Vroeg in relatie aan kinderen beginnen

N.a.v. een discussie in een ander topic, hoe denk jij daarover? Wat vind je snel, of misschien wel te snel? Wat zou voor jou een reden zijn om langer te wachten, of juist om eerder te beginnen?

Wie ben ik om er iets over te zeggen hoe snel iemand voor een kindje mag gaan?
Als het goed voelt, moet iemand dat vooral doen. Eigen keuze. Of je nou 18 of 30 bent.

Als ik voor mezelf spreek, ik ben wel blij dat we een paar jaar met z'n tweeën zijn geweest voor we met kinderen begonnen. Wij waren tweeëneenhalf jaar samen toen ik zwanger raakte, dus ook niet extreem lang, maar ook niet heel kort. Toen wij elkaar leerden kennen waren we allebei nog niet echt met kinderen bezig, ik kan me voorstellen dat het anders is en dat je er ook sneller voor gaat als je in een andere levensfase zit en al wel echt een kind wil.

De lengte van een relatie geeft ook niet altijd garantie dat het goed gaat, dus ik denk dat iedereen dat gewoon lekker zelf moet weten. Wel lijkt het me belangrijk dat je elkaar wel echt goed kent en weet hoe je over dingen denkt en hoe je doet, gewoon omdat je wel een beetje basis nodig hebt, lijkt me! Vrienden van ons waren 3 weken samen toen ze zwanger bleek en je merkt gewoon dat ze sommige dingen niet van elkaar weten, en dat lijkt me wel een basis voor een slagende relatie, vooral als er ook nog kinderen in het spel gaan komen op zo'n moment.

Er zijn ook stellen die jaren samen zijn. Relatie loopt niet lekker, en zien een kind als oplossing...als bindmiddel. Dan ben je jaren samen en is het nog erg onverstandig. Tja...dan zegt de duur nog niets.

Wij waren al jaaaaren samen maar woonden nog maar paar maand samen...slechts drie
bij ons ging het goed en geen problemen, maar voor hetzelfde geld kon ik vriend niet uitstaan als huisgenoot. Dan leer je elkaar pas kennen.

Ik vond de eerste periode van de kinderen best pittig, en dan is het goed als je een fijne basis hebt met je man. Ik raakte al zwanger na 9 maanden relatie (ongepland). Wij hebben elkaar dus ook nog echt leren kennen in de tijd van zwangerschap en daarna. Dit is ooit best lastig geweest aangezien de zwangerschap niet echt heel makkelijk verliep en ik daardoor ook niet lekker in mijn vel zat. We gingen ook pas samenwonen op het moment dat we achter de zwangerschap kwamen. Inmiddels zijn we 7 jaar samen, getrouwd en 2 kinderen en is het hier wel goed gekomen.

Flower_L schreef:Er zijn ook stellen die jaren samen zijn. Relatie loopt niet lekker, en zien een kind als oplossing...als bindmiddel. Dan ben je jaren samen en is het nog erg onverstandig. Tja...dan zegt de duur nog niets.

Wij waren al jaaaaren samen maar woonden nog maar paar maand samen...slechts drie
bij ons ging het goed en geen problemen, maar voor hetzelfde geld kon ik vriend niet uitstaan als huisgenoot. Dan leer je elkaar pas kennen.

Wij zijn pas samen gaan wonen na ons trouwen, en ik was ook nog eens meteen zwanger, en ook dat is goed gegaan. Slechts 9.5 maand na ons huwelijk werd de 1e geboren.

Ik heb hier veel discussie over gehad.
Zelf waren we 9 maanden samen toen we zwanger waren, bewust.
Het voelde goed, we zouden gaan trouwen dat jaar erna, dus waarom wachten?
Je kan wel jaren wachten, zoals mijn zus die zijn 10 jaar samen, nu kindje van jaar maar naar alle waarschijnlijkheid gaan ze toch op korte termijn uit elkaar.

