Is afzeggen tegenwoordig normaal?

Ik herken het ook van de laatste tijd, maar doe er zelf ook wel een beetje aan mee.

Wij proberen geregeld met vriendinnen een avond af te spreken om bij elkaar te komen, we zijn met 10 vriendinnen en steevast zitten we uiteindelijk maar met z'n 3e samen. En het zijn altijd dezelfde die er wel en niet zijn. Nou stuurde vorige week een vriendin (die zelf vaak afzegt) een app'je rond wie er deze week tijd heeft voor haar verjaardag. Ik heb toen meteen aangegeven dat ik het erg druk heb zo voor de carnaval en het eigenlijk niet goed uitkomt. Uiteindelijk heeft ze één avond gekozen, waarop er 4 kunnen. Ik kan eigenlijk wel, maar moet nog vanalles doen. Nu zit ik in dubio of ik wel of niet zal gaan, t is eigenlijk niks voor mij om af te zeggen, maar uit principe, heb ik eigenlijk geen zin.

Nog vervelender vind ik het als iemand vraagt om mee op stap te gaan, je met een groepje zou zijn en dan eerste de helft laat weten later te komen en ze dan uiteingelijk zelfs niet komen opdagen (inclusief degene die het idee had).

Toevallig woon in ook in Limburg, dus misschien is de gewoontje om te laat te komen overgegaan in afzeggen:lol:.

Ik kan daar ook zo van balen. Vorige week zei een vriendin voor de 5e (!) keer de afspraak af dat ze bij mijn huisje kwam kijken. Elke keer had ik eten in huis en dan ging het niet door Moet zeggen dat ik nu ook totaal niet de behoefte voel om een nieuwe afspraak te plannen.

Ook heb ik 2 jaar geleden op een verjaardag van een toenmalige vriendin gezeten met welgeteld 3 mensen. 2 van haar vrienden die zeiden af, want ze ging naar de film . Je zegt toch geen verjaardag af om naar de bioscoop te gaan?

Zelf zeg ik eigenlijk weinig iets af of er moet echt iets zijn, zoals ziek of per ongeluk dubbel gepland etc.

Ik heb 1 vriendin die er weleens een handje van heeft om een afspraak af te zeggen, maar dat vind ik niet erg. Soms zelfs heerlijk, onverwacht een avond voor jezelf!

Als ik echt een afspraak met datum en tijd heb gemaakt met iemand doe ik altijd mijn uiterste best om ook die afspraak na te komen. Negen van de tien keer gaat dat ook gewoon goed. Pas geleden vierde een vriendin haar verjaardag en ik had gezegd dat ik zou komen, maar ik moest onverwacht werken. Uiteraard heb ik zelf toegestemd om die avond te werken, maar ik heb daarvoor alles in het werk gesteld om toch naar die verjaardag te kunnen. Uiteindelijk lukte het toch echt niet zonder een hoop stress en heb ik m'n vriendin verteld dat ik niet kon komen. Ze reageerde daarop met: 'ik had toch niet op je gerekend.' Dat viel best verkeerd bij mij, omdat ik het idee heb dat ik best trouw ben in afspraken.

Ik heb ook een verschrikkelijke hekel aan afzeggers en dat is helaas geen uitzondering bij mijn vriendinnen. Heeft ook wel wat vriendschappen gekost. Zo heb ik wel eens mijn verjaardag gevierd, waarvan de helft niet kwam. Of ze lieten niks weten of ik kreeg een half uurtje voor mijn feest een bericht. Daar zat ik dan, met al het eten en drinken. Gelukkig waren er veel mensen uitgenodigd, dus uiteindelijk was het nog super gezellig en heeft iedereen een bakje eten of wat te drinken mee naar huis gekregen . Maar ik laat niet meer zo over mij heen lopen. Het kan gebeuren dat je een keer moet afzeggen, maar na de derde keer is het bij mij exit.

Ik merk het ook en ik heb er ook een hekel aan. Dat zal ook wel komen, doordat ik zelf helemaal niet zo ben. Afspraak is afspraak en ik zeg echt alleen af als ik doodziek ben of de laatste concertkaartjes voor mijn favoriete zanger gewonnen heb, bij wijze van spreken.
Bij verjaardagen van mezelf (en van anderen) merk ik het vooral. Sommige mensen gaan dan gewoon iets anders doen of vinden het te ver rijden, soms al als ze 40 km moeten rijden. Die afstand rijd ik bijna altijd als ik naar vrienden en familie ga, soms nog wel verder. Anderen zijn soms zelfs verbaasd dat ik op een verjaardag ben waarvoor ik een eind heb moeten rijden, want jij moet helemaal van ... komen. Ik vind het gewoon normaal om naar een verjaardag toe te gaan als ik daarvoor uitgenodigd ben.
Als ik met mensen heb afgesproken, merk ik het minder vaak. Een goede vriendin van mij deed het wel af en toe, maar zij zat dan ook echt helemaal niet goed in haar vel. Nadat ik het er een keer serieus met haar over gehad heb dat ik het heel vervelend vind als ze afspraken met mij afzegt, vaak dezelfde dag nog, is dit veel minder vaak voorgekomen. Maar omdat ik wist wat er allemaal speelde bij haar, had ik er meer begrip voor.

