Waarom benadrukken moeders dit zo?

Caroow schreef:

KimRosenberg85 schreef:@Artemis, die moeders bestaan zéker, ik ken er inmiddels ook een paar...

Het jammere aan de hele situatie is dat het voor een kind niet gezond is, die voortdurende focus. Een kind is juist gebaat bij ouders die een liefdevolle relatie hebben, met genoeg aandacht voor het kind, maar óók voor elkaar! Een kind moet ook leren dat papa en mama zelf ook een leven hebben en dat hij niet altijd het middelpunt van het universum is. Dat zie ik tegenwoordig steeds vaker mis gaan...

Ik zie 100 keer liever een kind wat 'te veel' aandacht krijgt dan een kind wat te weinig aandacht krijgt. Jammer genoeg gaat dat tegenwoordig ook nog vaak mis.

Natuurlijk, te weinig aandacht is het andere uiterste, maar ik denk echt dat er óók grote problemen kunnen ontstaan bij een teveel aan aandacht. Als je daardoor je eigen leven, partner en vrienden, werk en hobby's uit het oog verliest zorgt dit uiteindelijk ook niet voor een gezonde situatie. Een kind is gebaat bij een moeder die goed in haar vel zit, niet een moeder die verlaten wordt door haar man, geen vrienden, geen werk en geen eigen leven heeft en alleen maar oog heeft voor haar kind...

Apart dan dat ik die mensen nauwelijks ken, Artemis. Het ligt over het algemeen toch wel heel wat genuanceerder dan dat jij het stelt.

KimRosenberg85 schreef:

Caroow schreef:

KimRosenberg85 schreef:@Artemis, die moeders bestaan zéker, ik ken er inmiddels ook een paar...

Het jammere aan de hele situatie is dat het voor een kind niet gezond is, die voortdurende focus. Een kind is juist gebaat bij ouders die een liefdevolle relatie hebben, met genoeg aandacht voor het kind, maar óók voor elkaar! Een kind moet ook leren dat papa en mama zelf ook een leven hebben en dat hij niet altijd het middelpunt van het universum is. Dat zie ik tegenwoordig steeds vaker mis gaan...

Ik zie 100 keer liever een kind wat 'te veel' aandacht krijgt dan een kind wat te weinig aandacht krijgt. Jammer genoeg gaat dat tegenwoordig ook nog vaak mis.

Natuurlijk, te weinig aandacht is het andere uiterste, maar ik denk echt dat er óók grote problemen kunnen ontstaan bij een teveel aan aandacht. Als je daardoor je eigen leven, partner en vrienden, werk en hobby's uit het oog verliest zorgt dit uiteindelijk ook niet voor een gezonde situatie. Een kind is gebaat bij een moeder die goed in haar vel zit, niet een moeder die verlaten wordt door haar man, geen vrienden, geen werk en geen eigen leven heeft en alleen maar oog heeft voor haar kind...

Deze moeders ken ik niet en het beeld wat jij nu schetst lijkt mij wat overdreven, maar goed dat is niks nieuws..

Gevalletje door de bomen het bos niet meer zien?

Ik merk wel verschil. Bij mijn dochter ben ik nog erg overdreven. Ik ben zo blij met haar, vind haar zo mooi, leer haar steeds een beetje meer kennen en ontwikkelen.. Ik vind het lastiger om haar wat meer los te laten omdat ze nog zo afhankelijk is en ik pas mijn ritme op haar aan. Ze kan zich niet zelf redden. Bij onze zoon, die 4,5 is, heb ik het een stukje makkelijker. Hem kan ik makkelijker los laten, ik ken hem beter en hij red zich zelf ook prima. ook als hij naar opa wil, of buiten gaat spelen. Van hem hou ik net zoveel en ben ik net zo blij, alleen is het niet meer zo nieuw. Hij is onze zoon, en hoort bij ons. Maar binnen ons gezin kan hij ook zijn eigen gang al gaan, hij verteld ook zelf als hij dingen heeft geleerd/gemaakt of gedaan. Onze dochter kan dat niet. Daarbij zijn ze voor mij wel het belangrijkste in mijn leven. Ik wil hun graag een fijn leven geven, leuke dingen met ze doen en zorgen dat ze fijn opgroeien.. Daarbij blijf ik wel lekker werken, en ook zonder kindjes weg gaan. Aangezien er meer is dan alleen de kinderen.

Ik zie in mijn omgeving ook geen moeders die de rest van hun leven uit het oog verliezen en alleen maar met de kinderen bezig zijn.

Parel schreef:Maar wederom, rood, dat weet je niet als je het niet zelf meemaakt.

Wat weet ik niet als ik het niet zelf meemaak? Ik heb het gewoon over wat ik prettig vind aan Artemis' kijk op dingen, c'est ca.