Nachtmerrie

Lieve meid,

Wat een rotsituatie, ik vind dat je er nog heel sterk onder blijft. Ik vind bepaalde reacties hier wel erg hard en zo duidelijk rationeel neergezet. Ik snap het wel, maar ik denk dat de TO het zelf toch echt het beste weet. Ze wordt naief genoemd (en even uit ervaring, zo ben ik hier ook eens genoemd en ik bleek toch wel zelf echt gelijk te hebben uiteindelijk wat mijn relatie betreft). We staan allemaal aan de zijlijn, de TO is én zwanger én de grond is onder haar voeten weggeslagen, ze typt natuurlijk wat zij nu voelt. En hoe hij is kunnen we helemaal niet invullen.
Ze vraagt inderdaad om advies en steun maar ik vind dat het wel wat vriendelijke mag bij sommigen zeg.

Ik denk dat jouw gevoel je flink wat ingeeft, wij vrouwen zijn gezegend met onze 'onderbuikgevoelens'. Jij zegt dat het een fase is en hij niet echt verliefd is. Hoe lang zijn jullie samen en speelden er al wat dingen voordat je zwanger werd? Wellicht is hij wel naar haar toegegaan omdat hij thuis iets mistte. En haar nu opeens aan de kant zetten is dan niet makkelijk natuurlijk. Maar dat zegt niet dat hij dan ook met haar verder wil of halsoverkop verliefd is. Heeft hij benoemd voor jou te willen gaan (want hij wilde het contact wel afkappen en zij gaat op reis maar heeft hij ook daadwerkelijk benoemd voor jou en de baby te willen gaan?)? Daarnaast hebben sommige mannen tijdens de (eerste) zwangerschap van een vrouw soms ineens koudwatervrees. Opeens moeten ze verantwoordelijk zijn en volwassen. Misschien is hij inderdaad even weggevlucht.

Maar ik denk wel dat jullie hier heel duidelijk en concreet over moeten praten. Iemand zei al dat een baby je leven compleet omgooit, met jullie problemen nu en straks slaaptekort bijvoorbeeld, moet het dan niet meteen al crashen. Kun je beter vantevoren benoemen. Is een afspraak bij de relatietherapeut nog mogelijk voor je bevalt?

En nog een vraag: hoeveel hou je van hem? Blijf jij bij hem omdat je nu zwanger bent en omdat je een leuk gezin in gedachten hebt? Houdt hij nog van jou, heeft hij dat uitgesproken?

Je moet doen wat het beste voelt. Hij is wel vreemdgegaan, dat hoef je zeker niet te pikken. Je hebt strepen waar je op kunt staan, als hij dan wegrent, is hij een lafaard, niet jij. En jij krijgt het bevallen en de tijd erna ook wel alleen voor elkaar. Als jij echter de wil hebt tot vergeven omdat hij een domme fout heeft gemaakt en dit ook beseft, dan is dat natuurlijk ook prima. Voornaamste is nu denk ik: wat wil jij in de ideale situatie nou echt?

Helemaal mee eens Marsy. Veel sterkte lonelymom, wat een vreselijk verhaal.

Ik ben het niet eens met de 2 reacties boven me.

Moet je direct bij hem weg, dat zal ik niet zeggen maar dat zegt niemand hier. Echter als hij 'alleen' vreemd was gegaan en direct eerlijk naar je toe was gekomen had aangegeven dat hij er veel spijt van had, geen idee wat hem had bezielt en al het contact direct had verbroken dan was het een ander verhaal. Maar dat alles speelt niet, hij weet het niet het komt niet op me over dat hij echt kiest voor jou en het kind maar dat de situatie nu even zo is en zijn 'vriendin' is er op het moment toch niet dus het is ook makkelijk om niet naar haar toe te gaan.

Daarnaast lees ik nergens dat hij er spijt van heeft en dat hij gelooft dat alles goed komt. Jij hoopt daar op en je schoonmoeder denkt het, maar wat hij denkt komt nergens naar voren. De relatie liep al niet goed gaf je aan. Dus ik zou me eens goed afvragen waarom het niet liep. Het enige wat ik lees is dat hij geen prater is en dat je na de bevalling er wel weer aan wilde gaan werken. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Een zwangerschap is geen excuus om verder niet aan je relatie te werken het tegendeel zelfs, zoals meerdere meiden hier al hebben opgemerkt is die eerste periode juist heel lastig dus als de relatie al slecht is dan kan dit heel gemakkelijk de doodsteek zijn. En zit het alleen fout bij hem of moet jij ook aan dingen werken. Was de zwangerschap gepland of juist niet en is de relatie juist daardoor nog meer onder druk komen te staan?

