Er is geen werk, of toch?

SoT: Er zit ook een verschil tussen de contracten natuurlijk.
Ik heb een hele tijd bij een verzorgingshuis gewerkt op basis van 0-uren. Daar kon ik ook echt geen WW voor krijgen. De maanden dat de scholen open waren maar er gewoon voor mij geen werk was, kreeg ik ook geen WW.
De zomervakantie is natuurlijk net even een stukje apart, omdat dat 6 weken zijn waarin er gewoon geen werk ís. Voor niemand niet.

Arwyn schreef:SoT: Er zit ook een verschil tussen de contracten natuurlijk.
Ik heb een hele tijd bij een verzorgingshuis gewerkt op basis van 0-uren. Daar kon ik ook echt geen WW voor krijgen. De maanden dat de scholen open waren maar er gewoon voor mij geen werk was, kreeg ik ook geen WW.
De zomervakantie is natuurlijk net even een stukje apart, omdat dat 6 weken zijn waarin er gewoon geen werk ís. Voor niemand niet.

Bij WW is vooral belangrijk hoeveel je gewerkt hebt, je moet namelijk wel WW-rechten hebben opgebouwd. Als Arwyn verder het hele jaar heeft gewerkt (je moet minimaal een half jaar op regelmatige basis hebben gewerkt) dan heeft zij wel recht op WW. Heb je echter een 0-urencontract terwijl je daarvoor geen werk had (bijvoorbeeld omdat je studeerde) dan kun je geen WW krijgen, tenzij je natuurlijk inmiddels al een half jaar hebt gewerkt op basis van dat 0-urencontract.

Bazinga, sorry maar met de manier waarop jij communiceert en typt zou ik je ook niet serieus nemen. Jij beschuldigt Kim er van dat ze niet weet waar ze het over heeft, maar van een 16 jarige breezer miep zou ik echt niets aan nemen, en dat is precies hoe jij over komt.

Dan heb je niet alles gelezen.

Dit was niet eens een discussie; zij vindt iets en blijft dat kosten wat kost volhouden, waarbij ze nog even flink over dr eigen bolletje aait, terwijl mensen haar directe voorbeelden geven van hoe iets zit of werkt, duidelijke uitleg waarom iets anders zou zijn dan zij zegt, maar dat negeert ze.

Hoe is dat een discussie? Fijn voor haar, hoor, dat ze een fantastisch goed geregeld leventje heeft, maar ze heeft 0,0 respect voor een ander, die in een meer vervelende situatie zit en walst zo over gevoelens van andere heen.

Tuurlijk had ik die opmerkingen niet hoeven te maken, maar ik vind nog steeds dat ze niet over zaken kanoordelen zonder te weten hoe 't is. Dus; mss zou ze wel 's werkloos moeten worden en zich dan in een dergelijke 'discussie' als deze moeten mengen.

Mensen die ervoor geleerd hebben, dagelijks de cijfers bekijken, er dagelijks mee bezig zijn, zeggen dat er teveel werklozen zijn en dat er te weinig vacatures zijn om alle mensen aan het werk te helpen. Kim zegt dat er voldoende werk is als je maar wilt. Dat is leven in het verleden en gewoon niet de waarheid. Maar als zij het beter weet dan de mensen die er dagelijks mee bezig zijn, dan zou ik haar aanraden om een gooi te doen naar een dergelijke baan. Want kennelijk zien zij ook iets over het hoofd wat Kim wel ziet. Dan komen we misschien direct uit de crisis. Ik zou zeggen, Kim ga de uitdaging aan. Ik ben de crisis namelijk wel zat.

Jezelf verlagen tot het door jouw zo ervaren niveau siert je anders net zo min. Dan zou ze op je neerkijken, lekker boeiend. Zij mag vinden wat ze wil. Ik lig daar niet wakker van.

Lees je wel wat Bazinga zegt, Zus?
Oh, en ik wens haar zeker geen werkloosheid toe trouwens, iedere werkloze erbij is weer voor diegenen die werkloos zijn, een concurrent om weer een baan te vinden. Dus wat dat betreft ben ik het niet met Bazinga eens. Wel dat Kim volgens mij geen idee heeft waar ze het over heeft. Als je nu werkloos raakt en je vindt binnen een paar maanden een baan, dan heb je eerder gewoon geluk gehad dan dat men je moet prijzen omdat je geen luie uitkeringstrekker zou zijn.

