Je partner missen

studiebol schreef:

Lilith schreef:

Liva schreef:Het lijkt mij echt ''vermoeiend'' om een relatie te hebben met iemand die in het leger zit en dus heel vaak weg is. Omdat je steed afscheid moet nemen en steeds moet aftellen naar de dag dat je hem weer ziet. Ik vind het knap dat sommige meiden dat kunnen en willen, maar het zou voor mij echt geen optie zijn.

Voor mij ook niet. Zeker niet als je kinderen wilt. Ik zie dat nu bij een vriendin. Haar man is veel weg (dagen achter elkaar) voor zijn werk, heel onregelmatig (echt om 5.00 beginnen en dan 3 dagen later om 22.00 weer thuis komen om de volgende dag om 13.00 weer weg te moeten, dat soort dingen). Dat gaat prima, want zij gaat gewoon haar eigen gang en onderneemt veel. Maar als er een baby komt, dan kan hij niet minder gaan werken, en zij zit op eens wél aan huis gebonden, want al die dingen die je onderneemt die kun je níet of in mindere mate ondernemen met een baby. En alle zorg voor kinderdagverblijf, school, ziek kind, komt bij haar terecht, inclusief alle dagelijkse verzorging. Dat lijkt me dan zwaar tegenvallen. In je eentje zijn en dan voor jezelf dingen moeten verzinnen en je eigen gang moeten gaan, dat lijkt me goed te doen, maar op het moment dat er kinderen komen zit er op eens 1 aan huis gekluistert.

Dit bovenstaande zal hopelijk binnenkort ook voor mij van toepassing zijn. Ik ben me er erg bewust van dat alles op mij neer komt. En nee ik weet niet hoe het nu is want ik heb nu geen kinderen, maar ik ben me er wel bewust van de situatie en ik heb dat er voor over omdat ik mijn kinderwens graag zie uitkomen.

Lilith schreef:

Liva schreef:Het lijkt mij echt ''vermoeiend'' om een relatie te hebben met iemand die in het leger zit en dus heel vaak weg is. Omdat je steed afscheid moet nemen en steeds moet aftellen naar de dag dat je hem weer ziet. Ik vind het knap dat sommige meiden dat kunnen en willen, maar het zou voor mij echt geen optie zijn.

Voor mij ook niet. Zeker niet als je kinderen wilt. Ik zie dat nu bij een vriendin. Haar man is veel weg (dagen achter elkaar) voor zijn werk, heel onregelmatig (echt om 5.00 beginnen en dan 3 dagen later om 22.00 weer thuis komen om de volgende dag om 13.00 weer weg te moeten, dat soort dingen). Dat gaat prima, want zij gaat gewoon haar eigen gang en onderneemt veel. Maar als er een baby komt, dan kan hij niet minder gaan werken, en zij zit op eens wél aan huis gebonden, want al die dingen die je onderneemt die kun je níet of in mindere mate ondernemen met een baby. En alle zorg voor kinderdagverblijf, school, ziek kind, komt bij haar terecht, inclusief alle dagelijkse
verzorging. Dat lijkt me dan zwaar tegenvallen. In je eentje zijn en dan voor jezelf dingen moeten verzinnen en je eigen gang moeten gaan, dat lijkt me goed te doen, maar
op het moment dat er kinderen komen zit er op eens 1 aan huis gekluistert.

Liva schreef:

Lilith schreef:

Liva schreef:Het lijkt mij echt ''vermoeiend'' om een relatie te hebben met iemand die in het leger zit en dus heel vaak weg is. Omdat je steed afscheid moet nemen en steeds moet aftellen naar de dag dat je hem weer ziet. Ik vind het knap dat sommige meiden dat kunnen en willen, maar het zou voor mij echt geen optie zijn.