Natuurlijk is het makkelijk om dingen vanaf de zijlijn te roepen, maar het is ook erg makkelijk om in een slechte situatie te blijven zitten omdat je bang bent voor wat komen gaat. Ga eens zitten met je ouders of een vriendin en zet eens op een rijtje waar jij behoefte aan hebt en wat jij nodig hebt om hem weer te kunnen vertrouwen en wat er ontbreekt en ook al ontbrak in deze relatie en ben dan eens heel eerlijk tegen jezelf. M.i. is dat de manier om tot een weloverwogen beslissing te komen en niet door alleen maar excuses voor hem te verzinnen en in te vullen wat hij voelt. Dat weet je immers niet aangezien hij niet met je praat.

Billy schreef:Ik ben het niet eens met de 2 reacties boven me.

Moet je direct bij hem weg, dat zal ik niet zeggen maar dat zegt niemand hier. Echter als hij 'alleen' vreemd was gegaan en direct eerlijk naar je toe was gekomen had aangegeven dat hij er veel spijt van had, geen idee wat hem had bezielt en al het contact direct had verbroken dan was het een ander verhaal. Maar dat alles speelt niet, hij weet het niet het komt niet op me over dat hij echt kiest voor jou en het kind maar dat de situatie nu even zo is en zijn 'vriendin' is er op het moment toch niet dus het is ook makkelijk om niet naar haar toe te gaan.

Daarnaast lees ik nergens dat hij er spijt van heeft en dat hij gelooft dat alles goed komt. Jij hoopt daar op en je schoonmoeder denkt het, maar wat hij denkt komt nergens naar voren. De relatie liep al niet goed gaf je aan. Dus ik zou me eens goed afvragen waarom het niet liep. Het enige wat ik lees is dat hij geen prater is en dat je na de bevalling er wel weer aan wilde gaan werken. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Een zwangerschap is geen excuus om verder niet aan je relatie te werken het tegendeel zelfs, zoals meerdere meiden hier al hebben opgemerkt is die eerste periode juist heel lastig dus als de relatie al slecht is dan kan dit heel gemakkelijk de doodsteek zijn. En zit het alleen fout bij hem of moet jij ook aan dingen werken. Was de zwangerschap gepland of juist niet en is de relatie juist daardoor nog meer onder druk komen te staan?

Natuurlijk is het makkelijk om dingen vanaf de zijlijn te roepen, maar het is ook erg makkelijk om in een slechte situatie te blijven zitten omdat je bang bent voor wat komen gaat. Ga eens zitten met je ouders of een vriendin en zet eens op een rijtje waar jij behoefte aan hebt en wat jij nodig hebt om hem weer te kunnen vertrouwen en wat er ontbreekt en ook al ontbrak in deze relatie en ben dan eens heel eerlijk tegen jezelf. M.i. is dat de manier om tot een weloverwogen beslissing te komen en niet door alleen maar excuses voor hem te verzinnen en in te vullen wat hij voelt. Dat weet je immers niet aangezien hij niet met je praat.

En ik ben het echt met jou eens :-)

Marsy ik ben het totaal niet met jouw reactie eens, vooral de 2e alinea niet. Zo zacht, zo naïef, zo niet voor jezelf opkomen. Wat zonde dat er vrouwen zijn die zo omgaan met de dingen die ze wordt aangedaan. Word er gewoon verdrietig van.

Pfoe wat een reacties hier. Net negatief bedoeld, maar weet even niet meer hoe ik daar op moet reageren.
We zijn al vele jaren samen, maar in vergelijk daarvan nog niet heel lang getrouwd (ik wil graag geen exacte jaren geven ivm mogelijke herkenbaarheid). En ja de zwangerschap was voor beide gepland en dus welkom.
Ik heb ook heus wel de negatieve scenario's in gedachten, zoals dat hij hier is omdat dat toch wel makkelijker is, dat zij er nu toch een paar weken niet is enz. Maar ik kom daar alleen maar achter door het nu te proberen. Door t feit dat hij geen contact meer met haar heeft, en doordat we er hier samen aan kunnen werken.
Maar mn gevoel zegt gewoon dat we sowieso de bevalling moeten afwachten (dat mijn man een echte typische man is met koudwatervrees) hoe moeilijk de periode daarna ook zal zijn. En dat wil niet zeggen dat t makkelijk is, je bedenkt toch veel.
Zoals de verloskundige vanmorgen ook al zei; je kan geen streep zetten onder de relatie, maar ook niet onder het verleden.

