Missen van Mama

Shy wo 6 apr 2011 - 8:50

In 2005 eind december om precies te zijn is mijn moeder overleden.
Ze was ziek, had borstkanker en het was uitgezaaid naar haar lever.

Ze is een keer samen met mijn zus naar de dokter gegaan, omdat mijn zus naar de dokter moest is ze meegegaan en daar heeft ze de dokter verteld dat ze een bobbeltje in haar borst voelde. Hier liep ze zelf al 2-3 maanden mee rond zonder het iemand te vertellen..

Ik was erbij toen ze overleed, mijn vriend (nu ex) heb ik op dat moment gebeld en kwam er gelijk aan. Mijn vader ging mijn zus ophalen, toen mijn vriend aangekomen was ben ik met een verpleegster en mijn vriend mijn moeder naar het mortuarium gaan brengen. De crematie werd geregeld in overleg met mijn zus en mij. 2 januari werd ze gecremeerd.

En nu op dit moment voel ik mij ontzettend klote omdat ik haar zo mis. Ik weet niet wat ik daaraan kan veranderen.
Ik heb al eerder met mensen gepraat hierover maar heb het idee dat dit niet goed helpt. Vindt het ook lastig/moeilijk om erover te praten wanneer het die mensen uitkomt (nouja afspraak dan) Maar niet op het moment dat het mij echt dwars zit.

Weet even niet wat ik hiermee wil, wil het gewoon even van me afschrijven en tips zijn heel erg welkom.

banjer49 wo 6 apr 2011 - 8:55

hoi ik snap helemaal wat je bedoelt, ik maak het zelfde mee, alleen mis ik mijn mama en papa allebei, weet soms ook niet hoe ik het allemaal moet verwerken, heb dus geen tips voor je, alleen belangrijk is dat je blijft praten, misschien kan je met een psycholoog gaan praten, of anders met vrienden en vriendinnen, als het echte vrienden zijn dan vinden ze dat helemaal niet erg hoor.
Heb je nog broers of zussen? of een vader?
en mijn ervaring is dat het vedriet minder word, maar het gemis steeds erger.
hug

Shy wo 6 apr 2011 - 9:00

banjer49 schreef:hoi ik snap helemaal wat je bedoelt, ik maak het zelfde mee, alleen mis ik mijn mama en papa allebei, weet soms ook niet hoe ik het allemaal moet verwerken, heb dus geen tips voor je, alleen belangrijk is dat je blijft praten, misschien kan je met een psycholoog gaan praten, of anders met vrienden en vriendinnen, als het echte vrienden zijn dan vinden ze dat helemaal niet erg hoor.
Heb je nog broers of zussen? of een vader?
en mijn ervaring is dat het vedriet minder word, maar het gemis steeds erger.

Ja dat begin ik ook te merken ondertussen is er al gewoon 5 jaar voorbij, maar het lijkt gewoon erger te worden. Er zijn ook zoveel dingen die ze niet meemaakt nu. Mijn super lieve nichtje. Mijn vriend en dat we laatst een huis hebben gekocht. Ik heb sinds kort een kat die wilde ze ook heel erg graag maar dat wilde mijn vader nooit..

Dat bedoelde ik dus met mensen praten, heb wel eerder met een psycholoog gepraat maar vindt het zo lastig om dan te vertellen hoe ik mij voel terwijl ik het op andere momenten kwijt wil en dan geen afspraak heb ofzo, lastig.

Ik heb een zus maar dat ligt ook nog een beetje gevoelig op dit moment al komt er wel verbetering in.

Mijn vader heeft een nieuwe vrouw, dat is ook even een verhaal apart. Mijn vader is heel erg veranderd en dat heeft niet zo zeer te maken met de dood van mijn moeder, maar met zijn nieuwe vrouw.

