Re: Hoe moet ik dit volhouden?

Printje di 7 mei 2013 - 8:13

Wat naar dat je je zo voelt, ik heb het al vaker gezegd maar ik heb zoveel bewondering voor tweelingmama's. Pfff ik vind een kleine aap soms al zo zwaar laat staan twee van dezelfde leeftijd.

De meeste dingen zijn idd al gezegd maar neem idd even pas op de plaats. En het huishouden stel idd prioriteiten of laat de kinderen op hun manier 'helpen' doek in de handjes en een plastic iets erbij was hier al reden om weer ff zoet te zijn.

Nana di 7 mei 2013 - 10:06

Komt de zorg alle dagen dat je vriend werkt op jou neer? Lijkt me echt heel pittig. Is een vaste dag in de week oppas misschien mogelijk zodat jij tijd hebt om weer op te laden, lekker naar de kapper, even winkelen.

Coco di 7 mei 2013 - 19:35

Ik herken het heel goed. En ik vrees dat het helaas een kwestie is van overleven. De eerste jaren zijn echt tropenjaren.
Laat in ieder geval het huishouden liggen als de kleintjes slapen zodat je iets meer rust hebt. Het enige wat ik deed was stofzuigen zodat de vloer schoon was voor ze. Ik ben altijd gaan slapen, een serie kijken of op mijn gemak een kop thee gaan drinken en ondertussen internetten als de kinderen slapen overdag. Nog steeds trouwens als ze nog een middagdutje doen en 's avonds als ze in bed liggen doe ik nog maximaal een half uurtje wat en dan neem ik ook de tijd voor mijzelf. Echt even een rustmomentje, zonder rustmomentjes in te lassen voor jezelf is het echt niet vol te houden. Wij hebben ook wel op elkaar lopen snauwen, nog steeds wel af en toe als het weer zo'n gezeikdag is. Maar wij begrijpen het ook wel van elkaar en maken daar meestal niet zo'n punt van. Daarnaast laten we elkaar zeker onze waarderen ook zien. Begrijpt jouw man jouw manier van reageren en uit je ook je waarderingen nog wel naar elkaar uit en andersom? Je ondergewaardeert voelen kost ook enorm veel energie.

Jezzie di 7 mei 2013 - 19:49

Ik heb geen tips voor je, maar wil je even een hug

geven.

Susan di 7 mei 2013 - 22:10

Het is inderdaad zwaar de eerste periode, zeker met twee kinderen (ik heb dan wel geen tweeling maar ik vond het ook zwaar met een baby en een klein peutertje die op verschillende tijden sliepen), maar probeer in godsnaam wel voor jezelf te zorgen. Ik ben ook niet van het laten huilen, maar soms moet het even. Je laat je kinderen niet bewust huilen omdat je vindt dat ze dat maar moeten leren, je laat ze soms heel even huilen omdat je zelf nou eenmaal ook een mens bent dat moet eten, drinken en af en toe naar de wc gaat.

Toen Ezra een kleine baby was kocht ik altijd muesli van Dorsett Cereals, daar deed ik dan wat yoghurt en suiker bij en dat was echt een klein verwenmomentje. Ik vond het sneller en makkelijker dan boterhammen smeren, ik vond het ook lekker en ik kon er weer even op vooruit. Ook zorgen dat je genoeg drinkt, desnoods koop je drinkpakjes voor jezelf, als het maar werkt.

En neem die rust als ze slapen. Opruimen komt wel weer een keer. Desnoods ga je met je rug naar de rommel toe zitten.

Wat bij mij ook werkte was veel wandelen in de duowagen, dan kwam ik ook tot rust. Soms vielen ze dan allebei in slaap en dan kon ik even ergens gaan zitten (dan zie je de rommel ook niet). Met Ezra in de wagen heb ik ook veel heen en weer gelopen over de achterste rij van de bibliotheek (natuurlijk niet als hij aan het brullen was) en als hij dan sliep ging ik een boekje lezen tot hij weer wakker was. Dan was ik er ook even uit en zag de rommel niet. Je moet proberen inventief te zijn in het zoeken naar momenten voor jezelf, dat heb je echt nodig.

