Nachtmerrie

Oh, lieve Sanne, ik lees dit hele topic nu pas. Wat een lamlul is je man zeg. `Gelukkig` heeft hij nu een beslissing genomen. Ik hoop dat je heel snel je rust zult vinden. Ik wil je heel veel sterkte wensen en je een dikke knuffel geven Blijf vooral schijven in het voorjaarstopic meis. xxx

Even een up to date.
Het is soms heel zwaar.. Heel veel bezig zijn met dochter, en ook nog aan de hond denken, en dan geen tijd hebben voor mezelf. Maar die tijd voor mezelf had ik ook niet toen man hier nog wel was.
Maar doordat ik veel bezig ben met dochter, heb ik eigenlijk weinig tijd/puf om over de situatie na te denken. Ik probeer nu, in overlge met het cb ook, veel uit, dus hopenlijk gaat dat binnenkort ook iets beter.
Gelukkig heb ik veel mensen om me heen (meer dan ik dacht, kom nog tijd te kort ondanks dat ik vrij ben). Die afleiding is fijn, voel me dan ook sterker (gister met 2vriendinnen wat wezen doen, voelde me ook een trotse moeder achter de wagen!) maar heb daarna ook wel weer een flinke dip..
Man heeft nu iedere avond gebeld om te vragen hoe het ging, en komt vanavond langs.

Sanne, ik heb geen enkele wijze raad. Maar ik vind het echt zo verdrietig elke keer om dit topic te lezen. Ik hoop echt echt dat je de trotse sterke momenten altijd heb ipv ook de dip en tranen. Ik leef erg met je mee

Ook ik wil hier graag uitdelen. Ik heb dit topic zo af en toe gelezen en vind het enorm naar en verdrietig voor je hoe dit allemaal is gelopen. Hopelijk kun je, nu er een besluit is, eindelijk je rust vinden en op den duur oprecht genieten van je kleine meisje! Ik wens je heel veel geluk toe voor de toekomst en dat je een prachtig leven tegemoet gaat met je kleine meid! Blijf een trotse moeder want zo te lezen ben je een ontzettend goede moeder!

Blegh, waarom kan ik niet wat harder zijn??
Voel me nu iedere keer zo rot als hij weg is. En niet omdat hij weg is, maar meer om hoe hij doet. Woensdag viel het mee, hoewel we uiteindelijk met zn 2en op de bank zaten zonder iets te zeggen (dochter sliep net toen hij kwam, dus gewacht totdat ze weer eten moest hebben). Vrijdag ging het redelijk, was het moeilijk omdat we zijn vrienden hebben ingelicht (eindelijk). Misschien dat ik me daarom daarna zo rot voelde.
Maar vandaag, jeetje.. Na ruim 10 jaar samen te zijn geweest hangt er nu zo'n gespannen sfeer. Hij doet zo afstandelijk naar mij. Nu is hij nooit zo geweest van een gezellig babbeltje (goh hoe was je dag), maar nu zou hij wel willen weten hoe het gaat (maar daarin ook niet verder vragen) maar intereseert het hem niet wat ik gedaan heb.
Geen idee of ik dingen zwaarder zie dan ze zijn en meer verwacht, of dat hij zo'n botte lul is. Ipv dat hij zich klote voelt door wat hij gedaan heeft en de consequenties, voel ik me klote. Zou zo graag willen zeggen dat ie een week niet hoeft langs te komen voor dochter, maar kan dat niet (heb daar weinig recht toe, hij zal zn dochter moeten bliven zien)

Heb van een vriendin een bon voor een massage voor na de zwangerschap gekregen. Los van het feit dat ik mn dochter dan even los moet laten, zoek ik het nog niet om iets 'leuks' of ontspannends te doen, ik geloof niet dat ik daar al van kan genieten... Terwijl ik wel momenten heb dat ik me redelijk voel hoor. Maar om op die manier te kunnen ntspannen..

Zo deed mijn ex ook, volgens mij is het omdat ze zich geen houding weten te geven. "moet" hij dochter dan 5x per week zien? Je kan toch ook vragen of hij alleen in het weekend langs wil komen? De kleine krijgt er nu nog niks van mee, hoe hard het ook is. Sterkte meid, dit is echt heel zwaar ik weet het

Ik zou ook even 'rust' proberen te creëren voor jou en je meisje. Idd afspreken niet meer iedere dag maar het weekend of anders om de twee dagen ofzo.

