Vriend gevoelens voor crush 'van voor mijn tijd'

Ik kom ook even binnenvallen:oops: Ben vooral een fanatiek meelezer maar kan jullie advies nu even goed gebruiken.

Ik heb sinds een jaar een geweldige vriend, we zijn enorm gek op elkaar, gaan binnen een paar weken samenwonen (nu druk aan het klussen, en zelfs dát gaat goed zonder dat we elkaar de tent uit vechten ) Voordat we wat met elkaar kregen kenden we elkaar al een paar jaar en waren we gewoon vrienden (met wat geflirt her en der )

Relatie is prima, zijn open naar elkaar, alles is bespreekbaar, etc.
Er is 1 dingetje...
Een half jaar terug kwamen we op een feestje een meisje tegen, blijkt bij hem uit de buurt te komen en is 10 jaar jonger dan hem (hij is 28). Hij heeft even met haar staan praten, ik stond ernaast en kreeg maar half mee waar het over ging, maar ving nog net op dat hij zei dat ie een vriendin had (wijzend naar mij) en dat zij heel enthousiast 'oohhh wat leuk voor je' zei, maar dat hij een gezicht trok van *jaja, meen je niks van*. Verder heeft ie een tijdje heel geamuseerd met haar staan kletsen. Tot zover, niks aan het handje. Ik meende wel te merken aan hem dat er met deze meid iets anders was dan met alle anderen..
Eenmaal buiten vroeg ik m (op een normale manie) 'goh, is dat een exvriendin van je?'. Toen deed ie net of ie niet snapte over wie ik het had, verwarde haar met een ander meisje (die ik ook had gezien...) en bij mij viel het kwartje zo 123 ook niet. Eenmaal bij hem thuis schoot het me ineens te binnen dat we het over compleet andere meiden hadden en zei ik wie ik bedoelde... Zijn ma was thuis en riep gelijk 'ooohhh die meid die in de taxi achter je aan zat?'... Hij boos, wij naar boven, kreeg ik een sjaggo opmerking 'Moest je daar nou over beginnen waar ma bij was?' En daarmee was de kous af, meneer ging slapen. Een paar dagen later heb ik 'm gevraagd waarom hij zo raar reageerde en wat er nou met die meid was, maar nee, hij wist niet over wie ik het had (bleef deze keer trouwens rustig) en de volgende keer dat ik haar zag moest ik 'r maar aanwijzen en dan zou ie wel vertellen wie het dan was. (zoiets is dus niks voor mijn vriend, hij is juist heel gemakkelijk en ik mag alles vragen, hij wordt nooit pissig)

In de tussentijd hebben we haar met stappen een keer gezien, althans, mijn zwager stond met haar te kletsen. Ik zwager gevraagd 'joh wie is die meid? *vriend* reageerde er toen zo raar op?'
Zwager 'oh, da's mijn overbuurmeisje, wij hebben ooit in de taxi zitten ouwehoeren dat ze haar vriend in moest ruilen voor *vriend* maar er is nooit wat gebeurd tussen die 2' Ok. Duidelijk verhaal, niet meer over zeuren, klaar.

Afgelopen weekend was er weer een feestje. Mn vriend heb ik alleen aan t begin van de avond even gezien, daarna ging ie zn eigen weg (prima). Na een tijdje kreeg ik honger en heb ik m ff opgezocht, vragen of ie ook wat eten wilde. Vind ik m, staat ie met haar te praten, en kijkt mij aan alsof ik m ontzettend betrapt heb. Ze hing ook steeds half met haar arm om m heen.
Dat kon ik dus ff niet hebben, heb toen niets laten merken maar eenmaal terug bij mn vriendinnen merkten zij ook wel dat er wat loos was, en ben ik ff naar huis gewandeld om af te koelen. Onderweg kwam ik *vriend* tegen, heb tegen m gezegd dat ik even naar huis liep, hij zei 'ok' en dat was t.
Toen ik thuis was belde hij om te vragen waar ik was, en of ik nog terug kwam, en of hij soms wat fout had gedaan. Ik vond t nou niet bepaald een handig telefoononderwerp dus maar gezegd dat ik er zo weer aankwam, dat er niks was, beetje last van mn rug/aspirientje.
Toen ik eenmaal weer op t feestje was ben ik hem niet meer tegengekomen. Toen ik naar huis wilde heb ik m opgezocht, gezegd dat ik ging, maar dat ie best mocht blijven. Nee dat wilde hij niet, hij had mij niet kunnen vinden, en wilde met mij mee. Had trouwens snel genoeg in de gaten dat me iets ontzettend dwars zat (en ik wist niet eens of ik het me wel of niet terecht zoveel aantrok, dus laat staan dat ik wist hoe ik erover moest beginnen, ben helemaal niet jaloers of controllerig aangelegd dus dit soort dingen is ie niet van me gewend). Hij doorvragen, ik uitleggen dat ik in de stress schoot van zijn reactie toen ik hem met haar zag, dat hij een half jaar terug ook zo idioot reageerde en dat het me niet lekker zat. Dat ie wat mij betreft met alle meiden op t feest mag gaan lopen kletsen/feesten/dansen/whatever, maar dat er met háár 'iets' is en dat me dat niet lekker zat.

