Is afzeggen tegenwoordig normaal?

Hier gebeurt het ook wel eens. Maar ik doe het zelf ook. Al vind ik meestal dat ik wel een goede reden heb. Vaak haak ik af vanwege hoofdpijn of, zoals laatst, een heftige ongesteldheid. Ik voel me dan enorm schuldig.

Ik zeg nooit af omdat ik iets anders leuker vind. Dat vind ik echt beschamend.

Met een vriendin heb ik de afspraak dat we 'makkelijk' kunnen afzeggen. We hebben allebei een hele drukke baan en soms zijn we aan t einde van de dag helemaal gesloopt. Dan kunnen we toch nog afzeggen, of we eten alleen even en gaan daarna gauw naar huis.
Voordat we die afspraak maakten deden we er alles aan om wel te komen en zaten we soms helemaal kapot ergens bijna in slaap te vallen. Of we redden t niet en voelden ons dan heel schuldig naar de ander toe.

Ik vind reistijd altijd heel moeilijk in te schatten, zeker als ik me ook nog moet klaarmaken. Daarom stuur ik vaak een berichtje als ik vertrek, zodat de ander in kan schatten hoe laat ik er ongeveer ben. Als ik met de auto ga stuur ik soms zelfs navigatieminuten mee.

Weet redelijk wat ik aankan per week, dus plan niet teveel in. Liever iets te weinig dan me overal heen moeten slepen omdat ik zo moe ben. Maar met minimaal 2-3 doordeweekse avonden de hort op is er ook weinig wat er nog bij past, naast een fulltime baan. Afzeggen doe ik niet echt vaak, als ik er ben is het meestal toch wel gezellig. Nadeel is alleen wel dat ik afspraken met mensen die verder weg wonen veel uitstel, omdat ik niet weet hoe druk ik het die week heb. Komt er dan nooit van af te spreken en dat vind ik wel jammer.

pinkie schreef:Met een vriendin heb ik de afspraak dat we 'makkelijk' kunnen afzeggen. We hebben allebei een hele drukke baan en soms zijn we aan t einde van de dag helemaal gesloopt. Dan kunnen we toch nog afzeggen, of we eten alleen even en gaan daarna gauw naar huis.
Voordat we die afspraak maakten deden we er alles aan om wel te komen en zaten we soms helemaal kapot ergens bijna in slaap te vallen. Of we redden t niet en voelden ons dan heel schuldig naar de ander toe.

Dat heb ik met 2 vriendinnen ook inderdaad. Gisteren hadden we afgesproken, en tijdens het eten waren we echt kapot allemaal, dus uiteindelijk na 2 uurtjes weer lekker naar huis gegaan, maar we hebben elkaar wel even gezien dan! Ook zeggen we rustig af, mist er 1 iemand, of komt iemand alleen gedag zeggen. Maar het scheelt dat ik hun sowieso vaak zie! Bij andere vriendinnen zou ik het jammer vinden, omdat ik die al niet zo vaak zie.

Ik herken het ook wel.
Bij goede vrienden en familie niet echt, maar wel wat lossere vrienden zeg maar.
die wel bij je op verjaardag e.d. komen.
Soms zeggen mensen echt op het laatst af omdat ze moe zijn, druk zijn, tijd voor zichzelf willen...
Ook initiatief vind ik zo lastig, het moet ALTIJD van ons komen!!

chococupcake schreef:Herkenbaar, ik heb me zelfs laatst zo enorm lopen haasten alles rond te krijgen voordat mijn visite kwam, had ik de boodschappen net binnen kijk ik op mijn telefoon... en ja hoor krijg ik een suf whatsappje dat zij 'opeens' naar de makelaar moest.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit soort mensen nu ook op een laag pitje zet, ik zie mensen nu anders. Een vriendin (ze noemt zich mijn beste vriendin) zei van de week nog, ja ik heb N. al zo lang niet meer gezien! Ik dacht zelf, je bedoeld die 2 keer dat je haar wel hebt gezien? Zo heb ik op de verjaardag van mijn vriend maar één vriendin uitgenodigd waar ik wel van op aan kan, en waar ik niet elke keer door word teleurgesteld. En ik vond het prima zo.
Ik probeer mijn afspraken overigens altijd na te komen, maar merk wel nu dat N. en ik de laatste weken wat aan het kwakkelen zijn het dan niet even gemakkelijk is om dan mijn afspraken na te komen. Vooral de verre vriendinnen vallen dan even af, en daar voel ik me enorm schuldig over.

