Houding oud t.o.v. jong

N.a.v. het topic van Rood, dat ik verder niet wil bevuilen start ik hier een nieuwe discussie. Wat mij namelijk al een tijdje opvalt is dat de houding van 'wat oudere mensen'' t.o.v. ''wat jongere mensen'' nogal denigrerende vormen kan aannemen. Vaak zie je een opstelling van: 'Wacht maar!'

Op het moment dat je het bijvoorbeeld hebt over je relatie van 6.5 jaar, dan zullen zij zeggen: ''wacht maar tot je twintig jaar samen bent, dán begint het pas, wat jullie samen hebben stelt nog weinig voor.'' Stel je bent geïnteresseerd in meditatie en je hebt een mooie ervaring opgedaan, dan zullen zij zeggen: 'wacht maar tot je een aantal jaren verder bent, op jouw leeftijd was ik ook zover als jij, maar het wordt nog veel diepgaander allemaal''. En ga zo maar door. Op die manier kun je nooit een leuk gesprek of een discussie met iemand voeren, want iemand stelt jou gelijk aan hoever diegene zelf was op die leeftijd en heeft het idee nu verder te zijn.

Ontzettend jammer, want op die manier sluit je eigenlijk een groot deel van de bevolking uit en hoe ouder je wordt, des te groter die groep wordt....

Zelf geloof ik niet zo in 'hoe ouder, hoe wijzer', natuurlijk als je naar één persoon kijkt, dan wordt je (als het goed is) over de jaren wél wijzer en krijg je meer levenservaring. Maar de ene persoon van 25 is de andere niet. Ik ben er zelfs van overtuigd dat iemand van 60 jaar minder wijsheid kan bezitten dan iemand van 20 jaar. Ieder leven is anders, ieder persoon is anders.

Helemaal mee eens. Precies diezelfde dooddoener hoor je ook vaak wanneer je kinderen hebt.
Kinderen van 6 maanden zijn lastig omdat ze wel naar hun buik draaien, maar niet terug bijvoorbeeld. Dan heb je het daarover en dan krijg je steenvast te horen, wacht maar tot ze 1 zijn, dan ben je er nog drukker mee.

Worden jullie daar echt zo vaak mee geconfronteerd? Ik heb er niet echt last van namelijk.

Tja, helemaal mee eens. Weinig toe te voegen daardoor.

Op het werk heb ik ook zo een collega 'je denkt dat je heel wat bent doordat je gestudeerd hebt, maar je hebt helemaal geen levenservaring dus je kan niet goed begeleiden'. Zelf heeft ze met name persoonlijke ervaring op een gebied, waardoor ze daar nog steeds destructief op reageert i.p.v. goed. Ze gebruikt de levenservaring dus niet, lukt en kan ook nog niet.
Wel irritant dat ze dan wel constant laat blijken dat ik 'niets' ben, terwijl ze mijn levensgeschiedenis niet eens kent (niet dat ik zeg dat ik beter ben dan haar).

Ik hoor wel eens dat soort opmerkingen. Laatst mijn oude stagebegeleider. Ze kwam met hele wijze woorden (heel lief), maar plaatste daar wel even achter dat ze dit wist door haar levenservaring en dat ik daar nog wel achter zou komen. (Dit was niet vakgerelateerd)
Toen dacht ik wel even: jij weet helemaal niet hoeveel ik weet over 'het leven' door ervaringen. Maar dan denk ik daarna: ach, ik weet hoe het zit.

Ja, ik word daar regelmatig mee geconfronteerd. Misschien ook omdat ik me zowel qua werk, als qua hobby regelmatig begeef in groepen vrouwen van rond de 40-50 jaar. Ik merk het op allerlei gebieden. Ook bijvoorbeeld qua slanke lijn. Eerst heb ik jarenlang gehoord: 'als je in de pubertijd komt, dán ga jij flink aankomen', toen dat niet gebeurde was het: 'vanaf je studententijd ga je aankomen, door ongezond eten en bier drinken'. Ook niet gebeurd. Daarna was het 'vanaf dat je fulltime gaat werken ga je aankomen, dan heb je nergens meer tijd voor.' Oók niet gebeurd..... En nu kreeg ik laatst te horen: 'dat komt wel als je zwanger bent'.

Ja dáág, flikker lekker op met die projecties en laat mij maar lekker verder gaan met gezond leven en sporten....

Tijdje terug was er ook zo'n opmerking van Artemis (geloof ik!). Die zei dat een relatie op je twintigste toch nog niet zoveel voorstelde, en dit pas zou zijn als je van alles mee had gemaakt in je relatie. Van zulk soort opmerkingen word ik echt onwijs jeukerig. Alsof onze relatie niet serieus is, omdat ik 'pas' 22 ben..

