Hoe is jou relatie veranderd sinds je kinderen hebt?

Hoe is jou relatie veranderd sinds je kinderen hebt?

Vind je dit positief of negatief?

Hoevaak doen jullie echt iets samen zonder kids?

Hier is het wel flink veranderd. Waren beiden vrij jong de eerste keer was geen roze wolk. Tot nu toe hebben we ieder jaar wel iets rottigs meegemaakt. Dit jaar het overlijden van mijn vader vooral dan merken we dat we heel erg verschillen en anders denken.

Maar ondanks alles hebben we het toch nog gezellig. Ook al hebben we ook mindere momenten. Vooral de verdeling van taken blijft een issue hier.

Gedeeltelijk zijn de veranderin positief ik ben wat rustiger geworden kon echt flippen om iets kleins nu denk ik laat die discussie maar. Ons gezinnetje is nu compleet en zeker met ons bijna 8 jaar samenzijn hopen we op nog vele mooie jaren maar het gaat zeker niet altijd zomaar vanzelfsprekend. Vooral het echt samen dingen doen schiet er weleens bij in.

He wat naar te lezen dat het niet allemaal even lekker hoopt al je misschien gehoopt had. Ik denk wel dat het veel voorkomend is. En goed dat je eraan werkt samen!

Ik heb weer veel vaker vlinders in m'n buik als ik Dave met de kindjes bezig zie. Vind dat zo lief!! Dus dat is in elk geval erg positief. Verder zijn we meer bezig met ons huishouden. Voorheen gold de regel: als je je ergens aan stoort ruim je het op/poets je het. Maar met kindjes mocht het wel wat schoner als standaard, haha. Helaas ben ik daar meer mee bezig dan Dave, dus ook hier gaan de meeste discussies daarover. Maar zeker nu Milou er ook is, en het geheel drukker is, doet Dave veel meer. Hij heeft inmiddels toegegeven dat hij er zelf vaak niet aan denkt even iets te doen, maar ik mag het nu vragen zonder meteen als commandant bestempeld te worden.

Verder is er regelmatig een woordenwisseling over wat de kindjes wel en niet mogen en dan vooral wat ze mogen als we vakantie hebben/weekend of met name als we bij Dave z'n ouders zijn. Hij blijft erbij dat ik dan steeds maar moet zeggen dat iets niet mag, omdat ik dat ook vind. Hij stemt er alleen mee in, dus hoeft er niets van te zeggen. Daar zijn we nog mee bezig, haha.

Maar over all; we hebben nog steeds veel tijd voor elkaar. maken die tijd ook echt. Als we een keer iets moeten regelen ofzo in de tijd dat de kindjes naar kdv zijn gaan we vaak ook meteen ff lunchen voor we ze ophalen. We plannen elke maand een uitje met z'n tweeen. (uit eten, theater oid) En eens poer jaar gaan we met zn tweeen een weekend weg. Het is allemaal niet meer zo spontaan, maar juist het ernaar uitkijken heeft ook wel weer iets vind ik. En dus gaat het tussen ons nog steeds lekker!

missmarm schreef:Vooral de verdeling van taken blijft een issue hier.

Jup hier ook. Dat was al zo voordat we kinderen kregen, maar sinds we kinderen hebben zijn er meer taken bijgekomen. En meer taken = meer discussie over wie wat doet. Herkenbaar?

Maar verder is onze relatie bijna alleen maar op een positieve manier veranderd. Omdat Tomas zo onverwachts kwam, hebben we vanaf het eerste moment samen aan de gedachte moeten wennen dat we ouders zouden worden. Het voelde als een avontuur waar we allebei met dezelfde instelling aan begonnen: 'we weten niet of we dit wel aankunnen, maar we gaan er gewoon voor'. Dat voelt nog steeds zo.

En we doen regelmatig leuke dingen samen. We hebben allebei helemaal geen moeite om Tomas bij een oppas achter te laten. Tijd vinden is soms lastig, maar als je ruim van tevoren plant lukt het vaak wel.

Hoe komt het dat jullie minder vaak leuke dingen doen dan je zou willen Missmarm?

@LMC: aaww wat lief wat je zegt over die vlinders in je buik. Maar jouw man lijkt me ook echt een schat! Ik moet nu trouwens meteen weer denken aan dat 'rijden ijsco!' verhaal. Heerlijk

Onze relatie is niet zozeer veranderd. Takenverdeling is geen issue, die staat vast.

We hebben al in geen eeuwigheid meer iets met zijn tweeen echt ondernomen, maar een aantal avonden in de week zijn we 's avonds samen thuis.

