Er is bij ons ingebroken. En opnieuw (pag 6)!

Wow ik vind het echt gewoon verschrikkelijk voor je, heb er geen woorden voor, behalve gewoon KUT!

Nou lekkere nacht...not! Vanaf drie uur niet echt meer geslapen. Ik schrok me het apelazarus van elk geluidje, vlagen met hartkloppingen en er bleef maar door mijn hoofd gaan welke spullen er nog meer weg zouden kunnen zijn. Ik hoop zó dat het zakhorloge van mijn mans opa er nog is!
Die parelketting was mijn sierraad met trouwen, hij had dat zakhorloge!

En verder zijn er nog een heleboel dingen in me opgekomen die waarschijnlijk weg zijn. Nog een fotocamera, de iphone van mijn man, ik moet het vandaag allemaal gaan checken.

En bedenken waar ik komende dagen wil slapen (thuis maar niet alleen, of ergens anders). Ik zit nu gewoon alsnog 45 min rijden van mijn man af, was juist zo blij dat hij weer in onze woonplaats in het ziekenhuis was! En juist nu heb ik meer dan ooit behoefte aan een knuffel van hem!

holy shit, ik schrok zó toen ik las dat dit topic van jou was. Oh Pompoentje...
Ongelofelijk klootzakken die aan andermans spullen moeten zitten! Ik hoop dat je nog wat spullen terug vindt..
Niet jezelf voorbij lopen, jij en je kind komen nu eerst. Stress is niet goed voor je kindje. Laat vooral dingen aan anderen over, harde buiken zegt alweer genoeg. Dit weet je natuurlijk ook wel, maar even benadrukken nog!

Jemig meid, waarom moet alle ellende jullie steeds overkomen? Ik kan niks anders zeggen dan heel veel sterkte!

My god, wat krijgen jullie een hoop voor je kiezen zeg. Ik kan me je angst heel goed voorstellen. Probeer idd mensen om je heen te verzamelen. Verder weet ik gewoon even niet wat ik moet zeggen. Wens je heel veel sterkte en je hebt er niks aan, maar een hele dikke vette knuffel voor jou en je man

Ik kan er niet over uit hoe naar ik het voor jou/jullie vind. Zeker de spullen die niet te vervangen zijn, waar emotionele waarde aan is gehecht, het is ongelofelijk. Ik kan me zo voorstellen dat dit de spreekwoordelijke druppel is. Het staat nog steeds; als er ook maar iets is wat ik kan doen voor je, let me know.

Ach meid wat vreselijk! Dat dit jou nou weer moet overkomen!
Heel veel sterkte

Ach meis wat een verschrikking weer. Je zou toch denken dat jullie nu wel genoeg op jullie bordje hebben gehad. Bah, wordt er gewoon naar van.

Oh wat walgelijk. Waarom kunnen die klootzakken nou toch niet met hun tengels van andermans spullen afblijven! Ik word altijd zo boos ervan!

Heel veel sterkte Pompoen, en ik hoop dat je tussen alle stress en zorgen door af en toe even een momentje voor jezelf kunt pakken om je handen op je buik te leggen en even diep in te ademen en rust pakt. Zorg goed voor jezelf en je kleintje!

Ik proost volgende week op 0.00 uur op jou en het jaar 2013!

Pompoen..

Jeetje wat erg! Hoeveel tegenslagen kan een mens hebben. Dikke knuffel!

Nou je krijg het wel op je bordje zeg! Sterkte !

Wat een fakking eikels, die inbrekers! Ik kan me hier echt zo kwaad om maken. Ze hebben echt geen idee wat ze jullie aandoen... Dit kan toch allemaal niet goed zijn voor je? Ik wens je echt heel veel sterkte en hoop dat je ergens de kracht vindt om door te gaan en rust te vinden voor jullie en je kindje.

Jeetje Pompoen, ik hoopte zo erg dat dit berichtje niet van jou kwam...wat erg. Sterkte.

Ownee, met een zucht. Dat was mijn reactie toen ik zag wie deze topic had geopend..
Ik snap dat je je nu niet veilig voelt, vooral omdat je alleen bent.
Hele dikke

Wat hebben ze veel van jullie afgepakt, smerige klootzakken. Ik kan niet geloven dat je dit ook nog op je bordje hebt gekregen. Sterkte.

Oh jeetje, Pompoen, dit er ook nog bij! Het is al ontzettend naar als er mensen in je huis zijn geweest, het idee alleen al, maar dat er ook nog zoveel emotioneel waardevolle spullen missen... Heel veel sterkte!

Mijn god, hoeveel kun je hebben?! Wat afschuwelijk, dit. Heel veel sterkte!

Jeetje, dat is wel echt klote. Het zit jullie niet mee We gaan er vanuit dat 2013 een mooi jaar voor jullie wordt!

