Nachtmerrie

Ik wil je enorm veel sterkte wensen...

*verhaal weg*

Heel veel sterkte meiske, wat moet jij het enorm zwaar en moeilijk hebben.....

Ik dacht dat 'mijn' situatie onbedenkelijk was, maar t komt dus vaker voor (eigenlijk te vaak) ...
Niene, wilde hij het na de bevalling wel weer met jou proberen, omdat hij wel bij jou was?

'Man' woont nu dus nog wel hier, geen idee voor hoelang. Kan een week zijn, kan nog 3 maanden duren, net zolang als het gaat. En vooral omdat dochter t toch wat minder goed doet is dat ergens wel fijn. Gisteravond heeft hij 20 min langs haar gezeten (ik had het overdag al vaak gedaan) en vanochtend kon hij haar langs mij leggen. In sommige opzichten is het gewoon fijn om er niet alleen voor te staan..
Maar aan de andere kant vind ik t ook erg vervelend als hij weggaat, en weet dat hij naar haar gaat. Dat ga ik zeker geen 3 maanden trekken. Gister ook al beetje besproken van wat als. Hij zou dan zolang naar zn moeder gaan, en af en toe hier komen voor dochter. Maar ook wel weer best lastig te plannen, aangezien ze veel slapen. En zolang dochter nog zoveel huilt weet ik niet of ik dat alleen kan (en af en toe iemand anders hier in huis hebben is toch anders) erg dubbel en lastig

Nee,ik wilde dat. Ik wilde ten koste van alles het gezin waar ik van gedroomd had samen houden,maar dat ging gewoon niet. Er was geen vertrouwen meer en hij was meer bij zijn nieuwe liefde dan bij mij/ons kind en ik stond echt strak van de spanning. Hij deed trouwens ook niks met haar hoor,ja als er bezoek was speelde hij de perfecte papa,verder deed ik alles alleen.Sliepen trouwens wel apart,hij in de logeerkamer en ik met baby op onze slaapkamer.Achteraf gezien was de situatie gewoon te zot voor woorden,voel nu ik het erover heb gewoon die pijn weer,de vernedering en het gekwetste..

Volgens mij ben je sterker dan je denkt.

Maar denk je niet dat je uiteindelijk juist meer kracht en energie krijgt, wanneer hij ergens anders gaat wonen? Op dit moment kost hij je alleen maar energie, dat zal zo blijven zolang je met hem in één huis woont. Die energie kun je veel beter in je dochter steken, daar hebben jullie allebei (jij en dochter) veel meer aan. Ik denk dat het al een heleboel scheelt als hij tenminste niet (al dan niet lijfelijk) constant om je heen is.

Ik snap echt niet dat die man zich niet helemaal kapot schaamt. Ik zou me werkelijk de ogen uit mijn kop schamen als ik op zo'n manier met mijn zwangere/net bevallen vrouw om zou gaan.

Heel veel sterkte, sanne, dit heb je niet verdiend. Ik hoop dat je de kracht kunt vinden om zelf het heft in handen te nemen en hier een einde aan te maken. Ik snap dat het moeilijk is, maar dit geeft zoveel verdriet.

Ben het helemaal met Jasmine eens.. Op een gegeven moment kom je erachter hoe sterk je bent,dan komt ineens die oer vechtlust naar boven om je dochter te willen beschermen,tenminste dat had ik. Vooral toen ik uiteindelijk de knoop had doorgehakt om te gaan,ik dacht op dat moment alleen aan mijn kind.. Ik moet voor haar vechten,ik moet haar rust en stabiliteit geven.
En ik weet zeker dat jij dat ook kan over een tijdje!

Oh gatver, ik weet zo goed hoe je je voelt, het fijn vinden als hij bij je is en het je zo verschrikkelijk eenzaam voelen als hij de deur uit stapt en jij weet dat hij vervolgens naar háár gaat... En dan heb je samen ook nog eens een kindje, wat het nog moeilijker maakt. Ik hoop in elk geval dat je snel tot inzicht komt dat deze situatie je meer sloopt dan maakt, zelfs al is het fijn om samen de zorg voor jullie dochtertje op je te nemen.

Eerlijk is eerlijk, in mijn ogen weegt zijn zorg voor jouw dochtertje niet op tegen hoe hij je kapot maakt. Hij vindt het wel prima, heeft een huis én kan dichtbij z'n dochtertje zijn, door af en toezien handen uit te steken heb jij even rust, maar ik ben ervan overtuigd dat het gewoon een smerig spelletje is en hij zich absoluut niet druk maakt om jou, en hij het allemaal wel makkelijk vindt. Hij beleeft immers z'n lolletje bij een ander en komt vervolgens doodleuk weer terug 'thuis', naar jou. Hij gebruikt je en wordt daar nog voor beloond ook, door thuis te mogen blijven. Degene die gestraft wordt, dat ben jij, want jij moet dit alles onder je eigen ogen en in je eigen huis maar aanzien, maar dat is toch gek? Want watvoor schuld heb jij aan deze situatie? Niks toch? Als jij deze situatie niet stopt, zit je hier over een halfjaar nog in. Is dit de basis die jullie je dochtertje mee willen geven? Die basis is zó belangrijk, zeker in de eerste maanden/jaren. Ik snap dat er nu zo verschrikkelijk veel op je af komt, maar... Gooi hem eruit. Echt. Het zou jou en je dochtertje alleen maar goed doen. Ik lees hier al reacties van meiden die je zó zouden willen helpen, dus alleen sta je er niet voor.

