Nachtmerrie

Omdat ik nog niet precies weet hoe dit gaat aflopen, maar ik mn verhaal wel kwijt moet heb ik een even een ander account aangemaakt.

Ik ben zwanger, en gisteravond ontdekt dat mn partner vreemdgaat:( ik heb hem geconfronteerd met mn vermoeden en hij bevestigde dit. Altijd gedacht dat ik enorm kwaad zou worden, maar dat was niet t geval. Er zit nog een groot stuk ongeloof, dat t gewoon niet waar is. Vanacht nog geen 2 uur geslapen, en nog veel gepraat. Ja we hebben gewoon samen inbed gelegen, ik kon hem niet wegsturen, of op de bank laten liggen. Wat hij anders wel had gedaan hoor. Stomme is dat t juist fijn voelde om hem nog bij me te hebben.
Onze relatie heeft meerdere dips gehad, waarna het weer even goed ging. Zo nu ook een dip, maar ergens wijtte ik dat aan de zwangerschap en de angst voor wat er komen gaat na de bevalling. Ik dacht; na de bevalling komt t wel weer goed.
En nu dus waarschijnlijk niet. Hij voelt niet meer hetzelfde voor mij, voelt zelf iets voor de ander, die hij hooguit 3 weken kent waarvan 2x gezien.

En daarom ook mijn verwarring, ik ben nog niet eens zo zeer boos (misschien dat dat nog komt) maar verdrietig en bang. Ergens vestig ik hoop dat het komt door t onwetende; hij is bang voor zn leven met kind (wat vele vaders hebben) en een nieuwe vrouw in zijn leven is altijd leuk en spannend (datgene wat hier ontbrak, wat logisch is door een zwangerschap). En als straks de bevalling is geweest en hij zijn kind ziet hij niet anders meer wil.
Maar of dat terecht is van mij??

En dan ga ik weer verder denken, hoe moet dit verder? Hoe wil ik de komende weken verder? Hoe moet het met de bevalling? En de periode erna? Alles krijgt een andere intensie. De bevalling, die zo mooi zou moeten zijn. En de kraamperiode, aan de ene kant is t volgens mij niet te doen om de kraamperiode alleen te zijn, vooral in de nacht. Hij wil er wel zijn voor ons en zou wat dat betreft daarvoor willen blijven. Geen idee wat ik wil.

Ja wat ik wil is dat hij straks thuiskomt en er mede doordat we erover gepraat hebben andere gedachten heeft. En dat hij het ergens vertelt en die hem eens flink wakker schudt. Maar ik ben er bang voor. Dan zou t enigste de geboorte van zijn kind zijn, maar hoe moet t dan de komende weken? En de bevalling?
Pfff dat ik maar wakker werd uit deze nachtmerrie

Ik begrijp precies hoe je je moet voelen. Je moet samen de juiste beslissing nemen en daar goed over nadenken, Veel sterkte!

Pff wat heftig
En dat nu in je zwangerschap..
Heel veel sterkte!

Ik zou even goed nadenken of je hem nu nog kan vertrouwen. Is hij tijdens eerdere dips ook vreemdgegaan? Niet dat dat nu uitmaakt maar goed. Ik vind het eerlijk gezegd wel wat over hem zeggen dat hij vreemdgaat terwijl zijn vriendin zwanger is, ook al zitten jullie in een dip.nu.

Heel veel sterkte ermee meid, denk goed na wat je wil voor de toekomst van jou en je kleintje.

Verschrikkelijk!! En mijn eerste reactie is: wat een hufter, maar ja ik 'ken' hem natuurlijk alleen maar door de paar regels die je neerzet. Ik ga hem dus niet veroordelen.

Misschien is het koudwatervrees, maar wil jij je daarvoor aan het lijntje laten houden?
En als je wondertje er is, ga je het hem dan niet alsnog kwalijk nemen?
Wil je iemand die je zo vreselijk gekwetst heeft bij zo'n bijzonder moment als de geboorte hebben? Of heb je er liever iemand bij die je voor 100% vertrouwt?

Het zijn dingen waar je nu absoluut niet over zou moeten nadenken, maar helaas ben jij in de positie gebracht dat je het wel moet doen. Heel veel sterkte met het maken van een voor jou juiste keuze. De enige tip die ik je zou kunnen meegeven is dat je denkt in het belang van jezelf en dat van je kindje!

