Zijn jullie kids wel eens lastig?

Caribbeanlover schreef:Aha. Waarom zeggen ze niet gewoon dat hun kids lastig zijn? Dat is toch niet zo erg/moeilijk om te zeggen aangezien het op hetzelfde neerkomt.

Als je de vraag anders had gesteld, namelijk Gedraagt jouw kind zich wel eens lastig? hadden waarschijnlijk alle moeders dit met Ja beantwoord. Niet iedereen heeft dezelfde manier van opvoeden, en een kind aanspreken op gedrag ipv persoonlijkheid hoort daar ook bij.

Een kind ís van nature niet lastig. En wat ik lastig vind, is voor een ander helemaal niet lastig.

Elk kind gedraagt zich wel eens lastig, maar niet elk kind ís lastig.

Ik zou ook de moeite niet doen om het uit te leggen, CBL heeft zoals gewoonlijk weer eens een plaat van 3 meter diep op haar voorhoofd getimmerd. Kom je niet doorheen, zou het ook niet proberen.

Caroow schreef:

Caribbeanlover schreef:Aha. Waarom zeggen ze niet gewoon dat hun kids lastig zijn? Dat is toch niet zo erg/moeilijk om te zeggen aangezien het op hetzelfde neerkomt.

Als je de vraag anders had gesteld, namelijk Gedraagt jouw kind zich wel eens lastig? hadden waarschijnlijk alle moeders dit met Ja beantwoord. Niet iedereen heeft dezelfde manier van opvoeden, en een kind aanspreken op gedrag ipv persoonlijkheid hoort daar ook bij.

Een kind ís van nature niet lastig. En wat ik lastig vind, is voor een ander helemaal niet lastig.

Elk kind gedraagt zich wel eens lastig, maar niet elk kind ís lastig.

Dan zou ik er van maken: Vind jij je kind wel eens lastig?

Nee, 'vind jij dat jouw kind zich wel eens lastig gedraagt?'

Urban Naked schreef:Nee, 'vind jij dat jouw kind zich wel eens lastig gedraagt?'

Hulde

Grappig om te zien hoe 'anders' sommigen soms denken, ik bedoel het niet negatief maar zover doordenken doe ik hier eigenlijk nooit hahaha

Maar als ik hem zo zou lezen zou ik ook nee zeggen, ik heb verre van lastige kinderen, soms is hun gedrag alleen lastig

Ik heb (nog) geen kinderen, maar ik vind dat álle kinderen in mijn klas(sen) wel eens lastig gedrag vertonen. Zelfs de liefste.
Dat is logisch, want elk kind zoekt grenzen op. Het is dus natuurlijk.

Fiwen schreef:

Caribbeanlover schreef:Aha. Waarom zeggen ze niet gewoon dat hun kids lastig zijn? Dat is toch niet zo erg/moeilijk om te zeggen aangezien het op hetzelfde neerkomt.

Maar het komt niet op hezelfde neer, ondat ze niet lastig is maar lastig doet en voor mij is dat wel een groot verschil. Lastig zijn impliceert dat ze als persoontje een lastig persoon is, in alles wat ze zou doen. Terwijl ze een geweldig persoontje is die soms onder bepaalde omstandigheden (met name vermoeidheid) lastig gedrag heeft. Maar dat maakt haar dus niet een lastig kind maar een kind dat lastig doet.

(Ik weet eigenlijk niet waarom ik het nog probeer uit te leggen want ik heb het idee bij jou dat je al voor je dit topic opende een bepaalde mening had en alle reacties die niet in jouw gedachtengang passen zijn toch niet goed, hoe veel en hoe duidelijk ook uitgelegd wordt waarom iemand een andere mening heeft dan jij)

zelfs dát eigenlijk nog niet eens. Ze laat op dat moment heel normaal gedrag zien dat jij als lastig ervaart

Twellie schreef:

Rejoy. schreef:Hebben niet alle kinderen dat? Hier kan het ook een enorm drama zijn als ik waag om het brood voor de vla te geven bij het ontbijt 's ochtends, want normaal heeft ze altijd eerst de vla.

Ik denk dat het (in zekere mate) ook een stukje grip op de wereld willen hebben is.

Ik weet eigenlijk niet of alle kinderen dat hebben. Ik heb weinig vergelijkingsmateriaal. Alleen het kindje van een vriendin van mij is even oud en dat is altijd een toonbeeld van voorbeeldig gedrag, dus daar kan ik ook niet echt mee vergelijken. Bij kindjes op de opvang zie ik het niet zo in die paar minuten dat ik ze zie.

Dus ben wel benieuwd of dit bij de leeftijd hoort. Jij herkent het dus ook?

Het is geheel offtopic, maar ik ben hier ook benieuwd naar.

Ik herken het namelijk ook heel erg bij m'n dochter. En soms vraag ik me wel eens af of het bij haar niet te extreem is.

Ik kan zo geen voorbeeld van R noemen maar in de klas hechten sommige kinderen ook enorm zwaar een structuur... als ik a zeg en b doe dat kan niet...ook andere juffen dat gaat er niet in.