Deze discussie is nogal uit de hand gelopen zie ik. Ik heb twintig pagina's geleden al aangegeven dat ik ww iets anders vind, dan de bijstand. Bijvoorbeeld hier:

Ik vind ww nog iets anders Zus, maar het ging in het vorige topic om iemand met schulden die zijn tijd in de ww al uitgezeten had. Verder vind ik dat je best wat vooruit mag kijken. Wanneer je bijvoorbeeld in de kinderopvang werkt en je hoort dat er een reorganisatie aankomt en je merkt dat de verwachtingen voor de toekomst in jouw sector slecht zijn, dan kun je best vast een plan B bedenken, je hoeft niet als een koe voor het slachthuis af te wachten totdat je in de ww terecht komt, daar nog een jaar in te blijven zitten en dan pas eens te bedenken: shit wat moet ik nu?

Ben nog steeds wel benieuwd in welke sector jij werkzaam bent Kim, maar dat is meer omdat ik gewoon heel erg nieuwsgierig ben.

Oh, en wat betreft dat genieten van de WW waar het gisteren over ging, je kunt een uitkering hebben, keihard zoeken naar vacatures, je suf solliciteren en je daarnaast nutteloos, minderwaardig en eenzaam voelen, je kunt ook een uitkering hebben, keihard zoeken naar vacatures, je suf solliciteren en je - tot je een baan hebt gevonden - prima in je vel voelen en het beste maken van de tussentijd, en de tijd die je plotseling over hebt op een leuke manier besteden. In dat laatste geval geniet je er misschien wel van, maar zolang je er niet bewust in blijft hangen zie ik daar het probleem niet van in. Ik ben dan liever de tweede werkloze dan de eerste.

Tussen WW en bijstand maak ik geen onderscheid, het is niet dat ik mensen in de WW 'beter' vind dan mensen in de bijstand. Het is maar net op welk punt in je leven je zonder baan komt te zitten.

KimRosenberg85 schreef:Deze discussie is nogal uit de hand gelopen zie ik. Ik heb twintig pagina's geleden al aangegeven dat ik ww iets anders vind, dan de bijstand. Bijvoorbeeld hier:

Ik vind ww nog iets anders Zus, maar het ging in het vorige topic om iemand met schulden die zijn tijd in de ww al uitgezeten had. Verder vind ik dat je best wat vooruit mag kijken. Wanneer je bijvoorbeeld in de kinderopvang werkt en je hoort dat er een reorganisatie aankomt en je merkt dat de verwachtingen voor de toekomst in jouw sector slecht zijn, dan kun je best vast een plan B bedenken, je hoeft niet als een koe voor het slachthuis af te wachten totdat je in de ww terecht komt, daar nog een jaar in te blijven zitten en dan pas eens te bedenken: shit wat moet ik nu?

Daarmee doelde je dus op ons, maar mijn vriend zit niet in de bijstand maar in de ww, komt ook niet in de bijstand (want daar verdien ik simpelweg teveel voor) dat heb ik ook overduidelijk vermeld, maar daar heb jij dus je eigen draai aan gegeven. Net zoals dat jij je eigen draai eraan geeft dat hij wel thuis zit en z'n handje op houdt.

Als het allemaal zo makkelijk was dan hadden een aantal vriendinnen van mij en mijn moeder nu een baan. Mijn moeder solliciteert zich suf maar heeft helaas een te kleine sector qua werkervaring om aan een baan te komen. Ik kan me daar echt zorgen om maken want al je spaargeld opmaken om rond te komen is een hel voor eenieder.

