Re: Waarom benadrukken moeders dit zo?

Thunder ma 6 mei 2013 - 19:57

Luce schreef:
Rood schreef:Ik ben zó blij met Artemis in dit soort topics.

Waarom?

Nou, je kunt ook overdrijven hoor. Zoveel bijzonders zegt ze toch niet?

Bolleke ma 6 mei 2013 - 19:59

Mijn zoon is een stukje van mijzelf. Dat kun je niet vergelijken met vriendschappen.

tweeling ma 6 mei 2013 - 20:01

Ik heb dat nog nooit gehoord eigenlijk...

Gast ma 6 mei 2013 - 20:03

Rataplan schreef:
Luce schreef:
Rood schreef:Ik ben zó blij met Artemis in dit soort topics.

Waarom?

Nou, je kunt ook overdrijven hoor. Zoveel bijzonders zegt ze toch niet?

Echt wel

Gast ma 6 mei 2013 - 20:04

Luce schreef:
KimRosenberg85 schreef:En als je kind een zware misdaad begaat? Een psychopaat blijkt te zijn, zich ontwikkeld tot een seriemoordenaar, een verkrachter? Daar ben ik dan wel benieuwd naar...

Dan nog gaat dat niet over. Ik snap niet zo hoe goed dat je dat niet begrijpt.

Ik denk eigenlijk dat dat best over kan gaan. Ik kom regelmatig ouders tegen die niets van hun kind willen weten.

Luce ma 6 mei 2013 - 20:20

Ik geloof daar niet in. Nou ja, bij normaal denkende wezens dan. Je hebt natuurlijk altijd uitzonderingen helaas. Het is natuurlijk gezien gewoon niet normaal dat een ouder een kind verstoot.

Gast ma 6 mei 2013 - 20:24

Luce schreef:Ik geloof daar niet in. Nou ja, bij normaal denkende wezens dan. Je hebt natuurlijk altijd uitzonderingen helaas. Het is natuurlijk gezien gewoon niet normaal dat een ouder een kind verstoot.

Nee, maar het gebeurt wel. De band met je kinderen is ook weer niet iets heiligs ofzo, het worden ook gewoon volwassenen waar je flink gedoe mee kunt krijgen,ik vind het te kort door de bocht om te zeggen dat dat bij normaal denkende wezens niet gebeurt eigenlijk.

VeryCherry ma 6 mei 2013 - 20:29

Artemis schreef:Ik heb dat nog nooit benadrukt, en ik ervaar dat ook niet zo. Heb je kennelijk toch niet álle moeders gesproken.

Overigens word ik ook liever niet over één kam geschoren met andere vrouwen omdat we toevallig allemaal een kind gebaard hebben. Er zit zoveel verschil tussen mensen, dus ook tussen moeders. Ik ga toch ook niet zeggen 'waarom snappen kinderlozen nooit...' (vul maar iets in) omdat dat ook nogal generaliserend zou zijn.

Ik hou niet per se meer van mijn kinderen dan van mijn man, of mijn ouders, of mezelf. Ik heb wel meer beschermingsdrang naar hen toe, dat is wat anders dan liefde.

Hier ben ik het zo ontzettend mee eens.

Luce ma 6 mei 2013 - 20:29

Natuurlijk kun je flink gedoe krijgen met je ouders. Zelfs zo dat het contact verbreekt. Maar dat betekent niet dat je dan ook (ineens) niet meer van je kinderen houdt

Thunder ma 6 mei 2013 - 20:56

Artemis schreef:
Rataplan schreef:
Luce schreef:
Rood schreef:Ik ben zó blij met Artemis in dit soort topics.

Waarom?

Nou, je kunt ook overdrijven hoor. Zoveel bijzonders zegt ze toch niet?
Echt wel

Gast ma 6 mei 2013 - 21:00

Huh, Luce overdrijft toch niet? Ze stelt gewoon een waarom-vraag (wow, wat een analyse! Cool

)

Om antwoord te geven op die vraag: ik vind het prettig hoe zij (als het over moederschap gaat) net even een ander geluid laat horen. Het is een geluid waar ik me in herken, net even wat nuchterder/kritischer, meer ontleed ofzo.

Gast ma 6 mei 2013 - 21:08

Ze vindt dat jij overdrijft, niet Luce. Omdat ik niets bijzonders zeg.