Ik vind dat iedereen dat helemaal zelf moet weten. Het lastige is namelijk, je hebt nooit garanties. Tegen alle verwachtingen in kan het bij een stel dat pas kort samen is helemaal goed gaan, en zou een stel dat al jaren samen is na de komst van kinderen bijvoorbeeld toch besluiten uit elkaar te gaan.. Al heb je met een goede stabiele basis (wat vaak tijd kost om die op te bouwen) doorgaans wel meer kans dat het goed blijft gaan, maar garanties zijn er nu eenmaal niet.

Als ik voor mezelf mag spreken, dan ben ik liever eerst een tijdje samen voordat ik voor een kindje zou willen gaan. Met de vader van A. gebeurde het onverwacht en was het anders, maar we waren dus nog niet heel lang samen en het ging door de zwangerschap meteen mis. Nu heb ik een nieuwe relatie, en we willen graag samen kinderen. Mijn rammelende eierstokken soms het liefst nu al Toch wil ik graag nog een tijdje wachten, de tijd nemen om elkaar nog beter te leren kennen, etc. Echt een periode kan ik daar niet aan verbinden, we zien wel wanneer het goed voelt en wanneer we er klaar voor zijn.

Hoe ik er overdenk? Iedereen moet het voor zichzelf weten wanneer zij aan kinderen beginnen. Voor de 1 is dat na 1 maand, de ander wacht 10jr..je moet het doen wanneer jij er zelf klaar voor bent/voelt..

Als ik voor mezelf praat, en eerder had geweten dat mijn man bijv deels aan autisme lijd hadden we langer gewacht om aan kinderen te beginnen en ja, dan had ik misschien intussen ook wel een vaste baan gehad, ipv 2x toe een baan verloren door de zwangerschap. In beiden gevallen liep mijn contract af en had ik gewoon dikke pech..

Maar daarentegen ben ik wel blij ondanks de kut zwangerschappen, dat ik 2 gezonde meiden op de wereld heb gezet en ja ik ben stapel gek met ze!

Een reden om eerder aan kinderen te beginnen zou kunnen bijv. dat ik van mijzelf zou weten dat ik moeilijk kinderen zou kunnen krijgen bijv. of partner, maar dat is niet van toepassing dus dat weet ik ook niet...of een reden zou kunnen zijn als ik een oudere partner zou hebben die dolgraag een kindje zou willen en ik een stuk jonger dan ben om dan alsnog vrij kort in een relatie aan kinderen te beginnen....

Maar het geeft sowiezo geen garantie of je dan uberhaupt over tig jaaaar bij elkaar bent..tegenwoordig is een relatie ook niet echt meer voor het leven?

Ik denk dat het ook wel met de leeftijd waarop je een relatie krijgt te maken heeft.
Een stel van 32, dat een jaar samen is, zal waarschijnlijk eerder aan kindjes beginnen dan een stel van 20.

Ik vind dat iedereen het voor zich moet weten. Als het goed voelt, dan voelt het goed. Wieben ik om daar een mening over te hebben?

Vind ook dat er in dat andere topic veels te lang over wordt doorgegaan en dat de betreffende persoon echt de les wordt gelezen. Hoogst ongepast.

Moet ieder voor zich weten.


Wij waren nog geen jaar samen toen ik zwanger bleek te zijn, ik was 19, hij 20. We zijn halsoverkop gaan samenwonen. Ik zag het gewoon zitten met mijn vriend. Punt. Maar we hebben wel reteveel (belachelijke) kritiek op ons gekregen, we hebben veel moeten slikken.


Over welk topic gaat het eigenlijk?

Ik kan alleen voor mezelf spreken en ik zou denk ik niet binnen een jaar of twee aan kinderen beginnen in een relatie. Ik doe dingen liever stapje voor stapje. En zo moeten anderen ook weer doen wat goed voor ze voelt. Ik ken een stel dat over zo'n zes maand een kindje verwacht, een maand daarna vieren ze dat ze een jaar bij elkaar zijn. Zou mijn keuze niet zijn, maar voor hun voelt het heel goed en dan vind ik het ook prima.

