Plankenkoorts wat betreft kinderwens

Aah Luce, ik vind 'm wel waar!

Wij gaan over 3 weekjes op vakantie. Met vliegtuig, naar Turkije, in aug gaan we met zijn tweeen naar Zanzibar, en in sep met Julian naar Istanbul (bruiloft nichtje) ik vind dat 't heus kan. Volgend jaar gaan we weer verder, komt heus goed. Niets is onmogelijk.

Nou ik bereid me voor op het ergste. Dat ik dus helemaal geen oog meer dicht ga doen etc. Dit doe ik express zodat het straks alleen maar mee kan vallen haha. Maar ik laat me niet weerhouden. Ik ga er toch echt voor. Ben niet voor niks gestopt met roken o.a. Ik heb nogal de neiging om dingen te overdrijven in mijn gedachte. Mijn moeder zei als het gevoel er is dan is het goed. Nou die is er zeer zeker.

Lady Starstruck schreef:Nou ik bereid me voor op het ergste. Dat ik dus helemaal geen oog meer dicht ga doen etc. Dit doe ik express zodat het straks alleen maar mee kan vallen haha. Maar ik laat me niet weerhouden. Ik ga er toch echt voor. Ben niet voor niks gestopt met roken o.a. Ik heb nogal de neiging om dingen te overdrijven in mijn gedachte. Mijn moeder zei als het gevoel er is dan is het goed. Nou die is er zeer zeker.

Doe dat maar en geniet dan extra van de leuke, mooie en ontroerende dingen En weet je wat het is, of het nou eens tegenvalt of meevalt, je doet het gewoon, je kunt je kind niet terugstoppen

Supertalentje schreef:

Lady Starstruck schreef:Nou ik bereid me voor op het ergste. Dat ik dus helemaal geen oog meer dicht ga doen etc. Dit doe ik express zodat het straks alleen maar mee kan vallen haha. Maar ik laat me niet weerhouden. Ik ga er toch echt voor. Ben niet voor niks gestopt met roken o.a. Ik heb nogal de neiging om dingen te overdrijven in mijn gedachte. Mijn moeder zei als het gevoel er is dan is het goed. Nou die is er zeer zeker.

Doe dat maar en geniet dan extra van de leuke, mooie en ontroerende dingen En weet je wat het is, of het nou eens tegenvalt of meevalt, je doet het gewoon, je kunt je kind niet terugstoppen

Ja je weet het toch nooit van te voren. Ik vind het allemaal erg spannend.

Supertalentje schreef:Ik heb helemaal niks geromantiseerd (dankzij mijn vooral niet rammelende eierstokken) en toch viel het me tegen. Je hoort wel over 'slapeloze nachten' en dan kun je je voorstellen hoe dat is, maar daadwerkelijk maanden niet langer dan 3 uur achtereen kunnen slapen is toch anders. Net als 'altijd verantwoordelijk zijn', klinkt logisch, maar qua praktijk betekent het hier dat hij eerst gaat en dan de rest van de wereld pas.

Ik vind dit wel treffend Supertalentje. Ik, als niet moeder, lees dit soort dingen altijd en zoals je laatst al zei, heb ik toch echt wel een beetje een realistisch beeld van hoe het zal zijn, zeker in de eerste maanden: ZWAAR. Maar toch kan je het je denk ik nooit écht voorstellen tot je er midden in zit. En dan achteraf pas door hebben hoe zwaar het was. Op dat moment word je denk ik zo geleefd.

Ik herken dat ook, wat Supertalentje schrijft. Ik was voorbereid op zwaar, loeizwaar zelfs. Maar je plaatst alles binnen je op dat moment bestaande referentiekader. Ik dacht dat ik wist wat slapeloze nachten waren, maar slapeloze nachten door je kind zijn heel anders! Het is een voor je gevoel neverending story en dat maakt het zo pittig vind ik! Ik vind het veel zwaarder dan ik me had kunnen voorstellen! Maar tegelijk is er nog veel meer wat k me niet had kunnen voorstellen. Dat ik bijvoorbeeld zo overvallen zou worden door perfectionisme bijvoorbeeld vanuit het besef dat ik nu de basis lg voor de rest van leventje. Ik heb me nog nooit zo verantwoordelijk gevoeld voor een ander! En daarnaast ook de trots die je kunt voelen!

