Vroeg in relatie aan kinderen beginnen

Oh nee dat niet, ik dacht dat er nu ook iets van schulden of werkloosheid of iets anders speelde, maar kan zijn dat ik dat verkeerd onthouden heb. Maakt ook niet uit, als je kinderen wilt moet je niet eeuwig wachten.

Ik persoonlijk ben blij dat wij jaren gewacht hebben... Wij gingen na 8 maanden samen wonen, in een heel lief klein schattig recreatiehuisje! Toen we daar bijna 3 jaar woonde kregen we de sleutel van het huis waar we nu wonen, een geweldige ruime eensgezinswoning. Eenmaal hier kriebelde het steeds erger en steeds meer maar nog heeft het 2 jaar geduurd voor E er was. Wij waren toen E geboren is ruim 6 jaar samen.

Puur gebaseerd op mijn eigen relatie waren wij er na 1 jaar samen zijn nog niet aan toe. Ik weet zelfs vrijwel zeker dat onze relatie het niet overleefd had. Juist doordat we elkaar nu zo goed kennen en elkaars goede en slechte punten kennen tijdens een zware- vermoeiende periode kunnen we ons zelf veel beter op elkaar afstemmen.

Schulden niet meer, of althans zo goed als afgerond, en werkloosheid, dat wel. Maargoed, die zekerheid van een baan heb je tegenwoordig ook niet meer. En momenteel zouden we ook een kindje kunnen bekostigen en hebben we natuurlijk ook geen opvang nodig zolang hij nog werkzoekend is, dus dat komt wel goed.

@Lennox, ik had idd die reactie's in jou richting ook gelezen!
Het enige wat ik kan zeggen is volg je hart en je gevoel! Jullie zullen zelf daar echt wel een hele goede keuze in kunnen maken...

ach wat is snel... denk dat dat ook leeftijdsgebonden is. Denk dat je vooral moet doen wat goed voelt. En inderdaad er zit gewoon een enorm verschil in of je 20 of 30 bent. Als je 30 bent heb je gewoon geen zeeen van tijd meer.

Lennox schreef:

Luce schreef:Ik vind een jaar samen op die leeftijd toch ook heel anders dan dat je 20 bent bij wijze van.

klopt, dat vind ik ook. Geen haar op mijn hoofd die er op mijn 20e aan zou denken om zo snel aan kinderen te beginnen. Maar zo gauw je de 30 gepasseerd bent vind ik het wel wat anders.
Maar dan nog blijft dat ieder gewoon voor zich moet beslissen. Fout gaan kan een relatie altijd. Drie jaar elkaar 'leren kennen' is absoluut geen garantie voor een gezonde relatie als de kinderen er eenmaal zijn.

Klopt!

Tja alles kan verkeerd gaan. Wij kende elkaar 3 maanden en toen ging de pil de deur uit. Oohja en ik was 16.

Maar goed dat is wel een uitzondering. Ik ben van mening dat je samen moet bepalen wanneer je er aan wilt beginnen. Garantie heb je nooit.

Dubbel gepost!

Op voorhand, iedereen moet dat natuurlijk zelf weten. Ik sprong alleen in de bres voor exo, want, ook al vult ze de situatie misschien teveel vanuit eigen gevoel in, er is niks mis met nieuwsgierigheid en een (in mijn ogen een normale) vraag te stellen. Ik vond hem iig niet ongepast, maar was wel nieuwsgierig naar het waarom.

Puur voor onszelf; na een jaar (en dan hebben wij gigantisch veel meegemaakt, waardoor we elkaar nog sneller leerden kennen) hadden wij echt nog geen kinderen kunnen hebben. Het is niet te bevatten, hoe ontzettend indrukwekkend en heftig het is om een kind te krijgen. Natuurlijk kan het allemaal leuk en makkelijk gaan, maar het kan ook niet zo van een leien dakje gaan als de baby eenmaal geboren is, en persoonlijk vond ik het fijn dat ik precies kon lezen en schrijven hoe we beiden op iets gingen reageren.

Oh, en het is echt ontzettend prijzig, een kind. Wij hadden alles op orde voordat mevrouw zich aandiende.

Mamsie schreef:Tja alles kan verkeerd gaan. Wij kende elkaar 3 maanden en toen ging de pil de deur uit. Oohja en ik was 16.

Maar goed dat is wel een uitzondering. Ik ben van mening dat je samen moet bepalen wanneer je er aan wilt beginnen. Garantie heb je nooit.

