Nachtmerrie

Manderijn schreef:

Paper Crown schreef:Als in even als vrouw van iemand wiens naam later door de kinderrechter is veranderd denk ik dat het het best is als je je kind de achternaam van je man geeft maar doe vooral waar JIJ je goed bij voelt. Hij heeft recht op zijn kind en je beschadigd je kind onherroepelijk als je man (en dan ex) zijn kind wil
zien en jij wil dat niet door je eigen wrok. Ontneem
hem zijn kind niet en je kind vooral zijn vader niet. Als hij zelf niets mee te maken wil hebben is 't een ander verhaal.

Huh? Daar gaat het toch niet over? Want ik heb niet gelezen dat ze niet wil dat de vader zijn kind niet ziet. Volgens mij staat er juist ergens dat ze wel wil dat ze samen een band opbouwen.

Ik geef advies

Okidokie!

Coco schreef:Het kindje haar achternaam geven staat toch totaal niet in verband met het (denken van het) hebben van meer rechten?

Inderdaad.

Hoe gaat het nu? Is jullie kindje al geboren?

Lady4 schreef:Ik vind het moeilijk om precies uit te leggen wat ik nou bedoel. Het gaat mij erom dat ik me vooral heel erg verbaas over het feit dat vrouwen nog steeds denken automatisch meer recht op hun kind te hebben bij een scheiding / uit elkaar gaan. Dat is anno 2013 gewoon niet meer zo. Het feit dat in de dit verhaal de vader vreemd gaat, doet daar niks aan af. Hij heeft nog steeds even veel rechten met betrekking tot hun kind en daarom komt het op mij wel een beetje over als afstraffen. Hij ging vreemd, dus hij zit fout, dus hij heeft nu minder te zeggen en dus geef ik ons kind mijn achternaam. Ik vind het voor een kind natuurlijk geen straf dat hij of zij de achternaam van moeder draagt.

Maar het kind de achternaam van de vader geven is dan toch eigenlijk ook ouderwets en niet meer anno 2013? Waarom zou een kindje per se de achternaam van de vader moeten krijgen?

Mijn kind heeft in overleg met mijn ex-man (toen hij geboren werd was het nog niet mijn ex trouwens) mijn achternaam gekregen omdat hij geen goede band heeft met zijn familie en we mijn achternaam een stuk mooier vonden. Dat wil nog niet zeggen dat ik meer rechten heb, dat ligt echt niet aan welke achternaam je kiest. Hij gaat gewoon naar zijn vader, bouwt daar een band mee op, gaat allemaal prima.

Ik ben ook benieuwd of jullie kindje al geboren is en hoop dat je er ondanks alles toch van kunt genieten.

Ik denk dat ik in dit geval het kindje ook mijn achternaam zou willen geven.

Uit dit verhaal blijkt dat de kans erg groot is dat de relatie geen stand houdt. Met het ook op de toekomst en een eventuele nieuwe relatie en kinderen met deze partner, zou ik het erg prettig vinden als mijn kinderen dezelfde achternaam hebben. Zijn kind blijft het toch wel, andere naam of niet. Voor het kindje lijkt het me alleen veel prettiger dat hij dezelfde achternaam krijgt als zijn broertjes/zusjes.

Jasmine schreef:Ik denk dat ik in dit geval het kindje ook mijn achternaam zou willen geven.

Uit dit verhaal blijkt dat de kans erg groot is dat de relatie geen stand houdt. Met het ook op de toekomst en een eventuele nieuwe relatie en kinderen met deze partner, zou ik het erg prettig vinden als mijn kinderen dezelfde achternaam hebben. Zijn kind blijft het toch wel, andere naam of niet. Voor het kindje lijkt het me alleen veel prettiger dat hij dezelfde achternaam krijgt als zijn broertjes/zusjes.

Maar dan wordt er dus weer vanuit gegaan dat een kind bij de moeder op gaat groeien. Wat als het kind bij de vader gaat opgroeien? Dan heeft hij of zij daar dus altijd als enige een andere achternaam.

In dit geval zijn TO en haar man getrouwd en er vanuit gaand dat zij de achternaam van haar man draagt, is dit kindje dan dus de enige met een andere achternaam. Ik hoop nog steeds dat TO en haar man opnieuw voor elkaar gaan kiezen en een gezin zullen vormen met hun kindje.

Lady, maar dat is toch ook logisch, het gros van de kinderen groeit toch ook op bij moeder. Ik zou in dit geval ook voor mijn achternaam gekozen hebben.