Af en toe een discussie over de opvoeding, mijn vriend is in sommige dingen wat makkelijker / toegeeflijker dan ik.

Maar al met al geen grote veranderingen.

Onze relatie is eigenlijk het zelfde gebleven. Nu hebben wij al heel vroeg kinderen gekregen dus we weten bijna niet beter.
Natuurlijk doen we minder dingen samen dan toen we met zn 2e waren maarja dat is logisch.
We hebben nog steeds elke dag lol met elkaar en zijn nog steeds zoals we in het begin van onze relatie waren. Ik ben wat rustiger geworden maar dat komt ook omdat ik volwassen ben geworden :-)

Verder zijn we 2 handen op 1 buik en denken eigenlijk over bijna alles automatisch hetzelfde. Heel gek misschien voor andere om te horen maar wij hebben nooit ruzie. Er doet zich niks voor waar we ruzie over zouden kunnen maken en mocht er wel iets zijn waar we over verschillen dan is dat meestal snel besproken.

Wij hebben zeker 2 keer per week dat we samen op de bank film kijken met een bak popcorn of uren liggen te kletsen in bed over van alles en nog wat. Elk weekend gaan we leuke dingen doen en dat doen we met het hele gezin en vaak nog met andere vrienden en hun kinderen.
Echt samen met zn 2e is nu wat minder omdat we S niet makkelijk kunnen weg brengen. Zodra dat weer makkelijker is gaan we zeker 1x in de 2 à 3 weken naar de bios, avondje wat drinken, stappen of wat dan ook.

Onze relatie is wel degelijk veranderd sinds de komst van N. Aangezien het allemaal heel onverwachts was, hebben we lange tijd moeten wennen aan het feit dat een bepaalde periode van ons leven samen afgesloten gaat worden. Allerlei dromen die we samen hadden konden niet meer waargemaakt worden op de manier die we voor ogen hadden. Dat wil niet zeggen dat ze nooit meer waargemaakt kunnen worden (die tijd komt nog wel), maar we moesten alles ineens helemaal om gaan gooien en andere plannen maken. Gelukkig kwam het besef dat we ouders zouden worden al heel snel.. inclusief de gedachten van alle prachtige momenten die we daarmee zouden gaan beleven. We hadden het gevoel dat dit zo zou moeten zijn en voelden ons al snel 'gezegend'!

Ik heb een zware zwangerschap achter de rug, waarin onze relatie ook ups en downs gekend heeft. Sinds de bevalling hebben we nog steeds ups en downs. Er zijn nou eenmaal grote verschillen tussen ons qua persoonlijkheid, qua opvoeding, etc. Ook het feit dat we beiden al 13 maanden (en zelfs langer) te maken hebben met een groot slaaptekort komt ons humeur ook niet altijd ten goede, waardoor we dus weer sneller 'bot' reageren en dingen anders zeggen dan we bedoelen, wat dus weer discussies/ruzies met zich meebrengt.. de ups en downs dus.

We hebben het niet altijd leuk en gezellig, doen veel ons eigen ding (als in: kijken onze eigen tv-programma's, zitten apart achter de laptop en computer, etc.). Wel plannen we vaak avondjes samen, al vanaf dat N. een paar weken oud was. We hebben wel eens oppas thuis of N. gaat een avondje logeren. Vooral dat laatste doet ons goed; we doen dan leuke dingen samen (naar 't café met vrienden, de stad in, hele avondjes dvd's/series kijken, etc.) en zorgen ervoor dat we even lekker bij kunnen slapen! We hebben deze avonden gewoon nodig, het gebeurt minimaal eens in de 2-3 weken ongeveer.

Onze relatie is wel veranderd. We hebben elkaar anders leren kennen en moeten echt meer 'moeite' doen om het leuk met elkaar te hebben. Het klinkt allemaal misschien wel erg negatief, maar dat valt mee hoor! We hebben het leuk samen en irriteren ons niet aan elkaar (althans.. natuurlijk wel af en toe wat betreft huishoudelijke dingetjes, maar wie heeft dat niet? ). Echter, we willen allebei onze relatie verbeteren. We willen het verliefde gevoel weer wat meer terugkrijgen. We hebben beide nu een beetje het gevoel in de welbekende sleur te leven, ook op bijvoorbeeld het gebied van seks. Dit is ook zeker niet zoals het geweest is, helaas!

Maargoed, we gaan er allebei aan werken, dan komt het vast helemaal goed!