Maar ik herken me meestal echt niet in de meeste moeders hier, ik vind mijn kinderen fantastisch, maar mijn moederschap is niet het hoogste doel in dit leven en mijn leven draait niet om de kinderen. Dat draait om een heleboel dingen en mijn kinderen horen daar uiteraard bij. Misschien heb ik makkelijk praten omdat ik erg makkelijke kinderen heb hoor, maar ik ben niet dagelijks bewust bezig met moeder zijn en hoe dat aan te pakken, dat gaat gewoon vanzelf, net als de rest.
En soms denk ik 'oh wat zijn ze fantastisch' net zoals ik dat van mijn man kan denken bijvoorbeeld, maar ze zijn niet echt het stralend middelpunt van mijn bestaan ofzo.
Wel belangrijk, en als het erop aankomt is familie belangrijker dan de rest, maar ik ervaar dat niet voortdurend zo.

Luce ma 6 mei 2013 - 21:26

Maar Artemis, ik denk niet dat jij zoveel anders bent dan de rest hoor. Ik denk namelijk dat heel veel moeders hier zijn zoals jij. Alleen zie je dat niet altijd aan de 'buitenkant'. Ik ken al een aantal moeders (inclusief mezelf) hier die ook aan jouw beschrijving voldoen. En die moeders ken ik persoonlijk. Misschien dat het lijkt alsof Willemien (fictief) alleen maar met haar kinderen bezig is, maar in werkelijkheid kan dat heel anders zijn.

Supertalentje ma 6 mei 2013 - 21:33

Eens met Luce, ik ken geen moeders die niks belangrijk vinden behalve de kinderen.

Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat mijn zoon nog jong is en veel van mijn tijd, aandacht en zorgen vraagt. Mijn leven draait niet om hem, maar in de praktijk is dat even wel zo nu.

Gast ma 6 mei 2013 - 21:37

Mijn leven gaat op dit moment niet veel verder als de kinderen, maar dat is even zo door omstandigheden, geen bewuste keuze.

Gast ma 6 mei 2013 - 21:41

Luce schreef:Maar Artemis, ik denk niet dat jij zoveel anders bent dan de rest hoor. Ik denk namelijk dat heel veel moeders hier zijn zoals jij. Alleen zie je dat niet altijd aan de 'buitenkant'. Ik ken al een aantal moeders (inclusief mezelf) hier die ook aan jouw beschrijving voldoen. En die moeders ken ik persoonlijk. Misschien dat het lijkt alsof Willemien (fictief) alleen maar met haar kinderen bezig is, maar in werkelijkheid kan dat heel anders zijn.

Wat ik hier lees en in mijn omgeving zie is toch anders. Ik ken er ook wel een paar die er anders in staan hoor, maar het overgrote deel is toch een beetje van het soort wat de hele dag met hun kind bezig is en de rest er bij doet.

Luce ma 6 mei 2013 - 21:42

Dat weet jij toch helemaal niet?

Parel ma 6 mei 2013 - 21:46

Maar wederom, rood, dat weet je niet als je het niet zelf meemaakt.
Het is zo'n aparte belevenis, dat kan je gewoon niet bevatten als je niet weet waar je over praat. Ik loop ook niet de hele dag door mijn kind op te hemelen, het is met regelmaat een flinke etterbak, maar de liefde is er wel overweldigender dan die voor mijn vriend. Ik denk wel dat het heel dicht komt bij de liefde die ik voor mijn moeder ervaar en van haar ontvang.

Gast ma 6 mei 2013 - 21:53

Luce schreef:Dat weet jij toch helemaal niet?

Natuurlijk wel. Mensen die altijd bezig zijn met hun kind, die over niets anders meer kunne praten dan hun kind, alleen nog maar vriendinnen hebben met kinderen, die ze alleen met de kinderen erbij zien, die hun baan opgeven voor de kinderen, Facebook volplempen met elke scheet, weigeren oppas te regelen, enz...

Dat zie je toch?

Luce ma 6 mei 2013 - 22:22

Dat is mijn hele punt, dat zie je dus niet. Ik gooi mijn Facebook ook geregeld vol met foto's van mijn kinderen. Maar ik heb toch echt een heel leven naast mijn kinderen met studie, werk, vriendinnen etc.

Maar als jij wil denken dat je heel anders bent dan de rest van de moeders hier, dan moet je dat vooral denken. Ik zie het verschil niet zo.

Gast ma 6 mei 2013 - 22:49

Luce schreef:Dat is mijn hele punt, dat zie je dus niet. Ik gooi mijn Facebook ook geregeld vol met foto's van mijn kinderen. Maar ik heb toch echt een heel leven naast mijn kinderen met studie, werk, vriendinnen etc.

Maar als jij wil denken dat je heel anders bent dan de rest van de moeders hier, dan moet je dat vooral denken. Ik zie het verschil niet zo.

