Kind straffen

Annemie schreef:@printje, wat is de "ik" boodschap??

Dat je dus bijvoorbeeld zegt: ik vind het niet fijn dat je mij slaat want dan heb ik pijn aan mijn arm/ been.

Of wanneer ze bijv helpen met opruimen. Wat vind ik het fijn dat je even helpt, zo heb ik meer tijd over voor xxxxx

Hier zet ik hem na 3 keer zeggen hoe het wel moet op zijn stoel in de woonkamer en daarna bespreek ik het. Dat werkt redelijk goed.

Ik vraag me altijd af hoe na 3x waarschuwen werkt. Zeg je dan echt 'dit is de eerste waarschuwing!'etc? En gaat het om 3x dezelfde 'fout'begaan, of gewoon 3x iets doen wat niet mag (dus of bijvoorbeeld 3x met de afstandsbediening gooien, of 1x de afstandisbediening is 1, 1x schoppen is 2, 1x met de deur gooien is 3)?

Ik leg vaak dingen uit, maar ik merk ook wel dat Laurens ook dingen moet voelen, zelf moet ervaren. Ik kan 100x zeggen dat hij niet met de deuren moet gooien, want misschien komt Pepijns vinger ertussen. Ik was zoooo blij dat Pepijn eens met de deur gooide en de vinger van Laurens er als eerste tussen zat.

Ik heb ook al heel vaak gewaarschuwd dat hij niet moet lopen met een tandenborstel in zijn mond, maar een tijdje geleden heb ik nogmaals duidelijk uitgelegd wat er dan gebeurd als je tandenborstel in je keel zit. En ja, toen heb ik ook (met 'toestemming' van Laurens) z'n tandenborstel een klein stukje in zijn keel gedaan zodat hij moest kokhalzen. En Laurens beaamde dat het niet zo fijn was, en sindsdien zit hij altijd op de toiletpot als hij aan het tandenpoetsen is.

Zelfde met het lopen met een schaar, 1x voorgedaan dat een schaar scherp is en hij weet heel goed hoe hij een schaar moet vast houden.

SarahKey schreef:Ik straf niet in de vorm van dat hij in de hoek of op een matje moet staan/zitten. Dat vind ik nu nog vrij kansloos.
Wel in de vorm van weghalen, waarschuwen, soms een tik op de vingers.

Exact dit.

Aimee schreef:Ik vraag me altijd af hoe na 3x waarschuwen werkt. Zeg je dan echt 'dit is de eerste waarschuwing!'etc? En gaat het om 3x dezelfde 'fout'begaan, of gewoon 3x iets doen wat niet mag (dus of bijvoorbeeld 3x met de afstandsbediening gooien, of 1x de afstandisbediening is 1, 1x schoppen is 2, 1x met de deur gooien is 3)?

Bijvoorbeeld: Laurens gooit met een autootje. Dan zeg ik: 'Laurens, je mag niet met autootjes gooien, ga maar rijden op de automat ermee'. Hij gaat dan door met gooien natuurlijk, en dan roep ik hem bij me, of ik ga naar hem toe en dan zeg ik: 'Laurens, ik had net al gezegd: niet gooien met autootjes. Het is niet leuk dat ze daar kapot van gaan. Ophouden.' En als hij nog een keer doorgaat, dan pak ik hem even stevig bij de arm en zeg: 'Ik had gezegd: niet gooien. Ik ruim je auto's nu maar op.' En dan gaat hij natuurlijk hevig tegenstribbelen en kan het twee kanten op gaan: of hij gaat leuk spelen of ik bedenk wat anders voor hem. Meestal helpt hij me dan even mee met wat huishoudelijke dingen, of ik plant hem even met de i-pad of ik ga iets anders met hem spelen.

Ik straf tot nu toe niet omdat er geen situatie is geweest waarin ik het nodig vond.

De oudste leg ik bepaalde dingen gewoon uit, zoals: als je cornflakes eet, kun je het beste dichtbij de tafel gaan zitten want dan knoei je niet zo. Als ze vervolgens toch een meter van de tafel schuin in haar stoel gaat hangen en de cornflakes vliegen drie meter over de grond heen, gaat ze het wel zelf opruimen. Ze is wel zo hardleers dat dit soort dingen meestal een paar keer moeten gebeuren, voordat ze toch maar haar gedrag aanpast . Maar voor zoiets zou ik niet straffen in de zin van op de gang zetten, daar vind ik het gewoon ook niet erg genoeg voor.

Bij de jongste is het al helemaal niet nodig, want ze luistert gewoon bijzonder goed naar dingen die ik aangeef.

