Nachtmerrie

Blegh, ik ga weer over mn grens heen..
Sfeer is vandaag wel wat minder tussen ons.
Ondertussen slaapt dochter vandaag weer slecht. Man heeft er na t eten even langs gezeten, heeft toen de fiep gegeven. Ben daar al geen fan van, maar snap wel dat hij iets deed. Aar idd, fiep valt uit de mond en dochter begint weer. Uiteindelijk heb ik haar maar eerder de borst gegeven zodat we opnieuw konden beginnen. Heb er daarna paar x langs gezeten (of, ja sorrie, laten huilen). Net even rustig gekregen, maar begon toch weer. Heb man naar boven gestuurd, en hoor hem al sneller even beetje bozig reageren naar haar. Ik kan ook wel eens iets niet zo aardig zeggen, maar dan is t machteloos, en niet boos. En later zie ik dat ze weer de fiep heeft.. Toen ik naar bovenging reageerde hij wat fel over de lamp . Heb hem naar beneden getuurd zodat ik er zelf bijbleef, omdat hij er nu geen geuld voor leek te hebben. En hoewel ik het al heel vaak doe, nam ik dit ook weer over..
Ondertussen ligt hij op de bank te slapen, terwijl er een film opstaat die ik nog niet eens leuk vind..
Tot zo ver de frustratiemodus weer even uit.
Ik zit nu op de bank met dochter, kon even niet consequent zijn. Had zelf ook behoefte aan knuffel

Bij een kindje van 3 weken oud hoef je ook niet consequent te zijn.

Sanne, je dochtertje heeft waarschijnlijk gewoon mama honger zoals ze dat noemen. Lekker bij je nemen en je hoeft nog niet consequent te zijn, dat hebben wij met n ook zo gedaan en ze slaapt perfect. Het komt uiteindelijk wel op z'n pootjes terecht, maak je daar nu geen zorgen over. Je hebt wel genoeg aan je hoofd nu. Geniet lekker van die momentjes samen.

Je hoef echt niet consequent te zijn bij een kindje van 3 weken. Ik heb niet alles meegekregen over hoe t met hasr gaat, maar wat ik begrijp is dat ze dlecht slaapt. Neem haar lekker bij je, hoe klein ze is ze voelt de spanning, psk haar bij je knuffel met dr.jij hebt t nodig en zij ook.

Mijn eerdere berichtje bedoelde ik niet rot, kan me voorstellen dat het over kan komen als kijk mij eens. Wvmaar dst bedoel ik niet zo. De

Vind t voor even ook niet erg, maar dagen achter elkaar wel.. Ik kan me dan ook wel vinden in t 'rust en regelmaat' alleen is dat soms ook moeilijk als ze blijft huilen.

Mauwmauw, zo had ik het niet opgepakt hoor!

Jeetje Sanne, wat moet jij je klote voelen.
En wat zijn er veel meiden die hetzelfde hebben meegemaakt.
Hier nog één helaas. Al kwam ik er pas achter dat hij was vreemdgegaan vanaf mijn zwangerschap toen mijn zoontje acht maanden was.
Voor de uitgebreidere versie kun je me PM'en, ik weet nog goed door wat voor hel ik gegaan ben maar het gaat inmiddels weer hartstikke goed met me.
Ik wil je heel veel sterkte wensen voor de komende tijd. Ook voor vragen over scheiding of alimentatie kun je me een PM sturen, dat zijn uiteraard niet de leukste zaken die geregeld moeten worden maar wel erg belangrijk.

Ze is denk ik aan 't clusteren. Dan wil ze veel bij jou zijn en vastgehouden worden. Noemen ze huidhonger. Wat zielig dat jullie machteloos/boos reageren op haar. Hou in je achterhoofd dat zij handelt vanuit instinct en niet dat ze mama en papa wil pesten. Als jij makkelijker wordt, wordt zij dat ook. En echt, dit gaat heel snel beter. Paar weekjes nog, na een week of 6 gaan ze minder huilen en herken je als ouders huiltjes en ben je haar vaak voor. O, en.. In 't begin is 't ook alleen maar verzorgen, zorgen, zorgen. Doodvermoeiend en doodsaai vond ik het want hij was ook alleen maar aan 't huilen voor mijn gevoel en bestond de dag voor mijn uit al zijn babywensjes vervullen.

Wat betreft je man.. Maakt niet uit wat wij hier zeggen of als tip geven, zolang jij nog niet 'klaar' bent ga je al zijn gedrag eerst opzuigen als een spons, want ook al zijn die dingen die hij doet slecht en echt onacceptabel, jij gaat 't willen zien, horen en voelen. Tot 't genoeg is.

Sanne, ik wens je heel veel sterkte.