Ging de pil er bewust uit joh? Dat wist ik niet! Geen veroordeling (maar hopelijk weet je dat wel van me), maar meer een 'Joh!' momentje..

Wij waren 1,5 jaar samen toen we bewust kozen voor een kindje. Ik ben 21, vriend 26 (bijna 22/27). Het is snel, maar het voelt voor ons goed.

Wij waren 11 jaar samen toen we voor een kindje gingen, daarvoor wilde ik wel eerder, maar de situatie was er nooit naar. Wilden graag eerst alles voor elkaar hebben. Ik ben nog steeds blij met deze keus en het voelt goed.

Ik zou niet iemand er op veroordelen. ik kijk alleen hoe ik het zelf heb ervaren en ik heb ervan genoten om eerst nog dingen samen te doen en voor mezelf in mijn baan een goede basis te leggen met opleidingen.

Parel schreef:Op voorhand, iedereen moet dat natuurlijk zelf weten. Ik sprong alleen in de bres voor exo, want, ook al vult ze de situatie misschien teveel vanuit eigen gevoel in, er is niks mis met nieuwsgierigheid en een (in mijn ogen een normale) vraag te stellen. Ik vond hem iig niet ongepast, maar was wel nieuwsgierig naar het waarom.

Of het een ongepaste vraag is, daarover verschillen de meningen, maar als degene om wie het gaat meerdere keren duidelijk aangeeft er niet van gediend te zijn vind ik het sowieso wel ongepast.

Ik ben blij dat wij al een paar jaar samen zijn, al die charmante dingen zoals 10 keer op een dag overgeven, een nat bed door lekkende borsten.. Ik had het niet willen delen met iemand die ik pas 'net' ken. Is voor ieder persoonlijk natuurlijk, maar ik had het niet eerder in de relatie gewild.

Ik ben blij dat wij allebei nog even willen wachten, want ik waardeer de tijd met z'n tweetjes daardoor alleen maar meer. Ik heb een grote kinderwens en weet dat die (hopelijk) over paar jaar in vervulling gaat, maar ik probeer ook echt bewust van de tijd nu te genieten. Ik denk dat de basis nu echt wel stabiel genoeg zou zijn en ook wij zijn geen 18 meer, maar we willen t nog niet en ik ben ook op zich pas 28, dus over paar jaar zou perfect zijn.

Maar in het geval van Lennox bijv die weer net een paar jaar ouder is dan ik, of zoals slaatje, snap ik t ook echt wel hoor. Dit zijn de jaren waarin dit goed te doen is, denk ik dan maar.

Caroow schreef:Ik ben blij dat wij al een paar jaar samen zijn, al die charmante dingen zoals 10 keer op een dag overgeven, een nat bed door lekkende borsten.. Ik had het niet willen delen met iemand die ik pas 'net' ken. Is voor ieder persoonlijk natuurlijk, maar ik had het niet eerder in de relatie gewild.

En daarna een bevalling
Ik snap het trouwens ook wel als je al wat ouder bent. Ik was 17 toen ik mijn man leerde kennen en dacht toen echt nog niet: ja leuk, ik wil nu een baby! Als je al in de 30 bent, dan heb je ook niet veel tijd meer.

SarahKey schreef:

Caroow schreef:Ik ben blij dat wij al een paar jaar samen zijn, al die charmante dingen zoals 10 keer op een dag overgeven, een nat bed door lekkende borsten.. Ik had het niet willen delen met iemand die ik pas 'net' ken. Is voor ieder persoonlijk natuurlijk, maar ik had het niet eerder in de relatie gewild.

En daarna een bevalling
Ik snap het trouwens ook wel als je al wat ouder bent. Ik was 17 toen ik mijn man leerde kennen en dacht toen echt nog niet: ja leuk, ik wil nu een baby! Als je al in de 30 bent, dan heb je ook niet veel tijd meer.

Ik heb me laten vertellen dat je tijdens je bevalling geen schaamte kent

Ik kan er weinig zinnigs over zeggen. Man en ik waren een paar maanden samen toen we al wisten dat we graag samen kinderen wilden. Vrij snel daarna besloten we er voor te gaan, toen we 9 maanden samen waren was ik zwanger. We woonden toen nog niet eens samen. We gingen pas samenwonen toen ik een week of 20 was.
Toen we een jaar samen waren gingen we trouwen. Allemaal nooit spijt van gehad.