Ik herken het wel. Had het met mijn verjaardag. Had vanwege B al niet al teveel mensen uitgenodigd, wilde het niet te druk maken. Dus wat vriendinnen en de naaste familie. Ik kreeg de ene na de andere afmelding, en de meeste nog last minute ook. Zat ik met mijn 24 cupcakes en uiteindelijk maar 7!! mensen (vriendin met vriend, vader, schoonmoeder, schoonzus, zwager en nichtje) die wél kwamen.

En die mensen zeggen dan wel eerst dat ze komen lejow? Ook stom.

Ik maak het eigenlijk niet zo vaak mee dat mensen afzeggen en ik zeg zelf eigenlijk ook niet zo snel af. Ik ben alleen af en toe wel zo'n kneus die denkt dat ie het wel onthoudt en er dan later achter komt dat ie een dubbele afspraak heeft gemaakt. Al gaat dat gelukkig de laatste tijd steeds beter. Ik voel me dan ook heel lullig want als ik met je afspreek dan wil ik dat ook graag en heb ik er zin in!

Als iemand ziek is ofzo vind ik het trouwens niet zo erg, kan natuurlijk iedereen gebeuren! Tenzij je het vaker doet en het irritant wordt. Maar zelfs dan vind ik het eigenlijk niet zo erg, ik vermaak me wel! Ik zou het alleen wel mega arelax vinden als ik al klaar zit met de hele mikmak.

Makkelijk gezegd, dat beter plannen, maar als een vriendin om half acht wil afspreken vind ik dat prima, een wwek voor de afspraak, maar als ik dan om kwart voor zes in plaats van half vijf met kinderen binnen kom vallen, moet koken, eten met de kinderen en de dag doornemen samen, omdat ik ze ook nog niet gezien heb die dag, en de kinderen moet douchen en in bed moet stoppen na het eten, af moet wassen en dan ook nog in de auto moet stappen kan het best zijn dat het kwart voor acht wordt. Als we bij haar thuis afspreken dan. Is dat zo erg? Ik kan niet altijd voorzien hoe mijn dag loopt, hoe laat mijn man thuis is, hoe laat ik thuis ben, enz.

Terwijl zij alleen thuis hoeft te komen om 5 uur en hoeft te eten. Dat is nogal een verschil, ik heb nou eenmaal met wat meer factoren rekening te houden dan alleen mezelf en mijn afspraak. Ik bel wel als ik ergens heb afgesproken en ik ben te laat, maar als ik bij een vriendin thuis langs ga zie ik dat als een richtlijn, niet een keiharde tijd.

chococupcake schreef:Herkenbaar, ik heb me zelfs laatst zo enorm lopen haasten alles rond te krijgen voordat mijn visite kwam, had ik de boodschappen net binnen kijk ik op mijn telefoon... en ja hoor krijg ik een suf whatsappje dat zij 'opeens' naar de makelaar moest.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit soort mensen nu ook op een laag pitje zet, ik zie mensen nu anders. Een vriendin (ze noemt zich mijn beste vriendin) zei van de week nog, ja ik heb N. al zo lang niet meer gezien! Ik dacht zelf, je bedoeld die 2 keer dat je haar wel hebt gezien? Zo heb ik op de verjaardag van mijn vriend maar één vriendin uitgenodigd waar ik wel van op aan kan, en waar ik niet elke keer door word teleurgesteld. En ik vond het prima zo.
Ik probeer mijn afspraken overigens altijd na te komen, maar merk wel nu dat N. en ik de laatste weken wat aan het kwakkelen zijn het dan niet even gemakkelijk is om dan mijn afspraken na te komen. Vooral de verre vriendinnen vallen dan even af, en daar voel ik me enorm schuldig over.

Waarom liggen je verwachtingen dan zo hoog? Ik nodig eigenlijk nooit iemand uit voor mijn verjaardag, als mensen aangeven even langs te komen is dat leuk, maar ik ben niet teleurgesteld als ze niet komen, ik zit zelf ook niet op verplichte verjaardagsfeestjes te wachten van een ander, dus stel ik het ook niet verplicht met 'je moet komen anders ben ik teleurgesteld'.
Mijn vriendinnen zien mijn kinderen zelden tot nooit, van mijn vriendinnen met kinderen zie ik de kinderen ook zelden tot nooit. Kan echt maanden tussen zitten.
Als ik mijn vriendin wil spreken wil ik niet mijn kind in de gaten hoeven houden en niet gestoord worden door die van haar. Ja, soms wel gezellig hoor, afspreken met kinderen, maar je spreekt elkaar dan niet. Daarbij, zij is mijn vriendin haar kind is leuk en lief, maar niet waarom ik met haar afspreek.
Ik heb liever dat iemand afzegt of te laat komt dam dat ze steeds haar kind mee heeft eigenlijk.