Ik vind dat zo mooi om te lezen en zien bij jou, pompoen. Zoals ik laatst al tegen je zei: je bent gewoon MAMA!

Bay schreef:

Lady Starstruck schreef:Lady het is alsof ik dit zelf geschreven kan hebben. Bij mij staan kinderen ook op de planning liefst op zeer korte termijn (je weet nooit wat er allemala tussen komt natuurlijk). Maar ik ben echt bang eerlijk gezegd. Ik ben bang dat ik het allemaal niet kan financieren (we hebben beide een baan daar niet van). Ik hoor van iedereen hoe duur een kind wel niet is. Ik ben bang net zoals jou dat je niks meer vrij kan doen. Kortom allemaal beren op de weg. Ik ga dit topic even volgen.

Lady en LS jullie stukjes zou ik ook zo geschreven kunnen hebben. Ik zit in precies dezelfde situatie. Ik ben nou eenmaal een controlfreak en wil alles van te voren weten. Vooral de financien houden mij bezig.Ik heb een hele sterke kinderwens. Wij praten er momenteel veel over. Laatst hebben wij op mijn nichtje en neefje gepast en als ik mijn vriend dan zie met mijn babyneefje dan smelt ik.
Ik hou dit topic dus ook in de gaten.

Ja ik herken dat, dat je alles van te voren wil weten. Maar dat kan niet bij alle situaties helaas. Op zich wat betreft mijn vrijheid voel ik nu dat ik alles wel een beetje gezien heb. Ik heb vreselijk veel gefeest, wat van de wereld gezien ik voel dat het tijd is voor een nieuw hoofdstuk. Niet dat ik een feestje nu geen klap meer aan vind want dat is niet zo. Maar ik groei er nu steeds maar naar toe naar een kindje. Ik praat er ook erg veel over met mijn vriend. Maar die is een stuk relaxter dan mij merk ik.

Ik heb hier weleens gelezen dat je kunt voorbereiden op slapeloze nachten ofzo of dat iedereen dat toch wel weet. Ik vind dat onzin, je weet het wel, maakt je een voorstelling, maar je weet pas hoe het is als het zo ver is. En ik wist ook eigenlijk niet eens dat ik zo slecht tegen slaapgebrek kon, maar ook niet dat ik nog volledig kan functioneren op mijn werk na nachten bijna niet slapen En het is ook wel zo dat het ook een beetje met je eigen karakter te maken heeft denk ik. Want wanneer is iets een 'slechte nacht'? En hoe goed kun je daar zelf tegen?

Weet je Marin, voor mij heeft het wel geholpen er realistisch in te staan. Ik was niet teleurgesteld in mijn huilende, vooral snachts niet slapende baby, naast dat ik het wel zwaar vond. Ik vind kinderen nog steeds niet zaligmakend, dat romantische beeld van 'met zn 3en op de foto oid' is ook maar een momentopname tussen voeden, onzekerheid en schone luiers door. Ik weet niet of ik geleefd werd, ik heb het meeste wel bewust meegekregen, ik ging niet op de automatische piloot ofzo. Maar 'erdoorheen zitten' kan echt maar 5 minuten, daarna moet en ga je door. Ik was echt verbaasd om waar ik zelf nog de energie vandaan haalde om dingen te doen.

En het is voor iedereen anders wat je 'nog meer tegenkomt'. Ik ben depressief geweest, Gappie kwam na een verdrietige periode en ik keek eigenlijk lang niet zo uit naar zijn komst. Alle hulptroepen stonden klaar om in te grijpen, maar vanaf het moment dat ie er was, was ik zijn moeder, zorgde ik voor hem, was ik niet verdrietig of depressief en is alles heel goed gegaan. Dat zijn ook de goede/leuke dingen die je meemaakt, al zijn dat soort dingen voor iedereen anders. Ik had me daar iig geen voorstelling van kunnen maken dat ik zo zou reageren. En trots dat ik was, vanaf het puntje van mijn hoofd tot onderin mijn tenen en dat keer honderd. En dan moet ik altijd denken aan Hans Teeuwen 'Alles wat ik doe is toch wel leuk' en dat gold zeker voor mijn kleine man. Ik heb 26 filmpjes waarop hij voor het eerst (+25 keer) zelf zn speen uit zn mond haalt, mijn hemel, daar kon ik een week op teren Leren rollen was ook zo'n feest, als ie aanstalten maakte te gaan rollen stond ik als een voetbalsupperter te juichen en te klappen met de camera in de aanslag, voor weken, dat wel, want hij had het niet zo snel door, haha! Dat zijn ook de leuke dingen die ik kado kreeg, want op zoveel geluk was ik ook niet voorbereid!

