Wat is jou houding tov kindjes die bij je spelen?

Ik had hetzelfde gedaan als jij.

Ik zou niet aandringen gewoon vragen of ze klaar is met eten en zo ja, prima. Achteraf zou ik het even tegen de moeder zeggen. Ik zou dat niet echt belangrijk vinden bij een kindje dat gewoon een dagje komt spelen (ook niet bij mijn eigen kinderen trouwens).

Ik had hetzelfde gedaan als jij. Nou hoeft lLuuk van mij ook niet persee zn korstjes op te eten dus wat dat betreft zou ik er sowieso geen strijd van maken.

Ik moest laatst wel op mn nichtje van 2,5 passen, die geen broodje wilde bij de lunch maar ijs. Toen was ik wel ff streng dat er eerst brood gegeten word en daarna pas gesnoept.

Dat had ik exact zo aangepakt, zou het ook fijn vinden als je zo gehandeld had bij mijn dochter. Hier moest ze van ons altijd de korstjes opeten, maar dan at ze gewoon niet. Nu smeren we een boterham, klappen hem dubbel, snijden de korstjes eraf en snijden hem doormidden. Dan eet ze alles op.

Ik hanteer hier eigenlijk gewoon de regels die er zijn, die vallen volgens mij best mee. Ik ga dan echt geen drama maken over dingen als wel of geen korstjes of water of siroop of melk aan tafel. Ik herinner mezelf nog van vroeger dat ik me gewoon aanpaste aan het wel en wee van waar ik ging eten.

Kindjes volgen hier in principe gewoon de regels die ik hier heb ik huis. Dat zijn er ook niet zo heel veel, gewoon globale dingen zoals geen kasten open trekken en dergelijke. Als de ouders bepaalde regels zouden hebben waarvan ze zouden willen dat ik die zou volgen, zou ik dat denk ik ook wel doen. Maar geen kleine dingetjes zoals korstjes wel / niet opeten. Dat zouden mijn kinderen ook niet hoeven als ze geen korstjes zouden willen.

Ik zou een kind van een ander sowieso niet aandringen tot iets, tenzij de ouders daar nadrukkelijk om hebben gevraagd. Korstjes eten ze hier ook niet, dus zou ik ook niet van een ander, ouder, kind vragen.

Ik zou daar niet op ingrijpen, het is niet jouw kind, dus niet jouw opvoeding. Je kunt je eigen regels handhaven, dus ik zou bijv wel zeggen dat een kind aan tafel moet blijven zitten tot we klaar zijn, of ik zou nog wel zeggen ' joh, wij eten hier de korstjes ook op voordat we een nieuwe boterham nemen, lust je ze niet?'  maar ik zou er nooit een drama van maken.
Als een kindje iets niet lust, dan mogen ze dat laten liggen, ik had er afgelopen week een die de groente niet luste in de soep, tja, dan schuif je dat aan de kant en ik bied ook nog wel eens iets anders aan, wat ik bij mijn eigen kinderen niet zo snel zou doen.

Ik hoef een ander kind niet op te voeden, dus ik zorg alleen dat de basisregels nageleefd worden: niet schreeuwen, slaan of dingen stuk maken, voorzichtig omgaan met spullen, aan tafel blijven zitten als we eten, enzovoorts. Maar ik ga niet na wat de regels thuis zijn voor zo'n kind, als hij thuis wel van tafel mag heeft hij bij mij pech, want dat doen we hier niet. Ik hou er dan wel rekening mee hoor, dat ik niet te lang blijf zitten, maar ik ga er ook niet helemaal in mee.

Waarom hoeven jullie kinderen geen korstjes op te eten? Hier krijgen ze gewoon geen nieuwe boterham tot de korstjes op zijn, kennelijk heb je anders niet zoveel honger als je die laat liggen. Zo moeilijk is dat toch niet?

Het lijkt me zo genant als je kind 7 is ofzo en bij een ander eet en de korstjes laat liggen omdat dat thuis ook mag. Niet dat korstjes an sich zo belangrijk zijn, maar ik ga geen eten weggooien omdat ze het toevallig wat minder lekker vinden en alleen het lekkere stuk van het brood willen eten. Vanaf een bepaalde leeftijd dan, bij een kind van 1,5 is het wat anders.

Artemis schreef:Waarom hoeven jullie kinderen geen korstjes op te eten? Hier krijgen ze gewoon geen nieuwe boterham tot de korstjes op zijn, kennelijk heb je anders niet zoveel honger als je die laat liggen. Zo moeilijk is dat toch niet?

