Hoe moet ik dit volhouden?

Naast alle tips om het zelf weer aan te kunnen is het wellicht te overwegen er au pair aan te nemen?

Zus schreef:Naast alle tips om het zelf weer aan te kunnen is het wellicht te overwegen er au pair aan te nemen?

Zodra ze de slaatsloterij wint haha

Charles, dik respect voor je. Ik kreeg een paar weken geleden zo'n goede tip: 'Dan huilt ie maar even' wauw, een lightbulb ging brangen, idd hij huilt ook maar even. Mama is ook een mens. Dus nu parkeer ik hem vaak veilig ergens en ga lekker douchen en naar zijn gejank/gejengel luisteren. Ik laat hem rustig klagen in de box als ik rustig een broodje eet en een boekje lees, daarna vervul ik weer al zijn babywensen. Hij vergeeft het me altijd!

Mijn kinderen spelen het grootste gedeelte van de dag gewoon zelf hoor. Ik vermaak ze echt niet. Doen andere moeders dat echt de hele dag dan? Ik ga 's middags wel eens ergens met ze heen. Even wandelen ofzo, of langs de kinderboerderij. Maar ook wel eens niet. Hier liggen ladingen speelgoed in huis, dus ze zijn alleen maar bezig met ontdekken of met buiten spelen (de oudste) met andere kinderen. Ik voel ook de behoefte niet om ze te vermaken eigenlijk, kinderen kunnen dan toch prima zelf?

Het is wel fijn om te lezen dat de rest hier ook hun huis niet op orde heeft enzovoort. Heb ik ook nooit. Voel me er wel eens schuldig over, maar ja aan de andere kant: lekker boeiend. De kinderen zijn klein, tja dan zijn de eerste jaren gewoon niet netjes. Boeiend.

Ik heb nog maar een klein stukje gelezen, maar het schijnt een goed boek te zijn : ''Luie ouders hebben altijd gelijk''. Over dat je je kinderen juist de kans moet geven om ze de wereld zelf te laten ontdekken enzovoort. En ook tips om het jezelf zo makkelijk mogelijk te maken (naar wat ik gehoord heb). Ik denk dat ik 'm zelf binnenkort ook maar weer ga lenen

.

Pritt schreef:Charles, inzout inderdaad zorgen dat je een wat strakker ritme hanteert. Zowel voor de tweeling als jezelf.
Maak een schema met vaste eet-, slaap- en speelmomenten en hou je daar aan. Als zij eten, ga jij ook eten. Als zij spelen doe jij de afwas en als zij slapen pak jij je rust.

Ik denk dat we allemaal niet perfect zijn en ik vraag me ook altijd af hoe het kan dat anderen zo'n net huis kunnen hebben, terwijl het er bij mij (vooral boven!) uitziet alsof er een bom ontploft is.

Neem echt tijd voor jezelf, desnoods een vast moment in de week. En neem ook tijd voor je relatie. Maak er tijd voor en leg de lat voor andere dingen wat minder hoog!

Dat zeg je goed... ik heb dan wel bijna elke dag het huis netjes aan kant, maar pas als de kinderen al lang en breed op bed liggen. Ik werk me dan in het zweet, om vervolgens nog een krap uurtje voor mezelf over te houden omdat het dan weer bedtijd voor mezelf us, of ik moet werken. En dan schiet de bovenverdieping er bij in hoor! Bedden verschonen lukt nog wel, maar echt stofzuigen en ramen lappen enz boven schiet er hier bij in. Dus, voor het oog lijkt het heel wat hier, maar het gaat ook ten koste van mezelf. Ik ga echt als een razende door het huis als ze in bed liggen, tot ik gewoon moe er van ben. Dat is echt iets waar ik wat aan moet doen, maar ik kan gewoon niet lekker zitten als het nog een bende is....

En dan heb ik het dus alleen nog maar over de benedenverdieping....alles voor het oog. Jaja.....

En idd, kinderen hele dag vermaken? Neuh...

Hahaha, boven is het hier ook zo'n bende.. Beneden gaat allemaal nog wel omdat je overdag nog wel eens wat op kunt ruimen. Maar boven... Overal was enzo. En speelgoed van mijn oudste. Mijn man heeft sinds 5 weken maar weer eens stof gezogen gisteren boven. Nou, dat was ook wel te zien.

Ik heb er gewoon geen tijd en energie voor. Heb een tijdje geprobeerd om een schoonmaakrooster aan te houden, maar dat werkte ook gewoon niet.

Gelukkig ken ik meerdere mensen waar het zo is. Mijn schoonzusje bijvoorbeeld. Als ik denk dat het bij ons erg is, dan ga ik gewoon even langs haar. Dan valt het bij ons altijd mee

Paper Crown schreef:

Zus schreef:Naast alle tips om het zelf weer aan te kunnen is het wellicht te overwegen er au pair aan te nemen?

