Nachtmerrie

Oké..
Ik zie wel gelijkenissen.
Het was bij mij inderdaad ongepland, maar nadat we eerst niet wisten wat we ermee aan moesten, hadden ook wij besloten er samen voor te gaan. En natuurlijk is dat minder stabiel. De omzwaai kwam ook plotseling, net als bij lonelymom.
Maar goed, het maakt verder ook niet uit. Ik voelde me alleen wel een beetje aangevallen door je reactie. Ik hoop oprecht dat het in deze situatie anders verloopt want het is niet tof.

_Lana_ schreef:

Kerel schreef:Hij kan van alles roepen over al dan niet erkennen van zijn kind, maar een kind dat staande huwelijk - of negen maanden na de beeindiging er van - geboren wordt, heeft van rechtswege de (voormalig) echtgenoot als vader. Dan kan hij wel een ontkenning vaderschapsprocedure voeren, maar dat is aan hem.

Dit is allang niet meer zo.
Ik zou ook voor jouw achternaam gaan. Mocht het nog goed komen allemaal, dan zou dat toch evengoed niet uitmaken?
Je zou dan zo snel mogelijk naar het gemeentehuis kunnen gaan en daar een akte van naamskeuze ondertekenen.
Na de geboorte is dit niet zo makkelijk meer.

Verder is alles al een beetje gezegd. Ik wil je wel heel erg veel sterkte wensen met alles!!

Mwah dat is nog wel zo. Dat je de achternaam vrij mag kiezen, dat is wat anders. Al moeten wel alle kinderen binnen die relatie dan dezelfde naam krijgen. Dat is in dit geval niet zo heel ingewikkeld gelukkig..
Sterkte.

Maar als de vader zijn kind aangeeft zonder dat de moeder mee is, dan heb je in die zin wel een probleem. Want ik geloof nooit dat deze vader daar dan aan de balie gaat zeggen dat het kindje de achternaam van zijn of haar moeder krijgt.

Elodie schreef:Oké..
Ik zie wel gelijkenissen.
Het was bij mij inderdaad ongepland, maar nadat we eerst niet wisten wat we ermee aan moesten, hadden ook wij besloten er samen voor te gaan. En natuurlijk is dat minder stabiel. De omzwaai kwam ook plotseling, net als bij lonelymom.
Maar goed, het maakt verder ook niet uit. Ik voelde me alleen wel een beetje aangevallen door je reactie. Ik hoop oprecht dat het in deze situatie anders verloopt want het is niet tof.

Ok, ik heb inderdaad een heel ander verhaal gehoord, maar soit
Wilde je in ieder geval niet aanvallen.

Ff hardop denken.
We zijn nu nog getrouwd, hebben mbt de baby nog niks gedaan tijdens de zwangschap.
Hij moet het dus sowieso erkennen? Ongeacht welke achternaam de baby krijgt? Stel datik doorzet dat de baby mijn achternaam krijgt, dan moet hij wel hiervoor tekenen.
En als de kind mijn achternaam heeft, gaat dit dan ten koste van andere regelingen? Alimentie? Alleenstaande ouder regelingen?

Daar sta ik niet van te kijken. Hij heeft zelfs tegen mensen gezegd dat ie z'n zoon niet mocht zien.

Printje schreef:

Carrie schreef:

Printje schreef:

Parisienne schreef:Echt, ik zou hem helemaal niks meer gunnen. Ik zit dit vol verbazing te lezen. Er zou wat mij betreft prima na een tijd een omgangsregeling kunnen komen, maar meer niet.

Mee eens, hij zou niet eens meer in de buurt mogen komen als hij me zoiets geflikt had. Wettelijk of niet, ik zou het zoveel mogelijk tegenhouden.

Jeetje doe eens niet zo naar zeg, vreselijk wat jij zegt!

Helaas heeft dat te maken met ervaringen van vroeger waar ik niets over ga zeggen verder maar waardoor zo' n man echt niet meer bij mij in de buurt zou hoeven komen. Wat voor vader ben he als je zoiets doet.

Wat voor moeder ben je wanneer je om zulke redenen je kind zijn of haar vader ontzegt? Een hele slechte wat mij betreft.

