Naam aangeven bij de gemeente

Vriend heeft beide aangegeven. Met briefje, gezien hij bij beide kids moeite had de tweede naam goed te schrijven en bij l hebben we pas net na bevalling knoop doorgehakt mbt naam, dus dat was sowieso nog even 'wennen' voor hem.
En dat risico wilde ik niet lopen.

Ik lag finaal van het padje in het ziekenhuis die eerste dagen, dus dat heeft m'n vriend gedaan. Zonder briefje, het zijn een simpele voor- en tweede naam en het is goed gegaan gelukkig
Hij kreeg bij de aangifte een heel lief klein rompertje met daarop IAmsterdam.

Dat heeft mijn vriend beide keren gedaan. Niet eens over na gedacht om het dan op een briefje te schrijven en mee te geven.

Steep schreef:

Fortissimo schreef:

June schreef:

Reva schreef:Als ik twijfel of mijn man capabel is om ons kind en de naam correct aan te geven en ik een briefje of iets zou overwegen, dan wil ik geen kinderen met hem.

Uitzonderingen daargelaten.

Idem. Ik hoef geen kind met een kleuter.

Ja, een man is er altijd met zijn koppie bij inderdaad. En als 'ie dat niet is, is het meteen een kleuter. Alle mannen die ik tot nu toe heb meegemaakt die papa werden, waren toch wel ffkes van het padje af hoor.

Nou idd, hij was stikzenuwachtig. Op het laatst wilde hij toch liever een briefje erbij (voor de zekerheid voor de 2e en 3e naam). Daarnaast heeft hij dyslexie en vond het een fijn idee om gewoon het briefje te kunnen geven. Uiteindelijk heeft hij het niet nodig gehad, maar het is dikke BS dat je man dan een kleuter zou zijn en je dan beter geen kinderen van hem kan krijgen.

Nou zeg dat, wat een onzin..

Mijn man is beide keren met zijn zus op pad geweest de dag na de bevalling. Naar het gemeentehuis, apotheek, ziekenhuis om navelstrengbloed weg te brengen e.d.

Ik denk niet dat ik er zin in heb om daarvoor zelf naar het gemeentehuis te gaan..
Daarnaast weet ik zeker dat het dan wel goed komt, met of zonder briefje.

Mijn vader heeft trouwens bij mij mijn tweede naam wel anders laten spellen dan mijn moeder eigenlijk wilde. Plaagt ze hem nog steeds mee, haha. Ik vind het trouwens helemaal niet erg, vind de spelling zo juist wel leuk. Minder doorsnee.

Dat heeft mijn vriend gedaan zonder briefje. Nu is de naam van onze zoon ook zo kort en makkelijk dat het eigenlijk niet mis kon gaan. Bovendien hing de naam al ruim een week met grote letters op de muur in de babykamer.

Mijn vriend kwam zelf met deze naam. En die vond ik ook heel mooi.
Ik had er wel vertrouwen in dat het goed zou komen toen hij haar ging aangeven.

Mijn man heeft onze dochters beide keren aangegeven. Een briefje was niet nodig, al hadden we het bij de tweede beter wel kunnen doen, want achteraf bleek dat we ons nog niet hadden uitgesproken over de doopnamen. Echt helemaal vergeten! Dus toen hij die vraag kreeg aan de balie, heeft hij zelf maar de knoop doorgehakt. We wisten wel dat we de naam van peter en meter wilden gebruiken, maar hadden het er daarna niet meer echt over gehad.

De priester van onze kerk had overigens wel een briefje met de naam van de jongste gekregen, maar had voor het doopfeest toch boekjes laten drukken met een andere naam. Hij kwam er 's ochtends pas achter en heeft toen nog alle boekjes met een pen zitten verbeteren, heel schattig, hij vond het volgens mij vervelender dan wij.

Ik kan me werkelijk niet voorstellen dat je dat verkeerd kunt doen...

Ik heb m'n zoon zelf aangegeven, dat kon gelukkig in het ziekenhuis. En die kleine was er zelf ook bij

Zeau.. De moeder van mijn man werkt in een Gemeente en zij zegt ook dat mannen compleet met briefjes komen of ze bellen hun vrouw en drukken de telefoon in haar hand zodat die vrouw 't kan spellen. I'm sorry maar 't ziet er toch wel sullig uit, net zoals je wel eens kinderen in de snackbar ziet met zo'n briefje. Haha. Mijn man was ook van de wap maar niet helemaal gek natuurlijk.

Lejow schreef:

Steep schreef:

Fortissimo schreef:

June schreef:

Reva schreef:Als ik twijfel of mijn man capabel is om ons kind en de naam correct aan te geven en ik een briefje of iets zou overwegen, dan wil ik geen kinderen met hem.

Uitzonderingen daargelaten.

Idem. Ik hoef geen kind met een kleuter.