Ik heb er bewust voor gekozen een goed betaalde baan op te zeggen om te gaan studeren/werken in iets wat ik heel graag wil. Het bied absoluut geen zekerheid en ik verdien (nu) minimaal. Van veel mensen hoor ik de opmerking: Je mag tegenwoordig nog blij zijn dat je een baan hebt! Ik ben nog steeds blij met mijn keuze maar soms vraag ik mij wel af of het handig was geweest. Mijn vriend zit bij Defensie en daar zijn ze ook mensen eruit aan het gooien, als bij binnen dit bedrijf geen nieuwe functie kan vinden staat hij straks met 33 jaar op straat, en dan hebben wij ook een uitdaging. Je hebt de banen zeker niet voor het oprapen maar ik wil ook niet ongelukkig zijn op werkgebied en daarbij een goed salaris verdienen. (zwart/wit misschien)

Er zijn nu eenmaal meer werklozen en minder vacatures dan ooit. Dus hoe hard iedereen ook probeert,er zullen nu gewoon mensen zijn die heel graag willen, hun best doen en tóch geen baan vinden. Het argument 'als je maar wilt werken is er wel werk' gaat gewoon al een hele tijd niet meer op. Dat kun je aan de cijfers zijn. En daar is geen discussie voor nodig.

En niet iedereen heeft de vrijheid of de ruimte om zich te laten omscholen of vrijwillig te werken. Ik mocht iig geen onbetaalde stage lopen van het UWV, want dan was ik niet beschikbaar voor werk. Ookal zorgde dat ervoor dat ik zonder die stage mijn opleiding niet kon afmaken, ookal zouden mijn kansen op de arbeidsmarkt een stuk verbeteren met dat diploma en ging het maar om een paar maanden. Zou ik die stage aannemen, dan zou ik mijn ww kwijtraken. En als ik alleen was geweest had ik dat gedaan, maar ik ben verantwoordelijk voor een gezin, dus die ruimte had ik niet. Is goedgekomen doordat ik een betaalde baan vond die als stageplek dienst deed, maar dat was mazzel hebben.
En zomaar een opleiding gaan volgen kost geld, stageplekken zijn ook schaars, onbetaalde krachten nemen ze ook maar met mondjesmaat aan. Zeker in functies hoger dan mbo. ( en met een mbo functie krijg je je hbo weer niet afgerond).

Maar vind je dan dat mensen in de ww gelijk omlaag moeten solliciteren? Dat is niet voor iedereen te behappen, ik kan me daar ook niet echt meer tegen indekken dan ik al doe.

Ik werk bij een sociale dienst en wij merken wel degelijk dat er (te)weinig aanbod is op de arbeidsmarkt. Uitstroom hebben we nauwelijks en de bijstandsaanvragen blijven maar komen en dan werk ik nog voor een kleine gemeente ook.

Hier idem, Lacey. Toevallig vandaag iemand aan de telefoon gehad die bijstandsaanvragen behandeld en ze gaf aan dat ze omkomt in het werk. Voor haar natuurlijk een voordeel, al gaf ze toe dat ze het soms bijna niet meer kon behapstukken.

Ik vind trouwens niet dat iemand per definitie beneden zijn of haar stand moet gaan solliciteren/werken. Mensen die op de verkeerde plek zitten kunnen allerlei uitvalsverschijnselen krijgen en dan zijn we allemaal nog verder van huis.

Dat is net als dat ik nooit meer in een facilitair callcenter moet werken. Prima als ik als callcentermedewerker aan het werk moet, niets mis mee, maar als ik word behandeld als nummer i.p.v. mens, wat in grote callcenters het geval is, dan kun je mij opbergen.

Artemis schreef:Er zijn nu eenmaal meer werklozen en minder vacatures dan ooit. Dus hoe hard iedereen ook probeert,er zullen nu gewoon mensen zijn die heel graag willen, hun best doen en tóch geen baan vinden. Het argument 'als je maar wilt werken is er wel werk' gaat gewoon al een hele tijd niet meer op. Dat kun je aan de cijfers zijn. En daar is geen discussie voor nodig.

Zo is het helaas nou eenmaal.
Kim haar stelling dat er wel werk zou zijn als je maar wilt vind ik behoorlijk naïef.
Ik heb wel gezegd dat ik je bijna werkloosheid zou toewensen. Wellicht dat dat je ogen zal openen en mensen minder snel zal doen veroordelen.