Dat moet ieder voor zich weten vind ik.
Wij waren bijna 4 jaar samen waarvan het ´t eerste jaar was waarin we echt samen gingen wonen toen ik erachter kwam dat ik zwanger was.
Daarvoor hebben we ook min of meer gehokt zeg maar, ik sliep regelmatig bij hem.

Ik vind het fijn dat wij eerst 3 jaar samen wonen toen wij aan kinderen begonnen. We hebben heerlijk eerst samen gewoond, daarna getrouwd en toen was er ruimte voor kinderen. Heel ouderwets, maar zo vonden wij het fijn. Ik zou niet binnen een jaar al voor kinderen kiezen. Ik vind het ook belangrijk dat je elkaar eerst goed leert kennen. En dat hoeft niet persé door samenwonen te zijn. Maar gewoon 'verkering' dan leer je elkaar ook kennen. Het leven is zo anders met een kind erbij.

Wij waren 6 maand samen toen ik positief testte. Woonden toen ook 6 maand samen.
Ik vind echt niet dat je eerst jaren samen moet zijn voordat je bewust aan kinderen begint, maar elkaar toch wel enigzins moet kennen. In de ene relatie leer je elkaar sneller en beter kennen dan in een andere relatie. Ik ken ook stellen die na 6 jaar ervoor gingen en al voor de bevalling uit elkaar waren. Zoveel zegt het allemaal niet.

Ach ja, wat is vroeg?

Dat moet iedereen zelf weten. Als je er samen klaar voor bent is dat toch goed.
Het maakt trouwens niet uit wat je op het forum zet... Als het iets afwijkend van standaard... Krijg je al een hoop commentaar over je heen.
Voor mij een rede om meer te lezen dan te reageren.
En misschien het forum maar helemaal te verlaten.

Wij waren 4 jaar samen, waar van 3,5 jaar samenwonend toen onze dochter geboren werd.

Is dat zo? Zoals wat dan bijvoorbeeld? Ik vind het eigenlijk wel meevallen..

Die discussie was naar aanleiding van mijn post in een ander topic, omdat wij na een jaar samenzijn bewust voor een kindje gaan. Wij zijn 31 en bijna 35, dat is voor ons de voornaamste reden. En het voelt natuurlijk gewoon ook goed, anders zouden we er nooit voor gaan.

Ik vind een jaar samen op die leeftijd toch ook heel anders dan dat je 20 bent bij wijze van.

Ach ja, wat is snel?
Wij waren nog net geen jaar samen toen ik onverwachts positief testte.
Het was niet de bedoeling, maar we zouden nu echt niet meer anders willen.
Alles gaat helemaal super!

Luce schreef:Ik vind een jaar samen op die leeftijd toch ook heel anders dan dat je 20 bent bij wijze van.

klopt, dat vind ik ook. Geen haar op mijn hoofd die er op mijn 20e aan zou denken om zo snel aan kinderen te beginnen. Maar zo gauw je de 30 gepasseerd bent vind ik het wel wat anders.
Maar dan nog blijft dat ieder gewoon voor zich moet beslissen. Fout gaan kan een relatie altijd. Drie jaar elkaar 'leren kennen' is absoluut geen garantie voor een gezonde relatie als de kinderen er eenmaal zijn.

Luce schreef:Ik vind een jaar samen op die leeftijd toch ook heel anders dan dat je 20 bent bij wijze van.

nou inderdaad. Ik zou me wel zorgen maken over andere omstandigheden die volgens mij speelden of spelen, of ik herinner me iets verkeerd, maar een jaar samen zijn en boven de 30 zijn vind ik niet echt belachelijk snel. En daarbij, al vindt iedereen het te snel, boeiend!

Eucalypta schreef:

Luce schreef:Ik vind een jaar samen op die leeftijd toch ook heel anders dan dat je 20 bent bij wijze van.

nou inderdaad. Ik zou me wel zorgen maken over andere omstandigheden die volgens mij speelden of spelen, of ik herinner me iets verkeerd, maar een jaar samen zijn en boven de 30 zijn vind ik niet echt belachelijk snel. En daarbij, al vindt iedereen het te snel, boeiend!

Ik denk dat jij mijn ex nog in gedachten hebt