Gast di 7 mei 2013 - 22:18

Heb niet veel toe te voegen aan dit topic, maar wil je even een dikke knuffel geven hug

Sanne di 7 mei 2013 - 22:25

Probeer de hoge eisen aan jezelf los te laten. Je hebt alleen jezelf ermee, want de meeste mensen interesseert het geen hol of jij je huis keurig op orde hebt en dat alles op rolletjes verloopt of dat er een paar manden wasgoed op bed liggen te wachten. Verder denk ik dat de tips over samen eten wel goed zijn. Als de kinderen ontbijten, kun je er gewoon bij gaan zitten en zelf ook iets naar binnen werken. Ik ontbijt (wat Susan al zegt) ook vaak met een bak yoghurt en muesli. Dat is snel gemaakt en dat eet ik op, terwijl ik mijn dochter ook help met haar ontbijt.

Ik weet niet of ik het goed begreep, maar eten je kinderen ook op verschillende tijden? Dus eerst R. en daarna J.?
Misschien kun je proberen om een wat strakker schema te hanteren, waarbij jullie gewoon tegelijkertijd eten en ze tegelijk naar bed gaan? Ik doe/deed thuis eigenlijk altijd alles op verzoek, maar op het KDV gaat mijn dochter sinds ze ongeveer 10 maanden is gewoon met het ritme daar mee. Ik was echt verbaasd dat ze zonder problemen om 9:45 naar bed gaat daar, omdat alle kindjes op dat moment gaan slapen. Thuis hoefde ik dat niet te proberen (dacht ik), terwijl ze daar gewoon in dat ritme meedraaide. Zoiets zou jou misschien wat meer rust kunnen geven.

Susan di 7 mei 2013 - 22:26

Wat ik deed toen Yrsa er net was, was ook gewoon een bak studentenhaver neerzetten en daar af en toe een handje uit nemen. Zit veel ijzer in, ik kreeg er wel meer energie van.

_Lana_ di 7 mei 2013 - 23:06

Charles schreef:Dank voor de tips. Het moeilijke is denk ik dat er geen concrete verbetering of mindere belasting in zicht is. Want feit is en blijft dat ik gewoon superveel werk en moeite om handen heb de komende jaren en tegelijkertijd hou ik zo veel van ze en zijn ze de reden dat ik nog opsta sochtends. Heel rare situatie. Maar ik zie dus geen licht aan het einde van de tunnel en daar verandert een nachtje logeren of een uurtje oor onszelf niks aan.

Ik kan je wel vertellen dat dit écht beter wordt!

Verder kan ik me bij de rest aansluiten. En wat Sanne zegt, is ook een hele belangrijke denk ik. Probeer je kinderen weer in hetzelfde ritme te krijgen.
Blijven volhouden. Dat zal je heel veel meer rust geven.
Er zal vast wel een keer een kind eerder wakker zijn, maar de tijd dat ze samen slapen, heb je wel even voor jezelf.
Dit is wel een kwestie van volhouden.
Maar vooral bij een tweeling is die regelmaat erg belangrijk.
En zorg ervoor dat je wat eet, dan piepen ze maar even op het speelkleed. Je moet goed voor jezelf zorgen.

Hele dikke Hoe moet ik dit volhouden? - Pagina 2 699888

Hoe moet ik dit volhouden? - Pagina 2 699888

voor jou!!

Linda di 7 mei 2013 - 23:16

Ik vind een baby en een peuter al vrij zwaar. Ik wil niet weten hoe ik zou functioneren met een tweeling. Ik denk ook dat overleven de enige oplossing is. hug

Daarnaast zijn de meeste ideeën al gegeven. Man smeert 's avonds mijn brood voor overdag. Dat is echt handig. Dan kunnen dochter en ik tenminste iets eten wat zo klaar is.
Opruimen en schoonmaken doe ik overdag niet. Dat gebeurt 's avonds (voornamelijk mijn man).
En inderdaad niet te veel eisen stellen aan jezelf. Dat nekt je echt hoor!
Veel sterkte! Hopelijk zie je gauw wel wat licht aan het einde van die tunnel.