Hij deed eigenlijk helemaal niet moeilijk, gaf gelijk toe dat zij de enige was waar hij buiten mij om ooit echt gek op was geweest. Dat er nooit iets is gebeurd, maar dat ze een keer samen zijn gaan zwemmen (trainen, wedstrijden), dat hij haar toen naar huis heeft gebracht, en in de auto heeft opgebiecht wat ie voor haar voelde, maar dat ie er niks mee kon omdat hij het leeftijdsverschil echt te groot vond. Zij vond dat ook en zei m dan maar als broertje te zien, hij kon daar niks mee en gaf aan dat t beter was als ze elkaar niet meer zagen. En zo gebeurde t, ze zagen elkaar pas weer voor t eerst op het feestje een half jaar terug.
Hij zegt stapelgek op me te zijn, dat hij het hoofdstuk met haar toen heeft afgesloten omdat ie het gewoon niet op die manier wilde, dat het was voordat ik in beeld kwam, dat ie voor mij heeft gekozen en met mij oud wil worden, maar dat hij haar nog steeds een ontzettend leuke meid vind. Toen hij haar afgelopen weekend tegenkwam kwam er vanalles aan gevoelens van toen bovendrijven (zij heeft nog steeds een relatie met dezelfde jongen als destijds, maar zei nog wel ff 'als ik een paar jaar ouder was geweest ging ik 200% voor je'... ze weet over mij, dat we gaan samenwonen, heeft m gefeliciteerd en ik geloof ook best wel dat het een toffe meid is en dat ze het allemaal goed meent, dat zij er wel klaar mee is)

Goed, *vriend* heeft dus heel eerlijk verteld hoe het ervoor staat. Wil mij voor geen goud kwijt, heeft er toen bewust voor gekozen afstand te nemen. Ik heb m verteld dat het mij niet lekker zat, dat ik m blind vertrouw, maar dat het imo niet 'goed' is dat ie nog gevoelens heeft voor haar, dat die gevoelens, als die zo blijven, hem uiteindelijk een keer in de weg gaan zitten. Dat hij daar niets aan kan doen (gevoel kan je niet forceren) maar dat ik bang ben dat t ik m aan haar kwijt raak...

Ik heb nu zelf zoiets van; hij heeft zn keuze gemaakt, over zn gevoelens voor mij twijfel ik niet, wat er door haar nog boven komt drijven, daar kan ie natuurlijk niet zoveel aan doen, we hebben het super met elkaar, in de toekomst kijken kan niemand, hij is er (nu) heel open over... Dus niks mee doen- tenzij ik aan m merk dat ie op de een of andere manier heel erg naar haar toe gaat trekken. (hij vroeg of ik het wel okee vond als ze met elkaar praten, zoals afgelopen weekend, en ik kan m dat natuurlijk niet verbieden)

Terecht? Ben ik een naieve muts? (hoop ik toch niet, op mn 27ste)
Ik weet dat t een enorm verhaal is (was wel fijn om t ff van me af te schrijven:oops:

Ik denk dat je goed en nuchter reageert. Ik denk ook dat het wel normaal is om voor meerdere personen gevoelens te hebben. Dat betekent niet dat hij er iets mee doet. Dat hij een beetje geheimzinnig deed door te zeggen dat hij niet wist over wie jij het had, zou ik trouwens niet waarderen, maar ik denk wel dat het 'helaas normaal' is om dat te verzwijgen. Iig hoef je je op basis van je verhaal geen zorgen te maken, denk ik. (ze flirtten dus toen ze een jaar of 16 en 26 waren met elkaar? 16 is wel heel jong)

Eens met Melis_je. Dat geheimzinnige was natuurlijk vervelend, maar misschien wist hij ook niet goed of hij zoiets aan jou kwijt kon of er met jou over kon praten?