Jeetje, wat heftig zeg!
Veel sterkte!

Het stukje vreemdgaan ben ik gewoon aan het verdringen..
Feit dat hij niet weet of hij verder wil en alle onzekerheid die het met zich meebrengt vind ik gewoon verschrikkelijk.
Vreemdgaan en/of relatie beeindigen is kut (sorrie), zeker in deze periode.
Alleenstaande moeder zijn is zwaar (al dan niet met gedeelde zorg), maar met de bevalling?!? Onwenselijk. Ergens wenste ik dat ik er niet achter was gekomen.
Maak me ook best bang voor de zwangerschap, heb nu al veel last van mn buik:(

Hoe ver ben je dan in de zwangerschap?

Wat een verschrikkelijke situatie! Sterkte meis!!

Ik kan wel zeggen wat ik zou doen, maar daar heb je niks aan.
Je zal voor jezelf alles op een rijtje moeten zetten en kijken of jij überhaupt wel verder met hem zou willen.. Wil je met iemand samen zijn die jou zo bedrogen en teleurgesteld heeft? Mocht je de bevalling en kraamtijd zonder hem doen, meid, dat kom je echt wel te boven! Waarschijnlijk genoeg vriendinnen/familie die jou willen helpen! Ik heb mijn partner echt niet nodig gehad tijdens de bevalling, maar ik verschil daar waarschijnlijk in met andere.

Ik wil je alleen maar heel veel sterkte wensen.

Jeetje wat heftig meid. Hoever ben je in je zwangerschap? Ik ben het met bovenstaande reacties eens.
Maar wat moet het moeilijk voor je zijn het hoort nu een vrolijke tijd te zijn en nu zit je in dit pakket
Heel veel sterkte met dit alles heb je ook familie die je kunnen helpen?

Toevallig moest ik net toch naar de huisarts (voor íets zo simpels) en aangezien ik daar niet met droge ogen binnenkwam daar mn verhaal ook gedaan. Hij vroeg of ik met iemand wilde praten en had al een aantekening gemaakt. Gezegd dat ik het maar even over me heen laat komen. Hij gaf wel duidelijk aan dat ik er goed over na moet denken, en mn eigen lijn moet trekken, maar ja dat is makkelijk gezegd. Vooral omdat ik nog maar even hoef in de zwangerschap

jeetje, wat verschrikkelijk! Heel veel sterkte

Jeetje zeg, wat een ongelooflijke klote situatie. Ik weet niet wat ik zou doen maar wil je ontzettend veel sterkte toewensen.

Ik heb er geen woorden voor. Duurt het nog een poos voordat je moet bevallen of is dit binnenkort al? Ik hoop in ieder geval dat je nog wat tijd krijgt om de dingen op eem rijrtje te krijgen, voordat de bevalling begint.

Heel veel sterkte!

Pff waarom kan ik toch niet gewoon hard zijn.. Gevoel en verstand staan zo lijnrecht tegenover elkaar. Ik blijf hoop houden dat het een vlucht was voor de toekomst, en dat ie na de bevalling tot inkeer komt. Ongeacht of ik het dan nog kan. Maar aan de andere kant heeft ie vanavond ook dingen gezegd, zoals dat hij nu iets voor haar voelt dat hij og nooit voor mij heeft gevoeld. Maar als ik hem nu weg stuur, dan ben ik bang dat ik hem regelrecht naarhaar stuur (Heb het geluk dat zij niet op zichzelf woont. En dat ze volgende week een paar weken naar amerika gaat en er dan geen contact is)
Verder toevallig net echo gehad. Baby heeft altijd week voorgelegen, maar ligt nu op termijn. Maar wil dus wel zeggen dat het de afgelopen 2 weken maar voor 1 week is gegroeid.

Ik snap níét hoe hij in drie weken zo hoteldebotel op iemand kan worden die hij ook nog maar eens twee keer heeft gezien, en dan ook nog kan (en durft!! te) zeggen dat hij nog nooit zoiets gevoelt heeft. Het komt op mij een beetje over als vluchten, angst voor het onbekende, en inderdaad het spannende nog even opzoeken. Met jou zou hij gaan settelen, misschien had hij ergens toch nog de drang om even van het losse leven te proeven en dénkt hij nu dat er gevoelens zijn, die er wel zijn,maar ik denk lang niet zo heftig als hij zelf denkt.