Wat een vreemde opmerkingen, ik zou er ook wel gek van worden! Ik heb er gelukkig geen last van, maar ja ik ben nog student en heb geen kinderen, dat zal vast wel schelen. (En ben in mijn studententijd wel wat dikker geworden )

Wacht maar als je straks wat langer zwanger bent..
Wacht maar tot je hoogzwanger bent..
Wacht maar tot je net bevallen bent..
Wacht maar tot hij wat ouder is..

Ik vind 'wacht maar tot..' opmerkingen echt meer zeggen over diegene die de opmerking gebruikt dan voor diegene waar het tegen gezegd wordt.... Iedereen bevindt zich namelijk niet tegelijkertijd op hetzelfde levens-niveau, maar dat maakt iemand nog niet minderwaardig daardoor...

Caroow schreef:Wacht maar als je straks wat langer zwanger bent..
Wacht maar tot je hoogzwanger bent..
Wacht maar tot je net bevallen bent..
Wacht maar tot hij wat ouder is..

Wacht maar tot je er twee hebt
Wacht maar tot de tweede kan lopen
Wacht maar tot hij naar school gaat
...

Zo herkenbaar! Ik haat het echt als mensen "wacht maar..." zeggen. Het komt niet alleen denigrerend en betweterig over, maar het lijkt soms ook alsof mensen het je niet gunnen dat het 'gewoon' goed gaat. Waarom niet blij zijn voor iemand als een zwangerschap of bevalling probleemloos verliep, waarom moet er altijd meteen een "wacht maar tot ..." achteraan komen?

Ik wil trouwens niet iedereen over één kam scheren, er zijn genoeg mensen die gewoon blij voor me zijn als iets goed gaat En deze opmerkingen komen niet altijd van ouderen, maar van mensen die je echt zo'n gevoel geven van "been there, done that, daar hoef jij me niets meer over te vertellen". Alsof jij iets niet heel anders kan beleven.

En soms denk ik het zelf heus ook wel eens als ik iets lees of hoor, maar ik spreek dat echt nooit uit. Mensen moeten ook de kans krijgen om zelf ergens achter te komen, en het hoeft niet voor iedereen hetzelfde te verlopen. Net zoiets als ongevraagd advies geven, daar zit ook niemand op te wachten.

Ach, dat zegt toch iedereen wel een keer. Ik maak me daar echt niet druk om als mensen dat tegen me zeggen.

Ik vind het zo'n stomme opmerking, alsof je niet van nu moet genieten want straks wordt het erger. Ik bedoel, als mensen zeggen 'wacht maar tot je weer aan het werk bent'.. Moet ik al stressend op de bank gaan zitten wachten op wat komt? Ik kan toch veel beter een extra keertje uitslapen ofzo?

Ik denk op zich dat levenservaring wel kan (let wel: kan) vergroten naarmate je ouder wordt en ook meer fases in je leven hebt doorstaan. Dat vind ik op zich niet zo gek.

Maar dat betweterige 'wacht maar', daar word ik zo kriegel van.

'Wacht maar tot je kinderen hebt'

Ja klopt, ik wacht.

Ik hoor dat soort opmerkingen echt nooit. Of ik registreer ze niet, dat kan ook. Maar ik kan er echt niet mee zitten als iemand dat zou zeggen.

Ik heb van de week nog gehoord dat ik belerend deed tegen een bejaarde

Ik zei tegen mijn tante van de week over Julian: 'Soms wel zwaar hoor, tante B, hij slaapt soms gewoon de hele dag niet..' zegt ze: 'Wacht maar tot hij tandjes krijgt, echt ziek is, groeipijn heeft, dan zal je wensen dat hij weer baby was die niet sliep..' Wtf. Terwijl mijn moeder gewoon zegt: 'Joh, gaat allemaal over' of ze zegt: 'Hij gaat vanzelf beter slapen, meisje'

Mensen die dit vaak zeggen, lijken nooit van het 'nu' te genieten, omdat ze in hun hoofd al bezig zijn met wat gaat komen. Zo zonde!
Mijn schoonmoeder kan er ook wat van. Is het Pasen, en in plaats van te genieten van haar kleinkinderen die eieren zoeken in de tuin, is ze de hele tijd bezig over hoe snel het wel niet gaat en dat het Kerst is voor je het weet en dat de jongste volgend jaar ook al mee kan zoeken, blablabla... Ze zet ook altijd de Kerstboom op voor Sinterklaas "dan heb ik dat maar vast gehad", cadeaus koopt ze voor de zekerheid alvast in oktober "anders gaat straks iedereen tegelijk en is er niks meer te krijgen" en liefst ruimt ze de boom op 27 december weer op "voor je het weet is het weer carnaval en moeten we wéér alles versieren". Zij is dus ook heel erg van de "wacht maar..."

Tot zover mijn off topic frustraties, het is verder wel een lieve vrouw, ik heb alleen het idee dat ze vergeet te leven en te genieten doordat ze steeds in haar hoofd al maanden verder is.