Mijn vriend zat ook een tijdje niet lekker in z`n vel en na wat aandringen kwam hij ermee dat hij soms best nog wel eens aan zijn ex dacht, benieuwd was hoe het met haar ging etc. Hij durfde dit absoluut niet aan mij te vertellen omdat de vriendin van zijn beste vriend in de fik vliegt zodra hij met haar over zoiets wil praten. Hij was bang dat ik zo zou reageren.

Ik vind dat je dit inderdaad nuchter bekijkt en ik zou me ook niet teveel zorgen maken. Fijn dat jullie er zo open over kunnen praten in ieder geval!

Ik zou ook zeer zeker not amused zijn van zo'n reactie zoals je vriend gaf. Dat betrapte vind ik altijd zo kut.. ik bedoel dat ze gewoon gezellig staan te praten met wie dan ook, helemaal prima, maar geheimen daar hou ik niet van. Ik had het netter gevonden als je vriend gelijk eerlijk was geweest t.o.v. jou.

Uit je verhaal lees ik niet helemaal hoe jullie het nu gaan doen, jullie hebben afstand genomen. Maar hij van dat meisje of van jou?

Wat mag jouw vriend blij zijn met zo'n vriendin als jou zeg, ik vind dat je echt top reageert op hem! Andersom ook fijn trouwens, dat hij zo eerlijk is over zijn gevoelens. Heel leuk om te lezen. Verder eens met Melisje.

@ Melis-je: Tussen mijn vriend en dat andere meisje zit een leeftijdsverschil van 10 jaar, dat zat ze toen dwars en daarom kwam het er niet van. Het moment dat het tussen hen speelde is denk ik winter 2010-2011 geweest, een half jaar voor wij wat met elkaar kregen. (en in die periode daartussen had ie zn zinnen ook alweer ff op iemand anders gezet, maar die bleek niet leuk genoeg- dus imo meende hij ook wel klaar te zijn voor de volgende stap zeg maar. Nou lijkt t net of t enorme flirt/versierder is maar dat is ie juist totaal niet

Hij voelde zich schuldig over zijn betrapte gezicht toen ik m zag, dat zal ook best ff een eerste reactie van m zijn geweest hoor. Dat van een half jaar terug vond ik serieus niet grappig en dat snapt hij ook wel. Maarja, op dat moment waren we natuurlijk nog maar vrij kort bij elkaar en hij vond het misschien lastig om het te bespreken. Van mijn weet ie ook nog niet zo lang de ins en outs van mijn vriendjes-verleden... Vond ik in het begin ook een lastig onderwerp. We zijn eigenlijk wel heel erg naar elkaar toe gegroeid bedenk ik nu, ik ben veel minder onzeker geworden over ons en durf eigenlijk alles wel te zeggen en volgens mij geldt dat voor hem ook. Hij vertelde ook gewoon gelijk wat er aan de hand was dit weekend toen hij merkte dat t mij zo dwars zat, heeft geen moment stiekem lopen doen, werd ook totaal niet boos (kan ook nog he, hij had me rustig voor jaloers kreng uit kunnen maken)

Atelier Madame schreef:Uit je verhaal lees ik niet helemaal hoe jullie het nu gaan doen, jullie hebben afstand genomen. Maar hij van dat meisje of van jou?

Euhm, ik neem afstand van de situatie zeg maar, hij heeft uitgelegd hoe en wat, dat hij niets meer haar wil maar dolgelukkig is met mij. Ik ga er niet meer over zeuren tenzij de boel escaleert en hij imo abnormaal veel contact met haar heeft (als ie ineens stiekem gaat doen en zn telefoon gaat verstoppen ofzo dan moet ik op gaan letten, want dat is ie tot nu toe nooit geweest, hij geeft mij zo z'n telefoon als ie m ff in de weg zit, als je wat te verbergen hebt doe je dat niet)