Nachtmerrie

Maar je relatie was al niet goed schreef je, dit is op deze manier echt gedoemd te mislukken, je gunt hem wel erg veel ruimte en hij weet dat, want je stuurt hem toch niet weg en je stelt geen eisen. Hij kan feitelijk alles maken.

Wat was er precies mis in je relatie?

En hoelang zijn jullie samen en hoeveel dips waren er? En hoe kwamen die dips? En was jij zelf gelukkig in je relatie?

Ik snap het ook niet meer zo goed eigenlijk. Nu heb je hem dus feitelijk gezegd dat hij het nog maar even met je moet proberen vol te houden tot de baby er is, en als die er is en het gaat niet goed, óf hij dan wel even zo vriendelijk wil zijn om jou mee te delen als hij toch weer behoefte heeft aan dat meisje.

En zijn moeder.. zijn moeder zal het vast allemaal goed bedoelen maar júllie zitten met de problemen en niet zij. Praat dus met elkaar en niet beiden (alleen) met zijn moeder. Daarnaast weet ik niet of het écht beter zal zijn als de baby er is, er komt dan een hoop op je af en zal gepaard gaan met een hoop nieuwe onzekerheden als ouders. Ik denk eerder dat zijn moeder hoopt dat hij dat de liefde voor zijn kind het over zal gaan nemen.

Denk gewoon goed na en blijf voor jezelf opkomen want nu krijg ik het idee alsof je het maar over je heen laat komen en eigenlijk nauwelijks beseft wat er allemaal gaande is.

Wat klamp jij je aan je vriend vast, alsof je leven er vanaf hangt. Is dat nu echt werkelijk wat je wil?
Denk je nu ook echt dat het wel gaat werken tussen jullie tot aan de bevalling en daarna?
Ik verbaas me steeds meer en meer. Ik zou jullie beide een spiegel voorhouden, dit is gewoon uitstel van executie op deze manier.

Muus schreef:Wat klamp jij je aan je vriend vast, alsof je leven er vanaf hangt. Is dat nu echt werkelijk wat je wil?
Denk je nu ook echt dat het wel gaat werken tussen jullie tot aan de bevalling en daarna?
Ik verbaas me steeds meer en meer. Ik zou jullie beide een spiegel voorhouden, dit is gewoon uitstel van executie op deze manier.

Sjonge, dat is even makkelijk gezegd vanaf de zijlijn? Ze is potverdorie hoogzwanger. De beslissing die ze nu maken heeft niet alleen op hun betrekking, maar vooral op de wereld van hun kind. Ik denk dat je wel anders piept als je er middenin zit. En ja, ik kan het weten.

Ik zou er trouwens zeker wel bij willen zijn. Ik vind inderdaad ook dat je hem op dat gebied teveel ruimte laat. Wat nou, nog even willen afspreken om het te zeggen. Dikke doei. Hij maakt een beslissing: of hij gaat verder met jou of hij gaat verder met haar. En niet een beetje van beiden. Ik vind ook dat je alle recht hebt om te eisen dat hij haar spreekt in jouw bijzijn. Aan de telefoon. Niet persoonlijk.

Muus schreef:Wat klamp jij je aan je vriend vast, alsof je leven er vanaf hangt. Is dat nu echt werkelijk wat je wil?
Denk je nu ook echt dat het wel gaat werken tussen jullie tot aan de bevalling en daarna?
Ik verbaas me steeds meer en meer. Ik zou jullie beide een spiegel voorhouden, dit is gewoon uitstel van executie op deze manier.

Nee, je kind zonder z'n vader op laten groeien, is wenselijk. Natuurlijk klampt ze zich vast. Ik vond het al moeilijk om te kiezen wat ik wilde toen mijn ex vreemd ging, laat staan als ik hoogzwanger zou zijn van een kindje, voor wiens toekomst mijn keuze ook bepalend is.

Ga er zelf even lekker middenin zitten, zou ik zeggen. Eens kijken of je het dan nog als vastklampen ziet, of dat je het dan gewoon écht niet meer weet, net zoals Lonelymom.

Luce schreef:Ik zou er trouwens zeker wel bij willen zijn. Ik vind inderdaad ook dat je hem op dat gebied teveel ruimte laat. Wat nou, nog even willen afspreken om het te zeggen. Dikke doei. Hij maakt een beslissing: of hij gaat verder met jou of hij gaat verder met haar. En niet een beetje van beiden. Ik vind ook dat je alle recht hebt om te eisen dat hij haar spreekt in jouw bijzijn. Aan de telefoon. Niet persoonlijk.