Ik ben het helemaal eens met Artemis. Ik lees echt met verbazing hoe normaal men het nog steeds vindt, dat bij een relatiebreuk de moeder automatisch meer recht heeft op het kind. Anno 2013 is dat helemaal niet meer zo vanzelfsprekend en wordt er ook andersom bepaalt. Gelukkig, want een vader heeft net zoveel rechten.

Lonelymom schreef:Ff hardop denken.
We zijn nu nog getrouwd, hebben mbt de baby nog niks gedaan tijdens de zwangschap.
Hij moet het dus sowieso erkennen? Ongeacht welke achternaam de baby krijgt? Stel datik doorzet dat de baby mijn achternaam krijgt, dan moet hij wel hiervoor tekenen.
En als de kind mijn achternaam heeft, gaat dit dan ten koste van andere regelingen? Alimentie? Alleenstaande ouder regelingen?

Hij hoeft dus niet te erkennen. En de achternaam zegt niks over waar jij recht op hebt.

Lonelymom schreef:Ff hardop denken.
We zijn nu nog getrouwd, hebben mbt de baby nog niks gedaan tijdens de zwangschap.
Hij moet het dus sowieso erkennen? Ongeacht welke achternaam de baby krijgt? Stel datik doorzet dat de baby mijn achternaam krijgt, dan moet hij wel hiervoor tekenen.
En als de kind mijn achternaam heeft, gaat dit dan ten koste van andere regelingen? Alimentie? Alleenstaande ouder regelingen?

Nee hij hoeft de baby niet te erkennen. Doordat jullie getrouwd zijn wordt hij automatisch de vader zelfs als jij zwanger zou zijn geraakt van een ander (wat natuurlijk niet het geval is).
Mbt de achternaam kan ik je niet helpen.

Elodie schreef:Daar sta ik niet van te kijken. Hij heeft zelfs tegen mensen gezegd dat ie z'n zoon niet mocht zien.

Dat bedoel ik niet. Maar, dat is wel heel verdrietig en schandalig dat hij daar dan over loog.

Carrie schreef:

Elodie schreef:Daar sta ik niet van te kijken. Hij heeft zelfs tegen mensen gezegd dat ie z'n zoon niet mocht zien.

Dat bedoel ik niet. Maar, dat is wel heel verdrietig en schandalig dat hij daar dan over loog.

Nee, maar dat zegt wel heel veel over wat hij allemaal wel niet verzint.

Lonelymom schreef:Ff hardop denken.
We zijn nu nog getrouwd, hebben mbt de baby nog niks gedaan tijdens de zwangschap.
Hij moet het dus sowieso erkennen? Ongeacht welke achternaam de baby krijgt? Stel datik doorzet dat de baby mijn achternaam krijgt, dan moet hij wel hiervoor tekenen.
En als de kind mijn achternaam heeft, gaat dit dan ten koste van andere regelingen? Alimentie? Alleenstaande ouder regelingen?

Nee, als je getrouwd bent gaat de wet er van uit dat je man de vader is en hoef je niet te erkennen. Dat is alleen het geval als je niet getrouwd bent.

Kerel schreef:

_Lana_ schreef:

Kerel schreef:Hij kan van alles roepen over al dan niet erkennen van zijn kind, maar een kind dat staande huwelijk - of negen maanden na de beeindiging er van - geboren wordt, heeft van rechtswege de (voormalig) echtgenoot als vader. Dan kan hij wel een ontkenning vaderschapsprocedure voeren, maar dat is aan hem.

Dit is allang niet meer zo.
Ik zou ook voor jouw achternaam gaan. Mocht het nog goed komen allemaal, dan zou dat toch evengoed niet uitmaken?
Je zou dan zo snel mogelijk naar het gemeentehuis kunnen gaan en daar een akte van naamskeuze ondertekenen.
Na de geboorte is dit niet zo makkelijk meer.

Verder is alles al een beetje gezegd. Ik wil je wel heel erg veel sterkte wensen met alles!!

Mwah dat is nog wel zo. Dat je de achternaam vrij mag kiezen, dat is wat anders. Al moeten wel alle kinderen binnen die relatie dan dezelfde naam krijgen. Dat is in dit geval niet zo heel ingewikkeld gelukkig..
Sterkte.