Bij mij is het omgekeerd, ik had mijn zoons eerst en daarna kreeg ik pas een relatie met mijn vriend. Maar ik heb hem heel voorzichtig toegelaten in ons leven, en later ook in ons gezinsleven. Daardoor hebben we al vanaf het begin de rollen goed verdeeld, en dat loopt geweldig. Mijn zoons zijn weg van hem, hij is weg van mijn zoons (hij noemt ze soms ook voor het gemak 'zijn zoons', tegen vreemden, omdat het zo onsympathiek klinkt, 'stiefkinderen') en dat loopt als een zonnetje. Hij is ook meegeweest naar ouderavond, daar waren we met zijn drietjes (ex, vriend en ik) en dat gaat goed zo.

Onze relatie is best wel veranderd. We doen nu veeeel minder dingen samen en dat mis ik af en toe best wel merk ik. We proberen wel eens tijd voor ons zelf te maken maar vaak blijft het er dan weer bij.
Ook ben ik best veel alleen met F. Goed, ik werk parttime dus het is logisch dat een groot gedeelte van de zorg op mij neerkomt maar mijn man heeft erg veel hobby's en bezigheden ik vind dus dat hij soms te weinig tijd voor ons heeft. Hij weet dat maar vind het moeilijk om hier iets aan te doen, het is niet dat hij het niet wil maar meer dat hij zijn hobby's niet voor ons aan de kant kan zetten.....
Ik gun hem absoluut zijn hobby's en vind het geweldig voor hem dat hij een passie heeft waar hij zoveel tijd en energie in kwijt kan (wielrennen) maar soms gaat het wel wat te ver.

Verder mis ik gewoon de avondjes uit, impulsief uiteten gaan of even naar de kroeg gaan zit er niet meer in. Ik mag dan wel alleen van mijn man maar dat vind ik juist niet leuk, ik wil zo graag eens iets met zijn tweeen doen.....

Pandora schreef:Onze relatie is best wel veranderd. We doen nu veeeel minder dingen samen en dat mis ik af en toe best wel merk ik. We proberen wel eens tijd voor ons zelf te maken maar vaak blijft het er dan weer bij.
Ook ben ik best veel alleen met F. Goed, ik werk parttime dus het is logisch dat een groot gedeelte van de zorg op mij neerkomt maar mijn man heeft erg veel hobby's en bezigheden ik vind dus dat hij soms te weinig tijd voor ons heeft. Hij weet dat maar vind het moeilijk om hier iets aan te doen, het is niet dat hij het niet wil maar meer dat hij zijn hobby's niet voor ons aan de kant kan zetten.....
Ik gun hem absoluut zijn hobby's en vind het geweldig voor hem dat hij een passie heeft waar hij zoveel tijd en energie in kwijt kan (wielrennen) maar soms gaat het wel wat te ver.

Verder mis ik gewoon de avondjes uit, impulsief uiteten gaan of even naar de kroeg gaan zit er niet meer in. Ik mag dan wel alleen van mijn man maar dat vind ik juist niet leuk, ik wil zo graag eens iets met zijn tweeen doen.....

Het is misschien wat minder spontaan en impulsief, maar misschien is het een idee om een vaste avond in de week een afspraak samen te maken? Dat je dan samen tijd hebt, ook al is het maar om even samen een leuke film te kijken? Of dat F een nachtje in de maand ergens gaat logeren en dat jullie dan samen afspreken?
Ik kan me goed voorstellen dat het niet leuk is dat jullie zo weinig tijd samen hebben, omdat hij zoveel tijd kwijt is aan zijn hobby's.

Onze relatie is niet heel veel veranderd. We doen nog steeds dingen samen maar we doen ook heel veel dingen met z'n 3tjes nu.
En elke avond als ons zoontje slaapt hebben we tijd voor elkaar, we hebben net als vroeger dan goede gesprekken, kijken een film enzv.
Uitgaan en uiteten deden we al bijna nooit dus wat dat betreft is er ook niks veranderd.
Nee hier is er niet heel veel veranderd en daar ben ik ook wel blij om.

Julia schreef:

Pandora schreef:Onze relatie is best wel veranderd. We doen nu veeeel minder dingen samen en dat mis ik af en toe best wel merk ik. We proberen wel eens tijd voor ons zelf te maken maar vaak blijft het er dan weer bij.
Ook ben ik best veel alleen met F. Goed, ik werk parttime dus het is logisch dat een groot gedeelte van de zorg op mij neerkomt maar mijn man heeft erg veel hobby's en bezigheden ik vind dus dat hij soms te weinig tijd voor ons heeft. Hij weet dat maar vind het moeilijk om hier iets aan te doen, het is niet dat hij het niet wil maar meer dat hij zijn hobby's niet voor ons aan de kant kan zetten.....
Ik gun hem absoluut zijn hobby's en vind het geweldig voor hem dat hij een passie heeft waar hij zoveel tijd en energie in kwijt kan (wielrennen) maar soms gaat het wel wat te ver.