Oja Marsy en dat wij vrouwen (en mannen) gezegend zijn met een onderbuik gevoel ben ik met je eens. Maar dat onderbuik gevoel is er om te merken dat er iets niet in de haak is. Niet om wanneer je merkt dat er iets niet klopt je hoofd in het zand te steken en te smeken je man bij je te blijven. Dat is juist je onderbuik gevoel negeren. Wat een aparte uitleg van jou.

Carrie schreef:Oja Marsy en dat wij vrouwen (en mannen) gezegend zijn met een onderbuik gevoel ben ik met je eens. Maar dat onderbuik gevoel is er om te merken dat er iets niet in de haak is. Niet om wanneer je merkt dat er iets niet klopt je hoofd in het zand te steken en te smeken je man bij je te blijven. Dat is juist je onderbuik gevoel negeren. Wat een aparte uitleg van jou.

Nou inderdaad!

Poeh, wat loopt iedereen hier te oordelen over een situatie waarin je denk ik heel anders reageert dat je van te voren van jezelf denkt en verwacht.
Ik wil lonelymom gewoon even een dikke knuffel geven!
Zonder oordeel, gewoon een hart onder de riem! Sterkte!

Nou ja Carrie, je kunt het natuurlijk opvatten zoals je zelf wilt. Maar ik bedoelde het vooral los van elkaar en dat lijkt me ook wel een klein beetje duidelijk.. En verder is het niet bedoeld om een discussie met anderen aan te gaan maar ook even de andere kant te belichten, voor de TO. Bij mij zaten er ook zo ontzettend veel ernaast met hun mening. Dat voelde heel vervelend, ik had constant het gevoel me moeten te verdedigen en kon, schriftelijk, nooit de juiste woorden vinden. Ik snap wel dat dat gebaseerd is op wat ik en nu de TO schreef/schrijft maar daarom juist benoem ik dat er waarschijnlijk nog meer is dan hier verwoord wordt en dat zij het uiteindelijk toch het beste weet. Zelfs al is het nu door zwangerschap, hormonen, liefde en twijfel vertroebeld. En een spiegel voorhouden is natuurlijk altijd goed, maar ik begrijp echt niet hoe mensen hier zo ongenuanceerd kunnen reageren..

Hij is hoe dan ook een eikel wat hij haar aandoet, geen twijfel over mogelijk. Maar verder is het wel de keuze van de TO en moet zij doen wat ZIJ goed vindt. Ze is wel hoogzwanger en getrouwd. Praat zijn gedrag niet goed maar eventuele keuzes die zij maakt wellicht wel.

Ik heb een vriendin wiens man toen zij hoogzwanger was, mij midden in de nacht aanrandde (ik ga niet in details treden maar het was echt niet leuk). Ik haatte die vent en wist ook zeker dat hij dit bij anderen deed. Ik heb hem de kans gegeven het zelf te vertellen, uiteindelijk heb ik het zelf verteld. 1 kindje was er al, de andere zou een maand erna komen. Van de stress is de bevalling bijna op gang gekomen en ze moest even haar emoties aan de kant zetten en sterk blijven en hij is de hele tijd bij haar gebleven. Na de bevalling is het natuurlijk gecrasht maar ze zijn hierdoor wel veel dicht bij elkaar gekomen. Hij en ik kijken elkaar niet aan, ik haat hem, al is hij huilend door het stof gegaan bij mij. Mijn persoonlijke mening? Dumpen die gast (bij mijn vriendin) en hem vooral onvruchtbaar schoppen. Maar als ik kijk naar hun situatie, hoe hij nu voor haar is, voor de kinderen en dat het toch goed gekomen is (dit is jaren geleden) heb ik ook bewondering voor haar. Ze zijn gewoon echt gelukkig. Niet quoten dit laatste, dit wil ik weg kunnen halen.

Het is zo makkelijk roepen vanaf de zijlijn: "ik zou meteen dit en ik zou dat..". Je zit niet in de situatie, je kent ze niet.

Curious schreef:Poeh, wat loopt iedereen hier te oordelen over een situatie waarin je denk ik heel anders reageert dat je van te voren van jezelf denkt en verwacht.
Ik wil lonelymom gewoon even een dikke knuffel geven!
Zonder oordeel, gewoon een hart onder de riem! Sterkte!