Maar ook ik hoop dat jullie hier samen nog gaan uitkomen.

Siamsa schreef:

Lady4 schreef:Ik vind het moeilijk om precies uit te leggen wat ik nou bedoel. Het gaat mij erom dat ik me vooral heel erg verbaas over het feit dat vrouwen nog steeds denken automatisch meer recht op hun kind te hebben bij een scheiding / uit elkaar gaan. Dat is anno 2013 gewoon niet meer zo. Het feit dat in de dit verhaal de vader vreemd gaat, doet daar niks aan af. Hij heeft nog steeds even veel rechten met betrekking tot hun kind en daarom komt het op mij wel een beetje over als afstraffen. Hij ging vreemd, dus hij zit fout, dus hij heeft nu minder te zeggen en dus geef ik ons kind mijn achternaam. Ik vind het voor een kind natuurlijk geen straf dat hij of zij de achternaam van moeder draagt.

Maar het kind de achternaam van de vader geven is dan toch eigenlijk ook ouderwets en niet meer anno 2013? Waarom zou een kindje per se de achternaam van de vader moeten krijgen?

Zoals ik het i mijn omgeving zie hebben vrouwen toch wel meer ' rechten' als het op kinderen aankomt. Misschien wettelijk gezien niet maar bij scheidingen blijven kinderen toch vrijwel altijd bij de moeder, dat is tenminste wat ik zie, en dan om het weekend naar de vader. Dat zie ik het meeste hier in de omgeving en van verhalen.

Vaak nog wel, maar dat verandert echt. Ik maak de omgekeerde situatie mee en dat maakt me er waarschijnlijk wat feller op.

Lady4 schreef:Vaak nog wel, maar dat verandert echt. Ik maak de omgekeerde situatie mee en dat maakt me er waarschijnlijk wat feller op.

Ik snap je ook wel, lijkt me ook zeer heftig wanneer je het echt zelf meemaakt.

Heb weinig kunnen reageren, want onze dochter is inmiddels geboren.
Alles is goed verlopen, man is er bij geweest en dat ging goed. Man doet t als vader ook goed, wat het wel moeilijk maakt om te zien. We kunnen wat dochter betreft ook wel veel overeggen, dat gaat gelukkig ook wel goed.
Als ik met mn dochter ben ben ik zielsgelukkig, als ik mn man met haar zie breekt mn hart en als ik alleen ben jank ik snel.
Nu moet ik alleen proberen om aan mezelf te denken, ben snel geneigd om mezelf voorbij te lopen (sowieso, kraambed is niet aan mij besteed), maar nu vooral ook om hem te ontzien van de 'nadelen' van een baby. Gelukkig gaat het lichamelijk hier goed.
Kan veel hulp krijgen, maar vind dit ook moeikijk aan te nemen. Kan er ook niet om vragen. En doe dat dus ook niet bij man. Gister wel een gesprek gehad met hem, hij ziet geen dingen die moeten gebeuren (nooit gedaan) en ik vraag niks. Daar moeten we allebei even insteken wil het met mij goed blijven gaan. Kraamhulp heeft ook gezegd dat ik het uitmuntend goed doe in deze situatie.
Ik zou extra kraamhulp lunnen krijgen, maar heb aar geen behoefte aan. Vind het ook fijn om mn eigen dingen te doen, zonder dat er iemand in huis rondloopt. Wat haar betreft kan dat, maar ook daar voel ik me niet fijn bij. En als ik durf aan te geven wat er hier gedaan moet worden dan scheelt dat ook.
Enigste waar ik behoefte aan heb is dagelijks een gesprek om de dag met dochter te evalueren, zodat ik daar zekerder van wordt. Zoals ik nu ook doe met de kraamhulp. Maar als ik dat bij de vk aangeef dan weet ik zeekr dat ze dat doen voor mij! En consultatiebureau wordt ook op hoogte gesteld.
Verder is de huisarts ook nog egweest, daar moet ik over 3 weken weer heen. Dan heb ik het iets meer op een rijtje hopenlijk en kunnen we weer verder kijken of ik hulp oid nodig heb.

