Waarin ben jij heel stellig rondom opvoeding?

Zijn er dingen waarover jij heel stellig bent in jouw opvoeding?

Zoals wel/niet bij je in bed, gezond eetgedrag etc.
Kortom zijn er dingen waar jij niet van af te stappen bent.

Je kan nog zo stellig zijn, als je kind het niet blieft zal het niks worden. Denk aan in eigen kamer slapen ed.

Ik ben heel stellig over niet straffen en verder zijn er nog wel dingen die ik heel belangrijk vind maar waar ik minder stellig in ben.

Wij vinden het erg belangrijk om consequent te zijn en 1 lijn te trekken... Als papa nee zegt, zegt mama automatisch ook nee.

Nou dat soort dingen idd, samen op 1 lijn zitten, positief benaderen etc.

Enne mijn kind kan veel wel/ niet willen maar heeft hierin echt niet altijd een keuze. Als ik zeg in eigen bed slapen kan hij dat nog wel niet willen maar dan ben ik nog altijd degene die bepaald.

Printje schreef:Nou dat soort dingen idd, samen op 1 lijn zitten, positief benaderen etc.

Enne mijn kind kan veel wel/ niet willen maar heeft hierin echt niet altijd een keuze. Als ik zeg in eigen bed slapen kan hij dat nog wel niet willen maar dan ben ik nog altijd degene die bepaald.

Waarom bepaal jij dat dan en niet je man?
Gewoon nieuwsgierigheid hoor!

_Jackie schreef:

Printje schreef:Nou dat soort dingen idd, samen op 1 lijn zitten, positief benaderen etc.

Enne mijn kind kan veel wel/ niet willen maar heeft hierin echt niet altijd een keuze. Als ik zeg in eigen bed slapen kan hij dat nog wel niet willen maar dan ben ik nog altijd degene die bepaald.

Waarom bepaal jij dat dan en niet je man?
Gewoon nieuwsgierigheid hoor!

Ik maak uit Printje haar tekst niet opdat ze het over haar man heeft hoor, ze heeft het volgens mij over haar zoontje en wat hij wilt...

_Jackie schreef:

Printje schreef:Nou dat soort dingen idd, samen op 1 lijn zitten, positief benaderen etc.

Enne mijn kind kan veel wel/ niet willen maar heeft hierin echt niet altijd een keuze. Als ik zeg in eigen bed slapen kan hij dat nog wel niet willen maar dan ben ik nog altijd degene die bepaald.

Waarom bepaal jij dat dan en niet je man?
Gewoon nieuwsgierigheid hoor!

Ik als in man en ik.

Pien schreef:

_Jackie schreef:

Printje schreef:Nou dat soort dingen idd, samen op 1 lijn zitten, positief benaderen etc.

Enne mijn kind kan veel wel/ niet willen maar heeft hierin echt niet altijd een keuze. Als ik zeg in eigen bed slapen kan hij dat nog wel niet willen maar dan ben ik nog altijd degene die bepaald.

Waarom bepaal jij dat dan en niet je man?
Gewoon nieuwsgierigheid hoor!

Ik maak uit Printje haar tekst niet opdat ze het over haar man heeft hoor, ze heeft het volgens mij over haar zoontje en wat hij wilt...

Oh ik zie nu dat ik het inderdaad verkeerd heb gelezen

Hahahaha wat dacht jij, man mag bed niet meer in hahaha

Printje schreef:

_Jackie schreef:

Printje schreef:Nou dat soort dingen idd, samen op 1 lijn zitten, positief benaderen etc.

Enne mijn kind kan veel wel/ niet willen maar heeft hierin echt niet altijd een keuze. Als ik zeg in eigen bed slapen kan hij dat nog wel niet willen maar dan ben ik nog altijd degene die bepaald.

Waarom bepaal jij dat dan en niet je man?
Gewoon nieuwsgierigheid hoor!

Ik als in man en ik.

Haha ik begrijp hem nu, en snap dus dat jullie het bepalen

Ik las echt dat je man A wilde, en jij B, dus dat het dan op manier B ging.