Pc, dan is.ze.al een hele week, de hele dag door.aan t clusteren. Want ook al reageer ik wel eens machteloos (wat echt niet iedere dag is), ik hou haar echt ook wel eens lekker bij me natuurlijk. En het is zeker niet dat ik t saai vind, integendeel, maar t huilen van haar in combi met hoe ik al door de situatie in mn vel zit maakt t er niet altijd makkelijker

Gisteren voelde ik me op een gegeven moment zo sterk! En nu totaal niet. Door de sfeer van gisteravond, maar ook door t feit dat hij nog niet zeker weet of hij vanavond (of morgen) naar haar gaat en 'ik maar moet zien'. En ik denk dat als.hij vanavond gaat, dan hier weer heen komt, morgen uitslaapt en we verder 'samen' zijn dit niet goed gaat komen
ben in staat jeukpoeder in zn boxer te doen, of peper /knoflook op zn tandenborstel

Wat een verschrikkelijke situatie. Heel erg veel sterkte .

sanne-84 schreef:...En ik denk dat als.hij vanavond gaat, dan hier weer heen komt, morgen uitslaapt en we verder 'samen' zijn dit niet goed gaat komen.

Denk je dat dit nog goed kan komen? En heeft hij dit not al eerder gedaan? Toen liet je hem toch ook weer binnen? Hoe ziet hij de toekomst voor zich? Ergens houdt dit toch op... Wat bezielt zo een meisje ook om voor zo een man te gaan, vreselijk. Heel veel sterkte

Ik word gewoon plaatsvervangend kwaad als ik lees wat voor een eikel je in huis hebt. Ik zou zeggen als je naar dat mokkel gaat kom je er hier niet meer in. Dit kan toch zo echt niet?! Je gaat er geestelijk kapot aan, nu hou je je sterk en kun je het aan voor je dochtertje maar straks breekt dit je echt op. Wat zeggen jouw ouders hiervan?

Zus schreef:

sanne-84 schreef:...En ik denk dat als.hij vanavond gaat, dan hier weer heen komt, morgen uitslaapt en we verder 'samen' zijn dit niet goed gaat komen.

Denk je dat dit nog goed kan komen? En heeft hij dit not al eerder gedaan? Toen liet je hem toch ook weer binnen? Hoe ziet hij de toekomst voor zich? Ergens houdt dit toch op... Wat bezielt zo een meisje ook om voor zo een man te gaan, vreselijk. Heel veel sterkte

Ow nee niet op die manier goed komen. Meer in de zin van sfeer/voor dochter. Tot gisteren konden we voor dochter nog wel met elkaar communiceren, nu is er steeds meer irritatie. En als hij dan vannacht terugkomt en ik hem morgen de hele dag zie en alles weet ik dat er nog meer irritaties zullen komen

Kan je niet even een weekend naar je ouders, Sanne? Neem je je dochter mee..

Luce schreef:Kan je niet even een weekend naar je ouders, Sanne? Neem je je dochter mee..

Laat hem lekker vertrekken zeg...

Ik zou hem inderdaad vragen niet meer thuis te komen, hij maakt een keus dat heeft dan consequenties.

En het is voor jou en dochter beter dat hij niet in de buurt is.

Mn ouders hebben er ook veel verdriet van. Papa geeft vaak als ik em zie en knuffel of aai, iets wat we nooit doen. Ons mam zegt nu ook dat t niet meer goed zal komen, en ik hoor aan gaat stem.dat ze t beu is als ik er weer iets over vertel (beu in de zin van t niet meer goed aan kunnen horen oven verdriet)

Ik zou wel naar mn ouders kunnen, maar das net zo'n grote stap als man eruit zetten. En hoewel ik bij mn ouders niet alleen ben (hoewel ik me agvraag of ik hun goedbedoelde dingen een weekend kan hebben) heb ik liever dat hij gaat, dan heb ik alle spulletjes bij de hand, en dan moet hij naar zn moeder toe

Artemis schreef:

Luce schreef:Kan je niet even een weekend naar je ouders, Sanne? Neem je je dochter mee..

Laat hem lekker vertrekken zeg...

Ik zou hem inderdaad vragen niet meer thuis te komen, hij maakt een keus dat heeft dan consequenties.

En het is voor jou en dochter beter dat hij niet in de buurt is.

Dat zou ik ook zeggen, maar ik heb het idee dat Sanne dat niet gaat doen. Het lijkt mij belangrijk als ze wat afstand van hem zou nemen zodat ze er wat 'objectiever' naar kan kijken. En dan dus die stap kan zetten.

Maar waar wacht je dan op, Sanne?

Bolleke schreef:Ik word gewoon plaatsvervangend kwaad als ik lees wat voor een eikel je in huis hebt. Ik zou zeggen als je naar dat mokkel gaat kom je er hier niet meer in. Dit kan toch zo echt niet?! Je gaat er geestelijk kapot aan, nu hou je je sterk en kun je het aan voor je dochtertje maar straks breekt dit je echt op. Wat zeggen jouw ouders hiervan?

Dan ben ik idd niet de enigste. Maar idd vanaf de zijlijn hebben wij makkelijk praten natuurlijk. Jij woont niet in de buurt van E.hoven of wel? Anders had ik je met alle liefde en plezier komen helpen of gewoon kletsen oid.