Wat kan jij het mooi omschrijven supertalentje.
Ik heb het niet zo ervaren en ervaar het nog steeds niet zo maar vind het mooi te lezen hoe anderen het moederschap ervaren.

Floor schreef:Wat kan jij het mooi omschrijven supertalentje.
Ik heb het niet zo ervaren en ervaar het nog steeds niet zo maar vind het mooi te lezen hoe anderen het moederschap ervaren.

Ja dat vind ik ook. Niet dat ik weet wat het is om een pasgeboren babietje te hebben. Maar Supertalentje omschrijft het volgens mij aardig realistisch en dat is ook wat ik van veel andere ouders hoor die net een kindje hebben gekregen.

Ja dat vind ik ook. Ik kan nu niet meer uitgebreid reageren maar je woorden zijn goed en realistisch sup. Thanks.

Rood schreef:Pfft, ik snap je echt he-le-maal. Dat heb ik zelf ook, ook al staan kinderen voorlopig nog niet concreet op de planning. En ik heb ook wel een kinderwens, maar niet met zo'n oerdranggevoel. Dus ik zie ook vaak de drempels. Het verhaal van PC bv vind ik alleen maar reden om het NIET te doen, haha.

Maar goed, je bent er zelf bij, denk ik altijd. Je kunt dingen meer zelf bepalen dan je denkt. Dat idee helpt mij. Plus: ik kijk graag naar vaders. Die zijn vaak zoveel relaxter, valt me op. Daar wil ik van leren. En je doet het niet alleen hè? Je doet t sámen, als het goed is. Volgens mij os dat de onmisbare basis, meer dan je financiën of je werk. Dat komt wel in orde.

Wat een herkenbaarheid in dit topic! Het dikgedrukte gedeelte tekst is zo herkenbaar voor mij (en ook voor mijn vriend). Mijn vriend vraagt regelmatig op welke leeftijd ik kinderen wil en ik blijf maar zeggen: over drie jaar of zo. Mijn vriend zegt dan: dan ben je al 31, dat vind ik voor ons te oud om te beginnen. En dat ben ik ook wel met hem eens. Het kan een aantal jaar duren voordat je zwanger bent en we hebben nu al alles goed op orde om aan kinderen te beginnen: het huis is groot genoeg, beide een goede baan, goede relatie, etc. Maar je moet er voor je gevoel ook aan toe zijn en dat stukje ontbreekt nog.

Je gevoel is inderdaad erg belangrijk Zonnetje. Maar 31 kan nog prima vind ik. Als je het nog niet wil dan echt niet doen. Zo dacht ik er ook een paar jaar geleden over. Kinderen vond ik hartstikke leuk maar wel van een ander. Maar nu schrik ik soms ook van mijn intense gevoelens.

Mijn meiden sliepen vanaf dag 1 goed en slapen nog steeds goed. En ja ik weet hoe ik het daar mee getroffen heb en dat is dan juist het gene wat hier net niet zwaar is. Ik kan dan weer andere dingen opnoemen die mij tegen zijn gevallen, die ik zwaar vind. Zwaar is voor iedereen anders, iedereen heeft een ander kind en een ander beeld bij zwaar. Maar ik denk wel dat het heel goed is om het geromantiseerde beeld wat je misschien hebt wat bij te stellen want het is idd niet altijd zo mooi als het lijkt

Man, op jou was ik altijd zo jaloers! Ik kan echt heel wat zeuren, maar het leek altijd alsof jij overal zo makkelijk doorheen fietste! Ik geloof niet dat jij het makkelijker had ofzo qua kinderen, ik zeurde ook alleen over de normale dingen, maar jouw instelling en insteek in dingen vond ik jaloersmakend! Daar waar ik problemen en beren zag, accepteerde en relativeerde jij terwijl je oploste ipv problemen te benoemen. Zo knap! Zelfs nu ik op 'herhalingsoefening' ga denk ik niet dat ik er net zo naar kan kijken als jij, wat dat betreft heeft het me laten zien dat het ook een deel karakter en 'hoe omgaan met dingen' is.

Haha supertalentje, wat leuk om te horen!