Ik vind het ergens vreemd dat hij zo open over z'n gevoelens voor haar met jou praat, dat hij open is, is fijn, maar dat hij je even meedeelt dat hij dit gevoel nog nooit gehad heeft lijkt me verschrikkelijk voor je om te moeten horen.

Ik wil je hoe dan ook sterkte wensen bij je beslissing en bij wat dit allemaal gaat brengen. Persoonlijk vind ik dat vreemdgaan niet altijd einde relatie hoeft te betekenen, als hij met jou verder wil en zich voor de volle 1000% in zet voor jou en jullie kindje straks, dan kun je altijd nog verder kijken wat je zelf wilt. Het vertrouwen zal alleen ver te zoeken zijn, dat zal weer volledig opnieuw opgebouwd moeten worden.

Sterkte

Hij is niet echt open hoor, ik ben zoveel aan het vissen, (hij zegt ook wel eens dat ik bepaalde dingen niet moet vragen omdat ik mezelf dan helemaal gek maak) omdat ik zelf gewoon niet meer weet hoe of wat, en eigenlijk hoop op een positief antwoord, dat hij dat heeft gezegd. Hij wilde het zelf ook niet, en toenik zei dat ik dat vervelend vond reageerde hij ook dat ik daar toch naar vroeg. Maar ik geloof niet dat hij dat voelt, we kennen elkaar zo lang, hij weet niet wat het is om iets voor iemand anders te voelen.

Beetje kunnen slapen vannacht?

Wat een rotsituatie! Ik heb dit in mijn omgeving meegemaakt en dat gun ik echt niemand. Heel veel sterkte!!!

Wonder boven wonder wel redelijk. Moet ook wel als je de nacht ervoor maar 2 uur hebt geslapen. Werd vanacht wakker en hij lag dan langs me, en toen moest ik echt ff denken van owja, nog steeds onwerkelijk. Heb ook niet meer hoeven huilen, maar voel me wel heel leeg en onzeker. Ik merk ook dat als ik hem zie ik toch stiekem aan het pushen ben, en dat wil ik niet. Maar dat komt gewoon door mn gevoel dat t, hoe stom ook, nog steeds voelt als vluchtgedrag. Of ik wil het zo zien.. Soms zegt ie, ik weet t ook niet, en dan krijg ik weer hoop. Hij moet het van mij ook vanavond tegen zn moeder zeggen, en daar ziet hij dan weer tegenop. Maar hoop dat zij net het goede zegt.
Heb hem net ook gezegd dat ik hem het liefste ff niet wil zien, dat ik niet wil pushen, en dat hij dan beter na kan denken. Maarja, er zijn ook verschillende dingen die nog gedaan moeten worden voor de bevalling, of besproken. En ben bang dat ik hem dan nog verder weg stuur. En.. Pff al die gedachten..
Als ik maar niet zwanger was geweest. Ik kan nu ook helemaal niks doen, waardoor het ook niet beter wordt. En dat zal ik de komende weken ook net kunnen.
Ben ook bang voor vanmiddag de controle, wat er gezegd wordt over de groeiecho. En het feit van mn harde buiken, en dat ik nu in een dag tijd een kilo ben afgevallen.

Lady1984 schreef:Wat een rotsituatie! Ik heb dit in mijn omgeving meegemaakt en dat gun ik echt niemand. Heel veel sterkte!!!

Hoe hebben zij dat gedaan? Een relatie beeindigen is al k*t, laat staan met een kind, maar een zwangere vrouw in verre stadium voelt voor mij als toppunt. Was de baby maar 1 maand, dan was het misschien al anders.

[b][i].[/i][/b]

De vraag is idd beantwoord. Mag ikvragen hoe ver zwanger zij was?
Ergens is het ook nog kort dag, zo'n beslissing kan niet in korte tijd genomen worden.
Het meisje met wie hij contact heeft gaat volgende week naar het buitenland, en dan vind er dus even geen contact plaats. Misschien dat hij dan op andere gedachten komt ofzo.
Ik blijf dus afwachten (of uitstellen).
Waarom ik ook nog weinig boosheid voel weet ik niet. Misschien door hoop, of door angst wat er komen gaat