Paper Crown schreef:Ik zei tegen mijn tante van de week over Julian: 'Soms wel zwaar hoor, tante B, hij slaapt soms gewoon de hele dag niet..' zegt ze: 'Wacht maar tot hij tandjes krijgt, echt ziek is, groeipijn heeft, dan zal je wensen dat hij weer baby was die niet sliep..' Wtf. Terwijl mijn moeder gewoon zegt: 'Joh, gaat allemaal over' of ze zegt: 'Hij gaat vanzelf beter slapen, meisje'

Hoezo moet je daar op wachten? Je krijgt toch geen kind om de komende 18 jaar op het lastigste uit zijn jeugd te wachten?

Marin schreef:Ik denk op zich dat levenservaring wel kan (let wel: kan) vergroten naarmate je ouder wordt en ook meer fases in je leven hebt doorstaan. Dat vind ik op zich niet zo gek.

Maar dat betweterige 'wacht maar', daar word ik zo kriegel van.

'Wacht maar tot je kinderen hebt'

Ja klopt, ik wacht.

Wacht maar tot je kinderen hebt is de enige die ik dan wel weer begrijp. Er zijn regelmatig mensen zonder kinderen die precies weten hoe je het zou moeten aanpakken en precies weten hoe zij dat allemaal zouden doen. Dat vind ik ook wel is vervelend en dan denk ik ook "wacht maar tot je zelf kinderen hebt" (ik zeg het nooit).

Pineco schreef:Mensen die dit vaak zeggen, lijken nooit van het 'nu' te genieten, omdat ze in hun hoofd al bezig zijn met wat gaat komen. Zo zonde!
Mijn schoonmoeder kan er ook wat van. Is het Pasen, en in plaats van te genieten van haar kleinkinderen die eieren zoeken in de tuin, is ze de hele tijd bezig over hoe snel het wel niet gaat en dat het Kerst is voor je het weet en dat de jongste volgend jaar ook al mee kan zoeken, blablabla... Ze zet ook altijd de Kerstboom op voor Sinterklaas "dan heb ik dat maar vast gehad", cadeaus koopt ze voor de zekerheid alvast in oktober "anders gaat straks iedereen tegelijk en is er niks meer te krijgen" en liefst ruimt ze de boom op 27 december weer op "voor je het weet is het weer carnaval en moeten we wéér alles versieren". Zij is dus ook heel erg van de "wacht maar..."

Tot zover mijn off topic frustraties, het is verder wel een lieve vrouw, ik heb alleen het idee dat ze vergeet te leven en te genieten doordat ze steeds in haar hoofd al maanden verder is.

Ze eet ook om 5 uur 's middags en heeft om 7 uur de pyjama al aan, want dat heeft ze dat maar gehad?

Tania schreef:

Marin schreef:Ik denk op zich dat levenservaring wel kan (let wel: kan) vergroten naarmate je ouder wordt en ook meer fases in je leven hebt doorstaan. Dat vind ik op zich niet zo gek.

Maar dat betweterige 'wacht maar', daar word ik zo kriegel van.

'Wacht maar tot je kinderen hebt'

Ja klopt, ik wacht.

Wacht maar tot je kinderen hebt is de enige die ik dan wel weer begrijp. Er zijn regelmatig mensen zonder kinderen die precies weten hoe je het zou moeten aanpakken en precies weten hoe zij dat allemaal zouden doen. Dat vind ik ook wel is vervelend en dan denk ik ook "wacht maar tot je zelf kinderen hebt" (ik zeg het nooit).

Oh maar dat snap ik wel.

De opmerking van 'ik dacht dat ik kon opvoeden totdat ik kinderen kreeg', snap ik ook best.
Maar het voelt wel stom dat je daar als niet moeder zijnde dan schijnbaar geen mening over mag hebben.
Natuurlijk leer je as you go, dus ook in het moederschap en daar kan ik nu nog niks zinnigs over zeggen hoe ik er dan in zou staan.

Maar het blijft een vervelende, betweterige opmerking dat 'wacht maar'. Alsof je daarmee dus alles wat die ander zegt teniet doet.

Marin schreef:Maar het blijft een vervelende, betweterige opmerking dat 'wacht maar'. Alsof je daarmee dus alles wat die ander zegt teniet doet.

Dit inderdaad, je voelt je gewoon niet serieus genomen als iemand dit zegt. Een beetje inlevingsvermogen kan geen kwaad denk ik kan.

Volgens mij beseffen mensen vaak niet hoe vervelend het over kan komen omdat ze met zo'n opmerking proberen te relativeren maar niet beseffen dat ze bagetalliseren.

Mijn moeder is daar ook goed in. Als ik zeg dat ik pijn heb o.i.d. dan zegt ze vaak: ach, er zijn veel ergere dingen.. (maar dat zegt ze denk ik om me gerust te stellen terwijl ik er juist agressief van word omdat ik 't gevoel krijg dat ik nooit iets minder fijn mag vinden)

Overigens zijn er maar weinig mensen die op het goede moment de goede opmerkingen kunnen maken. Dat is best wel een uniek gave die je dan hebt.