Zodra ze de slaatsloterij wint haha

Weet je wat het kost en kun je in haar portomonee kijken? Ik vind au pairs nog altijd onderbetaald en er zijn mensen die goedkoper uitzien met een au pair dan met een kdv, al is dat nog niet aan de orde... Wellicht kan ze dan zelf weer werken, als ze zou willen, en op die manier ook zelf weer wat opbouwen.

Zus schreef:

Paper Crown schreef:

Zus schreef:Naast alle tips om het zelf weer aan te kunnen is het wellicht te overwegen er au pair aan te nemen?

Zodra ze de slaatsloterij wint haha

Weet je wat het kost en kun je in haar portomonee kijken? Ik vind au pairs nog altijd onderbetaald en er zijn mensen die goedkoper uitzien met een au pair dan met een kdv, al is dat nog niet aan de orde... Wellicht kan ze dan zelf weer werken, als ze zou willen, en op die manier ook zelf weer wat opbouwen.

Nee en nee, maar het was een grapje. Moet zij zelf weten maar persoonlijk zou ik geen au pair in mijn huis willen waar je je badkamer en eigenlijk je leven mee deelt terwijl je zelf ook thuis bent, snap je?

Een au pair lijkt me vreselijk! De hele dag zo iemand in huis, zou er gek van worden. Nee, een huishoudster is misschien het overwegen waard en verder ben ik juist graag thuis. Ik denk als ik weer ga werken dat dit alleen nog maar erger wordt. Als ik eraan denk word ik al gek. En ja, dan komt iedereen weer met dezelfde opmerkingen: is goed voor je, je moet iets voor jezelf opbouwen, zal fijner zijn. Nou, ik ken mezelf wel beter en weet dat dit voor mij niet geldt en bovendien zit ik met een enorme kater wat betreft werk en weet ik niet of ik ooit nog genoeg zelfvertrouwen zal hebben om weer in deze branche aan de slag te gaan. Serieus ,als ik denk aan werken moet ik nog harder huilen omdat ik me wat dat betreft echt vernederd voel door een aantal gebeurtenissen.

Maar nu zit je ook niet lekker in je vel. Ik zeg niet dat je op stel en sprong weer een baan moet zoeken, of binnen nu en een jaar of weet ik veel wat, maar misschien heeft het wel zin om uit te zoeken wat je wel zou willen. Dat hoeft helemaal niks groots te zijn, je hoeft niet een supercarrière na te streven, maar het is wel fijn om met iets bezig te zijn.

Dat je je vernederd voelt door wat er op je werk is gebeurd is logisch en wat er is gebeurd is ook heel erg oneerlijk.

Charles, nu ik werk heb ik juist meer ritme met Julian en het huis. Nu moet ik voor 07:00 gedoucht zijn,anders kom ik te laat. Doordat het allemaal moet, loopt alle rest eigenlijk ook mee en is ons ritme beter geworden. 's morgens is het rennen en vliegen maar mijn werk vind ik ontspanning, echt!

Ik zoek wel hoor, weet dat t ook nodig is. Er is niet zo heel veel te vinden, ik ga denk ik over naar een andere branche of begin voor mezelf. Maar vooralsnog zit ik in de ziektewet dus kan ik nog niet eens met goed fatsoen solliciteren. Merk wel dat dit gevoel ook langzaam bijtrekt.

Dat kan ik me ook wel weer voorstellen, dat je niet zit te wachten op werk nu.

Maarr (en dat zeg ik niet om je aan het werk te krijgen ) mijn ervaring is wel dat ik juist relaxter weer werd door het werken. Omdat je namelijk niet constant in dezelfde situatie/'sleur' zit. Mijn schoonzusje zegt dat altijd zo grappig: ''Thuis ben ik aan het werk en op het werk relax ik''. Natuurlijk is dat overdreven, maar in de strekking van het verhaal kan ik me wel vinden. Ik vind het echt heerlijk om mijn kinderen even niet om me heen te hebben, dus ik kan het me ook goed voorstellen dat er mensen zijn die juist opgelucht zijn als ze weer aan het werk mogen. Dan zijn ze ook weer veel blijer als ze thuis zijn op de een of andere manier. (voelt voor mij ook zo)

Oh, PC zegt hetzelfde. Alleen wat bondiger

Nou, ik werk maar een paar uur per week, maar ik relax daar ook echt. Het is altijd druk, maar toch geniet ik er ook van, om even wat anders te doen. Zodra het kan wil ik ook graag weer meer uren werken, al is het maar 1 dienst per week van 8 uur, heerlijk! Ik zit nu met het probleem dat we geen oppas hebben, die op ons aansluit, maar zodra dat lukt ga ik meer uren werken. Zeker weten.