Wat een narigheid, dit heb je echt niet verdiend.
Vergeet niet hoe sterk je eigenlijk bent, op dit moment word je overladen met emoties. Ik denk als je op het punt bent voor jezelf en je kleine meisje te kiezen bent, het je alleen nog maar sterker gaat maken en bovendien zal dit je ook meer rust geven naar mijn idee, lijkt me vreselijk om continu geconfronteerd te moeten worden dat hij naar de ander gaat. Heel veel sterkte.

Lieve Sanne,

Nogmaals heel veel sterkte meid. Je weet mij/ons te vinden als we je ergens mee kunnen helpen al is het alleen praten.
Je bent onwijs sterk ook al voel je je niet zo !
Dikke knuffel, ik heb alles al tegen je gezegd maar weet dat ik aan je denk !

Ik weet dat ik sterk ben (soms mss wel te sterk) maar zo voel ik t niet echt. Wel weet ik databanken alles mn dochter t goed heeft. Tijdens de zwangerschap waren er geen complicatie door stress (geen vroeggeboorten, hoge bloeddruk, voorweeen) en ook nu heb ik t zwaar, maar lijk ik (nog) geen depressie te hebben.
Mijn probleem is alleen dat ik teveel rekening hou met anderen, en nu dus ook met hem. Ik kan wel zeggen van ga weg, maar dan moet er iets afgesproken worden van iets wat ik nog weet hoe ik dat wil, en ga daardoor teveel aan hem denken (want dan vind ik t toch zielig dat hij de kleine zo weinig kan zien)
Maandag heb ik gesprek met iemand van ggz, en niet dat ik in 1x geholpen ben, maar mss dat ik dan wel beter in staat ben om een keuze te maken

En niene, ik snap dat wel. Zou ook nog steeds zo graag 1x iets met zn 3tjes willen doen..

En ik denk dat ik binnenkort hier meerdere topics ga openen om adviezen te vragen met scheiding en rechten van alleenstaande moeder. Maar dat komt nog wel!

Nou, hij is echt niet zielig, hoor. Hij heeft het zichzelf aangedaan.

Als je vragen hebt mag je mij altijd een bericht sturen.

Eens met Susan.

Hij is echt niet zielig. Sowieso, hij is degene die er met de pet naar heeft gegooid, hij verkiest haar boven zijn gezin. Dan moet hij er maar aan wennen dat hij zijn dochter niet iedere dag kan zien. Dat zal voor de toekomst ook zijn realiteit zijn.

[quote="Jasmine"]Eens met Susan.

Hij is echt niet zielig. Sowieso, hij is degene die er met de pet naar heeft gegooid, hij verkiest haar boven zijn gezin. Dan moet hij er maar aan wennen dat hij zijn dochter niet iedere dag kan zien. Dat zal voor de toekomst ook zijn realiteit zijn.[/quote]

Helaas ook voor de mijne..

Ja, ook voor de jouwe. Maar hij doet jou dat aan. Ik snap daarom niet dat je nog zoveel medelijden met hem hebt. Hij heeft je zoveel pijn gedaan, hij heeft een jong gezin uit elkaar gerukt, hij heeft een periode die heel mooi en bijzonder was gewoon verkloot en alles wat hij nu doet heeft ook nog eens een impact op de toekomst. Jouw toekomst. Je dochters toekomst. Jullie hebben nergens op gevraagd. Waarom zou je hem zielig vinden? Ik snap best dat je er moeite mee hebt om definitief de knoop door te hakken omdat het dan echt voorbij is, maar ik snap niet dat je maar zo aan hem blijft denken. Hij is de schuld van dit alles. Er is geen enkele, maar dan ook echt geen enkele denkbare reden waarom jij hem in bescherming zou moeten nemen.

Ja, hij heeft straks zijn rechten als vader. En daar kom je niet onderuit. En zoals ik jouw berichten lees zul je hem daarin ook tegemoet komen en zul je hem de ruimte geven om zijn dochter te leren kennen en andersom.

Maar voor nu is er echt geen enkele reden om zijn gevoelens te sparen. Hij is ontzettend egoïstisch geweest en daar zitten consequenties aan. Helaas ook voor jou en je dochter, maar zéker ook voor hem. Waarom zou je hem dat besparen en zijn leed op jouw schouders nemen? Vind je dat je dat verdiend hebt? Ik niet.