Zininzon wo 6 apr 2011 - 9:17

Hey,

Kan me je verhaal heel goed voorstellen. Op een gegeven moment besef je dat de tijd toch best hard gaat en je het al die tijd al zonder je moeder hebt moeten doen. Dat kan heel confronterend zijn, maar ook aangeven hoe sterk je bent.
Heb je met die psycholoog niet gekeken naar andere manieren waarop je je verhaal kwijt kunt?
Ik ben zelf maatschappelijk werker en zeg altijd tegen mensen: mijn hulp is niet oneindig en ook niet 24/7. Kijk dan met mensen naar hun netwerk, bij wie ze steun kunnen zoeken, hobby's voor afleiding, creatieve manier om verhaal kwijt te kunnen (schilderen, dichten, brieven schrijven) etc.
Ik denk dat je hier best een beetje creatief mee om mag gaan.

Sterkte!

banjer49 wo 6 apr 2011 - 9:19

ja mijn moeder is nu bijna 10 jaar geleden overlden en mijn vader half jaar geleden, ik heb dat ook dat mijn moeder heel veel dingen heeft gemist, dat ik mijn vriend heb leren kennen, dat ik met hem getrouwd ben, dat mijn nichtjes kinderen hebben gekregen, mijn broer is getrouwd en kindje heeft gekregen, dat vind ik ook weer moeilijke momenten hoor, dan denk ik verdorie waarom gebeuren die dingen allemaal nu je weg bent.

ja dat met de psycholoog snap ik ook helemaal, ik ben ook paar keer geweest op advies van de arbo arts, maar die psycholoog van mij vond ik zo'n rare man, had niet echt idee dat ik er wat aan heb gehad, op dagen dat ik naar hem toe moest ging het wel goed, maar af en toe heb ik van die huildagen dan denk ik ik moet nu een afspraak maar ja dat kan dan nooit. dus heb niet echt goede ervaringen er mee, en dan adviseer ik jou nog wel naar een psycholoog te gaan Embarassed

ik heb ook nog broers en zus, maar daar heb ik niet veel aan, mijn broers praten er allebei niet over zijn echte binnenvetters, en mijn zus, heb ik geen contact meer mee, is ook erg lang verhaal.
hug

Shy wo 6 apr 2011 - 9:34

Zininzon schreef:Hey,

Kan me je verhaal heel goed voorstellen. Op een gegeven moment besef je dat de tijd toch best hard gaat en je het al die tijd al zonder je moeder hebt moeten doen. Dat kan heel confronterend zijn, maar ook aangeven hoe sterk je bent.
Heb je met die psycholoog niet gekeken naar andere manieren waarop je je verhaal kwijt kunt?
Ik ben zelf maatschappelijk werker en zeg altijd tegen mensen: mijn hulp is niet oneindig en ook niet 24/7. Kijk dan met mensen naar hun netwerk, bij wie ze steun kunnen zoeken, hobby's voor afleiding, creatieve manier om verhaal kwijt te kunnen (schilderen, dichten, brieven schrijven) etc.
Ik denk dat je hier best een beetje creatief mee om mag gaan.
Sterkte!

Dat denk ik ook, ik heb wel geschreven maar daar ben ik mee opgehouden. Vraag mij niet waarom haha.
Ik was van de week ook jarig en heb het dan ook pas weer gevierd sinds 5 jaar, gewoon omdat ik er eerder geen zin in had omdat ze er toch niet bij was. Op zo'n dag besef ik dan ook hoe erg ik haar mis. Ik zit met mijn schoonfamilie enz hartstikke gezellig enzo maar dan denk ik wel, godsamme ik wilde dat je erbij was Cry

Weet gewoon serieus af en toe niet hoe ik verder moet, al doe ik wel mijn best.

Caroow wo 6 apr 2011 - 9:40

Mijn vader is zo lang geleden overleden dat ik niet beter weet. Ik heb hem nooit gemist, maar ik vertel hem wel veel over mijn leven. Meestal niet eens hard op, en niet altijd belangrijke dingen. Dit geeft me toch een beetje het idee dat hij er is.