Nou ik geloof dat ik bijna overal wel vanaf kan stappen als ik denk dat het op een andere manier toch beter is voor mijn kind.
Maar zoals ik er nu over denk laat ik mijn kinderen niet alleen huilen in hun bedje. Van de week kon het even niet anders en kon ik niet zo snel naar M. toe en ze was helemaal over haar toeren, moest bijna overgeven. Dat zou ik nooit expres doen.

Ik ben heel stellig in het niet alleen laten huilen en ik wil dat mijn kinderen met net zoveel respect behandeld worden zoals volwassenen krijgen. En nee, dat betekent niet automatisch dat mijn kinderen ook alles mogen wat volwassenen mogen.

Printje schreef:Hahahaha wat dacht jij, man mag bed niet meer in hahaha

Ik ben heel stellig in waarschuwen. Één keer waarschuwen vind ik voldoende. Als H. dan niet luistert, pak ik af waar ze mee bezig is of haal haar op andere wijze uit de situatie. Ik leg haar wel uit waarom ik dat doe, maar dat snapt ze vast nog niet. Het gaat mij te ver om meerdere keren te waarschuwen. Kindjes in mijn omgeving worden 10 keer gewaarschuwd dat ze niet met de krukken over de vloer mogen schuiven, want dat geeft krassen. En ondertussen gaan ze maar door en de ouders waarschuwen alleen, meer niet. Gelukkig gaf het niet echt krassen, want anders was die hele vloer naar de klote.

Het niet alleen laten huilen is zo vanzelfsprekend voor mij dat ik dat niet heb genoemd net, maar daar ben ik ook erg stellig over.

Ik kan best streng zijn, maar in overleg is er ook veel mogelijk. Ik geef ook altijd aandacht aan mijn zoontje zijn verdriet, als hij om wat voor reden dan ook moet huilen, dan praat ik er met hem over.

Ik ben heel stellig in:
- niet alleen laten huilen in een (donker) kamertje met de deur dicht
- absoluut niet straffen (als in: strafstoeltje, op de gang, op de trap, etc.)
- het behandelen van mijn kind zoals ik zelf graag behandeld zou worden door anderen

Ik ben heel stellig in het niet slaan (zelfs geen tik) en in het niet alleen laten huilen.

Niet alleen laten huilen in een donkere kamer.
Het behandelen van je kind zoals je zelf ook behandeld zou willen worden door anderen, respect vol met elkaar omgaan.
Het inleven in zijn/haar gevoelens, dus als mijn kind huilt zou ik nooit zeggen: stel je niet aan of wat dan ook.


En verder zeg ik altijd: ik keer nooit mijn rug naar mijn kind toe, de enige keer dat ik mijn rug naar hem/haat toe keer is het om het kind te dragen.

Ik ben nergens heel stellig in.

Luce schreef:Ik ben nergens heel stellig in.

Hier ook niet.

- niet alleen laten huilen
- niet straffen/dreigen/negeren/boos worden --> wat ze ook doet, altijd laten merken dat ik van haar hou en ik er voor haar ben.
- haar behandelen zoals ik zelf ook behandeld wil worden door anderen
- kijken en rekening houden met haar gevoelens en behoeften ipv vaste regels, tijden etc. aanhouden.

Misschien zeg ik nu iets doms maar wat is er mis met alleen laten huilen? Mijn oppaskindje had een periode dat hij niet wilde slapen en dan ging liggen jammeren maar als je hem even 10 minuten liet dan viel hij zo in slaap. Als er echt wat was dan huilde hij ook heel anders. Dus bedoelen jullie dat dan? Of echt nooit alleen huilen?

Ik kan daar niet over oordelen bij anderen, sommige kinderen hebben dat misschien nodig, maar als mijn kinderen huilen dan is er eigenlijk altijd wel wat en dan vallen ze niet in slaap voordat ze getroost zijn.

Daarbij zijn er ook ouders die hun kind laten huilen als er wel echt iets is. Ik las een keer op een ander forum over ouders die vanaf een bepaald tijdstip in de avond pertinent niet meer naar de baby gingen, al huilde het kind de hele buurt bij elkaar. Dat vond ik wel heel extreem en eigenlijk ook vrij schokkend, maar dat gebeurt dus ook, en dat gaat veel verder dan even jengelen voor het in slaap vallen.