Ik kan me situaties indenken waarin ik wel zou straffen, zoals als ze elkaar moedwillig veel pijn zouden doen of op een andere manier zonder respect zouden behandelen. Dan zou ik ze misschien op een stoel zetten of iets dergelijks maar nooit een tik uitdelen. Maar dingen als knoeien, niet luisteren naar mij enzovoorts vind ik daar gewoon niet erg genoeg voor.

Ahh dankjewel Darius, ik snap hem! Best logisch eigenlijk... Het leek me al zo gek dat moeders zouden zeggen 'niet gooien met die auto he, dit is je eerste waarschuwing!, daarna 'wat zei ik je nou?! Niet gooien! Dit is waarschuwing nr 2, je weet het he? Bij 3 waarschuwingen ga je naar het strafbankje', etc

Hier hetzelfde als Darius en dan bij de 2de keer waarschuwen zeg ik wel."Dit is wel de laatste keer dat ik het heb gezegd, volgende keer word ik boos." Dat is al voldoende om niet verder te gaan.

Op zich is straffen hier nog niet noodzakelijk, meestal weet D het wel aan hand van onze stem en de opmerking dat hij het niet mag.
Maakt hij het echt bont, dan wordt het speelgoed of andere spul waar hij bijvoorbeeld mee gooit afgepakt en in een enkel geval gaat ie op de gang.

Aimee schreef:Ahh dankjewel Darius, ik snap hem! Best logisch eigenlijk... Het leek me al zo gek dat moeders zouden zeggen 'niet gooien met die auto he, dit is je eerste waarschuwing!, daarna 'wat zei ik je nou?! Niet gooien! Dit is waarschuwing nr 2, je weet het he? Bij 3 waarschuwingen ga je naar het strafbankje', etc

Nee, volgens mij heb ik nog nooit iets met drie keer waarschuwen of iets dergelijks gedaan. Maar soms ben ik ook gewoon boos hoor. Als Laurens Pepijn slaat ofzo dan roep ik hem nog wel bij me, maar laatst gaf Laurens Pepijn een flinke schop en was ik druk ergens mee bezig, dan zeg ik gewoon: 'Schoppen doen we hier niet. Ga maar even nadenken op de gang erover.' En dan grijp ik hem bij kop en kont en parkeer hem op de gang.

Laurens is ook best eens schat hoor! Hij is ook wel eens een hele dag lief! Hij is niet altijd een ettertje zoals ik hier aldoor maar beschrijf!

Echt straffen als in een time-out, in een hoekje zetten, etc. dat doe ik niet. Wel in de vorm van ergens weghalen, uitleggen, herhalen en veel ik-boodschappen gebruiken (net als Printje, lang leve de onderwijsachtergrond). Niet dat het heel goed werkt op het moment, maar straffen zou dat ook niet doen denk ik. Daar zou ze denk ik veel opstandiger van worden. Nu probeer ik haar uit de situatie te halen, dingen goed duidelijk te maken en waar mogelijk ook een alternatief te bieden. Ondanks dat ze nu een heel opstandige fase heeft heb ik nog steeds hoop dat het ooit binnen gaat komen

Ik zet hem alleen op de trap als ik het even niet meer weet, maar verder vooral uitleggen en die aanpak werkt ook beter dan straffen. ( maar soms is mijn geduld op en dan is het beter als hij even op de trap zit )

Mijn dochter haal ik nog weg uit de situatie en leg ik kort uit waarom iets niet mag.

Hier gaat meneer na 2 waarschuwingen in de hoek voor 2 minuten. Na die 2 minuten ga ik op m'n knieën voor hem zitten en leg hem uit waarom hij in de hoek staat en dat hij het niet meer mag doen. Op het laatst zeg ik altijd 'zijn we weer vriendjes?' en dan is het weer goed

L is dan drifig, wild en kent geen stopknop.
Ik probeer hem dan even weg te halen, hem uit te leggen wat situatie is, en hem af te leiden.
Vask lukt het, soms niet. Dan is hij gewoon oververmoeid. Ik kan hem daar ook niet voor straffen voor mijn gevoel.

Ik kan trouwens ook uitleggen en praten tot ik erbij neer val. Het is ook echt niet zo dat ik iets twee of drie keer zeg en dat N. dan gelijk luistert. Juist niet. Het duurt altijd even. Soms zeg ik iets 10 keer achter elkaar, soms 20 keer, soms herhaal ik iets de hele dag. Wil ik dat ze ergens gelijk mee stopt biedt ik haar een alternatief en leidt haar daarmee af. Uit de situatie halen werkt dan even het beste. Maar verder blijf ik dus herhalen, ooit dringt het vast een keer tot haar door. En inderdaad, zelf beleven of zelf ervaren werkt ook erg goed.