Luce, ik wacht op lef.. Lef om de vader bij zn kind weg te sturen. Lef om niet bang te zijn om alleen te zijn. Lef omdat ik weet dat ik mijn dochter dan dalik ook niet altijd meer bij me kan hebben
(wat een raar woordje eigenlijk, lef..)

En ja printje, daar woon ik wel. Jij zou nog steeds naar een ehv meeting komen;) (die vanmiddag is)

sanne-84 schreef:Luce, ik wacht op lef.. Lef om de vader bij zn kind weg te sturen. Lef om niet bang te zijn om alleen te zijn. Lef omdat ik weet dat ik mijn dochter dan dalik ook niet altijd meer bij me kan hebben
(wat een raar woordje eigenlijk, lef..)

)

Denk je dat het volgende week, volgende maand, volgend jaar makkelijker is om hem weg te sturen?

Ik ben bang dat Stranger gelijk heeft. Hoe langer dit duurt, hoe moeilijker het wordt. Straks ga je duidelijk zien dat je dochtertje een band met hem op bouwt, en dan lijkt het me nog vele malen moeilijker hem weg te sturen.
Hij kan ook een liefdevolle en goede vader voor je dochtertje zijn als hij niet bij je in huis woont. Dan ziet hij haar wel minder, maar tsja, daar heeft h het natuurlijk ook wel zelf naar gemaakt. En helaas zie jij haar dan ook minder, maar die momenten zou je wel even kunnen nemen om je rust te pakken, waar je nu zo naar verlangd.
Maar ik begrijp dat de daadwerkelijke stap heel moeilijk is hoor! Ik ben alleen bang dat als je nu niets doet, het maar aan blijft modderen. Van hem uit gaat het niet komen, hij vindt het allemaal wel best. Jij zult die stap moeten zetten. En ik ben ervan overtuigd dat je die kracht hebt, moet je kijken hoe goed je met deze hele situatie om gaat nu hij nog in huis is!

Ik sluit me aan bij de woorden van PC, die ik echt ontzettend raak vond: je zuigt zijn gedrag op als een spons. Alle stappen die hij maakt, ieder woordje dat hij zegt, iedere actie die hij onderneemt en alles leg je op een balans die altijd negatief naar hem uitslaat. En terecht ook, want hij klinkt als een ontzettende eikel die alleen aan zichelf denkt.

Maar denk dan ook eens aan de woorden van Artemis eerder in dit topic.. hij is verliefd. En verliefde mensen denken niet meer rationeel en natuurlijk vergoeilijkt hij alle (leuke/lieve) dingen van haar. Hij bekijkt het krijgen van een cadeautje voor zijn pasgeboren kind met héle andere ogen dan jij. Hij zal het vast reuze attent van haar vinden : oh kijk, ze denkt aan me!'. Dus probeer die discussies te mijden met hem, je wint het toch hniet en het heeft vast het omgekeerde effect want zie het als dat je ouders vroeger vooral zeiden dat je iets níet mocht, hoeveel interessanter werd het daar niet van? Dat is hier ook het geval...

En verder: neem oprecht een beslissing want dit vreet en vreet maar aan je en je wordt er geen vrolijker mens van. Het is een harde, harde stap..maar nu verkeer je in een soort van tussen situatie die je niet verder gaat helpen. En ja, ik ben de zoveelste die je dit zegt en omdat het zon enorme klote situatie wil ik niet al te hard tegen je zijn..maar eigenlijk wil ik je wakker schudden en dat je gewoon áctie gaat ondernemen.

Sow, hij is naar haar, en zou vannacht naar zn moeder gaan (of dat waar is kom ik na morgen nog wel achter). Eind van de middag weer woorden gehad, voornamelijk omdat ik iig ff niet meer normaal kan doen. Maar merk ook wel dat het huilen van dochter ons beide niet goed doet, waardoor t bob moeilijker wordt. Na onze woorden was hij wel weer 'aardig'; ging uit zichzelf aan t eten begonnen, wilde dochter pakken, vgaf paracetamol toen ik zei dat ik hoofdpijn had. En dat brengt weer twijfel.ook al had ik gezegd dat ik wilde dat hij iig vannacht weg zou zijn, heb ik geluk dat hij dit ook deed. Want als hij na t 'aardig' zijn had gezegd dat hij wel thuis zou willen komen en desnoods op de bank zou slapen had ik t heel moeilijk gehad met nee zeggen..
Geef nu even toe aan mn dochter door echt op vraag te werken (in de hoop dat t maar een regendag is) maar vind t wel eng. Andere manier van 'aanpak', een hoop vragen en onzekerheden daarbij, en dan echt alleen zijn..
Morgen komt ie weer hier, hopelijk ben ik dan nog net zo sterk.

Lieve Sanne, ik lees je topic nu pas
hele dikke knuffel voor jou