Nachtmerrie

Sanne, als ik het zo lees wordt het wel tijd dat je knopen door gaat hakken, hoe moeilijk ook. Dit neem veel te veel van je en zal je uiteindelijk gaan opbreken. Laat het zover niet komen, omwille van jezelf maar zeker ook van je dochter.

Maak goede afspraken met je ex omtrent je dochter, zeker nu jullie nog redelijk on speaking terms zijn. Jullie hebben wat haar betreft gelijke rechten, het feit dat hij is weggegaan verandert daar niks aan. Probeer samen een goed ouderschapsplan op te stellen en neem zeker geen adovcaat in de arm wanneer dit niet nodig is. Ik kan uit ervaring zeggen dat dat een hele stressvolle situatie is, die je echt moet proberen te voorkomen.

Het zal een zware periode zijn als je zoveel moet regelen. Maar het gaat je denk ik ook een bepaalde rust geven. Wanneer jullie duidelijke afspraken hebben rondom jullie dochter, zal hij niet meer te pas en te onpas binnen komen vallen. Volgens mij geeft dat alleen al veel meer rust.

Nogmaals, veel sterkte. Ik vind je heel dapper.

Laat je niet opjagen hoor, het is echt volkomen normaal hoe je je opstelt, van buitenaf is dat makkelijk oordelen.
Ik lees wel dat je voornamelijk met hem verder zou willen uit angst, angst voor alleen zijn, angst voor je dochter, en angst is geen goede motivatie voor een gelijkwaardige relatie.

Mar het is jouw proces, en jij weet het beste hoe hier doorheen te komen, ookal denk je van niet. Het is goed dat mensen hier kritisch zijn en je een spiegel voorhouden, zo zie je ook de andere kant en voorkom je dat je een soort tunnelvisie ontwikkelt, maar verwacht niet dat je op basis daarvan opeens weet wat je moet doen.

Het is niet raar zoals jij je voelt, het is ook niet raar dat je hem nog een kans zou willen geven, jij weet namelijk ook de leuke kanten van de relatie die je kwijtraakt, wij niet. Alleen is het voor buitenstaanders vaak duidelijker dat die leuke kanten al weg zíjn op dit moment en ook niet meer terug gaan komen omdat er teveel stuk is.
Maar dat besef en dat accepteren heeft tijd nodig en soms gaan mensen dan eerst nog 10x op hun bek door het te proberen, en dat is óók niet erg. Het is jouw proces, je mag het op jouw manier doen.

Soms is het geen kwestie van knopen doorhakken, soms moet je die knoop langzaam en stukje voor stukje los wurmen. En dat duurt even.

Goed gezegd artemis, helemaal eens!

Mooi gezegd inderdaad Artemis .

Ook eens met Artemis

Ik weet dat er nu al verandering in moet komen, maar die stap zetten (of die knoop doorhakken) is zeer moeilijk, daarvoor is het gevoelsmatig te hectisch.
Verstand en gevoel zijn 2 verschilende dingen, die loodrecht tegen over elkaar staan. En hoewel ik dacht dat als je het verstandelijk wel weet, het gevoel dan automatisch wel (een keer) komt, blijkt dit volgens degene met wie ik gesprekjes heb niet zo te zijn, en moet je eerst op je gevoel richten. En daarom kan ik nu nog niet zoveel.
Die spiegel is goed hoor, alleen kan ik alles nog niet doen

Hoe is het nu Sanne?

Jeumig Sanne, ik lees nu pas dat jij het bent. Ik vind het verschrikkelijk voor je. Hoe ben je er nu onder?

Vorige week ging het beter dan deze week. Zondagwas t moederdag en vandaag onze trouwdag. Ook ben ik veel meer moe dus kan al minder hebben. En net deze week komt dochter ook 'snachts.. En dan is t extra moeilijk; en e bent constant degene die uit bed moet, en je mist iemand om te overleggen (laat je haar ff huilen, geef je de speen of eten, leg je haar bij je in bed)
Ik blijf contact zoeken. Hoewel hij als hij hier niet is geweest vaak wel belt of appt, blijf ik dingen uit mezelf vertellen of vragen naar hem. Ook als hij hier is. Of dat ik soms hem app met een foto of een mededeling. psycholoog zegt dat dit wel normaal is, omdat we zolang bij elkaar zijn geweest en pas zo kort uit elkaar zijn.
Als we elkaar zien gaat dit de ene keer goed, de andere keer totaal niet..
Van de psycholoog mag ik nog niet teveel vooruit denken, maar van week tot week (ikzelf ben al aant denken aan t feit dat ik straks al moet gaan werken..)

Woont hij nog bij jullie, of zijn jullie nu wel echt uit elkaar? Lijkt me erg lastig Sanne. Heb je wel het idee dat je je draai een beetje gevonden hebt met jullie dochter, ook al ben je nog onzeker?

Gelukkig duurt het nog een paar weken voor je weer aan de slag moet. Weten ze op je werk van dit alles af? Dan kunnen ze je misschien ook wat ondersteunen en als het echt niet gaat je in de ziektwet oid doen. Misschien levert dat ook wat rust op.

Nee hij is al 2,5 week weg. Komt hier af en toe langs voor haar (of om de tuin te doen)
Ik had mn draai al een beetje gevonden met dochter, maar merk dat als ze een dagje iets meer huilt, ik meteen bang ben dat ze weer 'terugvalt' in haar huilgedrag. Ook nu ik over aan het stappen ben naar de fles maakt me dat extra onzeker (vind t nu heel moeilijk om zelf na te denken hoe ik dat t beste kan doen, bang dat dochters er op reageert) ik trek te snel aan de bel. Hopelijk meer rust als dat loopt.

Het werk heb ik na de bevalling ingelicht. Ze leven allemaal mee en komen op kraambezoek. Vanmiddag komt de leidinggevende (zij is .net zo oud als ik en ook net gescheiden) dus we zullen t er wel over hebben. Zij heeft hogere hand (is haar leidinggevende, maar degene is er ook echt voor t personeel) al ingelicht. Ik kan me nu al druk maken dat als t niet gaat, want t rustiger aandoen gaat moeilijk aangezien t al druk is (lang leve bezuinigingen in de zorg).maar daar mag ik nu nog niet over na denken.

Ik hoop dat alles in rustig vaarwater komt en je straks alles goed verwerken kan. en je werk draait heus wel door. maak je maar geen zorgen.maar sap je wel. heel veel sterkte