Voor mij ook niet. Zeker niet als je kinderen wilt. Ik zie dat nu bij een vriendin. Haar man is veel weg (dagen achter elkaar) voor zijn werk, heel onregelmatig (echt om 5.00 beginnen en dan 3 dagen later om 22.00 weer thuis komen om de volgende dag om 13.00 weer weg te moeten, dat soort dingen). Dat gaat prima, want zij gaat gewoon haar eigen gang en onderneemt veel. Maar als er een baby komt, dan kan hij niet minder gaan werken, en zij zit op eens wél aan huis gebonden, want al die dingen die je onderneemt die kun je níet of in mindere mate ondernemen met een baby. En alle zorg voor kinderdagverblijf, school, ziek kind, komt bij haar terecht, inclusief alle dagelijkse
verzorging. Dat lijkt me dan zwaar tegenvallen. In je eentje zijn en dan voor jezelf dingen moeten verzinnen en je eigen gang moeten gaan, dat lijkt me goed te doen, maar
op het moment dat er kinderen komen zit er op eens 1 aan huis gekluistert.

Ja, ik moet er persoonlijk niet aan denken.. Wat heb je dan aan je partner en nog erger: wat heeft je kind dan aan zijn vader? Eerlijk gezegd vraag ik me dan af wat belangrijker is.. Je werk of je gezin.

Zusje van Bert schreef:Ik kan me voorstellen dat zo'n opmerking kwetst. Mijn vader was vroeger ook weinig thuis maar dat was juist omdat hij zich tien slagen in de rondte werkte voor zijn gezin. Als hij wel thuis was dan stak hij al zijn tijd in ons.

Liva schreef:Ik kan best begrijpen dat je je daaraan ergert en het zal ook vast niet zo zwart-wit zijn, maar als je voor kinderen kiest krijg je er een hoop verantwoordelijkheden erbij. En ik vind zelf dat je als vader ook gewoon een redelijk tot grote rol moet hebben in het leven van je kind. Dat kan niet als je voor je werk altijd weg bent, dus dan zal je daar als man ook concessies in moeten doen. Het lijkt mij voor een kind niet goed en niet leuk om 1 ouder altijd te moeten missen. Als het noodgedwongen moet is het wat anders, dan kan het niet anders. Maar als er een andere weg mogelijk is , begrijp ik niet waarom je als vader kiest om vaak van je gezin weg te zijn.

studiebol schreef:

Liva schreef:Ik kan best begrijpen dat je je daaraan ergert en het zal ook vast niet zo zwart-wit zijn, maar als je voor kinderen kiest krijg je er een hoop verantwoordelijkheden erbij. En ik vind zelf dat je als vader ook gewoon een redelijk tot grote rol moet hebben in het leven van je kind. Dat kan niet als je voor je werk altijd weg bent, dus dan zal je daar als man ook concessies in moeten doen. Het lijkt mij voor een kind niet goed en niet leuk om 1 ouder altijd te moeten missen. Als het noodgedwongen moet is het wat anders, dan kan het niet anders. Maar als er een andere weg mogelijk is , begrijp ik niet waarom je als vader kiest om vaak van je gezin weg te zijn.

Tja de rol van mijn vriend zal anders zijn in het leven van ons kind dan de gemiddelde vader denk ik. Maar aan de andere kant denk ik dat mijn vriend juist als hij thuis is heel veel aandacht kan geven aan zijn kind omdat hij dan niks anders hoeft, als hij thuis is hij ook echt thuis. En niemand kan in de toekomst kijken, dus misschien komt mijn vriend ooit wel een andere baan tegen die hij ook heel erg leuk vind en dan is de situatie ook weer heel anders. Maar voorlopig is de situatie zoals die nu is.
Wij hebben daar blijkbaar een andere mening over en dat is niet erg, maar het is niet zo zwart-wit zoals jij het in je vorige post beschreef.

studiebol schreef:

Liva schreef:Ik kan best begrijpen dat je je daaraan ergert en het zal ook vast niet zo zwart-wit zijn, maar als je voor kinderen kiest krijg je er een hoop verantwoordelijkheden erbij. En ik vind zelf dat je als vader ook gewoon een redelijk tot grote rol moet hebben in het leven van je kind. Dat kan niet als je voor je werk altijd weg bent, dus dan zal je daar als man ook concessies in moeten doen. Het lijkt mij voor een kind niet goed en niet leuk om 1 ouder altijd te moeten missen. Als het noodgedwongen moet is het wat anders, dan kan het niet anders. Maar als er een andere weg mogelijk is , begrijp ik niet waarom je als vader kiest om vaak van je gezin weg te zijn.