Ik heb ook een paar vriendinnen die het wat gemakkelijker doen dan anderen. Meestal vind ik het niet zo erg, behalve als het echt vlak van te voren gebeurt wanneer je al boodschappen hebt gedaan, of inderdaad in een week dat meerdere dingen opeens niet door gaan. Dan kan ik wel even balen.

Eén vriendin maakt altijd driedubbele afspraken. Daar kan ik me dan wel weer aan storen, want of ze gaat het proberen te combineren waardoor je ineens een afspraak hebt met nog veel meer mensen die ik niet eens ken, of ze zegt af. Ze kan gewoon geen nee zeggen op voorhand en slecht plannen.

Wat ik me wel afvraag: zeggen jullie het wanneer je het vervelend vind? Ik had het er laatst met collega's over dat het in een relatie vrij normaal is om dit soort ergernissen uit te spreken, maar bij vriendschappen is dat veel minder geaccepteerd. Nou zeg ik het vaak wel als iets me dwars zit, wat dan ook niet altijd wordt gewaardeerd. Geven jullie het aan wanneer er iets wordt afgezegd en je er van baalt?

Ik geef het niet altijd aan. Ligt eraan hoe hoog mijn ergernis is.
Een keer kan gebeuren vind ik, 2 keer ook nog maar de 3e keer zeg ik er iets van of spreek ik gewoon even (tijdelijk) niet meer af met die persoon.

Het gebeurt mij niet vaak eigenlijk, en zelf doe ik het ook niet vaak.

Ik had er ook vooral last van in de kraamperiode. Omdat ik een hele nare bevalling had en vrij zwak was de weken er na, hadden veel mensen het idee om ons even met rust te laten en later wel te komen. Superlief en meelevend natuurlijk. Maar dat 'later wel komen' kwam er uiteindelijk vaak niet van waardoor ik uiteindelijk maar heel weinig kraambezoek heb gehad. Dat vond ik wel erg jammer, voelde me erg alleen in die tijd.
Collega's die zouden langskomen hebben de afspraak 3 keer verzet en zijn uiteindelijk ook niet geweest. En ik steeds maar m'n huis aan kant maken met m'n kapotte lijf. M'n directe leidinggevende kwam ook niet opdagen op een bezoekafspraak, ik heb hem toen een mail gestuurd en gezegd dat ik het een onbeschofte manier van doen vond. En dat hij, als hij niet dood in een greppel lag tenminste, best even had kunnen laten weten dat hij niet kwam. (toen ik op 'verzenden' klikte schrok ik me rot het is ondertussen weer goed tussen ons)

Ah dat is echt heel vervelend. Zou dat ook echt niet leuk vinden.
Bij mij gebeurt het gelukkig eigenlijk niet... Maar heb dan ook niet zoveel afspraken..

.

Ooh daar heb ik toch zo'n schruft hekel aan! Ik kom altijd of er moet echt iets zijn. Ik kom ook niet te laat of wat dan ook. Afspraken zijn voor mij juist heel belangrijk. Je rekent dan toch erop dat iemand komt.

De laksheid die sommige mensen daar in hebben irriteert mij ook vreselijk. Maak dan geen afspraak denk ik dan.
Ik heb ook een hekel aan mensen die dan 10 keer zeggen "Ja ik kom snel langs" uhhu die kennen we nu al wel. Ze komen toch niet.

Mamsie schreef:Ooh daar heb ik toch zo'n schruft hekel aan! Ik kom altijd of er moet echt iets zijn. Ik kom ook niet te laat of wat dan ook. Afspraken zijn voor mij juist heel belangrijk. Je rekent dan toch erop dat iemand komt.

De laksheid die sommige mensen daar in hebben irriteert mij ook vreselijk. Maak dan geen afspraak denk ik dan.
Ik heb ook een hekel aan mensen die dan 10 keer zeggen "Ja ik kom snel langs" uhhu die kennen we nu al wel. Ze komen toch niet.