Dat is niet meer zo. Je kunt een dag nadat de echtscheiding ingeschreven is, je kind laten erkennen door een andere man, bij wijze van....
Maar goed, daar gaat het niet over .

Het kindje hoeft niet erkend te worden, jouw man is automatisch de vader. Voor het kiezen van de achternaam van moeder moet je beiden naar het gemeentehuis om te tekenen. En dit zegt niets over zijn rechten en plichten, dat blijft hetzelfde.

Hoe is het nu met je?

Lief dat er naar gevraagd wordt.
Het gaat erg wisselend, de ene dag is de andere niet. Heeft.zowel met mijn gemoedstoestand te maken, als de vorderingen in de situatie zelf.
afgelopen week wel contact gehad via de app, en dat ging reeelijk. Ik ben erg achterdochtig, en dat geeft frustraties.
Sinds vrijdag zit ie weer thuis. Ik miste hem niet echt, kon t wat dat.betreft wel aan. Maar t idee dat de bevalling ieder moment kan beginnen en ik alleen was begon ik moeilijk te vinden. Had wat dat betreft denk ik een te grote mond gehad. De vrijdag was meteen prijs. Ik was ergens achtergekomen (hij had iets besteld via interneren) en toen ik daarnaar vroeg loog hij. Ik wist vanwege de dierbaarst mee te maken moest hebben, maar hij zei iets heel anders. Nogmaals gevraagd, en toen zei hij wel iets, maar ik weet niet of dat waar is. Denk er weer canules over. Daarom dus ook eredivisie gehad.
Zat eerst verder kloten gevoeld omdat hij en ah ring niet om had (nou vergat hij roebel eens vaker maar goed) en dat hij vanavond naar zijn thuis ging om te gourmetten, en t kwam erop meer dat hij liever niet had,dat ik mee ging.
Zaterdagavond en vanmorgen ging wel redelijk. Tuurlijk is de sfeer niet goed, dat kan ook niet. Master viel nog mee, het was te doen.
Totdat ik erachter kwam dat ik in zn mails kon. Heb daar de maiktjes tussen hun kunnen lezen. In principe valt t nog mee, alleen echt 2 verliefde pubers. Gewoon hoe t gaat, en verder veel ik.mis keven blanke. Staat niks negatiefs over mij in.
Maar wel wat leugens. Hij zou bijv. in april 2 dagen op cursus gaan, en dan niet thuis.slapen. Ik zei nog: heb je geluk dart doordeweeks is, anders had ik je helemaal niet geloofd. Nu blijkt dus dat zij dan terug in nl komt, en hij haar gaat op t vliegveld (en god weet.wat nog meer)
Ook vraagt zij naar onze kleine. Heeft daar in hu al vertelt dat ze een leuke bent heeft ontmoet die een kleine krijgt. Ze wil foto'à zien en stuurt een kleinigheidje na de bevalling (man heeft adres van zn werk gegeven). En die gedachte maakt me zo misselijk. Het is mijn baby (en die van hem). Ik snap g dat zij überhaupt zoiets kan zeggen.
Owja, km man heeft 2 interesses waar ik niks mee heb (os auto'à) en zij wel.
Totdat ik er vanmiddag achter kwam dat ik in zn mails

Sorry, op t laatst ging t ff niet meer goed met t schrijven op mn tel.

Vind t nu zo moeilijk, ook al weet ik waar t eigenlijk op meer komt. Hij wil echt niet meer verder, en de bevalling zal daar ook niks meer in veranderen verwacht ik.
Maar aan de ene kant wil ik hem weg hebben, maar dat kan ik ook niet maken. Aan de andere kant wil ik dat ie toch blijft zolang.. Wat hormonen en onzekerheid wel niet met je kunnen doen..
Jullie hebben geen idee warnet door mij geen gaat, heb dat zelf nog niet eens. Zou wel eens willen dat ik niet zwanger was, kan zo niet genieten. Ik zeg niet dat ik mn kind gaat, maar ergens ben ik er nu ook helemaal niet meer blij mee.. En ik.hoop van harte dat dat na de bevalling wel komt..

