Vroeg in relatie aan kinderen beginnen

slaatje schreef:

Linda schreef:Slaatje, volgens mij zegt het lukken van een relatie vrij weinig over de duur voordat je aan kinderen begint. Hoewel je nooit in de toekomst kan kijken natuurlijk.
Man en ik kwamen allebei uit een lange relatie (hij zelfs 10 jaar). We wisten precies wat we vooral niet wilden en wat we wel wilden vonden we in elkaar. Het voelde gewoon goed, dat is het belangrijkste toch?!

Oh, zo bedoelde ik het ook niet Ik doelde meer op het gevoel dat je er beiden bij hebt, en dat je bij elkaar hebt.

Ja weet ik, was als aanvulling bedoelt.

Linda schreef:

slaatje schreef:

Linda schreef:Slaatje, volgens mij zegt het lukken van een relatie vrij weinig over de duur voordat je aan kinderen begint. Hoewel je nooit in de toekomst kan kijken natuurlijk.
Man en ik kwamen allebei uit een lange relatie (hij zelfs 10 jaar). We wisten precies wat we vooral niet wilden en wat we wel wilden vonden we in elkaar. Het voelde gewoon goed, dat is het belangrijkste toch?!

Oh, zo bedoelde ik het ook niet Ik doelde meer op het gevoel dat je er beiden bij hebt, en dat je bij elkaar hebt.

Ja weet ik, was als aanvulling bedoelt.

Oh, ik dacht al..Haha :-)

SoGood schreef:

Mamsie schreef:Tja alles kan verkeerd gaan. Wij kende elkaar 3 maanden en toen ging de pil de deur uit. Oohja en ik was 16.

Maar goed dat is wel een uitzondering. Ik ben van mening dat je samen moet bepalen wanneer je er aan wilt beginnen. Garantie heb je nooit.

Wauw Mamsie, ik wist dit wel maar wat een reuze beslissing op zo'n jonge leeftijd. Hoe kijk je nu terug op die tijd? Zou je nog een keer zo snel hiervoor kiezen? Ondanks dat je G, een prachtig baby'tje kreeg lijkt het me best pittig.

Ja idd een reuze beslissing maar het is zeker de goede geweest. Ik kijk er nog steeds op terug met een goed gevoel. Ik had het zo weer gedaan. Ik heb het nooit als pittig ervaren eigenlijk. Alles ging gewoon vanzelf. Mensen zeggen wel eens tegen mij dat ze het zo knap vinden van mij dat ik het op die leeftijd zo goed gedaan heb etc. Maar voor mij voelt dat niet als knap. We hebben er niet keihard voor gewerkt etc. Snap je?

Parel, jep dat was bewust. Ik snap het wel hoor. Als ik er zelf aan denk dan denk ik ook "woow best gek eigenlijk". Het is ook niet iets wat ik andere zou aanraden ofzo. Niet omdat het bij ons niet goed is gegaan. Maar meer omdat dat toch wel uitzonderlijker is denk ik.

Wij waren 9 maanden samen toen ik met de pil stopte, voor ons heeft het alleen maar goed uitgepakt.

Hoe ging dat dan toen bij jullie, Mamsie? Want je was nog minderjarig natuurlijk. Was je wel zelf voogd bijvoorbeeld?

Wij waren drie en half jaar bij elkaar en net getrouwd toen ik met de pil stopte, het duurde bijna een jaar voordat ik zwanger raakte dus we waren ruim vijf jaar samen toen onze eerste geboren werd.

Ik was geen voogd nee. Dat ging naar mijn moeder. Ik kon het wel meteen krijgen maar dan moest dat via de rechter. Ik heb dat niet gedaan omdat ik het bij mijn 18e toch automatisch zou krijgen. Nu hebben mijn man en ik gedeelde voogdij.

Wij waren 9 jaar samen toen we er voor gingen.

Mamsie schreef:Ik was geen voogd nee. Dat ging naar mijn moeder. Ik kon het wel meteen krijgen maar dan moest dat via de rechter. Ik heb dat niet gedaan omdat ik het bij mijn 18e toch automatisch zou krijgen. Nu hebben mijn man en ik gedeelde voogdij.

He ben jij getrouwd? Ik dacht altijd van niet, pas net of heb ik heel lang wat gemist?

We hebben een GP. Niet echt getrouwd dus à la bruiloft.