Ik denk dat het bij kinderen kan horen, de ene heeft meer behoefte aan structuur dan de ander.

Het is zelfs bewezen dat iedereen wat autistische kenmerken heeft.

Linda schreef:

Twellie schreef:

Rejoy. schreef:Hebben niet alle kinderen dat? Hier kan het ook een enorm drama zijn als ik waag om het brood voor de vla te geven bij het ontbijt 's ochtends, want normaal heeft ze altijd eerst de vla.

Ik denk dat het (in zekere mate) ook een stukje grip op de wereld willen hebben is.

Ik weet eigenlijk niet of alle kinderen dat hebben. Ik heb weinig vergelijkingsmateriaal. Alleen het kindje van een vriendin van mij is even oud en dat is altijd een toonbeeld van voorbeeldig gedrag, dus daar kan ik ook niet echt mee vergelijken. Bij kindjes op de opvang zie ik het niet zo in die paar minuten dat ik ze zie.

Dus ben wel benieuwd of dit bij de leeftijd hoort. Jij herkent het dus ook?

Het is geheel offtopic, maar ik ben hier ook benieuwd naar.

Ik herken het namelijk ook heel erg bij m'n dochter. En soms vraag ik me wel eens af of het bij haar niet te extreem is.

Lastig te beoordelen denk ik, hoe zien anderen in je omgeving het?

Wij doen eigenlijk nooit iets via iedere keer hetzelfde patroon, daar ben ikzelf allergisch voor hahahaha, het is grofweg hetzelfde maar iedere dag hetzelfde nooit. Daarom herken ik het niet van bij R. En daarnaast is en blijft het een manspersoon die zich echt niet zo drukt maakt over die dingen;)

Rejoy. schreef:

Fiwen schreef:

Caribbeanlover schreef:Aha. Waarom zeggen ze niet gewoon dat hun kids lastig zijn? Dat is toch niet zo erg/moeilijk om te zeggen aangezien het op hetzelfde neerkomt.

Maar het komt niet op hezelfde neer, ondat ze niet lastig is maar lastig doet en voor mij is dat wel een groot verschil. Lastig zijn impliceert dat ze als persoontje een lastig persoon is, in alles wat ze zou doen. Terwijl ze een geweldig persoontje is die soms onder bepaalde omstandigheden (met name vermoeidheid) lastig gedrag heeft. Maar dat maakt haar dus niet een lastig kind maar een kind dat lastig doet.

(Ik weet eigenlijk niet waarom ik het nog probeer uit te leggen want ik heb het idee bij jou dat je al voor je dit topic opende een bepaalde mening had en alle reacties die niet in jouw gedachtengang passen zijn toch niet goed, hoe veel en hoe duidelijk ook uitgelegd wordt waarom iemand een andere mening heeft dan jij)

zelfs dát eigenlijk nog niet eens. Ze laat op dat moment heel normaal gedrag zien dat jij als lastig ervaart

Ja klopt, maar ik denk dat we het dan te 'moeilijk' maken voor CBL

Caroow schreef:

Caribbeanlover schreef:Aha. Waarom zeggen ze niet gewoon dat hun kids lastig zijn? Dat is toch niet zo erg/moeilijk om te zeggen aangezien het op hetzelfde neerkomt.

Als je de vraag anders had gesteld, namelijk Gedraagt jouw kind zich wel eens lastig? hadden waarschijnlijk alle moeders dit met Ja beantwoord. Niet iedereen heeft dezelfde manier van opvoeden, en een kind aanspreken op gedrag ipv persoonlijkheid hoort daar ook bij.

Een kind ís van nature niet lastig. En wat ik lastig vind, is voor een ander helemaal niet lastig.

Elk kind gedraagt zich wel eens lastig, maar niet elk kind ís lastig.

Is het te moeilijk voor je, CBL?

Wat Caroow zegt, is wel waar, CBL. Ik mag op mijn werk absoluut niet zeggen dat kinderen vervelend zijn. Vervelende kinderen bestaan niet, alles wat kinderen doen, is gevolg van hun ontwikkeling. Kinderen moeten ook nog leren wat wel en niet mag. Wat ik wel mag zeggen, is dat datgene wat ze dóén vervelend is. Als je zegt dat kinderen vervelend zijn, dan spreek je ze aan op hun persoonlijkheid, als je zegt dag datgene wat ze doen vervelend is, spreek je ze aan op hun gedrag. Dat geeft kinderen ook het idee dat ze het kunnen veranderen, je vervelende gedrag kun je veranderen, maar als je te horen krijgt dat je een vervelend kind bént, en je dusop je persoonlijkheid wordt aangesproken, tsja, bedenk maar eens wat dat doet met de eigenwaarde van een kind.

Inderdaad, wat Lennox zegt.

Stel, je hebt kinderen die heel vaak ontzettend vervelend gedrag vertonen. Je hebt het telkens maar over: mijn kinderen zijn zo lastig, mijn kinderen zijn zo vervelend. Die kinderen horen dat, of nog erger.. je zegt het vaak tegen henzelf als ze niet goed luisteren. Wat denk je dat het met de eigenwaarde van een kind doet? Hoe denk je dat ze zich voelen? Mij lijkt het vreselijk om zulke dingen te moeten horen. Kinderen worden nog zo gevormd, door zichzelf, door de maatschappij maar ook door hun ouders. Nee, ik zou zo nooit over mijn kind praten.