Er zitten consequenties aan zijn gedrag ja, zoals gisteren was hij heel brutaal, niet luisteren, zeuren, en daarna ook nog een leugentje verteld en zijn we niet naar de kermis gegaan. Ik ga geen leuke dingen doen als hij zich op die manier gedraagt.
Ik kon me wel vinden in de manier van Happinaz, zo gaat het hier ook ongeveer. Praten als brugman helpt gewoon niet en daar word ik ook nog eens doodmoe van.

Wat ik me af vraag... Als je een jong kind in de hoek of op een strafstoeltje zet, blijven ze dan ook echt zitten? Ik heb zelf het idee dat mijn dochter dat niet zou snappen, zeker niet een jaar geleden.

Linda schreef:Wat ik me af vraag... Als je een jong kind in de hoek of op een strafstoeltje zet, blijven ze dan ook echt zitten? Ik heb zelf het idee dat mijn dochter dat niet zou snappen, zeker niet een jaar geleden.

De mijne hebben dat nooit gedaan.
Die kropen eruit en lachten mij dan uit in m'n gezicht. Al vanaf dat ze 1,5-2 waren.
Of ze gingen naar elkaar zitten roepen. Of ze deden net alsof ze hun broer waren en dat ik fout zat. Tot ik er zelf aan ging twijfelen.
Dat doen ze echt al heel lang.

Kortom; zo'n actie hielp hier echt niet.

Ik vind het echt knap als je het geduld hebt om 20 keer kan herhalen dat iets niet mag. Hier weten ze duidelijk wat wel en niet mag en wanneer de te ver gaan
Ik heb ook iemand in mijn omgeving die bij de 1ste keer al roept "als je dat nog een keer doet gaan we niet zwemmen" (voorbeeld). Dan doet hij het nog een keer word ze boos maar de waarschuwing word niet nageleefd. Kortom geen consequenties aan wat hij verkeerd doet en gaat maar door met klieren .

Dingen zeggen als: "Als je nu niet ophoudt dan gaan we niet zwemmen/krijg je geen snoepje/ga je vroeg naar bed." valt bij mij ook onder straffen. Dat doen wij dus eigenlijk ook niet. Als N. door blijft gaan en écht niet wil luisteren dan haal ik haar weg uit de situatie, leg uit waarom en biedt haar een alternatief aan. Er zitten wel consequenties aan haar gedrag, maar in mijn ogen is dat een samenhangend gevolg met hetgeen waar het over gaat. Voorbeeld: als we in de supermarkt lopen, N. telkens wegrent en niet luistert naar de vraag of ze bij me wil blijven lopen dan reageer ik met iets als: "Ik zet je nu even in het winkelwagentje. Je bent druk bezig met de dingen om je heen, maar als je wegloopt kan je mama kwijtraken. Nu blijf je even zitten zodat we bij elkaar blijven." Als ik écht in moet grijpen (meestal doe ik dat in situaties buitenshuis) dan zoek ik dus wel naar een logisch gevolg, zodat N. oorzaak-gevolg beter in kan gaan zien. Volgens mij verwar ik haar alleen maar meer als ik een consequentie aan haar gedrag bind die los van elkaar staan. Daarmee los ik bij N. het directe probleem van niet-luisteren uiteindelijk niet op.

ik waarschuw 3 keer en als hij dan niet luistert gaat hij de gang op en mag hij 2 min nadenken. Hij weet altijd precies waarom hij de gang op moet en erna zegt hij sorry. maar zovaak straffen wij hem helemaal niet meestal is hij best lief

Linda schreef:Wat ik me af vraag... Als je een jong kind in de hoek of op een strafstoeltje zet, blijven ze dan ook echt zitten? Ik heb zelf het idee dat mijn dochter dat niet zou snappen, zeker niet een jaar geleden.

De aanhouder wint en na 30x in 5 minuten hem in de hoek te hebben gezet begreep hij het in een paar dagen. Nu blijft hij 'braaf' staan

Eerst moest hij trouwens op de gang staan maar dat werkte niet met al die deuren. We wonen in een appartement en in de gang hebben we 6 deuren + de voordeur en die kreeg hij na een tijdje dus gewoon allemaal open.

Linda schreef:

Supertalentje schreef:Ik straf ook niet op die manier. Ik geef aan dat iets niet mag, waarom het niet mag en zeg vervolgens wat ie wel mag. Als het moet haal/zet ik het weg of ik zet hem weg.

Hier exact hetzelfde. Vooral het zeggen wat wel mag, een goed alternatief bieden, werkt echt perfect!

Hier ook!