Charles di 7 mei 2013 - 23:32

Bedankt voor de tips allemaal! Ik heb er wel wat aan, ik ga ze proberen. Susan, fijn dat jij weer wat meer post. Bedankt voor je adviezen en ook fijn te lezen dat er herkenbaarheid is, is welke mate dan ook.

Structuur aanbrengen is wel echt een aandachtspunt. Ik slikte altijd Ritalin, daarmee ging het wel maar sinds 3 weken ben ik daarmee opgehouden omdat dat weer andere nadelen heeft die niet opwegen tegen dit verhaal. Maar dat vind ik wel echt moeilijk. En sinds ik kindjes heb lijkt het wel alsof ik niet meer echt kan ontspannen omdat ik altijd met een half oor luister of ik niks hoor. Die hoge eisen, daar heeft de psycholoog het ook altijd over. Dat is idd een aandachtspunt.

Ik heb alles op een lijstje gezet en zal het aanstaande week met de psych eens doornemen.

Herkennen jullie trouwens het gevoel dat was je ook doet, je aan het eind van de dag gewoon een shitgevoel overhoudt en je je ondanks alle moeite nog steeds de grootste losermoeder die er rondloopt voelt? Terwijl ik ergens ook wel weet dat ik niet nog meer kán doen. Maar ik vraag me oprecht af hoe andere moeders het voor elkaar krijgen elke avond te koken, boodschappen in huis te hebben en schone kinderen en huizen te hebben.

Susan di 7 mei 2013 - 23:41

Ik voel me nog steeds heel vaak een losermoeder. Ik voel me vandaag een losermoeder.

Maandag heb ik met Yrsa een fietstochtje gemaakt en we hebben een pannenkoek gegeten op een terrasje, 's middags nog met beide kinderen naar de kleine speeltuin geweest. Gisteren op de fiets naar de grote speeltuin en een ijsje gegeten. Vandaag was er regen voorspeld dus ik dacht, we blijven thuis en ik ga al het strijkwerk doen en af en toe spelen we wat, tussen de middag bak ik pannenkoeken, we gaan aan het eind van de dag ook weer een lang weekend weg. Maar nu regent het dus helemaal niet en nu voel ik me schuldig en slecht dat we binnen zijn. En dus een losermoeder.

Zelfs als ik wel iets leuks met haar aan het doen ben voel ik me nog een losermoeder omdat ik dan denk dat andere moeders veel leukere dingen aan het doen zijn met hun kinderen.

Parisienne di 7 mei 2013 - 23:43

Ik voel me ook weleens een losermoeder of gefaald als we weer een dag niks gedaan hebben en maar thuis gezeten hebben. Helaas komt het vaker voor dan ik wil. Een rotgevoel! Ik vraag me ook vaak af hoe anderen het allemaal doen. Het is nu middag, ik heb nog niks nuttigs gedaan. Bah!

Mamsie di 7 mei 2013 - 23:48

Meis toch dat is echt een illusie! Schoon huis? Nope. Schone kinderen? Ook niet.
Boodschappen? Tja voor de helft en dan regelmatig mijn man smsse met wat hij ff moet halen bij de winkel voor hij thuis komt.
In het weekend kook ik niet.

Om je even een beeld te geven: ik zit nog in m'n stinkende pyama, de jongste heeft ook z'n pyama aan en dan 2 verschillende. Ook een vies gezicht en zwarte pootjes.
De oudste 2 heb ik zonder schoon ondergoed en in hun joggingbroek naar buiten gestuurd. Ze hebben niet eens hun tanden gepoetst. Om dan over het huis en de was maar niet te spreken.

Heel vervelend dat je het zo voelt. Ik herken het wel van toen de kinderen nog kleintjes waren. Geen tijd voor iets! Nu ze groter zijn is dat niet meer.
Probeer toch om die standaard voor jezelf naar beneden te zetten want zo blijf je je rot voelen.