En wat had ze dan aan allemaal dit soort reacties gehad? Juist, precies niets. Lief van je digitale knuffel maar ze blijft nog in dezelfde situatie.

Goed punt Paper Crown. Maar er is ook nog zoiets als iemand van de wal in de sloot helpen. Ze heeft er niks aan als mensen haar naief noemen en benoemen wat zij vooral zouden doen in haar situatie. Meeleven en advies over specifieke onderdelen is ander verhaal. Maar ik ben niet de enige die 'de toon' die opvalt. Een aantal stellen vragen en daarop gebaseerd komt er een advies. Dat is juist hartstikke lief. Maar er zijn ook veel aannames, en dat vind ik gewoon 'gevaarlijk'.

Paper Crown schreef:

Curious schreef:Poeh, wat loopt iedereen hier te oordelen over een situatie waarin je denk ik heel anders reageert dat je van te voren van jezelf denkt en verwacht.
Ik wil lonelymom gewoon even een dikke knuffel geven!
Zonder oordeel, gewoon een hart onder de riem! Sterkte!

En wat had ze dan aan allemaal dit soort reacties gehad? Juist, precies niets. Lief van je digitale knuffel maar ze blijft nog in dezelfde situatie.

Ik sluit me hier helemaal bij aan. Ik heb nog niemand zien reageren van schop hem de deur uit praat nooit meer met hem en voedt het kind alleen op. De strekking is over het algemeen dat ze zichzelf niet moet wegcijferen en dat doet ze m.i wel. Dit houdt niet in dat ze hem direct de deur uit moet schoppen maar ze moet wel duidelijk zijn in wat ze wil en hem ook duidelijk maken dat ze dit niet pikt. En alleen al het gegeven dat hij het een verstandig idee vond om het contact persoonlijk te gaan verbreken ipv dit telefonisch te doen ondanks dat TO aan had gegeven dat ze dit niet wilde geeft voor mij al aan dat ze niet voldoende voor zichzelf en het kind opkomt. En ik hoop dat TO zich dat snel gaat beseffen zodat ze niet langer in een situatie blijft zitten die niet goed voor haar is en niet voor het kindje. Maar dat ze nu zegt dit is wat ik wil en dit is waar ik behoefte aan heb zodat ze niet in dezelfde situatie blijft hangen zoals PC aangeeft

Kijk even naar mijn bovenstaande voorbeeld wat mij jaren geleden is overkomen. Door de stress is mijn vriendin bijna te vroeg bevallen. Ik vind het niet gek dat de TO zich juist nu een beetje beschermd.

Marsy28 schreef:Goed punt Paper Crown. Maar er is ook nog zoiets als iemand van de wal in de sloot helpen. Ze heeft er niks aan als mensen haar naief noemen en benoemen wat zij vooral zouden doen in haar situatie. Meeleven en advies over specifieke onderdelen is ander verhaal. Maar ik ben niet de enige die 'de toon' die opvalt.

Maar Marsy het is inmiddels wel duidelijk dat het je nog steeds dwars zit hoe mensen toen gereageerd hebben op jouw verhaal. Ik vind het oprecht heel fijn voor je dat je gelukkig bent in je relatie. Maar op het moment dat je je verhaal neerzet en om advies vraagt dan is het logisch dat mensen hun mening geven en natuurlijk zijn dat veel verschillende meningen en dan is het aan jezelf om ermee te doen wat je wilt. Dit houdt niet in dat mense er per definitie naast zitten zoals je eerder aangeeft, maar dat zij anders zouden handelen. Niet iedereen zou hetzelfde hebben gehandeld als hoe jij hebt gehandeld en dat is prima. Maar dat betekend niet dat er 1 juiste handelswijze is, de één blijft in een relatie de ander niet dat hangt geheel van je persoonlijkheid af, je verleden etc. En om nu maar alleen reacties te typen waarbij wordt aangegeven dat alles maar moet worden geaccepteerd vanwege het gegeven dat ze getrouwd zijn en er een zwangerschap is daar schiet TO ook niets mee op.

Marsy28 schreef:Kijk even naar mijn bovenstaande voorbeeld wat mij jaren geleden is overkomen. Door de stress is mijn vriendin bijna te vroeg bevallen. Ik vind het niet gek dat de TO zich juist nu een beetje beschermd.

Maar met beschermen is ook niets mis, maar over je heen laten lopen en alles pikken is een heel ander verhaal..