Daar ben ik het ook mee eens.

Muus schreef:Wat klamp jij je aan je vriend vast, alsof je leven er vanaf hangt. Is dat nu echt werkelijk wat je wil?
Denk je nu ook echt dat het wel gaat werken tussen jullie tot aan de bevalling en daarna?
Ik verbaas me steeds meer en meer. Ik zou jullie beide een spiegel voorhouden, dit is gewoon uitstel van executie op deze manier.

Wat een rare reactie. Ik denk dat ze wel anders had gereageerd als ze niet hoogzwanger zou zijn. Dan zitten er andere gevolgen aan vast wanneer dat niet het geval zou zijn.

Ik snap alles wat hier gezegd wordt, maar idd, als je in deze situatie zit is het heel anders. Ik heb ook altijd geroepen dat hij kan vertrekken als hij vreemdgaat, maar op het moment zelf kon ik dat niet. Hij is en blijft de vader. Als dit 2 maanden na debevalling was geweest was het ook al een heel ander verhaal geweest, dan was je in daarin weer stap verder.

En nog hebben we geen garantie voor de toekomst, daar moet heel hard aan gewerkt worden, door ons beide. Maar Eerst moet hij zn vertrouwen terug winnen, en dan moet er nog gekeken worden wat er al binnen de relatie verkeerd zat. En dan komt daar ook nog een kindje bij, wat alles op zn kop zet. Ja, dubbel zo moeilijk, maar zomaar opgeven voelt al helemaal niet goed.
Wel hebben we het net over therapie gehad, vandeweek eens kijken.
En ja, nu voelt het ook nog vreemd, maar dat is logisch. Er is heel wat gebeurd en gaande, dat is niet 1,2,3 vergeten.

Ik heb er zelf ook midden ingezeten 8 jaar geleden, en heb het veel te lang uitgesteld. Mijn dochter was uiteindelijk 10 maanden oud toen ik de knoop doorhakte. Dus ja, ik weet wel waar ik over praat en op dat gebied ben ik nu een stuk harder geworden. Wanneer iemand in staat is mij zo te kwetsen, dan wil/zie ik daar geen toekomst meer mee.

TO, als jullie daadwerkelijk samen verder gaan en een toekomst zien dan wens ik jullie oprecht het beste toe en hopelijk komen jullie er wel uit.

Hij moet het eerst willen geloof ik, en dat lees ik nog nergens.

Nogmaals: hoe was jullie relatie eerst?

En meteen dumpen is onzinnig, maar dat houdt niet in dat je geen grenzen stelt, en jij stelt geen enkele grens,als hij maar beloofd te blijven is alles goed, de droom van elke vreemdgaande man.

Muus, ook vervelend dat jij in die positie hebt gestaan. Ik begrijp je advies uitje ervaring, maarje weet dan ook dat het maken van die beslissing in die situatie niet makkelijk is. En tuurlijk ben ik bang voor de toekomst, maar die zekerheid kan ik nu ook niet hebben.

Artemis, hij is geen prater, wat vaker botste. Praten is toch belangrijk in een relatie. Heb er vaker dingen uit moeten trekken. Ik weet nu ook dat we daar hulp nodig bij hebben, dat we dat zelf sowieso nietkunnen oplossen. En meer echte tijd voor elkaar maken, en blijven houden.
Tja die eisen vind ik in deze situatie idd moeilijk. Ik ben wat dat betreft in andere situaties ook te soft (niet alleen met mn man). Maar ik weet wel zeker dat hij weet dat hij echt te ver is gegaan en dat hem dat 1x is gelukt, en verder niet meer gaat lukken omdat ik dat wel heb laten merken, dat kon ik aan zn lichaamshouding zien.

Je onderschat een verliefde man. Als hij verliefd is op haar blijft het hier niet bij. Ik lees nergens dat hij bij jou wil blijven en wil vechten.

Artemis schreef:Je onderschat een verliefde man. Als hij verliefd is op haar blijft het hier niet bij. Ik lees nergens dat hij bij jou wil blijven en wil vechten.

Eens.