Jemig meid Ik heb zo met jou te doen. Wat een kutsituatie. Ik denk dat bijna niemand zich kan voorstellen wat je voelt. Het moet bizar zijn voor je. En logisch dat je jezelf nu in een andere situatie wenst. Maar het komt vast wel goed na de bevalling, dan heb je iets in handen waar je zorg voor moet dragen. Er is vast liefde genoeg.
Heel veel sterkte.

Weet je ik.zit ook.zo te bedenken wat ik moet doen.
Normaal doen? De deur wijzen? Negeerstand?
En ook afwachten wat hij mailt na de bevalling naar haar? En die 2 dagen een excuus verzinnen waardoor hij niet weg.zou kunnen? (maar dat is ook.afhankelijk van wanneer de kleine komt)
Ik kan niet tegen deze onzekerheid.. En kan tot de bevalling nog steeds geen zekerheid hebben. Ja ik, heb meer zekerheid dat t niks wordt, maar door nog geen actie te ondernemen kan ik zn mails in de gaten houden

En nu ik haar mailadres heb ben ik in staat om te mailen, maar 1 lijkt me ook niet echt.slim en 2 zou niet weten wat ik haar zou willen mailen

Maar is het niet zo dat hij zijn beslissing al heeft genomen? En dat hij al heeft aangegeven dat hij er geen toekomst meer in ziet? Ik wil niet hard overkomen, maar zoals het ik lees heeft hij al aangegeven dat het voorbij is tussen jullie.

Dus waarom kwel je jezelf dan door de mailtjes te lezen? Hoe moeilijk/lastig het ook is op het moment, de relatie tussen jullie lijkt nu toch echt voorbij te zijn. Nu begrijp ik heel goed dat je hem nu dichtbij wilt hebben ivm de bevalling. Maar ik zou toch duidelijk naar hem zijn dat hij toch een eigen plekje moet gaan zoeken voor na de bevalling (weet niet of het haalbaar voor jou is om in het huis te blijven) zodat je in ieder geval niet samen hoeft te blijven 24/7. Je krijgt straks al veel te verwerken qua emoties tav de geboorte etc en om dan ook nog met je ex samen te wonen dat is misschien wel teveel. Zeker omdat je je blijft kwellen zodra hij de deur uitgaat. Want gaat hij echt alleen maar een boodschap doen of gaat hij naar zijn vriendin toe en dat moet je ook niet willen dat je constant die emoties moet verwerken.

Als jullie beide je eigen plek hebben dan hoef je je ook niet af te vragen wat hij doet. Dan heeft hij zijn eigen plek en jij ook je eigen plek. En zal het ook 'makkelijker' gaan om je gedachten en gevoelens op een rijtje te krijgen.

Hij zegt wel dat hij het niet ziet zitten, maar waarom praat hij dan niet over scheiden? Of houden we t toch nog wat 'geheim'? Hij heeft ook niet gezegd dat hij.voor haar gaat, wel dat ze soms nog een beetje contact hebben (wat dus meer blijkt te zijn)
En voor na de bevalling is de planning vooralsnog dat hij wel even in ons huis blijft. Juist dan kan hij een band met ah kind bouwen (hij is toch de vader) en die periode heb ik toch iemand nodig. Mijn ouders maken nu al genoeg zorgen, die kan ik niet vragen om 'snachts bij mij te zijn en slapeloze nachten te hebben. Dan kan hij ervoor opdraaien
(zeg ik nu heel hard, god weet hoe ik dan weer denk)

En me afvragen wat hij doet enz doe ik toch wel, ik kijk ook nu nog vaak wanneer ie bijv. online is, terwijl hij waarschijnlijk via de app weinig contact heeft

Dit lijkt me echt moeilijk voor je

Het lijkt me vrij duidelijk dat hij niet voor jou gaat, dus waarom houd je niet de eer aan jezelf? Dit komt naar mijn idee echt niet meer goed, dus waarom zeg jij niet dat je wil scheiden? Kun je alleen in jullie huis blijven? Ik zou hem toch echt vragen om weg te gaan en het zelf oplossen. Je kan het prima alleen redden en je kunt hier zeker advies en hulp van andere meiden krijgen. Ik zou je 'vriend' lekker in zijn sop laten gaarkoken en voor mezelf kiezen, want een jongen die jou zo laat zitten is het echt niet waard om nog bij je te mogen zijn.