Het was niet mijn bedoeling om nog even te zeuren over hoe de reacties toen op mij waren, ik heb aan vele reacties ook veel gehad. Het was even als vergelijking op dit topic en hoe mensen er soms op reageren. Verder ben ik het met je eens Billy. Maar ik vond dat er ook even iemand een reactie als de mijne moest geven, als tegenhang zeg maar. Ik hoop wel dat de TO ons op de hoogte houdt en niet schroomt om bepaalde beslissingen die ze genomen heeft hier neer te zetten in angst voor een stroom kritiek. Ik leef namelijk erg met je mee..

Edit: dat laatste ben ik dus weer NIET mee je eens. Dat is weer een aanname van jou, dat ze over zich heen laat lopen. Ze doet hopelijk wat zij denkt dat nu goed is voor haar en de baby.

Het laatste wat ik wil zijn discussies. Het is voor mij al gecompliceerd genoeg.
Weet nu even ook niet goed meer wat te zeggen, mede ook omdat het nu toch even afwachten is, even kijken hoe het loopt nu hij die beslissing heeft gemaakt en hier blijft wonen enz.

Hoe is het nu met je/ jullie?

Erg wisselend..
De ene keer felle ruzie, dan weer een goed gesprek (heel typisch, het is geen prater, maar via de whatsapp kan het wel. Dus misschien is hulp bij praten wel helpbaar). Hij weet nog steeds niet of het kan werken tussen ons, maar aan scheiden denkt ie ook nog niet. Maar echt intiem zijn kan hij ook niet.
Hij heeft al aantal nachten op de bank geslapen. Ik merk dat zolang hij nog geen duidelijkhed kan geven ik het meeste gebaat ben met rust, en hem zo weinig mogelijk in de buurt.
Ik kan op dit moment zelf ook nog steeds niet vooruitkijken. Heel stom.. Ene moment voel ik me net een vaatdoek, andere moment/dag gaat t iets beter.
Ik leef nu gewoon naar de bevalling toe, daarna zie ik wel weer

Je wacht tot hij je duidelijkheid gaat geven... waarom die afhankelijke opstelling? Ben jij niet degene die in deze situatie de knoop moet doorhakken?

Klinkt heel stom, maar ik kán gewoon niet meer. Ik weet gewoon niet meer wat ik wil, herken mezelf niet. Ik word letterlijk geleefd (op uitzonderlijke momenten na) en kan gewoon niet wachten op de bevalling.

Kun je niet tijdelijk naar je ouders, of goede vrienden, zodat je even wat afstand kan bewaren en rust krijgt, of is het een mogelijkheid om hem er (tijdelijk) uit te werken? Jij staat nu even bovenaan de prioriteitenlijst!! Volgens mij heb jij echt rust nodig als ik je zo hoor...

Echt hoor, even die afstand, dit is geen gezonde situatie zo, het hoeft niet gelijk het einde te betekenen van je relatie, maar op dit moment zou ik geen grote beslissingen nemen. Hoe lastig ook, eerst maar eens in goede handen komen, op een fijne rustige plek, dan bevallen en daarna maar weer eens verder kijken hoe het moet tussen jullie. (En laat hem maar zwoegen zeg, hij moet 100% voor jou kiezen, met minder zou ik het echt niet doen. Hou de eer aan jezelf, laat je niet gek maken.)

Ik wens je heel veel sterkte deze tijd, zorg goed voor jezelf!!

Wat een hel, echt ik heb er geen andere woorden voor. Ik wil je gewoon even heeeeeeeel veel sterkte wensen. Knuffel.

KimRosenberg85 schreef:Kun je niet tijdelijk naar je ouders, of goede vrienden, zodat je even wat afstand kan bewaren en rust krijgt, of is het een mogelijkheid om hem er (tijdelijk) uit te werken? Jij staat nu even bovenaan de prioriteitenlijst!! Volgens mij heb jij echt rust nodig als ik je zo hoor...

Echt hoor, even die afstand, dit is geen gezonde situatie zo, het hoeft niet gelijk het einde te betekenen van je relatie, maar op dit moment zou ik geen grote beslissingen nemen. Hoe lastig ook, eerst maar eens in goede handen komen, op een fijne rustige plek, dan bevallen en daarna maar weer eens verder kijken hoe het moet tussen jullie. (En laat hem maar zwoegen zeg, hij moet 100% voor jou kiezen, met minder zou ik het echt niet doen. Hou de eer aan jezelf, laat je niet gek maken.)

Ik wens je heel veel sterkte deze tijd, zorg goed voor jezelf!!

Ik wil me hier graag bij aansluiten en je een hele dikke knuffel geven Sterkte!!!