[quote="Linda"]Ik kan er weinig zinnigs over zeggen. Man en ik waren een paar maanden samen toen we al wisten dat we graag samen kinderen wilden. Vrij snel daarna besloten we er voor te gaan, toen we 9 maanden samen waren was ik zwanger. We woonden toen nog niet eens samen. We gingen pas samenwonen toen ik een week of 20 was.
Toen we een jaar samen waren gingen we trouwen. Allemaal nooit spijt van gehad. [/quote

Hier dus een soorgeljk verhaal. Alleen woonden wij al wel samen en was onze bruilofot al op de voorhand. Mijn man is geweldig lief en zorgzaam, heb er geen moment spijt van dat het op deze manier is gegaan!

Ik ben inderdaad wel blij dat er bij ons nog geen kindertjes zijn. Als ik kijk naar mijn zussen, die kregen op hun 22e/24e een kindje. Ik moet daar eerlijk gezegd nog niet aan denken. In de eerste 3 jaar van onze relatie, toen we nog niet samenwoonden waren we er ook stellig in dat als ik per ongeluk zwanger zou worden, het op een abortus zou uitlopen. We hadden op dat moment helemaal niks en zouden het kindje niks kunnen bieden. Mocht het nu per ongeluk gebeuren, dan is het kindje niet gepland, maar ook niet ongewenst. Alleen komt hij/zij eerder dan wij in ons hoofd hebben. Ik zou het nu wel aandurven zeg maar, maar bewust willen? Zeker niet.

Wij waren 2 jaar bij elkaar (waarvan 1 jaar samenwonend) toen we ervoor gingen. Ik was toen 21, mijn man 26. Zullen vast ook mensen zijn geweest die dat vroeg vonden. Maar het is hun leven niet . Wij werden en zijn nog steeds gelukkig met die keuze.

Mamsie schreef:Tja alles kan verkeerd gaan. Wij kende elkaar 3 maanden en toen ging de pil de deur uit. Oohja en ik was 16.

Maar goed dat is wel een uitzondering. Ik ben van mening dat je samen moet bepalen wanneer je er aan wilt beginnen. Garantie heb je nooit.

Wauw Mamsie, ik wist dit wel maar wat een reuze beslissing op zo'n jonge leeftijd. Hoe kijk je nu terug op die tijd? Zou je nog een keer zo snel hiervoor kiezen? Ondanks dat je G, een prachtig baby'tje kreeg lijkt het me best pittig.

Slaatje, volgens mij zegt het lukken van een relatie vrij weinig over de duur voordat je aan kinderen begint. Hoewel je nooit in de toekomst kan kijken natuurlijk.
Man en ik kwamen allebei uit een lange relatie (hij zelfs 10 jaar). We wisten precies wat we vooral niet wilden en wat we wel wilden vonden we in elkaar. Het voelde gewoon goed, dat is het belangrijkste toch?!

Pippa schreef:De lengte van een relatie geeft ook niet altijd garantie dat het goed gaat, dus ik denk dat iedereen dat gewoon lekker zelf moet weten. Wel lijkt het me belangrijk dat je elkaar wel echt goed kent en weet hoe je over dingen denkt en hoe je doet, gewoon omdat je wel een beetje basis nodig hebt, lijkt me! Vrienden van ons waren 3 weken samen toen ze zwanger bleek en je merkt gewoon dat ze sommige dingen niet van elkaar weten, en dat lijkt me wel een basis voor een slagende relatie, vooral als er ook nog kinderen in het spel gaan komen op zo'n moment.

Dit. Al vind ik een paar weken wel te kort, persoonlijk.
Onze oudste dochter was een verassing, we waren pas 11mnd samen. Gelukkig is het altijd goed blijven gaan tussen ons, we zijn nu ruim 5.5 jr samen waarvan 3.5 getrouwd.

Linda schreef:Slaatje, volgens mij zegt het lukken van een relatie vrij weinig over de duur voordat je aan kinderen begint. Hoewel je nooit in de toekomst kan kijken natuurlijk.
Man en ik kwamen allebei uit een lange relatie (hij zelfs 10 jaar). We wisten precies wat we vooral niet wilden en wat we wel wilden vonden we in elkaar. Het voelde gewoon goed, dat is het belangrijkste toch?!

Oh, zo bedoelde ik het ook niet Ik doelde meer op het gevoel dat je er beiden bij hebt, en dat je bij elkaar hebt.