Tja de rol van mijn vriend zal anders zijn in het leven van ons kind dan de gemiddelde vader denk ik. Maar aan de andere kant denk ik dat mijn vriend juist als hij thuis is heel veel aandacht kan geven aan zijn kind omdat hij dan niks anders hoeft, als hij thuis is hij ook echt thuis. En niemand kan in de toekomst kijken, dus misschien komt mijn vriend ooit wel een andere baan tegen die hij ook heel erg leuk vind en dan is de situatie ook weer heel anders. Maar voorlopig is de situatie zoals die nu is.
Wij hebben daar blijkbaar een andere mening over en dat is niet erg, maar het is niet zo zwart-wit zoals jij het in je vorige post beschreef.

Darcy schreef:

Lilith schreef:Als hij niet in de buurt is. Niet in de zin van 'missen' dat ik er heel verdrietig van wordt, maar ik ben gewoon liever samen met hem dan alleen.

Same, ik ben ook altijd gewoon liever samen met hem. Ik zit niet de hele dag te janken hoor

Tsjip schreef:

Liva schreef:

Lilith schreef:Als hij niet in de buurt is. Niet in de zin van 'missen' dat ik er heel verdrietig van wordt, maar ik ben gewoon liever samen met hem dan alleen.

+1

+ nog 1

Liva schreef:Mamasapje, het heeft toch niks te maken met 'iets opleggen'? Het heeft te maken met prioriteiten stellen. En studiebol valt over de opmerking of je dan kiest voor je werk of gezin. Jij zegt dat je vriend kiest voor zijn werk boven zijn gezin. En dat vind jij dus niet erg?

Hoe is het dan doordeweeks? Als er problemen zijn, kan je dan op hem terugvallen bijvoorbeeld?

Liva schreef:Als hij daarna weken/maanden thuis is vind ikhet anders, maar dat is niet bij iedereen zo.

Mamasapje (volgens mij), mijn vriend heeft de eerste paar jaar ook in de horeca gewerkt als in dat hij 6 dgn per week werkte en nooit een feestdag aanwezig was. Ik vond dat verschrikkelijk.. Ik kan me al helemaal voorstellen dat mijn zoon dat had gevonden..
Mijn vriend heeft ook bewust gekozen voor een baan nu waar hij in de weekenden vrij is en waar hij max 3 avonden in de week moet werken. Hij zei: 'anders zie ik mijn gezin nooit en daarvoor nemen we toch geen kinderen?'. En dat ben ik met hem eens.. Ik zie hoe belangrijk de kleine dingetjes zijn die hij dagelijks met mijn zoon doet, dat schept een band. Dat is anders als papa nu en dan een dag met de kinderen besteedt. Als ik 5 avonden in de week dingen zou doen voor mezelf zouden mensen mij er ook op aanspreken want ik heb toch een gezin? We verschillen daarin gewoon erg van in mening en gelukkig mag dat. Ik vind dat je als ouders gewoon concessies moet doen als je kinderen krijgt. Het gaat niet alleen maar om jou en je 'droombaan', het gaat om jou en je gezin. (nog maar niet te spreken over het risico dat je loopt in het leger om neergeschoten te worden...)

Darcy schreef:

Lilith schreef:Als hij niet in de buurt is. Niet in de zin van 'missen' dat ik er heel verdrietig van wordt, maar ik ben gewoon liever samen met hem dan alleen.

Same, ik ben ook altijd gewoon liever samen met hem. Ik zit niet de hele dag te janken hoor

Liva schreef:Ik vind dat inderdaad. Daarom staat er ook: ik vind. En nee, ik denk niet dat het goed is voor een kind als hij de ene ouder heel weinig ziet. Jij blijkbaar wel. Prima, zoveel mensen, zoveel meningen.

Liva schreef:Ik vind dat inderdaad. Daarom staat er ook: ik vind. En nee, ik denk niet dat het goed is voor een kind als hij de ene ouder heel weinig ziet. Jij blijkbaar wel. Prima, zoveel mensen, zoveel meningen.