Ik hoor van iedereen dat ze juist relaxen van hun werk (andere mama's) en daar word ik eigenlijk nog verdrietiger van en de druk in mij stijgt. Weet niet precies waar dat vandaan komt. Ik denk omdat ik gevoelsmatig nu al aan m'n taks zit en er niks, maar dan ook niks meer bij kan hebben en man man een superstressvolle baan heeft en mij ook niet altijd kan opvangen. Studieboek, wat dat betreft heb ik altijd zoveel respect voor je en is mijn probleem niks bij jouw situatie. Ohja trouwens, lichamelijk ben ik nog niet in orde en heb ik nog steeds trombocytepenie. Dat maakt ook erg moe en heeft zorgen.

Ik weet niet goed wat ik kan toevoegen aan dt topic, want ik heb maar 1 zoon en het nergens aan toe komen herken ik niet. Maar met een tweeling kan ik het mij wel heel goed voorstellen! En ik denk dat het misschien goed is toch inderdaad een planning te maken. Sta bijvoorbeeld om 7.30u op, zorg dat je voor 9u ontbeten hebt, en aangekleed (jijzelf ook niet alleen je kids) daarna naar buiten, of iets in het huishouden, zorg dat je om 12u aan de lunch zit, daarna misschien naar buiten (of huishouden als je dat in de ochtend niet hebt gedaan). Maak zo'n soort schema voor jezelf dat helpt mij bijvoorbeeld in de vakanties dan heb ik ook dagen dat ik veel minder nuttigs in huis doe dan als ik naar school ga en het druk heb. Ookal hou je je er ongeveer aan, dat helpt misschien ook al.
En inderdaad proberen minder perfect te zijn, wat Susan zei, schuldig voelen over niet weg gaan als het mooi weer is, dat herken ik ook niet, C. amuseert zich thuis ook (ok nu niet, want hij verveelt zich en is chagrijnig) maar je bent niet alleen een goede moeder als je alleen maar aan je kinderen denkt en dus alleen maar leuke dingen voor ze doet, je bent ook een goede moeder als je eens lekker aan jezelf denkt en op de bank ploft, of de was gaat ophangen of een broodje gaat eten!

Charles: Het is ook heel wat wat je korte tijd allemaal moet zien te verwerken. Je 2 wondertjes, je baan, je gemoedstoestand. Alles bij elkaar is het niet niks! Sowieso is er niemand die van een ander verwacht dat diegenen de perfecte moeder is, ik (als niet moeder zijnde) heb het idee dat moeders vooral van zichzelf denken dat ze perfect moeten zijn. Natuurlijk hoeft dat niet! Als ik foto's van jullie zie, zijn je kleintjes altijd erg blij en tevreden (afgezien van de standaard baby dingen zoals dat knijpen) en dat zullen ze echt niet minder zijn als jij niet opgeruimd hebt of de hele dag met ze gespeeld hebt.
Je moet ook echt aan jezelf denken. Aan een happy mommy hebben ze meer dan aan perfecte mommy die het hele huis keurig aan kant heeft! (Ik zie dan gelijk zo'n wit huis voor me waar kindjes niks mogen, straks maken ze de boel nog vies en rommelig.. Krijg je geen blije kindjes van denk ik.)

Charles schreef:Ik hoor van iedereen dat ze juist relaxen van hun werk (andere mama's) en daar word ik eigenlijk nog verdrietiger van en de druk in mij stijgt. Weet niet precies waar dat vandaan komt. Ik denk omdat ik gevoelsmatig nu al aan m'n taks zit en er niks, maar dan ook niks meer bij kan hebben en man man een superstressvolle baan heeft en mij ook niet altijd kan opvangen. Studieboek, wat dat betreft heb ik altijd zoveel respect voor je en is mijn probleem niks bij jouw situatie. Ohja trouwens, lichamelijk ben ik nog niet in orde en heb ik nog steeds trombocytepenie. Dat maakt ook erg moe en heeft zorgen.

Bedoel je nu studiebol of mij? Je hoeft je niet minder te voelen dan wie dan ook hoor!

Charles schreef:Een au pair lijkt me vreselijk! De hele dag zo iemand in huis, zou er gek van worden. Nee, een huishoudster is misschien het overwegen waard en verder ben ik juist graag thuis.

Ik heb via de WMO hulp in de huishouding, 3 uurtjes in de week, echt, ik ben er zo blij mee! Ik was ook het totale overzicht kwijt, nog steeds is het niet perfect, maar er valt wel een kleine last van mijn schouders. Ik heb haar nu een week niet gehad, het is boven echt een puinbak op het moment. Ik zie ook gewoon niet waar ik moet beginnen.
Misschien is dat een optie.