In principe is t ook om de 2 dagen. Wil ook gewoon niet de oorzaak zijn voor een verstoorde band tussen die 2. Maar pff. Ik mis ook de initiatief, dat hij wel een foto wil (die ik hier meerdere heb) of dat hij haar in bad wil doen. Maar dat zijn te hoge verwachtingen, dat ziet hij gewoon niet. Net als dat ik ergens hoop dat hij met moederdag iets laat blijken, maar dat zal ook niet.
Daarom.. Iedere x dat ik hem zie verwacht ik toch iets, al is t alleen maar stukje respect. En daarom doet t ook zo'n pijn als er zo weinig interesse is.
En geen idee of ie t echt niet heeft, of dit een houding is.

Ayla schreef:Zo deed mijn ex ook, volgens mij is het omdat ze zich geen houding weten te geven. "moet" hij dochter dan 5x per week zien? Je kan toch ook vragen of hij alleen in het weekend langs wil komen? De kleine krijgt er nu nog niks van mee, hoe hard het ook is. Sterkte meid, dit is echt heel zwaar ik weet het

Zijn jullie uit elkaar? Wat ontzettend rot voor je!!

Maar stel dat hij nou ineens dat respect aan jou geeft. Denk je niet dat je dan weer hoop gaat krijgen dat het weer goed komt tussen jullie? Of zou je dat ook nog willen?

Maar Sanne, waarom verwacht je dat allemaal nog van hem? Juist omdat je die verwachtingen zo stelt, sta je hem toe om jou te kwetsen omdat hij die verwachtingen toch niet na komt. Tja moederdag dat is onwijs zuur, maar verwacht nou niet dat hij iets voor je doet, anders ben je straks weer zo gekwetst. Zeg tegen wat vriendinnen of je ouders dat je zo verdrietig wordt van het idee dat je je eerste moederdag op deze manier moet doorbrengen, en vraag eventueel of zij wat voor je willen doen. Vraag hem of hij haar in badje wil doen. Geef hem die foto's gewoon.
Ik denk écht niet dat hij dat initiatief namelijk gaat tonen, en ik vind het zo naar om te lezen dat hij daarmee jou zo'n pijn kan doen.

Ayla: Wat verdrietig dat jullie ook uit elkaar zijn!

Het is een hele moeilijke situatie maar ik denk dat je het alleen maar moeilijker voor jezelf maakt door dingen te verwachten. Voor hem is de relatie over en is er al een nieuwe liefde. Voor jou is de relatie misschien wel rationeel over maar emotioneel totaal niet. En ipv dat je normaal je liefdesverdriet kunt verwerken is er nu ineens een baby bij en kun je ook niet 'rustig' je verdriet verwerken omdat je constant met hem geconfronteerd wordt. Je verwacht dingen die iemand in een relatie zou doen en daar zit het probleem hij zit niet meer in de relatie. Dingen zoals iets voor moederdag moet je dan ook niet verwachten en als het wel komt moet je daar verder niets achterzoeken. Ik denk dat het heel goed zou zijn om hier met mensen in je omgeving over te praten. En misschien is het dan mogelijk dat bv je vader langskomt jij naar je moeder gaat en hij dan even met jullie dochter komt spelen. Jij hebt dan even rust, bent er even uit en wordt vooral niet verder met hem geconfronteerd. Hoe moeilijk het ook is op dit moment je zult toch op een gegeven moment je echte verdriet toe moeten laten om aan het verwerkingsproces te kunnen gaan beginnen. En dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar het wordt nog een moeilijke en zware tijd met de scheiding eventueel verhuizen etc. Daarom zou ik nu proberen het contact tussen jullie te beperken zodat jij wat meer op adem kan komen en niet steeds emotioneel van links naar rechts wordt geslingerd en achter elke lach of opmerking van hem iets gaat zoeken. Want dat is niet goed voor jou en het wordt tijd om jezelf eens op de eerste plaats te gaan zetten.

Wil je dat het goedkomt, Sanne? Ik krijg namelijk het idee dat na dit alles als hij morgen sorry zegt, jij hem weer toelaat.

Ik heb nog steeds niet echt wijze woorden. Het lijkt me verschrikkelijk wat jij nu door moet maken, verschrikkelijk....
*knuffel*

@studie nee hoor! Dit gaat over een andere ex :-) wij gaan trouwen zelfs ;-)

Paper Crown schreef:Wil je dat het goedkomt, Sanne? Ik krijg namelijk het idee dat na dit alles als hij morgen sorry zegt, jij hem weer toelaat.

Exact dit zei ik vanmorgen tegen iemand. Ik krijg er de rillingen van. Dat die gast je als poep behandelt betekent niet dat je dat zelf ook moet doen

Urban Naked schreef:

Paper Crown schreef:Wil je dat het goedkomt, Sanne? Ik krijg namelijk het idee dat na dit alles als hij morgen sorry zegt, jij hem weer toelaat.