Ik heb het niet over hier, als ik kijk naar mijn familie en een aantal oude vriendinnen bijvoorbeeld, die ken ik toch echt heel goed, en daar zie ik het wél van. Mensen in je directe omgeving, daarvan weet je toch hoe ze hun leven inrichten, en daar zie ik dat toch echt gebeuren. Dat ze geen vriendinnen meer hebben, tenzij ook met kinderen, ,partner nauwelijks aandacht krijgt, en altijd en overal bezig zijn met hun kind. Dat is geen vooroordeel, dat is wat ik zie gebeuren. En als mensen daar blij mee zijn mag dat natuurlijk, maar ik herken me er niet in.

Wildvreemden daar kan ik niet zoveel over zeggen, maar je leest toch ook wat mensen schrijven, en als iemand letterlijk schrijft dat alles minder belangrijk is, dat ze het liefst niet meer zou werken, dat haar relatie en vriendschappen niet meer zo lopen en dat combineert met topics volschrijven over je kind, met wat ze die dag aanhebben tot elke scheet die dwars zit...dan is het toch ook niet zo gek dat je daar een beeld van krijgt. Dan heb ik het niet over gewoon meeschrijven in een mamatopic of foto's plaatsen, maar vooral in combinatie met op de relatiepijler schrijven dat de relatie niet meer loopt, en op persoonlijk dat vriendschappen niet meer lekker gaan en op werk en studie dat het werk ook niets meer is.

Ik ken toch echt moeders die zich schuldig voelen als ze even de was doen ipv hun kind bezighouden, die nooit zonder kind de deur uitgaan, en als ze de deur uitgaan toch echt alleen over hun kind praten.

Gelukkig ken ik er ook wat die niet zo zijn, dus het is heus niet iedereen. Maar ze zijn er echt wel, en niet heel zeldzaam.

Gast ma 6 mei 2013 - 23:39

@Artemis, die moeders bestaan zéker, ik ken er inmiddels ook een paar...

Het jammere aan de hele situatie is dat het voor een kind niet gezond is, die voortdurende focus. Een kind is juist gebaat bij ouders die een liefdevolle relatie hebben, met genoeg aandacht voor het kind, maar óók voor elkaar! Een kind moet ook leren dat papa en mama zelf ook een leven hebben en dat hij niet altijd het middelpunt van het universum is. Dat zie ik tegenwoordig steeds vaker mis gaan...

*Lookie* ma 6 mei 2013 - 23:45

PapillonRose schreef:Ik benadruk dat nooit expres ofzo. Als er naar gevraagd wordt, of het komt ter sprake, dan ben ik er wel eerlijk over hoe ik het ervaar. Ik vind het een ander soort liefde, en gaat voor mij inderdaad veel verder en dieper. Wat niet betekent dat je voor anderen geen sterke liefde kunt voelen, of dat je zonder kind niet weet wat liefde is. Absoluut niet. Maar ik vind wel dat de band met mijn kind mooier en sterker is dan wat dan ook, en daar ga ik ook niet over liegen als het onderwerp ter sprake komt.

Helemaal mee eens!

Gast di 7 mei 2013 - 0:04

*Lookie* schreef:
PapillonRose schreef:Ik benadruk dat nooit expres ofzo. Als er naar gevraagd wordt, of het komt ter sprake, dan ben ik er wel eerlijk over hoe ik het ervaar. Ik vind het een ander soort liefde, en gaat voor mij inderdaad veel verder en dieper. Wat niet betekent dat je voor anderen geen sterke liefde kunt voelen, of dat je zonder kind niet weet wat liefde is. Absoluut niet. Maar ik vind wel dat de band met mijn kind mooier en sterker is dan wat dan ook, en daar ga ik ook niet over liegen als het onderwerp ter sprake komt.

Helemaal mee eens!

Ik denk ook dat dit biologisch/evolutionair bepaald is. Je ziet het ook sterk bij dieren, de gevaarlijkste beesten zijn vrouwtjesdieren die net bevallen zijn, die beschermen hun kind tegen alles wat maar enigszins een bedreiging vormt in hun ogen. Die ultieme moederliefde heeft natuurlijk een belangrijke functie bij het voortleven van de mensensoort.

Caroow di 7 mei 2013 - 0:24

KimRosenberg85 schreef:@Artemis, die moeders bestaan zéker, ik ken er inmiddels ook een paar...

Het jammere aan de hele situatie is dat het voor een kind niet gezond is, die voortdurende focus. Een kind is juist gebaat bij ouders die een liefdevolle relatie hebben, met genoeg aandacht voor het kind, maar óók voor elkaar! Een kind moet ook leren dat papa en mama zelf ook een leven hebben en dat hij niet altijd het middelpunt van het universum is. Dat zie ik tegenwoordig steeds vaker mis gaan...

Ik zie 100 keer liever een kind wat 'te veel' aandacht krijgt dan een kind wat te weinig aandacht krijgt. Jammer genoeg gaat dat tegenwoordig ook nog vaak mis.

Gesponsorde inhoud