Het lijkt me zo genant als je kind 7 is ofzo en bij een ander eet en de korstjes laat liggen omdat dat thuis ook mag. Niet dat korstjes an sich zo belangrijk zijn, maar ik ga geen eten weggooien omdat ze het toevallig wat minder lekker vinden en alleen het lekkere stuk van het brood willen eten. Vanaf een bepaalde leeftijd dan, bij een kind van 1,5 is het wat anders.

Eens, het zal lijkt mij op een gegeven moment gewenning worden voor een kind, om ze iedere keer niet te eten.

over die korstjes:thuis hoeft ze die niet te eten als ze niet wil. Wij houden er zelf ook niet van. Op het kdv is de regel eerst de korstjes op dan een nieuwe boterham. Dochter doet dat daar altijd zonder gemopper oid, ik verwacht dat ze dit dus in de toekomst bij vriendjes ofzo ook gewoon zal doen. Ze weet prima dat niet overal dezelfde regels gelden.

Artemis: ik dring hier nooit aan met wat dan ook wat betreft eten. Ik wil graag dat ze eten zien als een leuk moment. Wanneer ze korstjes niet zouden opeten, zou ik aangeven dat ik liever zou hebben dat ze ze wel gingen opeten maar ik zou niet aandringen. Kinderen eten hier trouwens alles, grotendeels denk ik omdat het van nature makkelijke eters zijn maar gedeeltelijk denk ik ook wel omdat er hier bij eten geen enkele dwang aan te pas komt.

Als hier een ander kind zou spelen zou ik voor dat kind de regels aanhouden die dat kind gewend is. Als de twins wat groter zijn zou ik me kunnen voorstellen dat het verwarrend kan worden als mama opeens andere regels hanteert voor een ander kindje maar dan zou ik er gewoon geen aandacht aan besteden.

Wij hebben vaak donker brood met hardere korstjes. N. vindt ze te hard, van mij hoeft ze die dus niet op te eten. Dwingen of pushen wat betreft eten doen wij ook niet. Ik probeer het te stimuleren, maar wil ze niet, dan houdt het op. Als er nog een ander kindje hier is zou ik hetzelfde doen, tenzij de ouders van tevoren anders hebben aangegeven.

Twellie schreef:Artemis: ik dring hier nooit aan met wat dan ook wat betreft eten. Ik wil graag dat ze eten zien als een leuk moment. Wanneer ze korstjes niet zouden opeten, zou ik aangeven dat ik liever zou hebben dat ze ze wel gingen opeten maar ik zou niet aandringen. Kinderen eten hier trouwens alles, grotendeels denk ik omdat het van nature makkelijke eters zijn maar gedeeltelijk denk ik ook wel omdat er hier bij eten geen enkele dwang aan te pas komt.

 Ik dring ook nooit aan, en ik dwing zeker weten niet. Maar er zijn wel consequenties die in mijn ogen heel normaal zijn: we gooien geen eten weg als dat niet hoeft, dus je eet op wat je hebt voordat je iets nieuws pakt. Dat is geen dwingen, en ik zeg ook niet dat ze hun korstjes op moeten eten, maar ze weten wel dat als ze ze niet opeten ze ook niets nieuws kunnen pakken, hun bord is immers niet leeg..... Eten ze ze niet op, dan maak ik er echt geen woord aan vuil, maar ze pakken ook geen nieuwe boterham.

Consequenties aan dingen verbinden is iets anders dan straffen en dwingen.

Ik probeer haar wel te stimuleren om de korstjes op te eten, maar ik dring niet aan. Om een tweede boterham vraagt ze toch zelden tot nooit.

Bij Ezra is het sowieso heel moeilijk om hem te laten snappen dat je niet alleen het lekkere ergens vanaf eet en de rest weggooit. Als hij zijn korstjes laat staan doe ik niet moeilijk, maar hij eet bijvoorbeeld ook de bovenkant van een roze koek af en wil dan een nieuwe, dat mag uiteraard niet.

Parisienne schreef:Wij hebben vaak donker brood met hardere korstjes. N. vindt ze te hard, van mij hoeft ze die dus niet op te eten. Dwingen of pushen wat betreft eten doen wij ook niet. Ik probeer het te stimuleren, maar wil ze niet, dan houdt het op. Als er nog een ander kindje hier is zou ik hetzelfde doen, tenzij de ouders van tevoren anders hebben aangegeven.

 Zo inderdaad,.

Ik zou trouwens niet blij worden als ik een kind over de vloer kreeg dat echt absoluut geen korstjes wil eten en dat de ouders dan zeggen dat ik ervoor moet zorgen dat hij of zij wel de korstjes eet. Dan moet ik hier heel streng gaan doen en op mijn strepen gaan staan bij een kind dat niet van mij is, dat ik waarschijnlijk ook niet heel goed ken. Ik vind dat niet mijn taak.

Als ik het kind er alleen even aan hoef te helpen herinneren dan is het uiteraard iets anders.