Nou ik vind dat eerlijk gezegd wel overdreven. Als C. vervelend gedrag vertoont zeg ik ook wel eens tegen mijn ouders dat hij zo vervelend was vandaag. Hij hoort dat ook wel eens, maar daar staat wel tegenover dat ik hem allang heb uitgelegd dat niemand de hele dag lief kan zijn, hij niet, maar ik ook niet. Hij krijgt daar heus niks van, en al helemaal geen trauma's. Dat het bij kinderen hoort vind ik ook niet kloppen, volwassen mensen zijn ook wel eens lastig. Ik was gisteren nog chagrijnig, daar hoef je geen kind voor te zijn. Ik leg hem dan alleen uit dat dat niet leuk is, voor hem niet als ik chaggie ben, en voor mij niet als hij chagrijnig is.

L mag van mij best eens horen dat ze lastig is. Naar mijn beleving krijgt ze daar juist een prima zelfbeeld van, ze is niet perfect maar hoeft ook niet perfect te zijn. Doet ze iets fantastisch goed, dan zeggen we dat ook. Het lijkt mij als ik alleen maar positiviteit over haar uitstort dat ze straks bang is om te falen, of totaal geen kritiek kan hebben.

Nou inderdaad Parel. Zo denk ik er dus ook over, net als in de andere opvoedingstopics heb ik wel eens het idee dat ouders soms alle woorden op een weegschaal leggen om hun kind maar niet het idee te geven dat het te min is.
Als C. al weken vervelend is zoals een tijd terug dan ben ik echt niet bezig met mijn zinnen zo te formuleren dat hij er maar geen last van krijgt, dan zeg ik dus gewoon dat hij vervelend en lastig is. Betekent niet dat het een rotkind is, maar op dat moment is hij gewoon vervelend. En ik vind ook dat hij moet leren dat als hij boos of chagrijnig is hij daar niet de hele dag door moet laten verpesten. Hij kan daar enorm in blijven hangen, en natuurlijk mag hij chrijnig zijn, maar dan hoeft hij zich niet tegen mij uit te kuren de hele dag. Nu is mijn zoon een stuk ouder dan de kinderen waar het meestal over gaat, en dat is toch ook weer anders.

Ja dat is ook wel anders, maar de basis van ons 'opvoeden' (hekel aan dat woord) is wel hetzelfde. Ben het verder met je eens!

Maar het kind ís niet lastig, jij vindt zijn gedrag op dat moment lastig. Ik vind daar toch echt een wezenlijk verschil in zitten? Een kind weet nog niet dat wat jij zegt eigenlijk bij jezelf hoort. Jij vindt dat. Het is niet per definitie de waarheid.

Bolleke schreef:Nou inderdaad Parel. Zo denk ik er dus ook over, net als in de andere opvoedingstopics heb ik wel eens het idee dat ouders soms alle woorden op een weegschaal leggen om hun kind maar niet het idee te geven dat het te min is.
Als C. al weken vervelend is zoals een tijd terug dan ben ik echt niet bezig met mijn zinnen zo te formuleren dat hij er maar geen last van krijgt, dan zeg ik dus gewoon dat hij vervelend en lastig is. Betekent niet dat het een rotkind is, maar op dat moment is hij gewoon vervelend. En ik vind ook dat hij moet leren dat als hij boos of chagrijnig is hij daar niet de hele dag door moet laten verpesten. Hij kan daar enorm in blijven hangen, en natuurlijk mag hij chrijnig zijn, maar dan hoeft hij zich niet tegen mij uit te kuren de hele dag. Nu is mijn zoon een stuk ouder dan de kinderen waar het meestal over gaat, en dat is toch ook weer anders.

Want waarom is dat anders?

Bolleke, je voelt je werkelijk onnodig aangevallen. Dat jij jouw ding doet, is toch prima? Zolang je gedrag maar los kunt zien van persoonlijkheid. Er zit zeker wel een kern van waarheid in wat ik zeg. Parel, heb je dat niet geleerd op je opleiding? Je werkt(e) toch ook in de kinderopvang?

Ik vind juist dat de meeste ouders wel wat meer op hun woorden mogen letten. Wat je vaak niet hoort wat er tegen kinderen gezegd wordt.. Ik schrik ervan hoor. Een beetje bewuster zijn over wat je zegt kan echt geen kwaad.

Luce schreef:Ik vind juist dat de meeste ouders wel wat meer op hun woorden mogen letten. Wat je vaak niet hoort wat er tegen kinderen gezegd wordt.. Ik schrik ervan hoor. Een beetje bewuster zijn over wat je zegt kan echt geen kwaad.

Hier ben ik het ook wel mee eens hoor, maar ik vind ook niet dat je alle woorden op een weegschaaltje moet leggen....een kind moet wel ergens tegen kunnen, zeker op school later. Ik vind het dubbel...