Ik ben naar de meiden toe idd redelijk nuchter, maar weet je dat moet ook wel, en dat leer je ook wel, ik krijg er twee tegelijk, die gaan tegelijk huilen, euh ja en dan? Tja dan moet er maar eentje wachten, ze krijgt niks van die 1 a 2 minuten dat ze ff huilt omdat ik de ander weg leg. Zo heb ik in het begin ook tegen me zelf staan praten hoor maar nu is het wel eigen geworden.

En ik blijf er bij, ik slaap goed snachts, ze houden me niet wakker ofzo. Als dat wel het geval was dan was ik ook al wel ingestort. Slaap te kort is gewoon zo vervelend, dan functioneer je gewoon een stuk slechter en kan je alles veel minder goed hebben. Het is gewoon erg fijn dat ze slapen en daardoor voor mij beter vol te houden.

Maar als je wilt dat ik even klaag over van alles dan doe ik dat wel hoor

doe maar studie, dan lijkt het bij mij in huis niet allemaal zo dramatisch en chaotisch tov jouw huis

Jij hebt dat allemaal veel sneller 'geleerd' dan ik en dan nog heb ik je niet horen klagen over schuldgevoel omdat je er eentje moest laten huilen. Ik heb speedy-gonzalez leren plassen en grote boodschappen wachten tot ie slaapt, ik voelde me zo rot als ie huilde en ik 'niks' deed. Ik verhongerde zowat de eerste weken omdat hij alleen maar op mijn borst sliep en ik me niet durfde te bewegen, terwijl jij rap doorhad dat je gewoon moest eten. Ik had echt 'hij eerst en dan ik', maar er kwam geen einde aan wat hij van me vroeg, haha! Het klinkt en klonk heel logisch hoor hoe je het deed en je moest wel, maar ik had er eentje, dus ik hoefde niet
Trouwens, man heeft sinds 4 weken een nieuwe baan Die tweede op komst is leuk, maar ik red dat echt niet in mijn eentje, haha! Niet om 5 uur savonds thuis, maar wel voor 20.00 en iedere avond!

Klagen mag altijd, jij vindt deze leeftijd niet zo leuk toch? Al doet het voor mij geen afbreuk aan het beeld dat ik van je heb; 'nuchtere super-mama'!

Supertalentje, ik heb idd geen schuldgevoel dat ik er een laat huilen. Nee nooit gehad ook, ik kan/kon niet anders. Dat is gewoon een feit en daar moet iedereen het mee doen. Niemand heeft er wat aan dat ik me schuldig ga voelen.

Ik vind deze leeftijd wel heel leuk, haha hoe kom je daarbij? Ze leren zoveel, L praat als een malle en V die vind alles wat betreft praten wel best maar af en toe betrap ik haar op een woordje en dan lacht ze heel smerig als ik kan het wel Alleen het ruzie maken vind ik minder, maar ik probeer maar te denken dat het zusterliefde is en dat ze er ooit wel mee ophouden.

Wat fijn dat je man een andere baan heeft! Heerlijk vooruitzicht! Mijn vooruitzicht is dat hij volgende week thuis komt na 6,5 week weg te zijn geweest

Zal wel meevallen toch Floor? Hier een impressie hoe het er hier gisteren uitzag nadat ik net alles opgeruimd had en weer beneden kwam nadat ik even 2 minuutjes de was uit de wasmachine haalde. En dit is nog maar de helft. De hal lag ook flink bezaaid. En achter de bank en naast de andere kast. Uiteraard net voordat ik de deur uit wilde gaan.

Wahaha vergeleken met het huis van Coco is het hier idd heeeeeeeel netjes

Ik heb kinderen krijgen ook echt wel geromantiseerd hoor. En op de gebroken nachten kun je je idd niet op voorbereiden. Mijn hemel, dat is wel even heel anders dan wat ik had verwacht van gebroken nachten. Maar ondanks dat de gebroken nachten al 3 jaar elke nacht nog steeds volop aanwezig zijn peins ik er niet over dat ik nog had moeten wachten of niet aan had moeten beginnen.
Ook op vakantie was het heel goed te doen met 2 2-jarigen met 33-35 graden en windstil. Ze hadden echt geen last van de warmte, alleen wij bij het achter hun aanrennen.
Ik vond het juist heel veel aan mijn vakantie toevoegen met twee van die heerlijke etterbakjes erbij. Al hun enthouasiasme op al die nieuwe dingen, heerlijk hoor.