Exact dit zei ik vanmorgen tegen iemand. Ik krijg er de rillingen van. Dat die gast je als poep behandelt betekent niet dat je dat zelf ook moet doen

Dat kan even tijd nodig hebben toch? Ik snap dat wel, het duurt soms gewoon even voordat iemand zich sterk genoeg voelt. De eerste neiging is toch meestal dat alles moet blijven zoals het was, en het duurt soms lang voordat je beseft dat dingen nóóit meer gaan worden zoals het was, ook niet als hij sorry zegt en terugkomt.

Ja dat begrijp ik zeker. En toch krijg ik er nog de rillingen van, ik vind het afschuwelijk dat dat kennelijk zo werkt/zo kan werken.

Thnx! Het staat er een beetje ongelukkig ja haha.

UN het zal bij sanne indd even tijd nodig hebben maar ik geloof dat ze een geweldig vangnet van familie een vrienden om zich heen heeft en ze hem niet weer toe zal laten in haar huis.

Sanne, wat ontzettend naar en heftig moet dit zijn.
Ik wil je een dikke knuffel geven

Die verwachtingen moet ik ook loslaten.. Maar dat is moeilijk. Nu had ik altijd al verwachtingen die niet altid werden waargemaakt, en wat ook wel os probleem was;) heb 2 foto's ook op zn bed gelegd (ik was naar schonmoeder geweest en dacht hem niet te zien).
Toevallig kwam hij vanavond wel ff langs, en heb hem genegeerd. Toen wist hij genoeg en zei al snel sorrie voor gister. En nee, ik denk er nu niet meer van als dat hij edoelt.
Billy, misschien wel een punt om t ff op een laag vuur tte zetten, ivm alles wat nog komen gaat. Verstandelijk ezien weet ik ergens wel dat dit t beste is, dat ik beter verdien, maar emotioneel nog zeker niet.
Papercrown, ik weet dat t niet goed is, maar ALS hij dat zou willen, zou ik niet bij voorbaat nee zeggen. Voor de kleine, t toekomstbeeld, maar ook omdat ik erg opzie tegen wat er komen gaat. Niet voor de zorg voor dochter, want ik eb nu al wel laten zien dat we t saampjes, met wat hulp, goed kunnen redden:) , maar wel voor t regelen, verhuizen, financieel enz. Misschien liever wat ongelukkig, maar wel veilig en wetende wat ik heb. Achteraf ga Ik straks zeggen, jeetje dat ik dat ooit gedacht heb. Verstand en gevoel zijn nu aartsrivalen! Waren we maar een tijdje verder, dan kan ik hier andere dingen schrijven

Alles regelen financieel enz wordt inderdaad even pittig en lukt niet van vandaag
op morgen. Ik kan nu na 7 maanden zeggen dat het bij mij allemaal is geregeld!
Financieel kom je er als alleenstaande mama best goed voor te staan.
Vooral bij belastingdienst als je alleenstaande ouderkorting en de combikorting krijgt.
Ook je toeslagen voor kgb en zorg enz gaan omhoog.

Het is even doorzetten maar met wat hulp erbij kom je er wel.
Ik ben toen bij maatschappelijk werk gaan navragen waar ik recht op had
omdat ikop internet door de bomen het bos niet meer zag..

Veel succes

Ps: doe niet wat ik jaren geleden deed, hem toch weer terugnemen als hij zich bedenkt.
Als hij dit nu op dit moment doet en over een jaar het gras weer ergens
anders groener is doet hij het weer met de gedachte dat je hem toch weer vergeeft.
Je zult met hem nooit meer het vertrouwen terugvinden en een relatie hebben met
iemand die je niet 100% vertrouwd is afschuwelijk en je wordt er zelf geen
leuker persoon door als je wantrouwend bent en steeds zijn gsm stiekem wil checken.
Been there, done that

Ik zie net je post over het feit datl je geen ontwrichte relatie tussen vader en kind
wil veroorzaken maar kwel jezelf aub niet door 5 dagen in de week met die kerel op de bank
te gaan zitten! Hij kiest voor een ander leven. Het weekend alleen is ook prima!
De meeste vaders krijgen hun kind om het weekend. Dit is geen leven voor je zo kom je nooit
op adem door jezelf te kwellen. Laat het een beetje los en zorg voor een omgangsregeling!
Je hebt recht op advocaat van onvermogen, laat ook meteen een kindplan maken.