Siamsa di 7 mei 2013 - 23:49

Lieve Charles, ik wil je even een hele dikke knuffel geven hug

Ik heb geen kinderen dus ik kan daar niet over mee praten, maar ik weet wel dat het beeld wat jij hebt (moeders met opgeruimde huizen, elke avond tijd en energie om gezond te koken, altijd schone kinderen etc.) niet realistisch is. Ik heb op Facebook heel veel jonge meiden/vrouwen met kinderen, en vanaf achter het scherm lijkt alles perfect met foto's van kindjes tijdens picnics en leuke uitjes naar de dierentuin en spelletjes aan de keukentafel, maar aan de binnenkant (en daar bedoel ik niet alleen het huis mee) kan het er heel anders uit zien. Met een van die meiden heb ik ook echt real life contact (als in, meer met elkaar praten dan alleen 'hoi, hoe gaat met? Goed? Mooi, met mij ook), de beste vriendin van mijn vriendin, en bij haar is het dus ook echt niet zo rooskleurig als je misschien zou denken als buitenstaander die alleen wat foto's op Facebook ziet. Die opruimde huizen etc. zijn eerder uitzonderingsgevallen. Denk dus alsjeblieft niet dat jij een waardeloze huisvrouw, echtgenote en moeder bent, want dat is echt niet zo! Je bent een topper!

Edit: Als ik jou puur alleen via Facebook zou kennen, en niet jou verhalen op het forum zou kennen, zou ik ook denken dat alles perfect is bij jou. Op die manier ga je als moeder al gauw denken dat alles bij iedereen perfect is behalve bij jou thuis, waardoor je dus onzeker wordt. Onrealistisch dus.

Linda di 7 mei 2013 - 23:49

Ik vind jullie allemaal geen losermoeders! Een dagje binnen zitten is toch niet zo erg. Ik voel me er ook wel eens schuldig over, maar dochter heeft het eigenlijk dan ook gewoon naar haar zin, dus dan probeer ik dat weer los te laten.

LDJ di 7 mei 2013 - 23:51

Charles schreef:
Herkennen jullie trouwens het gevoel dat was je ook doet, je aan het eind van de dag gewoon een shitgevoel overhoudt en je je ondanks alle moeite nog steeds de grootste losermoeder die er rondloopt voelt? Terwijl ik ergens ook wel weet dat ik niet nog meer kán doen. Maar ik vraag me oprecht af hoe andere moeders het voor elkaar krijgen elke avond te koken, boodschappen in huis te hebben en schone kinderen en huizen te hebben.

Ik voel me ook wel eens een losermoeder en ook wel eens een loservrouw.
En ik krijg het ook echt niet voor elkaar om altijd en een schoon huis, en savonds eten op tafel t hebben, boodschappen in huis te hebben en een schoon kind te hebben.
Mijn man is om half 5 thuis en die kookt ook wel eens.
Boodschappen doen we samen 1x in de week, zodat ik soms alleen maar kleine dingen hoef te halen. Ik heb wel eens geprobeerd om zelf alle boodschappen te doen met mijn dochter, maar wat een gedoe.
Ik zou het allemaal graag zelf willen doen, maar dat lukt me niet.
En dan heb ik nog maar 1 kind Rolling Eyes

.

Gast di 7 mei 2013 - 23:58

Dikke knuffel Hoe moet ik dit volhouden? - Pagina 2 699888

ik hoop dat je een manier vindt om van het idee af te komen dat je een losermoeder bent. Want dat ben je echt niet. Je stopt al je liefde en energie die je nu hebt in je kindjes en man en niet onbelangrijk in jezelf. Je doet wat je kunt en dat is echt niet te weinig. Je kindjes zijn blij en gezond en komen helemaal niks te kort! Nu nog zorgen dat jij niks te kort komt!

