laten merken aan die persoon.

Verder zou ik als ik jouw was ook nadenken wat je uit deze relatie wilt? Blijf je bij je vriend omdat je het zielig vind als je bij hem weggaat, kun je hem dat niet aandoen? Of ben je bang dat je de verkeerde keuze maakt als je bij hem weggaat, heb je angst om alleen verder te gaan? Misschien denk je wel dat het je niet lukt om een ander te vinden die beter bij je past, en dat je dus beter kan settelen voor "okee" in plaats van "geweldig" en bij je vriend blijft..

Ik heb me de afgelopen tijd ook niet geweldig gevoeld in mijn relatie, en heb ook op het punt gestaan er mee te stoppen, maar heb alles voor mijzelf ope en rijtje gezet en er voor gekozen om 7 jaar niet zomaar op het spel te zetten omdat ik het misschien wel 'saai/sleur' vind worden. Dat zijn dingen waar je samen aan moet werken, en misschien komt het wel meer van jouw kant, omdat dat je hele relatie al zo geweest is.. Maar als het daardoor weer spannend wordt vind ik het zeker het proberen waard.

Heel veel succes in iedergeval met je gevoelens op een rijtje te krijgen.

Punk'd schreef:Ik zou het allemaal aan je vriend vertellen. Ik heb ook ruim 7 jaar een relatie met mijn vriend en zou me ontzettend schuldig voelen als ik achter zijn rug om mijn gevoelens voor een ander duidelijk zou laten merken aan die persoon.

Verder zou ik als ik jouw was ook nadenken wat je uit deze relatie wilt? Blijf je bij je vriend omdat je het zielig vind als je bij hem weggaat, kun je hem dat niet aandoen? Of ben je bang dat je de verkeerde keuze maakt als je bij hem weggaat, heb je angst om alleen verder te gaan? Misschien denk je wel dat het je niet lukt om een ander te vinden die beter bij je past, en dat je dus beter kan settelen voor "okee" in plaats van "geweldig" en bij je vriend blijft..

Ik heb me de afgelopen tijd ook niet geweldig gevoeld in mijn relatie, en heb ook op het punt gestaan er mee te stoppen, maar heb alles voor mijzelf ope en rijtje gezet en er voor gekozen om 7 jaar niet zomaar op het spel te zetten omdat ik het misschien wel 'saai/sleur' vind worden. Dat zijn dingen waar je samen aan moet werken, en misschien komt het wel meer van jouw kant, omdat dat je hele relatie al zo geweest is.. Maar als het daardoor weer spannend wordt vind ik het zeker het proberen waard.

Heel veel succes in iedergeval met je gevoelens op een rijtje te krijgen.

Bedankt voor je antwoord, het komt heel erg overeen met wat ik nu voel. Ik blijf niet uit medelijden bij hem. En ik ben ook niet bang om alleen verder te gaan. Ik wil niet bij hem weg omdat ik denk dat we ondanks alles heel goed bij elkaar passen. En ik wil hem niet kwijt, omdat ik hem als persoon heel fijn vindt. Alleen praat hij inderdaad niet. Maar geen enkele relatie is perfect, en dat besef ik opeens. Heel stom, hoe je gevoel in een dag kan veranderen

Darcy schreef:Maar wat nou als die jongen wel had gezegd dat het wederzijds was? Dat is natuurlijk wel een "what if" verhaal maar ik zou me wel afvragen of jij nou de keuze hebt gemaakt om bij je vriend te blijven of dat die keuze voor jou is gemaakt.

Eens met RYW dus.

Ja dat weet ik niet, ik kan niet in de toekomst kijken. Kon ik dat maar, dan was het nooit zover gekomen. En stel dat hij er ook voor was gegaan, dan kan ik niet eens met zekerheid zeggen of ik dat echt gewild had. Die vraag is eerder gesteld, what if.... wat dan? Mezelf kennende was ik waarschijnlijk in paniek geraakt en hard weg gelopen. Als ik namelijk vreemd had willen gaan, waarom zou ik dat niet eerder gedaan hebben? Het is niet zo dat ik met elke flirt naar bed ga ofzo Dat ligt helemaal niet in mijn aard. Heb ik nooit gedaan, dus waarom nu wel?

Vervelende situatie Bubbelicious, maar voor een deel wel herkenbaar. Heb zelf ook een lange relatie (7,5 jaar). Twee jaar geleden kreeg ik gevoelens voor een vriend van hem. Was niet verliefd, maar wel erg in de war doordat diegene me op dat moment bood waar ik behoefte aan had en wat mijn vriend op dat moment niet kon bieden, heb het diegene ook absoluut niet verteld en voelde me erg schuldig en in de war. Veel over gepraat met een vriendin, want ik moest gewoon voor mezelf er achter komen wat ik voelde, hoe dat zo ontstaan was en wat ik er mee wilde. Heb wat meer afstand tot diegene genomen en het toen aan mijn vriend verteld. Hij is er boos om geweest en verdrietig, maar kon het snel afsluiten omdat het voor hem erg telde dat ik er niets mee had gedaan. Hij kon er eigenlijk verder ook weinig mee. Reden dat ik het hem wel vertelde is omdat ik vind dat je in een relatie vertrouwen in elkaar hoort te kunnen hebben, en dat eerlijkheid daar een belangrijke voorwaarde voor is. Bovendien verdiende onze relatie een eerlijke kans, en die had het naar mijn idee niet meer gehad als ik dingen achter was gaan houden.

Waar het wel toe heeft geleid is dat ik voor mezelf heb gerealiseerd dat ik dingen miste in onze relatie en dat ik veel duidelijker in mijn relatie ben geworden: eerlijk aangeven wanneer ik ergens behoefte aan heb, wat me dwars zit en waar ik naartoe wil met mijn leven en de relatie. Dat betekent niet dat ik nu wel de perfecte relatie heb, maar we staan nu wel op een heel ander punt dan toen en ik betwijfel of we hier nu zo gestaan hadden als dit toen niet gebeurd was / als ik het niet aan hem verteld had.

Ik ben het trouwens niet helemaal met je eens dat je niets met je gevoelens voor collega gedaan hebt, wat was die brief dan? Denk dat het je meer inzicht in jezelf en je relatie kan geven wanneer je probeert om die 'what if' vraag wel voor jezelf te kunnen beantwoorden.