Shy wo 6 apr 2011 - 9:45

banjer49 schreef:ja mijn moeder is nu bijna 10 jaar geleden overlden en mijn vader half jaar geleden, ik heb dat ook dat mijn moeder heel veel dingen heeft gemist, dat ik mijn vriend heb leren kennen, dat ik met hem getrouwd ben, dat mijn nichtjes kinderen hebben gekregen, mijn broer is getrouwd en kindje heeft gekregen, dat vind ik ook weer moeilijke momenten hoor, dan denk ik verdorie waarom gebeuren die dingen allemaal nu je weg bent.

ja dat met de psycholoog snap ik ook helemaal, ik ben ook paar keer geweest op advies van de arbo arts, maar die psycholoog van mij vond ik zo'n rare man, had niet echt idee dat ik er wat aan heb gehad, op dagen dat ik naar hem toe moest ging het wel goed, maar af en toe heb ik van die huildagen dan denk ik ik moet nu een afspraak maar ja dat kan dan nooit. dus heb niet echt goede ervaringen er mee, en dan adviseer ik jou nog wel naar een psycholoog te gaan

ik heb ook nog broers en zus, maar daar heb ik niet veel aan, mijn broers praten er allebei niet over zijn echte binnenvetters, en mijn zus, heb ik geen contact meer mee, is ook erg lang verhaal.

Dat maakt niet uit, je geeft me een tip en daar ben ik blij mee. Al heb ik zelf wel gemerkt dat het niet echt de oplossing is ofzo.
heftig dat je vader ook is overleden, en nog maar zo kort geleden. Was hij ziek?

Vindt het ook gewoon echt zo lastig dat ze al die belangrijke dingen mist. pff ben er even helemaal klaar mee, morgen komen mijn vader en stief loeder heb ik ook super veel zin in Evil or Very Mad

Nouja misschien morgen wel.

Butterfly78 do 7 apr 2011 - 2:07

Hey meis.

Wil je een digi-knuf geven. hug

Zelf heb ik 2 maanden geleden mijn vader heel erg plotseling verloren (zie topic rouwverwerking).

Weet eigenlijk even niet veel te zeggen, maar kan bergrijpen dat je iegen klote voelt. Zo voel ik me ook.
Praten is wel een manier van verwerken en dat probeer ik zoveel mogelijk met vrienden te doen. Een psycholoog zie ik zelf ook niet zitten. Door iets anders, niet zo'n beste ervaring opgedaan....Nogmaals, sterkte.

Gast do 7 apr 2011 - 2:19

Shy do 7 apr 2011 - 2:35

Butterfly78 schreef:Hey meis.

Wil je een digi-knuf geven.
Zelf heb ik 2 maanden geleden mijn vader heel erg plotseling verloren (zie topic rouwverwerking).

Weet eigenlijk even niet veel te zeggen, maar kan bergrijpen dat je iegen klote voelt. Zo voel ik me ook.
Praten is wel een manier van verwerken en dat probeer ik zoveel mogelijk met vrienden te doen. Een psycholoog zie ik zelf ook niet zitten. Door iets anders, niet zo'n beste ervaring opgedaan....Nogmaals, sterkte.

Ik heb jouw topic even gelezen en zit alweer bijna met natte ogen Embarassed

Pff kort geleden dat je vader is overleden, kan begrijpen ook dat het je dwars zit hoe je moeder er op dit moment mee omgaat.
Ik heb niet je hele topic gelezen maar heb je wel met je moeder erover gepraat nu?
Helpt het je wel als je met vrienden erover praat? Ik heb zelf een beetje het probleem dat ze niet weten hoe ze moeten reageren. Met mijn vriend kan ik er wel over praten maar ben bang dat hij mijn gezeik zat wordt, al zegt hij zelf van niet haha.

Ik heb net veel foto's gescand van mijn moeder, ze was zo mooi smile

Als mensen nu zeggen dat ik op haar lijk lach ik van oor tot oor! terwijl ik dat vroeger niet wilde horen.. Zit nu lekker in het zonnetje, kat achter me op de stoel even heel gelukkig te zijn smile

Shy do 7 apr 2011 - 2:35

Dolcis_ schreef:

Dank je wel, Lief!!