Ja, een man is er altijd met zijn koppie bij inderdaad. En als 'ie dat niet is, is het meteen een kleuter. Alle mannen die ik tot nu toe heb meegemaakt die papa werden, waren toch wel ffkes van het padje af hoor.

Nou idd, hij was stikzenuwachtig. Op het laatst wilde hij toch liever een briefje erbij (voor de zekerheid voor de 2e en 3e naam). Daarnaast heeft hij dyslexie en vond het een fijn idee om gewoon het briefje te kunnen geven. Uiteindelijk heeft hij het niet nodig gehad, maar het is dikke BS dat je man dan een kleuter zou zijn en je dan beter geen kinderen van hem kan krijgen.

Nou zeg dat, wat een onzin..

Inderdaad, m'n haren gingen ook eventjes overeind staan bij die opmerking. En heb toch liever dat ie 'sullig' met een briefje bij de gemeente staat (so what, je komt daar toch niet dagelijks) haha, dan dat het om de een of andere reden toch verkeerd gaat en je een hoop (papieren) rompslomp en kosten hebt om het weer goed te krijgen.

Edit: Een vriend van ons had de 2e en 3e naam van z'n 3e dochter per ongeluk omgedraaid. Was echt een gedoe om dat ongedaan te maken!

Marin schreef:Oh nee ik geloof ook echt wel dat ie dat kan, niet dat we dat samen uitvoerig gaan oefenen ofzo. Maar ik zou 't voor de zekerheid toch wel op een briefje schrijven en in de kraam tas doen ofzo, al dan niet voor hem, dan wel voor de ambtenaar. Maar zo'n paniek freak ben ik dan denk ik gewoon.

Als je dan getrouwd ben, gewoon een briefje doen in jullie trouwboekje. Die moet sowieso mee.

tja zo'n man is ook niets waard he, als hij een briefje nodig heeft om zijn kind aan te geven Ik ken wel ergere redenen om een man te laten schieten. Mijn man schaamde zich niets om het briefje en wou gewoon dat het goed werd doorgegeven. En als je de hele nacht een bevalling hebt meegemaakt en gewoon nul komma nul geslapen hebt én je bent hyper omdat je net vader bent geworden, dan kun je wel eens niet helder nadenken.

Mijn vriend is een enorme chaoot in dat soort dingen. Hij heeft mijn vader en het geboortekaartje meegenomen voor alle zekerheid.

Mijn ex met zijn zus, en volgens mij is het helemaal goed gegaan. Ik was er toen echt niet mee bezig of hij de naam goed zou schrijven.
Doet mij trouwens denken aan een aflevering van "Vier handen op een buik". De moeder moest zelf op haar telefoon kijken hoe ze de naam van haar dochtertje wilde spellen!

Mijn man heeft geloof ik ook wel het kaartje van de kraamzorg met de naam enzo mee genomen voor de zekerheid. Uit zichzelf. Had ik ook gedaan, even de naam opgeschreven, voordat je in de moeheid de naam toch anders gaat spellen ofzo. Veel mannen hebben toch een volle nacht (of twee) doorgehaald voor het kind geboren wordt.

Mijn man heeft dat de volgende ochtend in het ziekenhuis gegaan. Ik denk dat ik het eerder fout zou doen dan hij. Ik heb mijn zoon de eerste week maar zelden bij de juiste naam genoemd.

De vader van mijn ex is dronken aangifte gaan doen en kreeg hij dus ook een compleet andere naam die niet eens een klein beetje lijkt op de naam wat zijn roepnaam is.

Edit: Bedenk mij trouwens nu dat mijn vader het bij mij ook niet goed heeft gedaan. Hij heeft van de ij de y gemaakt.

Had mijn moeder maar een briefje meegegeven trouwens..

Ik zou Nathalie gaan heten maar ik heet niet zo. Pa wist 't niet zo goed meer haha

Mijn moeder is aangifte gaan doen, samen met mijn oudste broertje. Ze hadden wel voor de zekerheid een kaartje bij zich met de namen. Alleen maar handig lijkt me, zeker omdat ze vier namen kreeg en haar roepnaam ook nog anders is. Mijn ex moest speciaal vrij nemen anders en komt van verder weg, dus deed mijn moeder het. Had ik ook liever, je weet nooit of mijn ex stiekem de naam veranderd zou hebben als hij het toch niet eens was geweest met de naam. Hij zei van wel, maar op dat moment vertrouwde ik hem voor geen meter

Jeetje PC, dat is wel een totaal andere naam dan wat je nu hebt! Wat vond je moeder daar van?

Die vond mijn huidige naam mooier maar mijn vader kwam steeds met Nathalie aan dus toen was ze ook om en is het zo gebleven haha. Dus die was opzich wel blij.

Oh Hahaha gelukkig viel dat nog mee!

Ach toen mijn vader een keer mijn broertjes naam op moest schrijven toen mijn broertje 10 jaar of zo, was het, M.aaarjooooon hoe schrijf je B.jörn??
Hij wist onze verjaardagen ook nooit.