Ik ben daarom wel vrienden verloren.. Mensen die elke keer maar weer als er afgesproken is, afzeggen... Ik kan daar heel slecht tegen. Maak dan geen afspraak. Tuurlijk kan het eens gebeuren dat er iets tussenkomt. Tuurlijk kan je opeens ziek zijn of wat dan ook. Maar elke keer weer opnieuw afzeggen is voor mij een no go. Ik vind het ook erg irritant dat sommige mensen in mijn omgeving weken volgeboekt zijn en nooit eens eventjes spontaan kunnen afspreken. (zelfs mensen die op dit moment geen baan hebben) Dan ben ik echt 6 weken van te voren een afspraak aan het plannen. Zo stom

Charles schreef:Bah ja te laat ook zoiets stoms. Ik vind het gewoon respectloos, alsof je de ander niet belangrijk genoeg vindt om je best voor te doen op tijd te komen. Ik woon in Limburg, die staat er bekend om altijd te laat te zijn.

Vreselijk inderdaad. Ik woon ook in Limburg en ik lijk wel als enige altijd op tijd te zijn! Als ik met vrienden heb afgesproken weet ik dat ik er gerust een dik half uur later bij op kan tellen.
Het afzeggen van afspraken gebeurt hier ook regelmatig en daar baal ik ook echt van. Zit ik dan gezellig klaar met allerlei hapjes en drankjes.

Maar dat volgeboekt zijn kunnen mensen toch niet altijd iets aan doen? Ik zou ook pas over drie weken iets kunnen afspreken als iemand het me nu vroeg. Ik werk nachten volgende week, dan kan ik zo 5 dagen niet overdag en 's Avonds. De avonden dat ik daarna thuis ben zitten vol met dingen die ik moet doen, helpen op school, afspraak met hypotheekmeneer. En daarna heb ik wee een reeks late diensten, waarbij ik in de ochtenden dingen als tandarts en helpen op school heb staan of echt echt echt wat aan het huishouden moet doen. Zo zien mijn weken er nou eenmaal uit, kan er ook weinig aan doen. Mensen die zin hebben om om 8 uur 's ochtends willen afspreken of om 12 uur 's nachts na het werk zijn welkom hoor, maar dat is vaak niet het geval.

loura schreef:Ik ben daarom wel vrienden verloren.. Mensen die elke keer maar weer als er afgesproken is, afzeggen... Ik kan daar heel slecht tegen. Maak dan geen afspraak. Tuurlijk kan het eens gebeuren dat er iets tussenkomt. Tuurlijk kan je opeens ziek zijn of wat dan ook. Maar elke keer weer opnieuw afzeggen is voor mij een no go. Ik vind het ook erg irritant dat sommige mensen in mijn omgeving weken volgeboekt zijn en nooit eens eventjes spontaan kunnen afspreken. (zelfs mensen die op dit moment geen baan hebben) Dan ben ik echt 6 weken van te voren een afspraak aan het plannen. Zo stom

Dan is het maar goed dat wij geen vriendinnen zijn, want je had me echt uitgekotst. Ik ben zo'n persoon die lange tijd thuis heeft gezeten zonder baan en in die tijd was ik drukker in m'n hoofd dan toen ik nog 50-60 uur per week werkte. Gelukkig heb ik wel vriendinnen die daar begrip voor konden opbrengen en me niets kwalijk namen. Dan had ik geen vriendin meer overgehouden. Ik zei heel vaak af, omdat ik het domweg niet trok. Was leeg, heel verdrietig, ontzettend onzeker en voelde me waardeloos. Juist van tevoren plannen ging vaak verkeerd. Wilde heel graag afspreken, maar kreeg het op de dag zelf niet meer geregeld. Wie van ons zou dan een vriendin zijn die niet van goede wil is? Ik bedoel dit niet zo bot als dat het nu wellicht overkomt, maar hoe je het nu stelt is m.i. te simplistisch.

Ik ben iemand waarmee je echt 2 maanden van de voren minimaal een afspraak moet plannen als het om een hele avond gaat of een dag in het weekend. Mijn rooster is 2 mnd van te voren klaar, ik heb mijn werkdagen nu al doorgekregen tot 2e week mei. Ik kan geen vrij meer nemen die dagen tussen nu en mei en ik plan mijn rooster altijd weer om mijn mans werkdagen heen dus de kans dat we samen thuis zijn en ik alsnog weg kan ( en wil) is klein.