Ik geloof ook niet dat hij echt verliefd kan worden in zo'n korte tijd. Hij verwart die gevoelens doirdat t hier niet lekker liep en angst voor verandering van leven door kind. En dat zal dadelijk moeten blijken als zij en voor een paar weken weg is en hier de bevalling is geweest ed

Wat ben jij naief.. Mijn man was ook angstig en ik denk heel veel mannen ook voor de geboorte van hun kind, zeker bij een eerste maar zou wat zijn als ze allemaal naast de pot piesten. ik denk ook dat zo'n man spijt heeft van zijn daad en smeekt zijn vrouw om nog een kans en gaat niet zeggen dat hij meer voor die ander voelt.

Pas op dat je niet de puntjes op zijn I's zet.

Paper Crown schreef:Wat ben jij naief.. Mijn man was ook angstig en ik denk heel veel mannen ook voor de geboorte van hun kind, zeker bij een eerste maar zou wat zijn als ze allemaal naast de pot piesten. ik denk ook dat zo'n man spijt heeft van zijn daad en smeekt zijn vrouw om nog een kans en gaat niet zeggen dat hij meer voor die ander voelt.

Pas op dat je niet de puntjes op zijn I's zet.

Dit gaat ook wel wat verder dan spanning voor de bevalling . Dat geeft ze zelf ook aan.

Wat een ontzettende rotsituatie zeg, bah.

Ik wil je niet bang maken, en het hoeft natuurlijk ook niet zo te gaan bij jullie, maar een kleine baby zet je hele wereld 20x op zijn kop. Hopelijk geeft hij jullie niet zomaar op dan door naar een ander te rennen. Hier heeft het ook even gespannen de eerste mnd na de geboorte van R (niet quoten aub) omdat alles zo anders werd en de slapeloze nachten ed maakte het er ook niet beter op, al was hier geen ander in het spel, de meeste aandacht gaat toch naar je baby, je leven samen wordt totaal anders.

Hopelijk leert hij wat meer met je te praten en ziet hij in dat de eerste tijd met een baby heel anders zal zijn/worden dan dat hij gewend is.

Heel veel succes.

Dat laatste ben ik me ook zeer bewust! Ik zei ook dat we geen huilbaby moeten krijgen, dat het dan helemaal moeilijk wordt.
Maar daarom zullen we het anders waarschijnlijk ook niet redden zonder therapie.

Lonelymom schreef:Ik geloof ook niet dat hij echt verliefd kan worden in zo'n korte tijd. Hij verwart die gevoelens doirdat t hier niet lekker liep en angst voor verandering van leven door kind. En dat zal dadelijk moeten blijken als zij en voor een paar weken weg is en hier de bevalling is geweest ed

Dit kan wel hoor :-). Je kan plots echt halsoverkop verliefd worden op iemand anders!

Lonelymom schreef:Ik geloof ook niet dat hij echt verliefd kan worden in zo'n korte tijd. Hij verwart die gevoelens doirdat t hier niet lekker liep en angst voor verandering van leven door kind. En dat zal dadelijk moeten blijken als zij en voor een paar weken weg is en hier de bevalling is geweest ed

Ik vind wel dat je heel veel voor hem invult. En excuses voor hem verzint. Misschien is hij wél echt verliefd. En al is hij dat niet, maar zou het wel zeggen, zou dat voor mij geen verschil zijn.

Carrie schreef:

Lonelymom schreef:Ik geloof ook niet dat hij echt verliefd kan worden in zo'n korte tijd. Hij verwart die gevoelens doirdat t hier niet lekker liep en angst voor verandering van leven door kind. En dat zal dadelijk moeten blijken als zij en voor een paar weken weg is en hier de bevalling is geweest ed

Ik vind wel dat je heel veel voor hem invult. En excuses voor hem verzint. Misschien is hij wél echt verliefd. En al is hij dat niet, maar zou het wel zeggen, zou dat voor mij geen verschil zijn.

Juist. En iemand kan zich ook na 3 weken van alles in zijn hoofd halen. Ik vind dat je weinig reëel kijkt, je neemt wel erg veel verantwoordelijkheid over, hij moet praten, jij doet dat al goed, hij moet gewoon even geen contact, hij is gewoon bang, jij sleept hem er wel doorheen.

Was het leuk om en relatie met jou te hebben voor hem? Was hij gelukkig met jou en de zwangerschap? En was de zwangerschap gepland?

Oh, en met een paar weken ben je er niet trouwens. Ook in het buitenland kunnen ze contact hebben. En hij moet willen, en dat lees ik nergens.