Verder mis ik gewoon de avondjes uit, impulsief uiteten gaan of even naar de kroeg gaan zit er niet meer in. Ik mag dan wel alleen van mijn man maar dat vind ik juist niet leuk, ik wil zo graag eens iets met zijn tweeen doen.....

Het is misschien wat minder spontaan en impulsief, maar misschien is het een idee om een vaste avond in de week een afspraak samen te maken? Dat je dan samen tijd hebt, ook al is het maar om even samen een leuke film te kijken? Of dat F een nachtje in de maand ergens gaat logeren en dat jullie dan samen afspreken?
Ik kan me goed voorstellen dat het niet leuk is dat jullie zo weinig tijd samen hebben, omdat hij zoveel tijd kwijt is aan zijn hobby's.

Dat zou inderdaad een idee kunnen zijn, maar juist dat impulsieve mis ik best wel! Gelukkig wonen mijn schoonouders om de hoek en mag ze daar te pas en te onpas wel logeren maar dat willen we natuurlijk ook niet altijd....
Er wordt hier ook al over een tweede kindje gesproken maar ik heb wel aangegeven dat er dan wel iets moet veranderen, hij zal me dan echt meer bij moeten staan in de verzorging voor de kleintjes. Hij zegt dat hij dat dan wel zal doen maar ik moet het dan nog maar zien hoor.... hij heeft altijd wel een smoesje klaar.....

Komt tijd, komt raad.....

Onze relatie is wel veranderd. We hebben een stuk minder tijd voor elkaar.
Regelmatig toch ook een discussie over de opvoeding, mijn man is in sommige dingen makkelijker / toegeeflijker dan ik en daar heb ik wel moeite mee want hij tilt hem al op zodra a een gil geeft en tja dat heeft onze zoon door dus die maakt er graag gebruik van. ik zie mijn zoontje veranderen in een draakje en kan er niks aan doen zo voelt dat.

Onze relatie is ook veranderd. Het is natuurlijk allemaal een stuk drukker geworden en lamlendige zondagen zijn er hier niet meer. We genieten nu ook veel meer van bijvoorbeeld een avondje uit met z'n 2-en. Voorheen gingen we 2x per maand uit eten en nu misschien 1x in de 3 a 4 maanden. En ik kan ook wel zeggen dat onze relatie een stuk sterker is geworden na de komst van S. Wel hebben we meer meningsverschillen maar die worden wel meteen opgelost. Vaak komen die ook na een gebroken nacht ofzo. Dan zijn we beide vermoeid en prikkelbaar

Verder heeft mijn man mij wel verbaasd. Ik had wel gedacht dat hij een goede vader zou zijn maar dat hij zo goed zou zijn heb ik niet gedacht ! Hij is echt zó leuk met S en hij doet echt alles voor hem. Zo lief om te zien

Het is hier nog een beetje vroeg om te zien in hoeverre de verandering blijvend is, maar op dit moment is onze relatie op een negatieve manier veranderd. Eerder maakten we nooit ruzie, in de eerste weken was het elke dag wel raak. We (ik vooral) waren oververmoeid en N. huilde veel vanwege darmkrampjes. Het huishouden wat we ineens samen moesten doen, de verschillen in "opvoeding" (laten huilen of niet), allerlei kleine onbenullige dingetjes waren ineens reden voor een aanvaring. Op een gegeven moment is de bom gebarsten. We zouden de volgende dag met de schoonfamilie een dagje weggaan, maar die avond ervoor kregen we zo ruzie dat m'n vriend op het punt stond om af te bellen. We hebben toen een goed gesprek gehad en sinddien gaat het gelukkig wel beter. Maar het feit dat het me toen opviel dat we 3 dagen geen ruzie hadden gemaakt zegt denk ik wel genoeg

Inmiddels gaat het gelukkig een stuk beter. We hebben nog wel eens irritaties maar het is iig niet meer dagelijks bonje in huis. Maar het is dus nog lang niet als voorheen. Ik houd ontzettend veel van m'n vriend en hij is een superpapa, maar het verliefde gevoel is er op dit moment niet zo heel sterk en ik hoop toch wel dat dat weer komt en het weer iets meer als vroeger wordt.