Butterfly78 do 7 apr 2011 - 3:44

Shygirl85 schreef:
Butterfly78 schreef:Hey meis.

Wil je een digi-knuf geven.
Zelf heb ik 2 maanden geleden mijn vader heel erg plotseling verloren (zie topic rouwverwerking).

Weet eigenlijk even niet veel te zeggen, maar kan bergrijpen dat je iegen klote voelt. Zo voel ik me ook.
Praten is wel een manier van verwerken en dat probeer ik zoveel mogelijk met vrienden te doen. Een psycholoog zie ik zelf ook niet zitten. Door iets anders, niet zo'n beste ervaring opgedaan....Nogmaals, sterkte.
Ik heb jouw topic even gelezen en zit alweer bijna met natte ogen
Pff kort geleden dat je vader is overleden, kan begrijpen ook dat het je dwars zit hoe je moeder er op dit moment mee omgaat.
Ik heb niet je hele topic gelezen maar heb je wel met je moeder erover gepraat nu?
Helpt het je wel als je met vrienden erover praat? Ik heb zelf een beetje het probleem dat ze niet weten hoe ze moeten reageren. Met mijn vriend kan ik er wel over praten maar ben bang dat hij mijn gezeik zat wordt, al zegt hij zelf van niet haha.

Ik heb net veel foto's gescand van mijn moeder, ze was zo mooi Als mensen nu zeggen dat ik op haar lijk lach ik van oor tot oor! terwijl ik dat vroeger niet wilde horen.. Zit nu lekker in het zonnetje, kat achter me op de stoel even heel gelukkig te zijn

Dat zat bij jou topic ook!
Heb er met me moeder over gepraat. Maar vind het wel moeilijk over hoe ze doet. Maar vorige week heeft ze een "klap" gehad.
Nu druk bezig in huis, wat ik nog best moeilijk vind, maar dat waren ze van plan samen.

Kan begrijpen dat je het moeilijk vind om toch bij je vrienden aan te kloppen.
Dat heb ik zelfs nu. Maar die zeggen ook, praat maar als je er behoefte aan hebt en dat is wel fijn. En ze vinden me geen zeur, zeggen ze.
Maar ook na 5 jaar vind ik dat je nog best over moeder kan en mag praten.
Voor andere is het misschien wel "lang" geleden, maar voor jou kan het nog steeds voelen als de dag van gisteren.

Gisteren toevallig. Stond een artikeltje ergens in een blad over mijn vader, hij was bij oa dierenbescherming en dierenambulance erg bekend....
De gene die het zag wilde me het eerst niet laten lezen, komt zo wel zei ze. En dat deed meer pijn, dan het artikeltje.
Maar vind het wel fijn om deze dingen te lezen, die helpen me verder. En laten zien dat hij door zoveel mensen gemist word. Dan voel me ondanks alles, trost. Ik ben zijn dochter!

Enne.... geniet van je kat en zonnetje. Die kleine dingen fleuren je op.

banjer49 do 7 apr 2011 - 4:05

Shygirl85 schreef:
banjer49 schreef:ja mijn moeder is nu bijna 10 jaar geleden overlden en mijn vader half jaar geleden, ik heb dat ook dat mijn moeder heel veel dingen heeft gemist, dat ik mijn vriend heb leren kennen, dat ik met hem getrouwd ben, dat mijn nichtjes kinderen hebben gekregen, mijn broer is getrouwd en kindje heeft gekregen, dat vind ik ook weer moeilijke momenten hoor, dan denk ik verdorie waarom gebeuren die dingen allemaal nu je weg bent.

ja dat met de psycholoog snap ik ook helemaal, ik ben ook paar keer geweest op advies van de arbo arts, maar die psycholoog van mij vond ik zo'n rare man, had niet echt idee dat ik er wat aan heb gehad, op dagen dat ik naar hem toe moest ging het wel goed, maar af en toe heb ik van die huildagen dan denk ik ik moet nu een afspraak maar ja dat kan dan nooit. dus heb niet echt goede ervaringen er mee, en dan adviseer ik jou nog wel naar een psycholoog te gaan

ik heb ook nog broers en zus, maar daar heb ik niet veel aan, mijn broers praten er allebei niet over zijn echte binnenvetters, en mijn zus, heb ik geen contact meer mee, is ook erg lang verhaal.