Mijn beste vriendin zie ik maar weinig. We hebben beide onregelmatige diensten en ik nog een gezin met 4 kids. We plannen wel iig elke 2 maanden een avond echt weg en we gaan minimaal 1 x per jaar samen op vakantie. Toevallig gaan we as. maandag een hapje eten en naar de film. De eerst volgende x zal waarsch. mei worden... daarna gaan we begin juli samen naar Robbie Williams in Londen en blijven daar meteen 4 dagen.

Te laat komen heb ik echt een hekel aan. Mijn man komt altijd te laat en als hij de kinderen naar school brengt zijn ze altijd nog maar net op tijd.... Te vroeg heb ik ook een hekel aan, op mijn verjaardag kwamen mijn opa en oma om 9.15!! Ik lag gewoon nog lekker in bed te tutten met Ju.lia, huis niet opgeruimd, nog geen taart gehaald etc. Ik vier mijn verjaardag nooit dus niemand krijgt een uitnodiging, zo hoeft ook niemand af te zeggen maar ik zit elk jaar met een woonkamer visite. Dat vind ik ook irritant eigenlijk .

Afzeggen...ik zeg liever niet af, soms door roosterchanges moet ik last minute afzeggen of door ziekte van de kids. Verder kom ik gewoon heel graag mijn afspraken na. Als de afspraak niet leuk was, had ik m dan liever niet gemaakt. Ik voel me altijd bezwaard om af te zeggen.

Guattari schreef:

loura schreef:Ik ben daarom wel vrienden verloren.. Mensen die elke keer maar weer als er afgesproken is, afzeggen... Ik kan daar heel slecht tegen. Maak dan geen afspraak. Tuurlijk kan het eens gebeuren dat er iets tussenkomt. Tuurlijk kan je opeens ziek zijn of wat dan ook. Maar elke keer weer opnieuw afzeggen is voor mij een no go. Ik vind het ook erg irritant dat sommige mensen in mijn omgeving weken volgeboekt zijn en nooit eens eventjes spontaan kunnen afspreken. (zelfs mensen die op dit moment geen baan hebben) Dan ben ik echt 6 weken van te voren een afspraak aan het plannen. Zo stom

Dan is het maar goed dat wij geen vriendinnen zijn, want je had me echt uitgekotst. Ik ben zo'n persoon die lange tijd thuis heeft gezeten zonder baan en in die tijd was ik drukker in m'n hoofd dan toen ik nog 50-60 uur per week werkte. Gelukkig heb ik wel vriendinnen die daar begrip voor konden opbrengen en me niets kwalijk namen. Dan had ik geen vriendin meer overgehouden. Ik zei heel vaak af, omdat ik het domweg niet trok. Was leeg, heel verdrietig, ontzettend onzeker en voelde me waardeloos. Juist van tevoren plannen ging vaak verkeerd. Wilde heel graag afspreken, maar kreeg het op de dag zelf niet meer geregeld. Wie van ons zou dan een vriendin zijn die niet van goede wil is? Ik bedoel dit niet zo bot als dat het nu wellicht overkomt, maar hoe je het nu stelt is m.i. te simplistisch.

Dat is wel een andere reden dan dat mijn vriendinnen mij geven hoor? Iets niet trekken of echt geen tijd hebben is wel wat anders.

Ik merk onder mijn vriendinnen ook wel dat afspreken steeds vrijblijvender wordt. Gelukkig worden afspraken niet heel vaak afgezegd, maar het is me wel eens overkomen dat een vriendin een uur voordat ze zou komen ineens afbelde omdat ze behoefte had aan een avondje rust. En oke, dat kan voorkomen natuurlijk, maar vooral als ik iemand al een tijdje niet gezien heb, dan zou ik zelf niet met zo'n reden afbellen, maar me er over heen zetten en gewoon gaan voor een leuke avond.
Ik kan er ook slecht tegen als vriendinnen zeggen "oh we zien elkaar volgend weekend wel weer", en als je ze dan vervolgens in de loop van de week belt om iets te plannen, dat ze dan ineens het weekend al vol hebben staan... Vooral omdat ik er zelf wel rekening mee hou in mijn planning.

Ik kan daar ook slecht tegen. Ik doe dat eigenlijk nooit.

Heb mezelf erop betrapt dat ik met een vriendin, die het ook niet zo nauw neemt met afzeggen op het laatste moment, ik hetzelfde terugdoe bij haar. Heb ik laatst een keer gedaan, en voel me er dan nog serieus schuldig over....