En heb je het hem gevraagd? Dus echt duidelijk gevraagd hoe zit het nu? Gaan we scheiden? A
Want als ik het me goed herinner zou hij het contact verbreken/op een laag pitje zetten maar dat blijkt niet zo te zijn.

En ik vind het ook heel goed dat hij er is om een band met het kind op te bouwen. Vind dat ook niet meer dan normaal, maar wil je wel met iemand samenwonen blijven wonen die een relatie met een ander heeft? Natuurlijk vraag je je dan ook af wat doet hij, maar het is toch minder dan wanneer je hem constant direct ziet als hij achter de computer zit of met zijn telefoon bezig is.

Ik zou de klap niet groter willen laten zijn door nu te hopen dat hij veranderd na de geboorte als blijkt dat hij zijn keuze wel heeft gemaakt. Misschien is hij ook bang voor jouw reactie dat je hem bv niet in huis wilt na de geboorte en houdt hij zich daarom op de vlakte zodat hij in ieder geval de eerste tijd er 24/7 bij kan zijn.

Ga goed na wat voor jou het beste is en ga niet dingen invullen voor hem omdat je daar op hoopt. Heel veel sterkte in ieder geval de komende tijd.

Het is denk ik logisch dat je hem nu nog zo checkt. En dat is misschien niet slim ivm stress maar je moet er zelf klaar mee raken. En dat gaat stapje voor stapje. Doe vooral waar jij je goed bij voelt. Maar je hem ook bij de kleine betrekken als hij niet bij jullie woont, toch? Vast minder intensief maar je eigen gemoedsrust is nu echt heel erg belangrijk.
Wat een klote situatie zeg, zo rondom je bevalling.

In mijn zwangerschap ben ik ook vaak zat alleen geweest 's nachts en als het dan zou beginnen, belde ik gewoon iemand. Is dat voor jou geen optie? Dan hoef je niet constant samen te zijn. Want man man, dat is echt confronterend.

Heel veel sterkte!!

En weer een leugen ontdekt.. Hetgene wat hij besteld had via internet klopt ook al niet. (Heb zn wachtwoord van die site opgevraagd via zn mail en zo ingelogd).
Ik durfde ons mam niet te bellen, uit schaamte, dat er weeeeer iets is.
En mn verstand zegt ook dat het klaar is, maar ik kan hem gewoon niet de deur uit zetten, hoe stom ook. Msschien ook wel uit angst voor de toekomst.
Ik moet nu eigenlijk mensen gaan inlichten, zodat mensen het weten voor na de bevalling, want ben zo bang dat ik zowel geestelijk als lichamelijk er door ga raken. En dan mensen inlichten zowel prive als hier op het forum, want ik weet zeker dat als bepaalde mensen dit weten ze mij kunnen helpen.
Maar ik kan het nog niet...

Nu heb ik me even voorgenomen om de negeerstand in te zetten. Maar weet ook dat ik dat niet kan volhouden. Voorbeeld, zijn trouwring ligt alweer op tafel. Ik kan mn ringen er langs leggen, om een reactie van hem uit te lokken. Maar 1 het kan zijn dat hij geen reactie geeft, en dan ga ik weer vissen, en dan krijg ik juist een reactie die ik niet wil. Ik moet eigenlijk gewoon die ringen of omhouden, of zelf afdoen en ergens neerleggen, maar pfoe wat moeilijk om er niks over te zeggen.
Of net als nu, ondertussen komt ie thuis, maar geeft geen kus (werd hier nog wisselend gedaan). Ligt op puntje van mn tong om er íets van te zeggen, maar waarom?? Ik voel me niet goed dat hij geen kus geeft, maar er om vragen ook niet.en als ik er om zou moeten vragen laat ik mezelf weer kennen.

Voor nu ziet het er naar uit dat als we uit elkaar gaan hij iig zolang weggaat, en ik inhuis blijf totdat alles geregeld is. Ik verwacht niet dat ik het in mn 1tje voor elkaar krijg (maakt me ook wel extra angstig) maar dat duurt natuurlijk nog wel even.
En mbt alleen zijn nu, ik dacht ook dat ik wel alleen kon zijn, ook 'snachts. Totdat ik me van de week niet zo lekker voelde, en dan voel je je ook wel heel alleen. En het was niet erg genoeg om iemand te bellen.