Jemig he wat erg zeg.

Oh Pompoen, at ontzettend klote. Het is 1 ding dat ze je spullen hebben meegenomen, maar dat je je niet meer veilig voelt is helemaal naar. Een kennis van mij werkt in jouw woonplaats bij de politie en vertelde laatst al dat ze hun handen vol hadden aan inbrekers. Echt mega kut dat het nu net jullie weer moet overkomen!

veel sterkte wat een pech hebben jullie hoop dat 2013 een beter jaar word voor jullie

Ik heb er geen woorden voor maar wat onwijs klote meis. Ik zei het op FB ook al maar als je hulp nodig hebt??

Thanx Caro, iedereen is zo lief! Ik heb op dit moment geen hulp nodig, er word goed voor me gezorgd en dat laat ik nu ook maar even zo. Eerst maar eens tot rust komen en de angst een beetje onder controle krijgen. Maar ik zal je aanbod in ieder geval in gedachten houden!

Ik ben vanmorgen naar mijn huis gegaan en kwam daar tegelijk aan met de forensische opsporing. Die hebben werktuigsporen van het raam genomen, dat waren mooie sporen, verder hebben ze al heel snel kunnen constateren dat ze met dunne rubber handschoentjes aan hebben ingebroken. Stom dat er geen vingerafdrukken zijn, maar gek genoeg ben ik wel blij eigenlijk dat ze niet met hun blote gore poten aan mijn spullen hebben gezeten. Niettemin heb ik nog steeds de neiging om alles wat gewassen kan worden en waar ze aan hebben gezeten in de was te gooien. Dat ga ik denk ik ook maar gewoon doen. En ook overal met een doekje langs. Maar helaas heb ik daar nu een beetje te weinig energie voor.
Ook lag er een rubber armbandje wat niet van ons was en ook niet van A.'s kids, dat is meegenomen en is eigenlijk het mooiste bewijsspoor, als het tenminste gebruikt mag worden, daarvoor is toestemming van de officier van Justitie nodig.

Nadat ze weg was ben ik op onderzoek uit gegaan en heb ik een lijst gemaakt van alles wat weg is. Sommige dingen heb ik boosaardig om moeten lachen, ze hebben mijn oude spiegelreflexcamera gejat, dat was een rotding want je had maar 1 knop en dat was de knop om een foto te maken dus je kon niks instellen. En analoog dus ik zat al eeuwen met dat ding in mijn maag... Maar ze hebben helaas ook wel een hoop waardevols meegenomen, sieraden, niet alleen de oude sieraden van mijn schoonmoeder, maar ook de oorknopjes die ik van mijn overleden oma heb gekregen, een kettinkje wat ik van mijn opa heb gekregen, eentje die ik van mijn moeder heb gekregen en dat soort dingen. En van mijn man zijn manchetknopen weg, de manchetknopen die hij bij zijn trouwpak heeft gedragen en manchetknopen van zijn oom, zijn vader en zijn opa.

Ik heb ook dingen teruggevonden die ze goddank gemist hebben, is troep toch nog ergens goed voor, want dat waren dingen die niet opgeborgen waren. En heel absurd vind ik het dat ze een open tas waarin mijn tomtom en mijn mans portemonnee zaten en die op een stoel in de kamer stond niet hebben gevonden. Maar hij leek ook leeg als je snel keek...

Al met al heb ik het gevoel dat ik zelf een beetje de controle terug heb, ik ben wat minder gespannen en schiet minder snel in de stress, al merk ik dat ik nog schrikkerig ben. Ik heb net even een uurtje geslapen en hoop dat ik vannacht ook wat beter slaap. Ook hier kom ik wel weer doorheen, alleen het kost even tijd denk ik voor ik weer thuis durf te zijn, alleen overdag zie ik wel zitten trouwens, maar slapen is nog even een bruggetje te ver. Geeft niet, ik geef mezelf maar even de tijd. Mijn kat heeft het erg naar zijn zin bij mijn zusje en ik heb de komende dagen sowieso geen andere afspraken dan mijn man opzoeken.

Merk trouwens dat mijn man mij moeilijk kan steunen. Hij heeft het erg druk met zichzelf en snap niet zo goed dat ik gewoon behoefte heb aan een knuffel en iemand die zegt dat het wel goedkomt. Hij ziet op dit moment alleen maar zorgen en hij is gefrustreerd dat ik dit alleen door moet maken. Zelfs de paar kleine dingetjes die ik hem vraag zijn hem te veel helaas, dus moet echt alles zelf doen.

Wat verschrikkelijk allemaal, vooral de dingen die een emotionele waarde hebben. Hopelijk wordt 2013 wel een mooi jaar voor jullie beide.