Voor nu gaat t redelijk (of hou ik me redelijk). Feit dat man nog in huis is is in de overlegmomenten wel fijn. Dan gaat het ook goed. Er hangt ook niet echt een gespannen sfeer, maar liefdevol is het hier ook niet, en dat is iets waar ik wel een beetje behoefte aan heb. Hij wil eerst weten wat zijn gevoelens zijn (naar haar) en ze komt pas over 2 weken terug. Hij kan zich hier nu niet geven als partner zijnde (wel als vader en 'hulp') en ik kan ook geen besluit nemen, puur vanwege de kleine, het voelt nog niet goed. Hij voelt zich er wel heel kut onder, zeker voor mij.
Dus ben erg benieuwd hoe het over 2 weken is, en hoe het dan verder gaat. Eigenlijk eerst als de kraamhulp weg is, en ik er toch iets meer alleen voor sta.

Dochter heeft zijn naam. Ik kon het niet aan om er over te 'ruzien' en de sfeer hier naar benen halen. Ook hadden we het snel gehad over de evt verdeling straks, en toen liet hij ook wel blijken, niet alleen om en om weekend, maar ook doordeweeks. En dat scheelt voor mij ook wel. En doordat het ergens wel allemaal zeker is hoe het uiteindelijk gaat lopen, is er op deze manier nogbwek een kleine opening om het wel goed te laten komen

Gefeliciteerd met de geboorte van dochter.
Ondanks de situatie waar je in zit hoop ik toch dat je de volle 100% van je dochter kan genieten in de kraamperiode!

Kun je het nog 2 weken volhouden tot hij met zijn antwoord komt? Vind je niet dat hij je nu aan het lijntje houdt?
En stel dat hij toch voor jou kiest, kun je hem dan vergeven?

Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter! Ondanks de moeilijke omstandigheden ben ik blij dat je van haar kunt genieten en dat jij en je man samen wel kunnen overleggen. Geniet ervan, ook al zal dat op sommige momenten best moeilijk zijn.

Lady4 schreef:Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter! Ondanks de moeilijke omstandigheden ben ik blij dat je van haar kunt genieten en dat jij en je man samen wel kunnen overleggen. Geniet ervan, ook al zal dat op sommige momenten best moeilijk zijn.

Hier sluit ik me bij aan.

Lady4 schreef: Ik hoop nog steeds dat TO en haar man opnieuw voor elkaar gaan kiezen en een gezin zullen vormen met hun kindje.

Oprechte vraag, zou jij dat echt nog willen Lady als je in dezelfde situatie zat?

Gefeliciteerd met jullie meisje!

Carrie schreef:

Lady4 schreef: Ik hoop nog steeds dat TO en haar man opnieuw voor elkaar gaan kiezen en een gezin zullen vormen met hun kindje.

Oprechte vraag, zou jij dat echt nog willen Lady als je in dezelfde situatie zat?

En dat niet alleen, HIJ is degene die geen moeite doet! Hij zit verd*mme (sorry) te wachten tot zijn SCHARREL weer in Nederland is, want pas DAN kan hij goed bekijken wat zijn gevoelens voor HAAR zijn. En daarná gaat hij dan weleens kijken of zijn VROUW in het plaatje past.

TO doet haar best, loopt haar benen uit haar pasbevallen lijf als ik het zo lees, wil hem ontzien van de nadelen van en baby (dat vind ik echt schrijnend om te lezen, dat ze haar man moet ontzien, want stel je voor dat hij het niet fantastisch vindt allemaal, dan kiest hij misschien wel voor die ander) en hij gedraagt zich als een botte lul zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel. Als je net na de geboorte van je uit liefde verwekte kind nog steeds niet het fatsoen kunt opbrengen om voor je gezin te kiezen, omdat je even wilt afwachten of de gevoelens voor je neukertje nog net zo sterk zijn als eerst als ze er weer is, dan is het toch duidelijk waar je prioriteiten liggen, of heb ik dat mis?

Ik zit me gewoon kwaad te maken hier.

Artemis schreef:

Carrie schreef:

Lady4 schreef: Ik hoop nog steeds dat TO en haar man opnieuw voor elkaar gaan kiezen en een gezin zullen vormen met hun kindje.

Oprechte vraag, zou jij dat echt nog willen Lady als je in dezelfde situatie zat?

En dat niet alleen, HIJ is degene die geen moeite doet! Hij zit verd*mme (sorry) te wachten tot zijn SCHARREL weer in Nederland is, want pas DAN kan hij goed bekijken wat zijn gevoelens voor HAAR zijn. En daarná gaat hij dan weleens kijken of zijn VROUW in het plaatje past.