Of ze vindt zo een baan Bay... Ik heb daar ook nooit moeite mee gehad, ook niet tijdens de crisis. Dus haar dat toewensen vind ik erg onzinnig eigenlijk. Het wil nl niet perse zeggen dat ze dan maanden thuis zit.

Zus schreef:Of ze vindt zo een baan Bay... Ik heb daar ook nooit moeite mee gehad, ook niet tijdens de crisis. Dus haar dat toewensen vind ik erg onzinnig eigenlijk. Het wil nl niet perse zeggen dat ze dan maanden thuis zit.

Maar dan is dat eerder een kwestie van mazzel hebben, dan van alles pakken wat je pakken kunt.

Lennox schreef:

Zus schreef:Of ze vindt zo een baan Bay... Ik heb daar ook nooit moeite mee gehad, ook niet tijdens de crisis. Dus haar dat toewensen vind ik erg onzinnig eigenlijk. Het wil nl niet perse zeggen dat ze dan maanden thuis zit.

Maar dan is dat eerder een kwestie van mazzel hebben, dan van alles pakken wat je pakken kunt.

Waar baseer je dat dan weer op? Ik ben vaker met iets minder leuks of te weinig uren begonnen bij bedrijven.

Zus schreef:

Lennox schreef:

Zus schreef:Of ze vindt zo een baan Bay... Ik heb daar ook nooit moeite mee gehad, ook niet tijdens de crisis. Dus haar dat toewensen vind ik erg onzinnig eigenlijk. Het wil nl niet perse zeggen dat ze dan maanden thuis zit.

Maar dan is dat eerder een kwestie van mazzel hebben, dan van alles pakken wat je pakken kunt.

Waar baseer je dat dan weer op? Ik ben vaker met iets minder leuks of te weinig uren begonnen bij bedrijven.

Op ervaringen in mijn omgeving. Genoeg werklozen in mijn omgeving, veel ouders op mijn werk die de opvang stop moeten zetten omdat ze geen baan kunnen vinden en een jaar of nog later pas weer terugkomen omdat ze dan eindelijk pas eens iets gevonden hebben. Mijn ex die een jaar thuis heeft gezeten, een kennis die zelfs twintig maanden thuis heeft gezeten, mijn vriend die inmiddels al tien maanden thuis zit. En echt, hij solliciteert zich suf hoor. Uitzendbureaus schrijven al amper mensen in hier. Ze weigeren mensen, en sterker nog, ze hebben twintig vacatures voor het raam hangen, maar als je nauwkeurig gaat bekijken is het een rijtje van drie-vier vacatures die een keer of vijf, zes herhaald wordt. Exact dezelfde functie, exact dezelfde opdrachtgever. En als je een vacature tegenkomt, ongeacht hoe je ook wel of niet geschoold bent, reken maar dat je één van de minimaal driehonderd bent, die solliciteert. Ook in de spoelkeuken.

Oh, en dan vind je uiteindelijk iets bij een uitzendbureau en ben je de enige kandidaat die het uitzendbureau op gesprek stuurt bij de opdrachtgever, haalt die opdrachtgever uiteindelijk iemand uit eigen bestand. Er is momenteel één uzb die kei- en keihard bezig is om m'n vriend aan het werk te krijgen, al maanden, maar ze hebben gewoon niets. Los daarvan solliciteert hij natuurlijk ook, maar hij wordt niet eens uitgenodigd op gesprek.

Zus schreef:Of ze vindt zo een baan Bay... Ik heb daar ook nooit moeite mee gehad, ook niet tijdens de crisis. Dus haar dat toewensen vind ik erg onzinnig eigenlijk. Het wil nl niet perse zeggen dat ze dan maanden thuis zit.

Dat ben ik met je eens!
Ben zelf ook 2 keer werkloos geweest in de crisistijd en had gelukkig beide keren snel weer een baan. Het is een kwestie van geluk hebben hoe snel je een baan vindt.

Lennox schreef:

Zus schreef:

Lennox schreef:

Zus schreef:Of ze vindt zo een baan Bay... Ik heb daar ook nooit moeite mee gehad, ook niet tijdens de crisis. Dus haar dat toewensen vind ik erg onzinnig eigenlijk. Het wil nl niet perse zeggen dat ze dan maanden thuis zit.