Ik snap dat ook niet. Als ik zelf een keer geen zin heb, denk ik altijd bij mezelf 'Niet zeiken, gewoon gaan' en dan is het altijd gezellig.

Als ik af zou zeggen omdat ik geen zij heb ben ik altijd bang dat ik me verschrikkelijk schuldig zou voelen, omdat de ander er misschien juist wel zin in had. Ik zeg dus nooit af omdat ik geen zin heb, verzin daar ook geen smoes voor, als ik geen zin heb ga ik gewoon. Vrijwel altijd blijkt het daarna reuze leuk.

Sowieso zeg ik eigenlijk weinig tot niets af. Afspraak is afspraak.

Ik heb me hier tot een paar jaar terug enorm druk om kunnen maken, maar ik schoot er niks mee op.

Natuurlijk vind ik het jammer als iemand plots niet meer kan, maar ach ik kan iemand niet dwingen, ik ik denk dat 9 van de 10 mensen die afzeggen het echt met een rede doen. Om te laat komen maak ik me ook niet meer druk, ondertussen weet ik precies wat ik van wie kan verwachten. 1 vriendin nodig ik standaard een half uur eerder uit.

Zelf vind ik het juist fijn dat ik kan afbellen als ik echt helemaal op ben, zonder dat ik daar gedoe van krijg, dat kunnen ze ook bij mij. En zo vaak komt het niet voor.

Ik zeg afspraken vrijwel nooit af, tenzij er echt iets is waardoor ik niet kan. Ik heb er dan ook een hekel aan als mensen op het laatste moment een afspraak afzeggen. Tenzij zij ook een goede reden hebben. Ook vind ik het niet fijn als mensen te laat komen, dit komt grotendeels doordat ik zelf wel altijd op tijd ben. Ik ben er eerder 5 minuten te vroeg dan 5 minuten te laat.

Hier een afzegger...
Maar ik heb een redelijk goede reden, haha. Chronisch ziek en kan ineens doodziek worden (koorts, overgeven enzo). Vriendinnen weten dit en accepteren dit wel. Maar al ben ik maar een beetje ziek, ik probeer te gaan. Heb hekel aan afzeggen en zeg alleen af als het echt niet anders kan.

Ben toevallig sinds dit weekend klaar met een vriendin van mij wegens haar afzeggingen. Dan vroeg ze of je mee ging stappen, dan zat je aangekleed te wachten en belde ze dat iemand anders haar naar een ander feest had gevraagd en dat ze liever daar heen ging. En zo ging het al een jaar lang.. 9 van de 10 afspraken zei ze af. Ja daag, dan voel ik me echt alsof ik iemand ben als ze niets beters te doen hebben.
Over ver van te voren plannen, ik vind het wel lekker en kan begrijpen dat mensen erg druk zijn en het zo moet. Spontane afspraken vind ik ook prima

Ik ben de laatste weken een held in het maken van dubbele afspraken en dan een dag soms paar uur van te voren er achter komen. Heb het meestal in de agenda staan, en dan is een afspraak mondeling gemaakt en nooit meer over mijn agenda na gedacht. Gelukkig kan ik het (tot nu toe) op een compromis brengen, dus die ene dag kan ik niet, maar zou je bijv ook die andere avond kunnen? En als het dan ja is, is het goed gemaakt.

Toen ik nog thuis woonde had ik ook altijd wel wat, en zei ik ook vaak op het laatste moment af, ik was dan gewoon te moe kon het niet opbrengen om te gaan sporten (daar ging het vaak om) Moet zeggen dat er wel iets heel ergs mag zijn dat ik niet op een afspraak kom. Ik ben daarin behoorlijk veranderd.

Interessant om te lezen, afzeggen maak ik zelden tot nooit mee. Afspraken worden namelijk een paar dagen van te voren of op dezelfde dag gemaakt. Ik heb daardoor nauwelijks vriendinnen 'aan de wal' daar moet ik vaak, zoals genoemd, langer van te voren een afspraak plannen en dat gaat niet. Jammer hoor. Ik ben altijd opgevoed dat iedereen op ieder moment van de dag kan binnenlopen en wil je blijven eten/slapen, ook geen probleem. Te laat komen met kinders (die overigens ook altijd welkom zijn) kan gebeuren, hier schijt er ook altijd standaard één in de broek als ik net weg moet en haast heb.

Ik zeg alleen een afspraak af als ik echt niet anders kan en dat komt zelden voor. Ik vind het ook heel vervelend als mensen een afspraak op het laatste moment afzeggen.