En ik heb geen kindjes dus ik weet er niks van maar misschien helpt het toch om even een nachtje samen weg te gaan? Even lekker uitslapen en samen ontbijten, even geen kindjes maar tijd voor elkaar. Dat is geen structurele oplossing, maar misschien wel even lekker en kijk je er als je terug bent weer met een wat frissere blik tegen aan. Ik wil best op je lieve kindjes passen dan! Al snap ik dat je dat niet aandurft, want dan neem ik ze mee naar huis, haha ;-).

sonly di 7 mei 2013 - 23:58

Jullie zijn allemaal helemaal geen losermoeders! Jullie willen het beste voor jullie kinderen en dat maakt jullie juist topmoeders. En dan is het heus niet erg dat er rotzooi in huis ligt of dat de kids even aan het piepen zijn, dat hoort bij kinderen. Die moeten uiteindelijk ook leren dat sommige dingen in het leven wat meer moeite kosten, of dat ze soms even op hun beurt moeten wachten.

Het gevoel herken ik overigens wel, en ik ben zelf nog niet eens moeder. (I wish!) Maar ik heb het soms al met studie/werk/sociale contacten. Maar ik probeer dat mijn gedachten om te buigen. Van een negatieve gedachten naar een neutrale of positieve. Werkt niet altijd, maar anders kom je helemaal in een negatieve spiraal.

Siamsa wo 8 mei 2013 - 0:02

Susan, wie zegt dat kinderen activiteiten buitenshuis per definitie leuker vinden dan binnenshuis (en om het huis)? Als kind genoot ik ontzettend van buitenspelen met mijn broertje en/of de buurtkinderen in huis, de tuin, op straat of in het bos (lag toevallig pal achter ons huis, vandaar). We gingen ook wel eens met het gezin een dagje uit, maar omdat we dat niet heel vaak deden, genoten we daar juist extra van als we dat wel deden. Als ik als kind had moeten kiezen tussen een week lang elke dag een dagje uit of elke dag lekker thuis en in de buurt spelen, had ik absoluut voor dat laatste gekozen. Heerlijk vond ik het. Mijn broertje en ik konden ons ook de hele dag binnen vermaken, lekker met de duplo, lego, play-mobiel en ander speelgoed een 'grote stad' bouwen, zoals we dat zelf noemden. Denk alsjeblieft niet dat je een slechte moeder bent omdat je een dagje met de kids thuis bent terwijl het lekker weer is. Waarom zou je er per se op uit moeten gaan als het lekker weer is buiten? Kinderen vermaken zich ook prima in en rond huis, ze denken echt niet: tsss het is lekker weer en wij blijven thuis? Wat een stomme mama!'

studiebol wo 8 mei 2013 - 0:02

charles, sinds vorig jaar november hebben wij een schoonmaakster. Ik kreeg het in mijn eentje niet meer voor elkaar. Hier gaat het helaas niet op dat mijn vriend in het weekend thuis is en we dan samen van alles kunnen doen. Dus ik was voor mijn gevoel alleen maar bezig met schoonmaken, maar eigenlijk deed ik dan ook weer niet genoeg want het was nooit opgeruimd.

1x in de twee weken komt ze en ze doet mijn boven verdieping helemaal en heel goed. Dat betekente dat ik alleen nog maar een keer hoeft te stofzuigen in de tussen tijd en misschien een keer de wc. Verder zijn we niet veel boven dus blijft het in die twee weken ook schoon en heb ik veeeel meer rust.

Verder zou ik echt proberen de kids weer in hetzelfde ritme te krijgen. Er is heel wat voor te zeggen dat je alles op verzoek doet maar de andere kant vind ik dat er ook wat voor te zeggen is als jij energie krijgt/hebt dus ik zou er echt voor proberen te zorgen dat ze weer in hetzelfde ritme komen.

En in mijn ogen hoef jij je kids ook niet de hele dag te vermaken, ze krijgen er niks van als ze is even 10 minuten zich zelf moeten vermaken zodat jij even een kopje thee kan drinken en kan zitten.