Sanne wat ontzettend verdrietig allemaal, ik wil je heel veel sterkte wensen!

En opnieuw eens met Susan.

Ja, het wordt helaas ook jouw realiteit. Maar vindt hij jou daarom ook zielig?

Jeetje Sanne, ik had een vermoeden dat jij het was maar hoopte dat ik het mis had. Helaas dus niet.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en van wat ik lees in 'ons' topic doe je het hartstikke goed met je dochter.
Zoals je weet wonen we dichtbij elkaar dus als ik iets voor je kan doen laat maar weten. Al is het maar even een kopje thee of wandelingetje ter afleiding.

Mijn situatie is iets anders als die van jouw.Mijn ex liet mij 3 maanden geleden van de ene op andere dag weten dat hij liever had dat ik(met zoon,zonder zoon was a no go voor mij) kon vertrekken.3 Dagen later ben ik met zoon bij mijn moeder ingetrokken.Als ik aan mensen mijn verhaal vertelde,zeiden ze ook je komt er sterker uit,je bent sterk je komt er door.Ik geloofde er geen bal van,mijn toekomst was weg.Ik had geen thuis meer voor zoon en mij.Nu 3 maanden later kan ik zeggen dat ik langzaam aan weer wat licht zie in die donkere tunnel.En ja je komt er door heen,het is moelijk maar je kan het zeker weten.

Wat ik wil zeggen is,ook al is het nu allemaal een donker zwart diep dal waar je in zit,je komt er zeker uit.Uiteindelijk ga je je realiseren dat het gewoon beter is voor iedereen.

Heel veel sterkte.en een dikke knuffel.

* weg i.v.m. privacy.
Mocht ik je ergens mee kunnen helpen o.i.d. mag je me altijd PM sturen.
- Niet quoten, wil het straks weghalen i.v.m. privacy

sanne-84 schreef:Ik kan me nu wel bekend maken. Niet dat ik.zo heel bekend ben hier.
Maar t schrijft in topic voorjaarmama's 2013 wel wat makkelijker (daar kwam.al ter sprake dat ik.onzeker was, nou hier nog een reden)

Jeet Sanne!! Wat heftig! Kan me voorstellen dat je eerst anoniem wilde zijn. En ik kan me ook voorstellen dat het voor jou erg pittig is om jonge moeder te zijn! Dat werpt wel een ander licht inderdaad op de zaak! Je zit gewoon enorm te stressen! Maar je doet het hartstikke goed hoor!!

Je bent ook welkom om in het voorjaarstopic je verhaal kwijt te kunnen hoor, ik vond dat ook erg prettig met alle ellende in mijn zwangerschap, even het verdriet delen met medemamma's/toekomstige mamma's die in ongeveer dezelfde periode zaten. Ik snap nu ook beter dat je niets liever wil dan dat je kleine meisje lekker gaat slapen, je hebt gewoon de puf niet om er erg veel geduld voor op te brengen. Herkenbaar, ik heb af en toe ook zulke momenten dat ik zo moe ben dat ik gewoon haast boos word als L. niet wil aanhappen terwijl hij wel honger heeft en dat soort dingen. En ik heb wél een man, niet een die veel van me over kan nemen, maar hij is er wel.

Dank je wel allemaal voor de lieve reacties!

Susan en jasmine, jullie hebben verstandelijk gezien wel gelijk hoor.
Of hij me zielig vind weet ik niet, weet wel dat hijhet wel zielig vóór me vind (maar ja wat kan hij er aan doen?)

Mauwmauw, fijn dat jij je inmiddels weer iets beter voelt.

Vancitygirl en zonneschijn, jullie hebben pm

Pompoen, verklaart veel he..

Luce schreef:

Sea of Trees schreef:

Printje schreef:

Luce schreef:Heel veel sterkte...

Zag in een ander topic dat je meisje veel huilt. Baby's voelen spanning heel goed aan he, dus dat kan heel goed daar aan liggen..

Dat wilde ik idd ook zeggen. Ze voelt denk ik aan dat je gespannen bent, hopelijk komt er snel meer rust voor je.

Ik denk net als Snoes ook niet dat het bijna alleen daardoor komt dat Sannes meisje veel huilt. Ik snap dat jullie het niet zo bedoelen, maar zo wordt het schuldgevoel van Sanne alleen maar groter door. Terwijl het ook goed kan zijn dat het huilen een andere oorzaak heeft.

Sanne, ik ben er ook voor je, als ik iets kan doen...

Scheelt dat ik ook niet zeg dat het alleen daar aan ligt. Maar ik denk wel dat het een deel kan verklaren. Sanne, is het niet een mogelijkheid om tijdelijk ergens anders te gaan wonen? Of eigenlijk hij? Totdat jullie verschillende woonruimtes hebben. Of ben je daar al mee bezig?

Nee, ik weet wel dat je dat niet alleen zegt, maar je begrijpt wel wat ik bedoel toch.