En hier zijn ze ook vaak ranzig, ik loop ook echt niet de hele dag achter ze aan met een doekje, ik laat ze al heel lang gewoon zelf eten. Dan had ik mijn moment om te eten ook.
Ik moet zo naar de psychiater, is even een verplicht gesprekje, maar heb geen oppas, dus ze moeten mee. Boodschappen doen is op dit moment een drama! Ik doe het dan ook meestal pas als vriend thuis is.

Omdat je zo'n chaos in je hoofd hebt zie je denk ik alles ook als een chaos. Terwijl het misschien niet zo erg is als jij denkt. Ik zei laatst tegen een vriendin: 'Let even niet op de troep' zei ze: 'Pc, het is hier netjes hoor' (klopt want ze had het washok niet gezien ) maar het viel dus in haar ogen best mee. Wat jij niet moet onderschatten is dat thuiszitten bij de kids wanneer ze ook nog met zijn tweeen zijn in de zelfde leeftijd echt bikkelhard werken is. Als Julian vervelend is, zeg ik wel eens tegen tegen hem: 'Zo morgen ben je oma's probleem, mama gaat lekker werken'. Dat kan jij niet, jij bent continue in jullie eigen 'zooi' met twee kwijlballen die je huis ondersteboven zetten en ze zijn nog geen 2 turven hoog ook nog. Never a moment alone. Toen ik klein was zei mijn moeder tegen mij dat ze warm thee drinken luxe vond. Snapte ik nooit. Nu weet ik dat ze gewoon koude thee achterover sloeg omdat mijn broertje en ik altijd voorgingen. PLUS en dat is gewoon wel zo, dat merk ik aan mezelf ook, omdat ik thuis ben bij Julian op de dagen dat ik niet werk, heb ik het idee dat mijn man wel van mij verwacht dat ik dingen doe in huis terwijl ik nog niet eens rustig kan plassen. Dat maakt alles nog wat lastiger. Als je niet thuis bent kan je het niet doen ook, zo voelt het gewoon.

Paper Crown schreef:Omdat je zo'n chaos in je hoofd hebt zie je denk ik alles ook als een chaos. Terwijl het misschien niet zo erg is als jij denkt. Ik zei laatst tegen een vriendin: 'Let even niet op de troep' zei ze: 'Pc, het is hier netjes hoor' (klopt want ze had het washok niet gezien ) maar het viel dus in haar ogen best mee. Wat jij niet moet onderschatten is dat thuiszitten bij de kids wanneer ze ook nog met zijn tweeen zijn in de zelfde leeftijd echt bikkelhard werken is. Als Julian vervelend is, zeg ik wel eens tegen tegen hem: 'Zo morgen ben je oma's probleem, mama gaat lekker werken'. Dat kan jij niet, jij bent continue in jullie eigen 'zooi' met twee kwijlballen die je huis ondersteboven zetten en ze zijn nog geen 2 turven hoog ook nog. Never a moment alone. Toen ik klein was zei mijn moeder tegen mij dat ze warm thee drinken luxe vond. Snapte ik nooit. Nu weet ik dat ze gewoon koude thee achterover sloeg omdat mijn broertje en ik altijd voorgingen. PLUS en dat is gewoon wel zo, dat merk ik aan mezelf ook, omdat ik thuis ben bij Julian op de dagen dat ik niet werk, heb ik het idee dat mijn man wel van mij verwacht dat ik dingen doe in huis terwijl ik nog niet eens rustig kan plassen. Dat maakt alles nog wat lastiger. Als je niet thuis bent kan je het niet doen ook, zo voelt het gewoon.

Dat is voor mij ook echt de reden dat ik vanaf morgen weer aan het werk ga. Ik vind het aan de ene kant heel lastig en kan er ook wel om janken omdat ik bang ben dat ik het niet trek, maar ik weet als ik eenmaal weer ben begonnen dat het ook wel fijn is om wat anders te hebben. Ik word op dit moment gek van de zooi boven op zolder, mijn was is een chaos. Mijn vriend heeft nu een lang weekend vrij, hij is kinderloos het weekend, dus hij zal er wel wat orde in brengen.

Hahaha dat met die thee! Zo herkenbaar, heb net koude thee op. Pc, dat heb je mooi gezegd. Je hebt gelijk denk ik, jullie allemaal. Alleen als je niet gezond en uitgerust bent ontbreekt de kracht ergens alleen uit te komen merk ik.

Zo, tijd voor een kop WARME thee. Heb ze tegelijkertijd in bed gelegd.