Dit vind ik ook echt zo irritant!

Muurvlindertje schreef:Ik heb er juist een hekel aan dat ik me de t*ring werk en mensen niet begrijpen dat ik helemaal kapot/gesloopt/uitgeblust ben in het weekend. Wij hebben allebei heel veel stress gewoon en als ik dan echt geen puf heb om uit eten te gaan, dan bel ik liever af dan dat ik chagrijnig, ongeïnteresseerd met iemand uit eten ga.

Verder vind ik het ook irritant dat als ik uit m'n werk kom en 10-20 minuten te laat kom, ik gezeik over me heen krijg. Dan denk ik: godverdomme, ik haast me de t*ring om wat leuks met je te doen, ga je eerst lopen zeiken.
Gelukkig heb ik de afgelopen jaren dit soort mensen achtergelaten. Dit zijn geen echte vrienden.

Laat je dan weten dat je wat later bent? Als je dat niet doet dan vind ik het niet meer dan logisch dat je gezeik over je heen krijgt. Zeker wanneer het vaker gebeurt.

Mamsie schreef:Ooh daar heb ik toch zo'n schruft hekel aan! Ik kom altijd of er moet echt iets zijn. Ik kom ook niet te laat of wat dan ook. Afspraken zijn voor mij juist heel belangrijk. Je rekent dan toch erop dat iemand komt.

De laksheid die sommige mensen daar in hebben irriteert mij ook vreselijk. Maak dan geen afspraak denk ik dan.
Ik heb ook een hekel aan mensen die dan 10 keer zeggen "Ja ik kom snel langs" uhhu die kennen we nu al wel. Ze komen toch niet.

Hoezo zeg je: "maak dan geen afspraak denk ik dan." De intentie om de afspraak door te laten gaan is er, neem ik aan, echt wel als je een afspraak maakt met iemand. Ik kan alleen niet in de (nabije) toekomst kijken hoe die dag zelf eruitziet. Op het allerlaatste moment afzeggen vind ik trouwens ook nog iets geheel anders dan de dag of een paar uur van tevoren.
Juist vanwege de irritatie die het bij anderen kan opwekken, ben ik iemand die het net zo fijn vindt om spontaan af te spreken, maar lang niet iedereen kan dan of houdt van zo'n actie.

Muurvlindertje schreef:Ik heb er juist een hekel aan dat ik me de t*ring werk en mensen niet begrijpen dat ik helemaal kapot/gesloopt/uitgeblust ben in het weekend. Wij hebben allebei heel veel stress gewoon en als ik dan echt geen puf heb om uit eten te gaan, dan bel ik liever af dan dat ik chagrijnig, ongeïnteresseerd met iemand uit eten ga.

Verder vind ik het ook irritant dat als ik uit m'n werk kom en 10-20 minuten te laat kom, ik gezeik over me heen krijg. Dan denk ik: godverdomme, ik haast me de t*ring om wat leuks met je te doen, ga je eerst lopen zeiken.
Gelukkig heb ik de afgelopen jaren dit soort mensen achtergelaten. Dit zijn geen echte vrienden.

Nouja zeg! Dan maak je toch gewoon geen afspraak? Jezus wat klink jij gefrustreerd en chagrijnig. Kan je afspraak er wat aan doen dat je je de 't*ring' werkt? Nee toch zeker? En geeft je dat het recht mensen zomaar te laten wachten of iets dergelijks?

Ik vind dat mensen er rekening mee kunnen houden. Die weten hoe gehaast alles bij mij gaat, terwijl ze zelf de hele dag thuis zitten en geen stress of haast hebben.
Dan vind ik het niet meer dan logisch dat je niet gaat zeiken als ik 10 min te laat kom, COME ON, wat zijn 10 minuten?

Charles schreef:

Muurvlindertje schreef:Ik heb er juist een hekel aan dat ik me de t*ring werk en mensen niet begrijpen dat ik helemaal kapot/gesloopt/uitgeblust ben in het weekend. Wij hebben allebei heel veel stress gewoon en als ik dan echt geen puf heb om uit eten te gaan, dan bel ik liever af dan dat ik chagrijnig, ongeïnteresseerd met iemand uit eten ga.

Verder vind ik het ook irritant dat als ik uit m'n werk kom en 10-20 minuten te laat kom, ik gezeik over me heen krijg. Dan denk ik: godverdomme, ik haast me de t*ring om wat leuks met je te doen, ga je eerst lopen zeiken.
Gelukkig heb ik de afgelopen jaren dit soort mensen achtergelaten. Dit zijn geen echte vrienden.

