Houding oud t.o.v. jong

Ik hoor ook af en toe van cliënten dat ik er toch niks van begrijp, want daar ben ik nog veel te jong voor. Nou, het staat echt niet op mijn voorhoofd geschreven hoor, wat ik begrijp of niet begrijp. Plus, weet die client veel wat ik heb meegemaakt in mijn leven? Als het nou ging over leeftijdsspecifieke aandoeningen of zo, ok. In deze gaat het meestal over miserie in het algemeen, sommige cliënten gaan er van uit dat ik nog niet veel heb meegemaakt omdat ik relatief jong ben (nou ja, 30 jaar). Ik zou wel willen, joh!

Ik vind ook dat je jezelf ietwat tegenspreekt, Kim. Maar ik denk dan dat het misschien frustrerend voor jou moet geweest zijn, zo jong en al met zo'n trauma om te moeten gaan. Mijn moeder is gestorven toen ik 13 jaar was en soms was het moeilijk om met leeftijdsgenoten een echte band te voelen en ik merkte dat ik me sterker aangetrokken voelde door mensen in het algemeen die ook iets vergelijkbaar hadden meegemaakt. De kans is groter dat je leeftijdsgenoten tegenkomt die iets vergelijkbaar hebben meegemaakt als je 40 bent dan als je 13 bent, algemeen genomen. Kleinere kans maar zeker niet onbestaande. Plus, er zijn ook mensen wiens leven van een leien dakje gaan maar toch heel wat wijsheid bezitten.

Ik vergelijk ook soms verdriet met verdriet, hoor. Maar bij mij heeft dat met een gemis te maken en soms ook met jaloezie. Ik weet dat in theorie verdriet iets heel persoonlijks is en niet af te meten valt, toch voelt het vaak anders aan.