Susan wo 8 mei 2013 - 0:04

Siamsa schreef:Susan, wie zegt dat kinderen activiteiten buitenshuis per definitie leuker vinden dan binnenshuis (en om het huis)? Als kind genoot ik ontzettend van buitenspelen met mijn broertje en/of de buurtkinderen in huis, de tuin, op straat of in het bos (lag toevallig pal achter ons huis, vandaar). We gingen ook wel eens met het gezin een dagje uit, maar omdat we dat niet heel vaak deden, genoten we daar juist extra van als we dat wel deden. Als ik als kind had moeten kiezen tussen een week lang elke dag een dagje uit of elke dag lekker thuis en in de buurt spelen, had ik absoluut voor dat laatste gekozen. Heerlijk vond ik het. Mijn broertje en ik konden ons ook de hele dag binnen vermaken, lekker met de duplo, lego, play-mobiel en ander speelgoed een 'grote stad' bouwen, zoals we dat zelf noemden. Denk alsjeblieft niet dat je een slechte moeder bent omdat je een dagje met de kids thuis bent terwijl het lekker weer is. Waarom zou je er per se op uit moeten gaan als het lekker weer is buiten? Kinderen vermaken zich ook prima in en rond huis, ze denken echt niet: tsss het is lekker weer en wij blijven thuis? Wat een stomme mama!'

Ja weet ik, maar ik doe binnenshuis ook niet heel veel boeiends vandaag. Ja, ik heb pannenkoeken voor haar gebakken en even met haar gespeeld maar voor de rest ben ik niet vooruit te branden.

Ze zit nu wel leuk te spelen dus dan voel ik me niet zo schuldig.

Liadan wo 8 mei 2013 - 0:13

Ik voel me ook wel eens een losermoeder, vooral als de tv te lang heeft aangestaan en het huis nog een puinhoop is.
Er zullen maar weinig moeders zijn denk ik die 's avonds het huis piekfijn in orde hebben, de kinderen schoon, eten op tafel en boodschappen hebben gedaan. Mij lukt dat nooit.
Verder denk ik dat je al wel fijne tips gehad hebt in dit topic, ik hoop dat je er iets mee kan en je je wat beter gaat voelen.

Siamsa wo 8 mei 2013 - 0:17

Maar je hoeft toch niet altijd iets 'boeiends' te doen samen met haar? Zet haar bijvoorbeeld aan de keukentafel met kleurpotloden en lees zelf even een tijdschrift aan dezelfde keukentafel of doe je administratie of pak het forum er even bij), zeg af en toe hoe mooi ze wel niet kan kleuren, en het is ook al genoeg. Je hoeft niet altijd iets MET je kind te doen, erbij zijn is ook al genoeg. En het is ook niet erg als jij tussendoor even de afwas of de was gaat doen. Kinderen kunnen zich prima zelf vermaken (en als ze dat niet kunnen, moeten ze dat leren, vind ik). Probeer echt die gedachte te veranderen dat je je schuldig moet voelen. Die gedachte komt niet overeen met wat Yrsa voelt of verwacht van jou.

De dag die jij nu beschrijft klinkt gewoon als een lekker dagje binnenshuis met een warme moeder. Je hebt pannenkoeken gebakken, met haar gespeeld en ze zit nu lekker zelf te spelen. Prima toch? En ook al had je geen pannenkoeken gebakken, dan was het nog een leuke dag geweest.

Gast wo 8 mei 2013 - 0:23

Charles, inzout inderdaad zorgen dat je een wat strakker ritme hanteert. Zowel voor de tweeling als jezelf.
Maak een schema met vaste eet-, slaap- en speelmomenten en hou je daar aan. Als zij eten, ga jij ook eten. Als zij spelen doe jij de afwas en als zij slapen pak jij je rust.

Ik denk dat we allemaal niet perfect zijn en ik vraag me ook altijd af hoe het kan dat anderen zo'n net huis kunnen hebben, terwijl het er bij mij (vooral boven!) uitziet alsof er een bom ontploft is.

Neem echt tijd voor jezelf, desnoods een vast moment in de week. En neem ook tijd voor je relatie. Maak er tijd voor en leg de lat voor andere dingen wat minder hoog!

Gesponsorde inhoud