Nouja zeg! Dan maak je toch gewoon geen afspraak? Jezus wat klink jij gefrustreerd en chagrijnig. Kan je afspraak er wat aan doen dat je je de 't*ring' werkt? Nee toch zeker? En geeft je dat het recht mensen zomaar te laten wachten of iets dergelijks?

Inderdaad.

Muurvlindertje schreef:Ik vind dat mensen er rekening mee kunnen houden. Die weten hoe gehaast alles bij mij gaat, terwijl ze zelf de hele dag thuis zitten en geen stress of haast hebben.
Dan vind ik het niet meer dan logisch dat je niet gaat zeiken als ik 10 min te laat kom, COME ON, wat zijn 10 minuten?

Dat kan je zelf toch ook? Door op tijd te vertrekken of de afspraak anders te plannen? 10 minuten wachten met -5 buiten is niet fijn hoor, om maar even een voorbeeld te geven. En dan zijn die 10 minuten die voor jou niet lang zijn, héél lang. Doe es normaal.

Nou als jij je de hele dag de t*ring werk en moet sjezen en haasten om op tijd te komen lijkt het mij verstandiger om standaard een kwartier tot een half uur later af te spreken. Zo moeilijk lijkt mij dat niet. Of spreek dan af rond een bepaalde tijd.

@Muurvlindertje: nu vul je wel voor die ander in dat diegene geen stress heeft, maar feitelijk weet je dat toch geheel niet zeker? Ik kan me genoeg redenen bedenken waarom je juist stress ervaart als je thuis bent overdag; maar ik kan me heel goed voorstellen dat iemand dat niet uitspreekt, om zo'n reactie als die van jou te vermijden.

.

Herkenbaar, ik heb me zelfs laatst zo enorm lopen haasten alles rond te krijgen voordat mijn visite kwam, had ik de boodschappen net binnen kijk ik op mijn telefoon... en ja hoor krijg ik een suf whatsappje dat zij 'opeens' naar de makelaar moest.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit soort mensen nu ook op een laag pitje zet, ik zie mensen nu anders. Een vriendin (ze noemt zich mijn beste vriendin) zei van de week nog, ja ik heb N. al zo lang niet meer gezien! Ik dacht zelf, je bedoeld die 2 keer dat je haar wel hebt gezien? Zo heb ik op de verjaardag van mijn vriend maar één vriendin uitgenodigd waar ik wel van op aan kan, en waar ik niet elke keer door word teleurgesteld. En ik vond het prima zo.
Ik probeer mijn afspraken overigens altijd na te komen, maar merk wel nu dat N. en ik de laatste weken wat aan het kwakkelen zijn het dan niet even gemakkelijk is om dan mijn afspraken na te komen. Vooral de verre vriendinnen vallen dan even af, en daar voel ik me enorm schuldig over.

Ik heb er vooral een hekel aan als mensen op het laatste moment afzeggen. Ik heb er wel begrip voor als iemand toch even niet de puf of zin heeft om van huis te gaan, dat heb ik zelf ook wel eens maar dat weet je wel eerder dan op het moment zelf. Met te laat komen heb ik niet zoveel moeite maar ook dan weet ik het wel graag. Het is een kleine moeite om even een berichtje te sturen als je wat later bent.

Guattari schreef:

Mamsie schreef:Ooh daar heb ik toch zo'n schruft hekel aan! Ik kom altijd of er moet echt iets zijn. Ik kom ook niet te laat of wat dan ook. Afspraken zijn voor mij juist heel belangrijk. Je rekent dan toch erop dat iemand komt.

De laksheid die sommige mensen daar in hebben irriteert mij ook vreselijk. Maak dan geen afspraak denk ik dan.
Ik heb ook een hekel aan mensen die dan 10 keer zeggen "Ja ik kom snel langs" uhhu die kennen we nu al wel. Ze komen toch niet.

Hoezo zeg je: "maak dan geen afspraak denk ik dan." De intentie om de afspraak door te laten gaan is er, neem ik aan, echt wel als je een afspraak maakt met iemand. Ik kan alleen niet in de (nabije) toekomst kijken hoe die dag zelf eruitziet. Op het allerlaatste moment afzeggen vind ik trouwens ook nog iets geheel anders dan de dag of een paar uur van tevoren.
Juist vanwege de irritatie die het bij anderen kan opwekken, ben ik iemand die het net zo fijn vindt om spontaan af te spreken, maar lang niet iedereen kan dan of houdt van zo'n actie.

Ja ik had het beter moeten zeggen. Wanneer het altijd dezelfde zijn die afbellen dan denk ik maak geen afspraak. Bel dan spontaan of zorg dat je wel je afspraak nakomt.