Dat maakt niet uit, je geeft me een tip en daar ben ik blij mee. Al heb ik zelf wel gemerkt dat het niet echt de oplossing is ofzo.
heftig dat je vader ook is overleden, en nog maar zo kort geleden. Was hij ziek?

Vindt het ook gewoon echt zo lastig dat ze al die belangrijke dingen mist. pff ben er even helemaal klaar mee, morgen komen mijn vader en stief loeder heb ik ook super veel zin in Nouja misschien morgen wel.

mijn vader was copd patient (longziekte) hij had in 2009 ook al week in ziekenhuis gelegen omdat hij erg benauwd was, het ging de goeie kant wel weer op, hij had wel vaak longontstekingen maar dat leek goed te gaan. tot in september dat het weer goed mis was, hij moest weer naar ziekenhuis toe, ze hebben ons gebeld, (woon aan andere kant van land) we kwamen in ziekenhuis en het leek wel weer goed te gaan, dinsdag was dat en hij praatte al weer en ging best goed, we dachten we zijn donderdag wel weer thuis, tot woensdag morgen hij heel weinig zuurstof in bloed had, en gingen ze meer zuurstof geven daar is hij van in slaap gevallen, hij was op gegeven moment heel onrustig, dus hebben ze hem morfine gegeven, daar werd hij nog niet echt rusitg van, dus op gegeven moment nog wat erbij, hij reageerde helemaal nergens meer op, de dokters konden ons niet zeggen welke kant het op ging, en het kon nog wel dagen duren.
tot s'nachts half twee toen gaf hij het op, hij heeft nog één keer diep adem gehaald en toen was het voorbij.
klinkt raar maar ben blij dat ik er bij ben geweest tot aan het einde, bij mijn moeder was ik neit bij, dat vond ik heel erg.
de volgende dag hebben we hem ook samen met de rest van de family (nichtjes-zus-schoonzussen) aangekleed en gewassen enzo, eerst wilde ik dat niet, maar vond het fijn dat ik dat heb gedaan, heb jij dat ook zelf gedaan? en dan is het heel raar hoor, dat je ineens niks meer hebt, je bent gewoon wees kind af! alles is nu weg je ouderlijk huis, nergens ff meer waar je naar toe kan, ff waar je je veilig voelt, heel vreemd Embarassed

Shy do 7 apr 2011 - 20:18

Ja gister genoten nog van de kat en de zon smile

Alleen s'avonds kwam mijn vader met zijn vrouw. Dat was minder haha al heb ik nog wel leuke kado'tjes gekregen voor mijn verjaardag angel

.

Ik heb zelf niet geholpen met mama aankleden en dat soort dingen, vondt het eigenlijk al heftig genoeg dat ik met een zuster en mijn vriend naar het mortuarium ben gelopen.

Voordat ze overleed heeft ze nog wel tegen mij gelachen, ze was aan het overgeven even later en toen ben ik de kamer uit gelopen, toen dacht ik ik loop even weg. Daarna is ze overleden, alsof ze heeft gewacht tot ik uit het zicht was.. Zo heeft het steeds gevoeld in ieder geval.

Gesponsorde inhoud

Missen van Mama

Missen van Mama

Re: Missen van Mama

Re: Missen van Mama

Re: Missen van Mama

Re: Missen van Mama

Re: Missen van Mama

Re: Missen van Mama

Re: Missen van Mama

Re: Missen van Mama

Re: Missen van Mama

Re: Missen van Mama

Re: Missen van Mama

Re: Missen van Mama

Re: Missen van Mama

Re: Missen van Mama

Re: Missen van Mama