*Liever niet quoten (mocht iemand die behoefte hebben ) want ik wil het weer weg kunnen halen.*

Novalee: herkenbaar. Wij hadden dan niet zo vaak ruzie, en ook niet vaak knallende ruzie gehad. (eigenlijk nooit). Maar in het begin na de geboorte van Lauren.s heeft het een hele tijd geduurd voordat ik weer balans had gevonden in werk, mijn relatie en mijn kind, en daarnaast ook nog vrienden. Nu is die balans weer terug (duurde echt wel een jaar!) en zit ik heerlijk in mijn vel.

Onze relatie is wel wat veranderd, met name de huishoudelijke klusjes eisen nogal eens zn tol. Mijn man vond dat ik te veel commandeer naar hem toe (LMC?) en ik heb geprobeerd om dat wel te minderen. Maar ik merk wel dat het allemaal veel sneller gaat als ik zeg: 'Hup, jij doet L.aurens in bed en daarna even de was in de wasmachine, dan ruim ik de keuken op en ga stofzuigen' Zo zitten we dan allebei om acht uur savonds op de bank.

In ieder geval is onze relatie nu goed, alles is in balans. Ik vind het wel belangrijk om met zn tweeen wat te ondernemen, al komt dat er nu weinig van ivm de borstvoeding. Met name savonds is Pepijn wat onrustig, dus dan ga ik wat minder makkelijk weg.

Punt van discussie blijft wel de eeuwige kinderopvang. Eerst ging L. 1 dag, na een jaar twee dagen. En dat vind ik ook genoeg. Mijn man wil er graag nog wel een dag bij, zodat hij zijn papadag aan zijn eigen bedrijf kan besteden. En dat vind ik dan weer net niet nodig, dan kunnen Laurens en Pepijn sporadisch wel een dagje extra naar opa en oma. Ik kan ook werk en studie combineren met kids en huishouden, dus dan moet hij dat ook kunnen vind ik.

In ieder geval gaat het nu erg goed tussen ons, ik ben ook echt weer helemaal verliefd op mijn man!!!

Darius schreef:
Punt van discussie blijft wel de eeuwige kinderopvang. Eerst ging L. 1 dag, na een jaar twee dagen. En dat vind ik ook genoeg. Mijn man wil er graag nog wel een dag bij, zodat hij zijn papadag aan zijn eigen bedrijf kan besteden. En dat vind ik dan weer net niet nodig, dan kunnen Laurens en Pepijn sporadisch wel een dagje extra naar opa en oma. Ik kan ook werk en studie combineren met kids en huishouden, dus dan moet hij dat ook kunnen vind ik.

Is een halve dag opvang dan geen goed compromis?

Bij ons is de relatie inmiddels wel weer hetzelfde als voordat we J. kregen. Maar in het begin was het allemaal wel even wennen. We hebben best wel een moeilijke tijd gehad toen door allerlei omstandigheden bij mekaar, maar gelukkig is alles goed gekomen.
We doen niet zo heel vaak iets samen maar dat vinden we allebei wel prima. De avonden zijn we bijna altijd samen thuis en dan kijken we tv, gezellig kletsen enz. Af en toe brengen we J. een dagje/avondje bij opa en oma en gaan we samen weg maar dat is denk ik 1 keer in de 3-4 maanden. Voor ons werkt dit prima zo.

@Tania, het is zeker een idee hoor. Maar kom op, 1 papadag per week??? Nou ja, iig heeft mijn man vanaf 1 maart een jaar vrij van zijn werk, en gaat dan voor zijn eigen bedrijf aan de slag. Dus hij heeft dan genoeg tijd om zelf aan het werk te gaan, dus die halve dag komt er niet hoor!

Oh dan heeft hij tijd zat binnenkort, dan zou die halve dag onzin zijn inderdaad.

Onze relatie is niet veranderd. We hebben ook een heel traject moet door lopen om zwanger te worden, waardoor we veel met elkaar hebben gepraat. We doen nog steeds samen dingen uiteten en naar de bioscoop. Nu is ons zoontje wat ouder en zijn we voor het eerst samen sinds de geboorte van ons zoontje begin van het jaar een weekendje weg geweest. Dat is is super goed bevallen en we willen binnenkort weer samen een paar dagen weg. Ook al hadden we ons zoontje gemist, is het toch goed voor je relatie even samen een paar dagen weg.
We doen ook met zijn drieën genoeg leuke dingen. We plannen het allemaal goed in. Over het huishouden hebben we nooit discussie's of ruzie. Over de opvoeding denken we hetzelfde. Alleen ons dagelijkse leven is veranderd.