TO doet haar best, loopt haar benen uit haar pasbevallen lijf als ik het zo lees, wil hem ontzien van de nadelen van en baby (dat vind ik echt schrijnend om te lezen, dat ze haar man moet ontzien, want stel je voor dat hij het niet fantastisch vindt allemaal, dan kiest hij misschien wel voor die ander) en hij gedraagt zich als een botte lul zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel. Als je net na de geboorte van je uit liefde verwekte kind nog steeds niet het fatsoen kunt opbrengen om voor je gezin te kiezen, omdat je even wilt afwachten of de gevoelens voor je neukertje nog net zo sterk zijn als eerst als ze er weer is, dan is het toch duidelijk waar je prioriteiten liggen, of heb ik dat mis?

Ik zit me gewoon kwaad te maken hier.

Idd zeg, idem van a tot z.

Artemis schreef:

Carrie schreef:

Lady4 schreef: Ik hoop nog steeds dat TO en haar man opnieuw voor elkaar gaan kiezen en een gezin zullen vormen met hun kindje.

Oprechte vraag, zou jij dat echt nog willen Lady als je in dezelfde situatie zat?

En dat niet alleen, HIJ is degene die geen moeite doet! Hij zit verd*mme (sorry) te wachten tot zijn SCHARREL weer in Nederland is, want pas DAN kan hij goed bekijken wat zijn gevoelens voor HAAR zijn. En daarná gaat hij dan weleens kijken of zijn VROUW in het plaatje past.

TO doet haar best, loopt haar benen uit haar pasbevallen lijf als ik het zo lees, wil hem ontzien van de nadelen van en baby (dat vind ik echt schrijnend om te lezen, dat ze haar man moet ontzien, want stel je voor dat hij het niet fantastisch vindt allemaal, dan kiest hij misschien wel voor die ander) en hij gedraagt zich als een botte lul zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel. Als je net na de geboorte van je uit liefde verwekte kind nog steeds niet het fatsoen kunt opbrengen om voor je gezin te kiezen, omdat je even wilt afwachten of de gevoelens voor je neukertje nog net zo sterk zijn als eerst als ze er weer is, dan is het toch duidelijk waar je prioriteiten liggen, of heb ik dat mis?

Ik zit me gewoon kwaad te maken hier.

Poeh, ja dat bedoel ik dus ook Artemis. Alleen jij verwoord het wat sterker en duidelijker dan ik Ik snap ook niet goed eigenlijk waarom Lady zoiets zegt, maar misschien kan en wil ze dat nog uitleggen.

Ik ben het helemaal eens met Artemis, dit is toch iets wat je niet op je bordje kunt hebben als pasbevallen vrouw? Haar moet moet zich de ogen uit zijn kop schamen dat hij zich zo gedraagt. Het gaat hier om de moeder van zijn kind! Enig respect voor haar gevoelens zouden absoluut niet misplaatst zijn.

TO, gefeliciteerd met jullie dochter. Ik hoop dat er genoeg mensen om je heen zijn die je steunen en helpen, en ik hoop dat je ondanks alle ellende toch kunt genieten van je kleine meisje.

Reva schreef:

Artemis schreef:

Carrie schreef:

Lady4 schreef: Ik hoop nog steeds dat TO en haar man opnieuw voor elkaar gaan kiezen en een gezin zullen vormen met hun kindje.

Oprechte vraag, zou jij dat echt nog willen Lady als je in dezelfde situatie zat?

En dat niet alleen, HIJ is degene die geen moeite doet! Hij zit verd*mme (sorry) te wachten tot zijn SCHARREL weer in Nederland is, want pas DAN kan hij goed bekijken wat zijn gevoelens voor HAAR zijn. En daarná gaat hij dan weleens kijken of zijn VROUW in het plaatje past.

TO doet haar best, loopt haar benen uit haar pasbevallen lijf als ik het zo lees, wil hem ontzien van de nadelen van en baby (dat vind ik echt schrijnend om te lezen, dat ze haar man moet ontzien, want stel je voor dat hij het niet fantastisch vindt allemaal, dan kiest hij misschien wel voor die ander) en hij gedraagt zich als een botte lul zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel. Als je net na de geboorte van je uit liefde verwekte kind nog steeds niet het fatsoen kunt opbrengen om voor je gezin te kiezen, omdat je even wilt afwachten of de gevoelens voor je neukertje nog net zo sterk zijn als eerst als ze er weer is, dan is het toch duidelijk waar je prioriteiten liggen, of heb ik dat mis?

Ik zit me gewoon kwaad te maken hier.

Idd zeg, idem van a tot z.

+1!