Maar dan is dat eerder een kwestie van mazzel hebben, dan van alles pakken wat je pakken kunt.

Waar baseer je dat dan weer op? Ik ben vaker met iets minder leuks of te weinig uren begonnen bij bedrijven.

Op ervaringen in mijn omgeving. Genoeg werklozen in mijn omgeving, veel ouders op mijn werk die de opvang stop moeten zetten omdat ze geen baan kunnen vinden en een jaar of nog later pas weer terugkomen omdat ze dan eindelijk pas eens iets gevonden hebben. Mijn ex die een jaar thuis heeft gezeten, een kennis die zelfs twintig maanden thuis heeft gezeten, mijn vriend die inmiddels al tien maanden thuis zit. En echt, hij solliciteert zich suf hoor. Uitzendbureaus schrijven al amper mensen in hier. Ze weigeren mensen, en sterker nog, ze hebben twintig vacatures voor het raam hangen, maar als je nauwkeurig gaat bekijken is het een rijtje van drie-vier vacatures die een keer of vijf, zes herhaald wordt. Exact dezelfde functie, exact dezelfde opdrachtgever. En als je een vacature tegenkomt, ongeacht hoe je ook wel of niet geschoold bent, reken maar dat je één van de minimaal driehonderd bent, die solliciteert. Ook in de spoelkeuken.

Maar je doet in je reactie alsof dat dan mazzel voor mij is of voor Kim terwijl ik nu toch al aangeef ook voor minder gekozen te hebben... Dat het moeilijk is voor de mensen om je heen wil niet zeggen dat Kim het zo moeilijk zal hebben als ze werkloos raakt. Dus haar dat toewensen is nutteloos. Dat was mijn punt. Buiten het feit dat ik het vrij kinderachtig vind zoiets in een discussie te gaan roepen...

Zus schreef:

Lennox schreef:

Zus schreef:

Lennox schreef:

Zus schreef:Of ze vindt zo een baan Bay... Ik heb daar ook nooit moeite mee gehad, ook niet tijdens de crisis. Dus haar dat toewensen vind ik erg onzinnig eigenlijk. Het wil nl niet perse zeggen dat ze dan maanden thuis zit.

Maar dan is dat eerder een kwestie van mazzel hebben, dan van alles pakken wat je pakken kunt.

Waar baseer je dat dan weer op? Ik ben vaker met iets minder leuks of te weinig uren begonnen bij bedrijven.

Op ervaringen in mijn omgeving. Genoeg werklozen in mijn omgeving, veel ouders op mijn werk die de opvang stop moeten zetten omdat ze geen baan kunnen vinden en een jaar of nog later pas weer terugkomen omdat ze dan eindelijk pas eens iets gevonden hebben. Mijn ex die een jaar thuis heeft gezeten, een kennis die zelfs twintig maanden thuis heeft gezeten, mijn vriend die inmiddels al tien maanden thuis zit. En echt, hij solliciteert zich suf hoor. Uitzendbureaus schrijven al amper mensen in hier. Ze weigeren mensen, en sterker nog, ze hebben twintig vacatures voor het raam hangen, maar als je nauwkeurig gaat bekijken is het een rijtje van drie-vier vacatures die een keer of vijf, zes herhaald wordt. Exact dezelfde functie, exact dezelfde opdrachtgever. En als je een vacature tegenkomt, ongeacht hoe je ook wel of niet geschoold bent, reken maar dat je één van de minimaal driehonderd bent, die solliciteert. Ook in de spoelkeuken.

Maar je doet in je reactie alsof dat dan mazzel voor mij is of voor Kim terwijl ik nu toch al aangeef ook voor minder gekozen te hebben... Dat het moeilijk is voor de mensen om je heen wil niet zeggen dat Kim het zo moeilijk zal hebben als ze werkloos raakt. Dus haar dat toewensen is nutteloos. Dat was mijn punt. Buiten het feit dat ik het vrij kinderachtig vind zoiets in een discussie te gaan roepen...

Ik denk dat je op dit moment zelfs al van mazzel kan spreken als je al een baan onder je niveau vindt..