Wij waren 10 maanden samen toen ik voorzichtig over kinderen begon,mijn vriend wilde dit toen nog niet.Wilde wel kinderen maar niet er toen al voor gaan.Uiteindelijk is V geboren toen wij 2.5 jaar samen waren.Iets wat achteraf veel te snel is gegaan.we waren bezig met grotere woon ruimte,maar dat heeft allemaal heel lang geduurd.Sinds november 2012 staat onze grotere woonwagen,een droom die eindelijk uit kwam.Maar door de stress en misschien wel te snel aan kinderen beginnen is onze relatie toch stuk gelopen.

als ik achteraf kijk,hadden we moeten wachten.Maar op dat moment voelde het goed.Ik zal dus eerder kijken,heb ik alles in orde,kan een kindje komen en als het dan goed voelt waarom niet.

Ik vind echt dat iedereen dat zelf moet beslissen en ik heb daar ook geen oordeel of idee over. Als de wens er is en als het goed voelt, is dat alleen maar een mooi geluk om te zien.

Er zijn dingen die je kan noemen zoals: je kent elkaar te kort, je moet je nog verder ontwikkelen, de financiën zijn niet op orde, etc.. Die dingen zijn er, maar iedereen maakt daar zelf een keuze in. De ene persoon doet dat anders dan de andere persoon.

Ik vind het wel interessant om erover na te denken waarom iemand een bepaalde keuze maakt. Niet om er een mening over te vormen, maar gewoon benieuwd waarom iemand deze keuze maakt in zijn/haar leven. Of dat nou vroeg kinderen krijgen is of laat.

Voor mezelf vind ik het goed zoals het nu gelopen is. Al een hele tijd samen en ook al een hele tijd samenwonend vooraleer ons eerste kindje kwam. Ik vraag me soms ook wel eens af waarom sommige koppels heel snel (of juist heel laat) aan kinderen willen beginnen, puur uit nieuwsgierigheid, maar ik ga er niemand om veroordelen. Iedereen moet dat voor zichzelf weten.

Puur naar mezelf kijkend, ik zou die prille, verliefde, alles is fantastisch periode niet willen missen met mijn man. Nu wij samen een kindje hebben is fantastisch maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat we nog alles doen zoals we deden. Het draait meer om Julian nu en het zou zonde zijn om al die dingen gemist te hebben. Een baby is lief
en schattig maar boy, het is ook hard werken! Plus met een beetje mazzel overleven je kinderen jezelf waardoor je voor de rest van je leven verantwoordelijk bent.

Mijn vriend en ik zijn ruim een jaar samen. Wij gaan ook niet heel lang wachten voordat we gaan beginnen aan kinderen. Dit komt mede door de leeftijd van mijn vriend die loopt tegen de 40.
Liever had ik een aantal jaar gehad om samen veel leuke dingen te doen, te reizen en te sparen. Helaas zijn we elkaar niet eerder tegen gekomen.

Ik vind een jaar samen ook niet zo heel kort eigenlijk... Vooral als je inderdaad een leeftijd hebt dat je niet meer jaren de tijd hebt om een gezin te stichten. En daarnaast bieden het aantal jaren samen ook geen garantie voor het slagen van je relatie met kind.

Wij waren ruim 7 jaar samen. Toen pas waren we er aan toe: ik wilde eerste echt vast werk hebben en klaar zijn met studeren. en een geschikt huis hebben, en toen pas zijn we ervoor gegaan. Geen spijt van, want we hebben dus ook nog veel leuke reizen samen gemaakt, wat we (voorlopig) met kleine kinderen niet zouden doen.

Toen ik mijn man leerde kennen ben ik gelijk gaan samenwonen (ik ben van het als het niet werkt zien we dat dan weer wel) en wij waren 3,5 jaar samen toen onze zoon is geboren, ik wilde wel al veel eerder maar mijn man was er echt nog niet aan toe. Hij heeft wel gezegd dat als hij had geweten hoe zoveel mooier het is met onze zoon hij ook eerder had gewild, het was meer de angst voor het onbekende.

wij zijn nu bijna 5 jaar bij elkaar en nummer 2 is nog onderweg.

Ik heb mijn man in juni 2010 leren kennen, en voor mij was het begonnen als "zomerliefde" en we zien wel waar het schip zou strandden... Al snel waren we onafscheidelijk en ben ik in december dat jaar bij hem ingetrokken. In september 2011 zijn we een GP aangegaan, en een maand later ben ik met de pil gestopt. Ik was toen 31 en mijn man 36, dus wij wilden niet te lang wachten met kinderen.

Inmiddels is ons dochtertje 7 weken oud, en genieten volop van haar!